The road so far

[julien baudelaire]

julien baudelaire

The road so far

in french, you don't say "i miss you"; you say: tu me manques, which means — you are missing from me.

[julien baudelaire]

#001

vincent chenneviere & françois baudelaire

uniwersytet, cairns, 2022

federic chopin — prelude op.28, no.4

Zerkając na oświetlany rzutnikiem ekran dostrzegał przecież obrazy, których widzieć nie powinien. Słysząc szum morza składający się na cudze pobudzone szepty, wyłapywał słowa stanowiące już tylko o jednym. A jednak kroczył z wysoko uniesioną głową przed siebie, z pozbawioną zmartwień miną zajmując jedno z krzeseł i pozwalając na to, by jakiś brunet w błękitnym sweterku wyszeptał mu do ucha jego pomyłkę. To nie tutaj, stary, źle trafiłeś.

zakończono

[julien baudelaire]

#002

pericles campbell & françois baudelaire

uniwersytet, cairns, 2022

je. m'ap. pelle. lipupu

— Pericles? — wypowiadając jego imię ze swoim silnym, zapewne nieco zabawnym akcentem, przyjął tak podekscytowany ton głosu, jakby na świecie nie istniał nikt inny, czyj widok mógłby napełnić go podobną radością. Czuł, że trafił w dobre miejsce, ale wolał się jeszcze upewnić.

zakończono

[julien baudelaire]

#003

vincent chenneviere & françois baudelaire

boisko do rugby, lorne bay, 2022

xxxx

Pierwszą prawdziwie podekscytowaną z nadchodzącego meczu osobą okazał się wysoki, dobrze zbudowany blondyn z nieobecnym wyrazem twarzy, niepotrafiący wypowiedzieć poprawnie nawet nazwy miasta, w którym przyszło mu mieszkać, a tym bardziej uniwersytetu, który całe to wydarzenie organizował. Pojawiając się na spowitym wzrastającą mgłą boisku, którą rozszczepiały na małe drobinki zawieszone w kątach jupitery, nie mógł być w lepszym humorze - uśmiechem doczepionym do twarzy witał każdą nowo nadchodzącą osobę.

zakończono

[julien baudelaire]

#004

scarlet callaway & françois baudelaire

uniwersytet, cairns, 2022

xxxx

Chciał już krzyknąć wniebogłosy, czy ten zatrważający uniwersytet jest jakiś przeklęty, ale wtem przed jego oczyma wyłoniła się zza biurka jak Amfitryta z połaci morza nieznana blond piękność, w którą wbił swe zdumione, aczkolwiek czujne spojrzenie. - Tu es mannequin? - zapytał bez ani chwili zastanowienia, wchodząc jej w zdanie. Na ten krótki, naprawdę niedługi moment widok jej wytrącił mu z głowy wszystkie angielskie zwroty.

zakończono

[julien baudelaire]

#005

lisbeth westbrook & françois baudelaire

kawiarnia, lorne bay, 2022

moi, je t'offrirai des perles de pluie venues de pays où il ne pleut pas

Choć samoistnie zapamiętywał każdego dnia kilka nowych słówek, coraz lepiej tym samym władając australijskim akcentem, nie zależało mu jakoś specjalnie na znaczącym zagłębieniu tej nauki. Po co, skoro i tak zawsze udawało mu się z kimś porozumieć? Czasem prędko, czasem nieco dłużej, ale ostatecznie za każdym razem odnajdywał z innymi konsensus. Tyle że było to bezsprzecznym warunkiem - co miesiąc musiał udowadniać, że z angielskim radzi sobie coraz lepiej. I tak właśnie w jego życiu pojawiła się Lisbeth.

zakończono

[julien baudelaire]

#006

vincent chenneviere & françois baudelaire

uniwersytet, cairns, 2022

je te promets des jours tous bleus comme tes veines

Siedzący przy szybie chłopak pochwycił ulatującą stronicę, będącą jego prywatną instrukcją ku sprawdzaniu okropnie nudnych testów jednokrotnego wyboru, po czym wstał, podszedł do parapetu, ściągnął z niego doniczkę z kwiatem będącą przeszkodą dla wiatru i wychylił połowę sylwetki na zewnątrz. - Nad morzem formuje się sztorm - oznajmił, zdawałoby się, samemu sobie, choć słowa te kierował do mężczyzny siedzącego po drugiej stronie sali.

