about
Znudzony praworządnością agent federalny, który dał się przekupić.
Życie z nazwiskiem Hemingway było przywilejem. Wiązało się z pieniędzmi oraz wygodami, które dla większości społeczeństwa stanowiły niedoścignione marzenie. Ktoś m ą d r y powiedział: uważaj, o co prosisz, bo twoje życzenie może się spełnić. Wraz z pozycją wiązały się nie tylko wysokie względy, ale przede wszystkim obowiązki, po których wypełnieniu zostawało niewiele czasu na cieszenie się płynącymi z nich korzyściami. Bo czy miało znaczenie to, czego pragnęło dziecko, kiedy jego rodzice uprali się w y d o b y ć z niego potencjał – choćby ten głęboko ukryty? Skądże. Najważniejsze były ambicje. Pchano więc do jego głowy pragnienie bycia n a j l e p s z y m. Stąd między innymi nieprzydatna umiejętność gry w polo, którą szlifował wraz ze starszym bratem, by przypodobać się woli ojca.
Nachalnie sugerowano mu, by wzorując się na starszym bracie, skupił się na studiach prawniczych. Dwóch i d e a l n y c h synów podążających ścieżką wyznaczoną przez ojca piastującego pozycję sędziego wysokiej instancji – obraz Hemingway’ów kształtował się na nieskazitelny, ale pozory często bywają mylące.
August wprawdzie ukończył studia, zdobywając tytuł Bachelors of Law, jednak po czterech latach nurzania się w kodeksach, znudził się i zdecydował na porzucenie planów dotyczących otwarcia własnej kancelarii. Jego niesubordynacja – przez co rozumiane było wyłamanie się ze schematu, do którego (zdaniem rodziców) powinien był się dopasować – spotkała się z niemałym oburzeniem. Mimo że od tamtego momentu minęło wiele lat, wciąż pamiętał kłótnię, jaka rozegrała się w rodzinnym domu i rozczarowanie błyszczące w oczach matki.
Po kilku miesiącach swawolnego życia złożył podanie o przyjęcie do akademii policyjnej. Posiadane nazwisko otworzyło przed nim wiele możliwości, z których nie wahał się korzystać. W najmniejszym stopniu nie przeszkadzało mu, że pnąc się po szczeblach kariery, wspierał się na ramieniu ojca. Ostatecznie zrealizował postawiony sobie cel – dostał się do Australijskiej Policji Federalnej, gdzie jako naprawdę dobrze zapowiadający się agent, prowadził działania w ramach dochodzeń krajowych. W niedługim czasie na jego biurko spłynęły jednak akta sprawy wiążącej Australię oraz Stany Zjednoczone. Początkowo próbował działać lokalnie, czujnie śledząc dokonania podejrzanej o przemyt grupy ludzi, lecz szybko stało się jasne, że po tej stronie oceanu niewiele zdziała.
Podejmując decyzję o wylocie, nie wahał się. Zaangażował się w prowadzone dochodzenie, a przede wszystkim chciał udowodnić, że jest w stanie rozbić tę c h o l e r n ą szajkę. W USA spędził prawie dwa lata. Współpracował z kilkoma agentami, lecz jego najbliższym partnerem stał się Gallagher – cwany, równie zdeterminowany i doskonale znający otoczenie. Ich znajomość szybko wykroczyła poza sferę zawodową i w niedługim czasie August zaczął nazywać go przyjacielem. W trakcie tych dwudziestu dwóch miesięcy rozwiązanie sprawy, nad którą pracowali, wielokrotnie wymykało im się z rąk. Niektóre tropy okazywały się ślepym zaułkiem, inne były wykreowaną zmyłką. Aż w końcu odnaleźli ślad, który okazał się przełomowym. Niestety pochwycenie podejrzanych nie było łatwe, a w trakcie brawurowej zasadzki, która przekształciła się w strzelaninę, zginęło trzech agentów oraz mężczyzna, którego uważali za najważniejszą figurę w układance.
Po powrocie do Australii August czuł pustkę. Rozwiązując problem przemytników, stracił najbardziej intrygującą sprawę w swojej karierze. Mógł pochwalić się sukcesem, niestety niedane było mu znaleźć równie interesującego zastępstwa. Prędko zaczął się nudzić, a to nie wróżyło niczego dobrego. Aby poczuć dreszcz emocji, rozpoczął współprace z niewłaściwymi osobami. Trudno jednoznacznie określić, kiedy doszedł do wniosku, że przymiotnik s k o r u m p o w a n y zaczął do niego pasować. Podobało mu się natomiast, że zarabiał coraz więcej, żonglował informacjami i stał się kimś ważnym, kimś, kogo warto było znać.
Minęły cztery lata i nie podejrzewał, że dawna sprawa ponownie zapuka do jego drzwi – i to dosłownie. Okazało się bowiem, że szukający zemsty przemytnicy, pozbyli się tego, kto oddał strzał w kierunku ich przywódcy. Gallagher zginął na służbie. Został pochowany z honorami, a jego żona – bez pytania o zgodę – została przerzucona do Australii, by stała się ona dla niej bezpiecznym schronieniem.
