about
impulsywny, łaknący uwagi i zagubiony facet, który chciałby zadowolić wszystkich wokół, byleby tylko go nie zostawili. przez to zupełnie nie myśl o sobie i skończył w pracy, która ani trochę go nie cieszy i w związku bez miłości, przynajmniej z jego strony
Wystarczył jeden błąd, żebym w oczach innych z gwiazdy...
Sonny był uwielbianym sportowcem zarówno w szkole, jak i w domu. Jego rodzice pękali z dumy z każdym kolejnym osiągnięciem ich jedynego syna, którego stawiali na piedestale. Wierzyli w to, że pisany jest mu sukces, co nieustannie mu powtarzali, sprawiając, że czuł się wyjątkowo i chciał podążać w tym kierunku, aby pozostać ich powodem do dumy. Prawdopodobnie bardziej niż cokolwiek innego napędzała go w tamtym okresie właśnie ich wiara w niego, ich i wielu innych osób z jego otoczenia, których nie chciał zawieść, nawet jeśli ta ścieżka nie do końca była tym, czego sam pragnął. Niby to nie tak, że nie przepadał za sportem, byłoby to trudne, skoro od lat wkładał w to całego siebie, tylko po prostu były rzeczy, które sprawiały mu o wiele więcej frajdy, ale zawsze odkładał je na bok, bo wszyscy wokół chcieli, żeby był kimś innym, a on dostosował się do tego.
przerodził się w rozczarowanie...
Kariera sportowa zaprowadziła go na uniwersytet w Sydney, gdzie mógł liczyć na stypendium, na które zapracował sobie osiągnięciami na boiskach. Kolejny powód do dumy dla rodziców, trenera i rzeszy ludzi, dzięki którym się tu znalazł. To była wielka szansa, której nie chciał zmarnować, dlatego starał się jak mógł, jednak tutaj konkurencja była znacznie większa niż w rodzinnych stronach. Tutaj nie był już gwiazdą, był jednym z wielu wybitnych sportowców, którzy mieli obiecującą przyszłość. Nadal był wyjątkowy, ale na pewno nie niezastąpiony, o czym przekonał się po tym, jak wpakował się w poważne tarapaty. Nie potrafił przejść obojętnie obok tego, jak profesor wykorzystując swoją pozycję postanowił postawić jedną z przyjaciółek Sonny'ego w cholernie trudnej i wstydliwej sytuacji. Nie wytrzymał i pobił mężczyznę, co prędko skończyło się wydaleniem z uczelni, bo nie był w stanie się wybronić. Nie mógł zdradzić sekretu przyjaciółki, która poprosiła go o dyskrecję, dlatego zgodził się przyjąć na siebie karę i wrócił do Lorne Bay na tarczy. Nietrudno się domyślić, że na ciepłe przyjęcie nie mógł liczyć, tym bardziej, że nawet rodzicom nie wyznał prawdy. Ci zaś postawili mu warunek - skoro zaprzepaścił wszystko, na co pracowali razem z nim przez tyle lat, teraz musi ponieść konsekwencje i nauczyć się radzić sobie sam. Miał jak najszybciej znaleźć sobie pracę i stanąć na własne nogi. W ten sposób został masażystą z przypadku. Wiedząc, że znajomy jest w stanie właśnie w tym zawodzie załatwić mu pracę i kompletnie nie mając na siebie pomysłu po wszystkim, co zaszło, zapisał się na kurs i niedługo później zaczął pracować w Port Douglas, gdzie tkwi po dziś dzień.
którym we własnych byłem zawsze.
Miał jednak pasję, którą zepchnął na dalszy plan ze względu na sport i której nigdy nie dał prawdziwej szansy, bo bał się tak odsłonić, a poza tym zwyczajnie w siebie nie wierzył, bo też prawie nikt inny tego nie zrobił. Zarówno jego rodzice, którzy zawsze zbywali go w tym temacie, przypominając mu, że powinien więcej czasu poświęcać na treningi, jak i najbliższe mu osoby, jak na przykład przyjaciele i nawet dziewczyny, z którymi się umawiał - oni żartowali z tego, ponieważ to zupełnie nie pasowało do obrazu osoby, za jaką go mieli. Bo sportowiec ze smykałką do pisania? Nie wpisuje się to w stereotypowe postrzeganie osób jego pokroju, dlatego mało kto brał go na poważnie, gdy o tym wspominał. Jedynym wyjątkiem, który starał się zachęcać go do rozwijania tego talentu, była nauczycielka angielskiego. Ona jako jedyna dostrzegła jego potencjał, jednak prędko zniknęła z jego życia, ponieważ wyprowadziła się z Lorne Bay. Po niej nie było już nikogo, kto zrobiłby dla niego to samo, bo w pewnym momencie zupełnie przestał dzielić się z innymi tą częścią siebie. Wciąż pisze i nie zamierza tego porzucać, ale robi to raczej do szuflady, choć cały czas zarzuca sobie to, że nie ma więcej odwagi i nie potrafi podążyć za marzeniami.
Sonny był uwielbianym sportowcem zarówno w szkole, jak i w domu. Jego rodzice pękali z dumy z każdym kolejnym osiągnięciem ich jedynego syna, którego stawiali na piedestale. Wierzyli w to, że pisany jest mu sukces, co nieustannie mu powtarzali, sprawiając, że czuł się wyjątkowo i chciał podążać w tym kierunku, aby pozostać ich powodem do dumy. Prawdopodobnie bardziej niż cokolwiek innego napędzała go w tamtym okresie właśnie ich wiara w niego, ich i wielu innych osób z jego otoczenia, których nie chciał zawieść, nawet jeśli ta ścieżka nie do końca była tym, czego sam pragnął. Niby to nie tak, że nie przepadał za sportem, byłoby to trudne, skoro od lat wkładał w to całego siebie, tylko po prostu były rzeczy, które sprawiały mu o wiele więcej frajdy, ale zawsze odkładał je na bok, bo wszyscy wokół chcieli, żeby był kimś innym, a on dostosował się do tego.
przerodził się w rozczarowanie...