zakończono

[julien baudelaire]

#007

pericles campbell & françois baudelaire

halloween, lorne bay, 2022

Psycho Killer, Qu'est-ce que c'est

Spodziewał się choćby symbolicznego uśmiechu. Znikomego drgnięcia ust pod tytułem “dzięki za zainteresowanie”, nawet jeśli doprawione miałoby zostać słowami “ale teraz zostaw mnie samego”. Spodziewał się czegokolwiek, tylko nie tego - nie chłodu przedzierającego się wprost do kości, pozostawiającego ciało w nieprzyjemnym zesztywnieniu. - Towar? - powtórzył, w swym nieukrywanym zaskoczeniu pozwalając na to, by uśmiech ześlizgnął mu się z twarzy.

zakończono

[julien baudelaire]

#008

clementine o'brien & françois baudelaire

dom clementine, lorne bay, 2022

it's just a... job

O nim myślał, odwołując plany na dzisiejszy wieczór, by przybyć właśnie w to miejsce — do numeru 412 w Pearl Lagune, choć dotychczas nie wiedział, że panna, z jaką przyszło mu wplątać się w tenże skandaliczny spisek, jest a ż t a k bogata. Dostrzegając błyszczące w półmroku liczby, zgrabnie przytwierdzone do bramy ochraniającej dom utkany jakby z luster, zatrzymał się, zmarszczył w konsternacji czoło i wyjął ze spodnianej kieszeni komórkę, by tam, w wymienionej dziś smsowej korespondencji, upewnić się, że owszem, trafił pod dobry adres.

zakończono

[julien baudelaire]

#009

vincent chenneviere & françois baudelaire

impreza na carnelian land, lorne bay, 2023

everything i've ever done, everywhere i'm going to - it's a sin

Mieli zajrzeć tylko na chwilę — jutro rano miał zawody — i niczego nie tykać (to jest, alkoholu, proszku i kolorowych tabletek), ale wszystko wymknęło się spod kontroli. Zdążył napisać jeszcze do Vincenta (wysłał mu pinezkę na mapie i skłamał, że reszta profesorów o niego pyta, podobnie jak jego grupa, nie mogąc doczekać się jego obecności), zadzwonić do Clementine (zapewniał, że nie narobi jej wstydu i że nie ma się czym martwić, bo zaraz stąd wychodzi), a potem trafił na Peryklesa i świat utracił przejrzystość.

zakończono

[julien baudelaire]

#010

nova lounsbury & françois baudelaire

lodziarnia, lorne bay, 2023

the little ice cream shop

Lubił czuć smak jej imienia w swoich ustach — dlatego lekko zdarzało mu się go nadużywać. Opowiadając coś z żywą gestykulacją — będącą tak specyficzną i niespotykaną, że tylko już jego — często podkreślał: zmierzaliśmy tam z Novą, biegłem akurat do Novy, myślałem o Novie, tłumaczyłem to już Novie, pytałem się o zdanie Novy, albo: myślę, że to spodobałoby się Novie, co nasączało umysły jego znajomych wątpliwością: czy Francisa i Novę coś łączy?

zakończono

[julien baudelaire]

#011

vincent chenneviere & françois baudelaire

dom na pearl lagune, lorne bay, 2023

mon cœur bat la chamade

Pościel pachniała lawendą. Ale nie taką, jaką znał. Nie jak połacie francuskich pól, rozległe i jaskrawe, skropione purpurowymi kwiatami, które zrywał dla matki w długich i leniwych powrotach ze szkoły. A taką tanią i syntetyczną — która lawendą mogła być tylko dla biedaków nigdy nieprzemierzających barwnych zakątków Prowansji. Podejrzewał (a raczej był już pewien), że za wybór tego konkretnego płynu do płukania tkanin odpowiadała żona Vincenta, być może naiwnie wierząc, że zaopatrując się w rzekomą cząstkę jego przeszłości, zyska u niego dodatkowe punkty.

zakończono