Nachalnie sugerowano mu, by wzorując się na starszym bracie, skupił się na studiach prawniczych. Dwóch i d e a l n y c h synów podążających ścieżką wyznaczoną przez ojca piastującego pozycję sędziego wysokiej instancji – obraz Hemingway’ów kształtował się na nieskazitelny, ale pozory często bywają mylące.
August wprawdzie ukończył studia, zdobywając tytuł Bachelors of Law, jednak po czterech latach nurzania się w kodeksach, znudził się i zdecydował na porzucenie planów dotyczących otwarcia własnej kancelarii. Jego niesubordynacja – przez co rozumiane było wyłamanie się ze schematu, do którego (zdaniem rodziców) powinien był się dopasować – spotkała się z niemałym oburzeniem. Mimo że od tamtego momentu minęło wiele lat, wciąż pamiętał kłótnię, jaka rozegrała się w rodzinnym domu i rozczarowanie błyszczące w oczach matki.
Po kilku miesiącach swawolnego życia złożył podanie o przyjęcie do akademii policyjnej. Posiadane nazwisko otworzyło przed nim wiele możliwości, z których nie wahał się korzystać. W najmniejszym stopniu nie przeszkadzało mu, że pnąc się po szczeblach kariery, wspierał się na ramieniu ojca. Ostatecznie zrealizował postawiony sobie cel – dostał się do Australijskiej Policji Federalnej, gdzie jako naprawdę dobrze zapowiadający się agent, prowadził działania w ramach dochodzeń krajowych. W niedługim czasie na jego biurko spłynęły jednak akta sprawy wiążącej Australię oraz Stany Zjednoczone. Początkowo próbował działać lokalnie, czujnie śledząc dokonania podejrzanej o przemyt grupy ludzi, lecz szybko stało się jasne, że po tej stronie oceanu niewiele zdziała.
Podejmując decyzję o wylocie, nie wahał się. Zaangażował się w prowadzone dochodzenie, a przede wszystkim chciał udowodnić, że jest w stanie rozbić tę c h o l e r n ą szajkę. W USA spędził prawie dwa lata. Współpracował z kilkoma agentami, lecz jego najbliższym partnerem stał się Gallagher – cwany, równie zdeterminowany i doskonale znający otoczenie. Ich znajomość szybko wykroczyła poza sferę zawodową i w niedługim czasie August zaczął nazywać go przyjacielem. W trakcie tych dwudziestu dwóch miesięcy rozwiązanie sprawy, nad którą pracowali, wielokrotnie wymykało im się z rąk. Niektóre tropy okazywały się ślepym zaułkiem, inne były wykreowaną zmyłką. Aż w końcu odnaleźli ślad, który okazał się przełomowym. Niestety pochwycenie podejrzanych nie było łatwe, a w trakcie brawurowej zasadzki, która przekształciła się w strzelaninę, zginęło trzech agentów oraz mężczyzna, którego uważali za najważniejszą figurę w układance.
Po powrocie do Australii August czuł pustkę. Rozwiązując problem przemytników, stracił najbardziej intrygującą sprawę w swojej karierze. Mógł pochwalić się sukcesem, niestety niedane było mu znaleźć równie interesującego zastępstwa. Prędko zaczął się nudzić, a to nie wróżyło niczego dobrego. Aby poczuć dreszcz emocji, rozpoczął współprace z niewłaściwymi osobami. Trudno jednoznacznie określić, kiedy doszedł do wniosku, że przymiotnik s k o r u m p o w a n y zaczął do niego pasować. Podobało mu się natomiast, że zarabiał coraz więcej, żonglował informacjami i stał się kimś ważnym, kimś, kogo warto było znać.
Minęły cztery lata i nie podejrzewał, że dawna sprawa ponownie zapuka do jego drzwi – i to dosłownie. Okazało się bowiem, że szukający zemsty przemytnicy, pozbyli się tego, kto oddał strzał w kierunku ich przywódcy. Gallagher zginął na służbie. Został pochowany z honorami, a jego żona – bez pytania o zgodę – została przerzucona do Australii, by stała się ona dla niej bezpiecznym schronieniem.
Środek transportu
W jego garażu dostrzec można nowy model mercedesa klasy S (W223) w kolorze czarnym.
Związek ze społecznością Aborygenów
Niezwiązany.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Pearl Lagune (poza domem głównie na plażach); w Cairns (gdzie mieści się siedziba jego biura).
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Brata - Anthony'ego Hemingway'a
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale w razie n i e t y p o w y c h pomysłów proszę o wcześniejszą konsultację.
W jego garażu dostrzec można nowy model mercedesa klasy S (W223) w kolorze czarnym.
Związek ze społecznością Aborygenów
Niezwiązany.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Pearl Lagune (poza domem głównie na plażach); w Cairns (gdzie mieści się siedziba jego biura).
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Brata - Anthony'ego Hemingway'a
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale w razie n i e t y p o w y c h pomysłów proszę o wcześniejszą konsultację.
August (Gus) Hemingway
Oliver Jackson Cohen
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!