ARCHITEKTKA / PODCASTERKA TRUE CRIME — QUEENSLAND'S ARCH-DEVELOPMENT
28 yo — 157 cm
about
Siostra Milo. Całe dzieciństwo i lata nastoletnie mieszkała w Tingaree. Później wyjechała na rok do Hongkongu. Później wróciła studiować na University of Queensland. Następnie mieszkała przez parę lat w Port Douglas, aż wreszcie dwa lata temu zamieszkała znowu w Lorne Bay. Jest architektką, a po pracy prowadzi podcast true crime, więc jeśli wspierasz ją na Patronaite to zapewne jest Ci wdzięczna i dziękuje w każdym odcinku.
ZODIAKALNY WODNIK
Jako zodiakalny Wodnik Mabel to indywidualistka, która ceni sobie samodzielność i niezależność. Dlatego trudniej jej odnaleźć się w związkach, które są dla niej pewnym wyzwaniem – o wiele łatwiej radzi sobie w zawieraniu i podtrzymywaniu przyjaźni, gdzie nie czuje się do niczego przymuszona. Jest towarzyska, życzliwa i lubi rozmawiać – interesuje się ludźmi i jest naprawdę dobrym słuchaczem. Można na niej polegać, gdyż jest godna zaufania i zawsze stara się pomóc swoim przyjaciołom, gdy tylko ma ku temu zasoby. Przekorna dla zasady, wręcz uwielbia się droczyć. Czasem może wydawać się oschła, ale tak naprawdę Mabel stara się po prostu kierować rozsądkiem. Ceni sobie swobodę i nie lubi, gdy ktoś próbuje ją kontrolować. Stara się nie rozpamiętywać przeszłości, a raczej brnąć do przodu i na przyszłości się skupiać. Uwielbia planować i trochę z niej organizacyjny freak – więc zawsze ma przy sobie planer i zostawia mnóstwo karteczek samoprzylepnych, które traktuje jako „przypominajki”. W relacjach jest raczej wyrozumiała i choć boli to jej uparte ego to stara się wypracować kompromisy. Ma otwarty umysł, ale uparcie obstaje przy swoich racjach i postanowieniach.
HISTORIA
W dzieciństwie Mabel często słyszała, że zdecydowanie była najbardziej rozpieszczana i „karmiona” z rodzeństwa – a mówiono tak z powodu pulchności dziewczynki. Ku jej uldze i ogromnemu szczęściu, gdy tylko nieco podrosła i poszła do szkoły, zaczęła ćwiczyć, zdrowo się odżywiać i bardziej stanowczo odmawiać matce posiłków serwowanych zbyt często. W efekcie szybko schudła. Co prawda, wciąż lubiła jeść, ale wraz z dorastaniem i poszerzaniem wiedzy skupiła się na bardziej planowanych i kontrolowanych posiłkach. W liceum dostała się do składu cheerleaderek, co sprawiało, że nie tylko szybko stała się popularna, ale i równie pospiesznie stała się też jedną z tych pożądanych dziewczyn. To nieco odmieniło jej światopogląd i w szkole rzeczywiście zaczęło się dla niej liczyć to, z kim się umawia i z kim się przyjaźni, i z kim się pokazuje na imprezach i w social mediach. Zwłaszcza w social mediach. W wolnych chwilach dorabiała sobie jako kelnerka, a później jako pomoc kuchenna.
Długo nie miała pomysłu na swoje życie – planowała albo iść w gimnastykę i trenowanie albo w coś ścisłego. Trenowała ciężko i liczyła na stypendium sportowe, które wspomogłoby jej dostanie się na uniwerek. Tyle, że będąc w ostatniej klasie szkoły średniej doznała kontuzji w stawie skokowym. Po prostu podczas wykonywania jednej z trudniejszych figur jedna z koleżanek z podstawy rozproszyła się i nie utrzymała stającej wyżej Mabel. Kontuzja była na tyle poważna, że dziewczyna już nie mogła wrócić do gimnastyki. Dlatego korzystała z tego okresu jak tylko mogła i mocniej imprezowała. A później zdecydowała się na gap year, gdyż udało jej się złapać roczny kontrakt w modelingu. Nie można powiedzieć by owa propozycja spadła jej z nieba sama z siebie. W końcu przez całą szkołę średnią Mabel wyjątkowo dbała o social media, o swoje zdjęcia i nawet złapała kilka zleceń barterowych. Poza tym dla zwykłego spróbowania się wysyłała swoje zgłoszenia na ogłaszane rekrutacje dla modelek, próbując złapać chociażby reklamówkę albo sponsorkę na Instagramie. Liczyła, że po kilku zleceniach na reklamę na Instagramie udałoby jej się uzbierać całkiem fajną sumkę. Trafiło jej się coś lepszego i stąd gap year, który spędziła na kontrakcie w Hongkongu. A gdy wróciła mogła zacząć studiowanie architektury na University of Queensland.
