lorne bay

Dopiero kiedy trzymana przez niego smycz szarpnęła, a pies szczeknął, Becky podniósł głowę i wsunął telefon do kieszeni. Już miał uspokajać psa, kiedy powędrował za jego spojrzeniem, a jego oczom ukazała się znajoma sylwetka kapitana Ephraima Burnetta. Na zarośniętej twarzy Abrahama pojawił się uśmiech. - Aye, aye, kapitanie - rzucił Becky wciąż maszerując w stronę przyjaciela, nim zamknął go w braterskim uścisku, od którego nie było ucieczki. Przegarnął włosy do tyłu, gdy już zostawił Ephraima w spokoju, za to Roger podszedł bliżej niemal trącając nosem kolano mężczyzny, domagając się odpowiedniego przywitania.

Myśli galopowały z prędkością błyskawic. - Reva? - wydukał, a w sercu wciąż pozostawała nadzieja, że trafił na jej siostrę. Co byłoby równie abstrakcyjne i oderwane od rzeczywistości. Ale lepsze niż mierzenie się z przeszłością. Mierzenie się z jedynym powodem, dla którego byłby w stanie zakotwiczyć się na kontynencie na dłużej.

Na widok jej gwałtownej reakcji uśmiechnął się głupkowato i przeczesał palcami włosy do tyłu. - A kto niby? Jezus? - w sumie w obecnym stanie nawet przypominał ikony Chrystusa. Przetarł uczy i skrzyżował ręce na klatce piersiowej. Nie miał zamiaru wykonywać pierwszego kroku. Nie chciał się też kłócić - nadal pozostawała matką jego chrześnicy.

opis opis opis opis opis

opis opis opis opis opis

opis opis opis opis opis

opis opis opis opis opis

opis opis opis opis opis

opis opis opis opis opis

opis opis opis opis opis