Kariera sportowa zaprowadziła go na uniwersytet w Sydney, gdzie mógł liczyć na stypendium, na które zapracował sobie osiągnięciami na boiskach. Kolejny powód do dumy dla rodziców, trenera i rzeszy ludzi, dzięki którym się tu znalazł. To była wielka szansa, której nie chciał zmarnować, dlatego starał się jak mógł, jednak tutaj konkurencja była znacznie większa niż w rodzinnych stronach. Tutaj nie był już gwiazdą, był jednym z wielu wybitnych sportowców, którzy mieli obiecującą przyszłość. Nadal był wyjątkowy, ale na pewno nie niezastąpiony, o czym przekonał się po tym, jak wpakował się w poważne tarapaty. Nie potrafił przejść obojętnie obok tego, jak profesor wykorzystując swoją pozycję postanowił postawić jedną z przyjaciółek Sonny'ego w cholernie trudnej i wstydliwej sytuacji. Nie wytrzymał i pobił mężczyznę, co prędko skończyło się wydaleniem z uczelni, bo nie był w stanie się wybronić. Nie mógł zdradzić sekretu przyjaciółki, która poprosiła go o dyskrecję, dlatego zgodził się przyjąć na siebie karę i wrócił do Lorne Bay na tarczy. Nietrudno się domyślić, że na ciepłe przyjęcie nie mógł liczyć, tym bardziej, że nawet rodzicom nie wyznał prawdy. Ci zaś postawili mu warunek - skoro zaprzepaścił wszystko, na co pracowali razem z nim przez tyle lat, teraz musi ponieść konsekwencje i nauczyć się radzić sobie sam. Miał jak najszybciej znaleźć sobie pracę i stanąć na własne nogi. W ten sposób został masażystą z przypadku. Wiedząc, że znajomy jest w stanie właśnie w tym zawodzie załatwić mu pracę i kompletnie nie mając na siebie pomysłu po wszystkim, co zaszło, zapisał się na kurs i niedługo później zaczął pracować w Port Douglas, gdzie tkwi po dziś dzień.
którym we własnych byłem zawsze.
Miał jednak pasję, którą zepchnął na dalszy plan ze względu na sport i której nigdy nie dał prawdziwej szansy, bo bał się tak odsłonić, a poza tym zwyczajnie w siebie nie wierzył, bo też prawie nikt inny tego nie zrobił. Zarówno jego rodzice, którzy zawsze zbywali go w tym temacie, przypominając mu, że powinien więcej czasu poświęcać na treningi, jak i najbliższe mu osoby, jak na przykład przyjaciele i nawet dziewczyny, z którymi się umawiał - oni żartowali z tego, ponieważ to zupełnie nie pasowało do obrazu osoby, za jaką go mieli. Bo sportowiec ze smykałką do pisania? Nie wpisuje się to w stereotypowe postrzeganie osób jego pokroju, dlatego mało kto brał go na poważnie, gdy o tym wspominał. Jedynym wyjątkiem, który starał się zachęcać go do rozwijania tego talentu, była nauczycielka angielskiego. Ona jako jedyna dostrzegła jego potencjał, jednak prędko zniknęła z jego życia, ponieważ wyprowadziła się z Lorne Bay. Po niej nie było już nikogo, kto zrobiłby dla niego to samo, bo w pewnym momencie zupełnie przestał dzielić się z innymi tą częścią siebie. Wciąż pisze i nie zamierza tego porzucać, ale robi to raczej do szuflady, choć cały czas zarzuca sobie to, że nie ma więcej odwagi i nie potrafi podążyć za marzeniami.
Środek transportu
Stara Toyota Celica VI, którą kupił już kilka lat temu. Nieważne jak często denerwuje się na to auto i powtarza, że je wymieni, twardo się go trzyma i reanimuje przy każdej okazji przez sentyment do niego.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Co oczywiste, w pracy, a poza tym bardzo często wieczory spędza w okolicznych barach i klubach. Nie jest typem domatora, choć zdarzają się dni, kiedy lubi zaszyć się też w swoich czterech ścianach, ale zwykle, kiedy tylko ma taką okazję, stara się gdzieś wyjść, nawet jeśli kończy się to na tym, że po prostu kręci się po centrum.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców - Brendę i Matthew Chapmanów.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale nie bez wcześniejszej konsultacji w przypadku rzeczy, które miałyby długotrwały i duży wpływ na moją postać.
Stara Toyota Celica VI, którą kupił już kilka lat temu. Nieważne jak często denerwuje się na to auto i powtarza, że je wymieni, twardo się go trzyma i reanimuje przy każdej okazji przez sentyment do niego.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Co oczywiste, w pracy, a poza tym bardzo często wieczory spędza w okolicznych barach i klubach. Nie jest typem domatora, choć zdarzają się dni, kiedy lubi zaszyć się też w swoich czterech ścianach, ale zwykle, kiedy tylko ma taką okazję, stara się gdzieś wyjść, nawet jeśli kończy się to na tym, że po prostu kręci się po centrum.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców - Brendę i Matthew Chapmanów.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale nie bez wcześniejszej konsultacji w przypadku rzeczy, które miałyby długotrwały i duży wpływ na moją postać.
Sonny Chapman
Deniz Can Aktaş
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!