Istotnym wycinkiem z jej życia, który wydarzył się przed wyjazdem na kontrakt było jedno zdarzenie pozostawiające trwałe rysy w jej życiorysie. Miała prawie osiemnaście lat i naprawdę nie chciała, by w ten sposób się to wszystko potoczyło. Całe zdarzenie pamiętała jak przez mgłę, po części dlatego, że dosypali jej czegoś do drinka, a po części dlatego, że od tamtej chwili starała się wyprzeć to zdarzenie z pamięci. Pokłóciła się ze swoim najlepszym przyjacielem, więc u ich wspólnych znajomych została sama. Domówka miała miejsce poza miastem, więc Mabel liczyła szczerze, że uda jej się z kimś zabrać do domu bądź w najgorszym wypadku zadzwonić będzie musiała po brata. Znajomych na tej imprezie było mnóstwo, ale tak naprawdę osoby jej najbliższe zmyły się z tej imprezy, a ona z jakiegoś powodu została. I nagle dosiadł się do niej kolega ze szkoły – chłopak z drużyny – przynosząc jej nowego drinka. Pamiętała, że rozmawiało jej się z nim całkiem dobrze, pamiętała, że w pewnym momencie on położył dłoń na jej plecach, a później pocałował ją w szyję, a później urwał jej się film, ale obudziła się w pustym pokoju całkiem rozebrana i przykryta kocem. Było jej zimno i czuła się niekomfortowo, jakby coś ją uwierało, wszystko ją bolało i czuła, że jest jej niedobrze. Gdy tylko nieco się przebudziła i wstała, zaczęła wymiotować. Wpadła w panikę, bo nie potrafiła sobie niczego przypomnieć i nie rozumiała, dlaczego czuje się tak dziwnie. I wreszcie zapłakana zadzwoniła do swojego przyjaciela. Przyjechał po nią do tego domu i kiedy zobaczył w jakim jest stanie zabrał ją do szpitala. Ale Mabel ostatecznie do niego nie weszła – nie chciała tego rozgrzebywać tuż przed wyjazdem, nie chciała wplątywać w to wszystko rodziny, policji i innych. Chciała po prostu zapomnieć i wyjechać. Dlatego zaczęła panikować i poprosiła, by zabrał ją stamtąd do siebie.
Mabel zawsze chciała się wyrwać ze swojego otoczenia – najpierw z ciasnego Tingaree, później zważywszy na okoliczności z Lorne Bay. Dlatego wyjazd do Hongkongu na rok był jej zbawieniem. A po powrocie wyjazd na uniwerek. Ostatecznie jednak wróciła i początkowo mieszkała w Port Douglas, ale gdy już nieco się odrobiła i uzbierała wszystkie oszczędności kupiła sobie willę w Lorne Bay, gdzie ostatecznie powróciła w wieku dwudziestu-pięciu lat.
→ Miała swoją przygodę w modelingu. Ledwo skończyła szkołę średnią, a już złapała roczny kontrakt w Hongkongu. Udało jej się wziąć udział w kilku sesjach katalogowych, kilku reklamach i kilku pokazach. Nie było tego od groma, ale jednak ma się czym pochwalić i trochę zarobiła. Niemniej, po tym rocznym kontrakcie, wróciła do domu i swoją przygodę z modelingiem zakończyła. Po powrocie do domu poszła na studia.
→ Mieszkała najpierw w Tingaree, później w Hongkongu, później w Port Douglas i ostatecznie wylądowała w Lorne Bay w dzielnicy Pearl Lagune.
→ To na studiach zakochała się w podcastach i historiach true crime. Chyba był to poniekąd jej sposób na zajęcie czymś głowy i odparcie niechcianych wspomnień. W momentach, gdy się nie uczuła do egzaminów i nie robiła projektów, czytała o różnych historiach. Analizowała i robiła research dla samej siebie. Podcast założyła znacznie później, dopiero, gdy już pracowała w swoim zawodzie. To był jej sposób na zajęcie swojego grafiku, gdy nie pracowała i nie była zajęta.
→ Jej hobby stało się również źródłem jej zarobku, bo okazało się, że podcast true crime taka naprawdę może sam na siebie zarabiać. Można nie kojarzyć jej twarzy, ale za to jej głos jest rozpoznawalny dla wiernych fanów podcastu.
→ O tym, co się jej przytrafiło nie wie nikt poza tamtym dawnym przyjacielem. I jej terapeutką, bo choć rodzina wie, że uczęszczała na terapię po powrocie z Hongkongu to tak naprawdę nie wie dlaczego. Mabel wmówiła bliskim, że potrzebuje tych spotkań, bo nie radzi sobie z przytłoczeniem, presją i czasem czuje się źle sama ze sobą przez co przejawia niezdrowe zachowania typu wymuszanie wymiotów. Tylko część z tego była prawdą.
→ Gdyby miała więcej wolnego czasu pewnie poszłaby w gaming i byłaby całkiem niezłą gamerką. Czasem nawet w coś pyka na konsoli, ale przejście całej gry zajmuje jej lata, bo nigdy nie potrafi usiąść i po prostu grać przez długi czas.
→ Kocha układać puzzle – aktywność łączy wówczas z słuchaniem podcastów albo audiobooków. Kocha też jazdę konno oraz bieganie, choć zdecydowanie częściej wybiera jednak jogę, zważywszy na jej dawną kontuzję.
→ Poza zainstalowaniem wszelkiego rodzaju alarmów w domu, w jej pokoju znajduje się kij baseballowym, którym gotowa byłaby zaatakować każdego, kto wkradłby się do jej domu. Aczkolwiek myśli o przygarnięciu jakiegoś zwierzaka.
Jako zodiakalny Wodnik Mabel to indywidualistka, która ceni sobie samodzielność i niezależność. Dlatego trudniej jej odnaleźć się w związkach, które są dla niej pewnym wyzwaniem – o wiele łatwiej radzi sobie w zawieraniu i podtrzymywaniu przyjaźni, gdzie nie czuje się do niczego przymuszona. Jest towarzyska, życzliwa i lubi rozmawiać – interesuje się ludźmi i jest naprawdę dobrym słuchaczem. Można na niej polegać, gdyż jest godna zaufania i zawsze stara się pomóc swoim przyjaciołom, gdy tylko ma ku temu zasoby. Przekorna dla zasady, wręcz uwielbia się droczyć. Czasem może wydawać się oschła, ale tak naprawdę Mabel stara się po prostu kierować rozsądkiem. Ceni sobie swobodę i nie lubi, gdy ktoś próbuje ją kontrolować. Stara się nie rozpamiętywać przeszłości, a raczej brnąć do przodu i na przyszłości się skupiać. Uwielbia planować i trochę z niej organizacyjny freak – więc zawsze ma przy sobie planer i zostawia mnóstwo karteczek samoprzylepnych, które traktuje jako „przypominajki”. W relacjach jest raczej wyrozumiała i choć boli to jej uparte ego to stara się wypracować kompromisy. Ma otwarty umysł, ale uparcie obstaje przy swoich racjach i postanowieniach.
HISTORIA
W dzieciństwie Mabel często słyszała, że zdecydowanie była najbardziej rozpieszczana i „karmiona” z rodzeństwa – a mówiono tak z powodu pulchności dziewczynki. Ku jej uldze i ogromnemu szczęściu, gdy tylko nieco podrosła i poszła do szkoły, zaczęła ćwiczyć, zdrowo się odżywiać i bardziej stanowczo odmawiać matce posiłków serwowanych zbyt często. W efekcie szybko schudła. Co prawda, wciąż lubiła jeść, ale wraz z dorastaniem i poszerzaniem wiedzy skupiła się na bardziej planowanych i kontrolowanych posiłkach. W liceum dostała się do składu cheerleaderek, co sprawiało, że nie tylko szybko stała się popularna, ale i równie pospiesznie stała się też jedną z tych pożądanych dziewczyn. To nieco odmieniło jej światopogląd i w szkole rzeczywiście zaczęło się dla niej liczyć to, z kim się umawia i z kim się przyjaźni, i z kim się pokazuje na imprezach i w social mediach. Zwłaszcza w social mediach. W wolnych chwilach dorabiała sobie jako kelnerka, a później jako pomoc kuchenna.
Długo nie miała pomysłu na swoje życie – planowała albo iść w gimnastykę i trenowanie albo w coś ścisłego. Trenowała ciężko i liczyła na stypendium sportowe, które wspomogłoby jej dostanie się na uniwerek. Tyle, że będąc w ostatniej klasie szkoły średniej doznała kontuzji w stawie skokowym. Po prostu podczas wykonywania jednej z trudniejszych figur jedna z koleżanek z podstawy rozproszyła się i nie utrzymała stającej wyżej Mabel. Kontuzja była na tyle poważna, że dziewczyna już nie mogła wrócić do gimnastyki. Dlatego korzystała z tego okresu jak tylko mogła i mocniej imprezowała. A później zdecydowała się na gap year, gdyż udało jej się złapać roczny kontrakt w modelingu. Nie można powiedzieć by owa propozycja spadła jej z nieba sama z siebie. W końcu przez całą szkołę średnią Mabel wyjątkowo dbała o social media, o swoje zdjęcia i nawet złapała kilka zleceń barterowych. Poza tym dla zwykłego spróbowania się wysyłała swoje zgłoszenia na ogłaszane rekrutacje dla modelek, próbując złapać chociażby reklamówkę albo sponsorkę na Instagramie. Liczyła, że po kilku zleceniach na reklamę na Instagramie udałoby jej się uzbierać całkiem fajną sumkę. Trafiło jej się coś lepszego i stąd gap year, który spędziła na kontrakcie w Hongkongu. A gdy wróciła mogła zacząć studiowanie architektury na University of Queensland.
Istotnym wycinkiem z jej życia, który wydarzył się przed wyjazdem na kontrakt było jedno zdarzenie pozostawiające trwałe rysy w jej życiorysie. Miała prawie osiemnaście lat i naprawdę nie chciała, by w ten sposób się to wszystko potoczyło. Całe zdarzenie pamiętała jak przez mgłę, po części dlatego, że dosypali jej czegoś do drinka, a po części dlatego, że od tamtej chwili starała się wyprzeć to zdarzenie z pamięci. Pokłóciła się ze swoim najlepszym przyjacielem, więc u ich wspólnych znajomych została sama. Domówka miała miejsce poza miastem, więc Mabel liczyła szczerze, że uda jej się z kimś zabrać do domu bądź w najgorszym wypadku zadzwonić będzie musiała po brata. Znajomych na tej imprezie było mnóstwo, ale tak naprawdę osoby jej najbliższe zmyły się z tej imprezy, a ona z jakiegoś powodu została. I nagle dosiadł się do niej kolega ze szkoły – chłopak z drużyny – przynosząc jej nowego drinka. Pamiętała, że rozmawiało jej się z nim całkiem dobrze, pamiętała, że w pewnym momencie on położył dłoń na jej plecach, a później pocałował ją w szyję, a później urwał jej się film, ale obudziła się w pustym pokoju całkiem rozebrana i przykryta kocem. Było jej zimno i czuła się niekomfortowo, jakby coś ją uwierało, wszystko ją bolało i czuła, że jest jej niedobrze. Gdy tylko nieco się przebudziła i wstała, zaczęła wymiotować. Wpadła w panikę, bo nie potrafiła sobie niczego przypomnieć i nie rozumiała, dlaczego czuje się tak dziwnie. I wreszcie zapłakana zadzwoniła do swojego przyjaciela. Przyjechał po nią do tego domu i kiedy zobaczył w jakim jest stanie zabrał ją do szpitala. Ale Mabel ostatecznie do niego nie weszła – nie chciała tego rozgrzebywać tuż przed wyjazdem, nie chciała wplątywać w to wszystko rodziny, policji i innych. Chciała po prostu zapomnieć i wyjechać. Dlatego zaczęła panikować i poprosiła, by zabrał ją stamtąd do siebie.
Mabel zawsze chciała się wyrwać ze swojego otoczenia – najpierw z ciasnego Tingaree, później zważywszy na okoliczności z Lorne Bay. Dlatego wyjazd do Hongkongu na rok był jej zbawieniem. A po powrocie wyjazd na uniwerek. Ostatecznie jednak wróciła i początkowo mieszkała w Port Douglas, ale gdy już nieco się odrobiła i uzbierała wszystkie oszczędności kupiła sobie willę w Lorne Bay, gdzie ostatecznie powróciła w wieku dwudziestu-pięciu lat.
→ Miała swoją przygodę w modelingu. Ledwo skończyła szkołę średnią, a już złapała roczny kontrakt w Hongkongu. Udało jej się wziąć udział w kilku sesjach katalogowych, kilku reklamach i kilku pokazach. Nie było tego od groma, ale jednak ma się czym pochwalić i trochę zarobiła. Niemniej, po tym rocznym kontrakcie, wróciła do domu i swoją przygodę z modelingiem zakończyła. Po powrocie do domu poszła na studia.
→ Mieszkała najpierw w Tingaree, później w Hongkongu, później w Port Douglas i ostatecznie wylądowała w Lorne Bay w dzielnicy Pearl Lagune.
→ To na studiach zakochała się w podcastach i historiach true crime. Chyba był to poniekąd jej sposób na zajęcie czymś głowy i odparcie niechcianych wspomnień. W momentach, gdy się nie uczuła do egzaminów i nie robiła projektów, czytała o różnych historiach. Analizowała i robiła research dla samej siebie. Podcast założyła znacznie później, dopiero, gdy już pracowała w swoim zawodzie. To był jej sposób na zajęcie swojego grafiku, gdy nie pracowała i nie była zajęta.
→ Jej hobby stało się również źródłem jej zarobku, bo okazało się, że podcast true crime taka naprawdę może sam na siebie zarabiać. Można nie kojarzyć jej twarzy, ale za to jej głos jest rozpoznawalny dla wiernych fanów podcastu.
→ O tym, co się jej przytrafiło nie wie nikt poza tamtym dawnym przyjacielem. I jej terapeutką, bo choć rodzina wie, że uczęszczała na terapię po powrocie z Hongkongu to tak naprawdę nie wie dlaczego. Mabel wmówiła bliskim, że potrzebuje tych spotkań, bo nie radzi sobie z przytłoczeniem, presją i czasem czuje się źle sama ze sobą przez co przejawia niezdrowe zachowania typu wymuszanie wymiotów. Tylko część z tego była prawdą.
→ Gdyby miała więcej wolnego czasu pewnie poszłaby w gaming i byłaby całkiem niezłą gamerką. Czasem nawet w coś pyka na konsoli, ale przejście całej gry zajmuje jej lata, bo nigdy nie potrafi usiąść i po prostu grać przez długi czas.
→ Kocha układać puzzle – aktywność łączy wówczas z słuchaniem podcastów albo audiobooków. Kocha też jazdę konno oraz bieganie, choć zdecydowanie częściej wybiera jednak jogę, zważywszy na jej dawną kontuzję.
→ Poza zainstalowaniem wszelkiego rodzaju alarmów w domu, w jej pokoju znajduje się kij baseballowym, którym gotowa byłaby zaatakować każdego, kto wkradłby się do jej domu. Aczkolwiek myśli o przygarnięciu jakiegoś zwierzaka.
Środek transportu
Po miasteczku porusza się raczej na rowerze, gdyż ceni sobie klimat, życie eko i dbałość o kondyncję. Natomiast na dalsze wyprawy wyrusza samochodem.
Związek ze społecznością Aborygenów
Płynie w niej aborygeńsko-kanadyjska krew. Od urodzenia mieszkała w Tingaree razem ze swoją rodziną, ale gdy tylko udało jej się wyrwać przeprowadziła się do Pearl Lagune.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Dzielnica Pearl Lagune, na plaży, w pracy.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodzina – ale w szczególności Milo Fairweather.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale bez zabijania czy trwałego uszczerbku na zdrowiu.
Po miasteczku porusza się raczej na rowerze, gdyż ceni sobie klimat, życie eko i dbałość o kondyncję. Natomiast na dalsze wyprawy wyrusza samochodem.
Związek ze społecznością Aborygenów
Płynie w niej aborygeńsko-kanadyjska krew. Od urodzenia mieszkała w Tingaree razem ze swoją rodziną, ale gdy tylko udało jej się wyrwać przeprowadziła się do Pearl Lagune.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Dzielnica Pearl Lagune, na plaży, w pracy.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodzina – ale w szczególności Milo Fairweather.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale bez zabijania czy trwałego uszczerbku na zdrowiu.
Mabel Fairweather
Camila Mendes
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!