about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Novalie
/ noun / nəʊ va li /
; means new (from Latin 'novus) or a bright star
Dziewczynka faktycznie rozbłysła światłem na dotąd ciemnym niebie swoich rodziców - stała się dla nich początkiem czegoś nowego, rodzicielstwa. Początkowe lata - te zatarte w pamięci dziewczynki - podobno płynęły w spokoju. Rodzina z dwóch stron przekomarzała się względem ewentualnego podobieństwa do którejś ze stron, poświęcając małej Novie lwią część swojej uwagi oraz energii. Póki tata był stałym elementem obrazów rodzinnego domu, wspomnienia wydawały się nieco jaśniejsze. Jakby jeszcze świat nie pozbawił dziecka właściwej mu beztroskości. Chociaż wyjeżdżał, chociaż miesiącami musiała zaspokoić swoją tęsknotę jedynie listami kreślonymi ojcowską ręką i krótkimi rozmowami przez telefon to wszystko było bardziej kolorowe. Rozwijała się szybko, zaskakująco sprawnie łapiąc podstawy gry na fortepianie. I pokornie - widząc tylko to, co rodzice chcieli, aby widziała - nie spodziewała się nadejścia czarnych chmur, mających zabrać jej beztroskość dziecka.
Mama powiedziała, że tata odszedł do innej rodziny, bo już ich nie kochał. Już nie kochał jej. I chociaż Alie była dzieckiem inteligentnym to łatwo poddawała się wpływom matki - bo dlaczego ta miałaby chcieć jej krzywdy? Dlaczego miałaby ją okłamać? Przecież to tata odszedł i miał teraz nową rodzinę z nową córką w jej wieku, już nie potrzebował. Nie była wystarczająca, już nie była nowa. Zostaly we dwie - ona i mama - tak mówiła jej Vera. I to jej słowa, nie Novalie, padły ustami dziecka podczas rozprawy o przydzielenie praw rodzicielskich. Chcę zostać z mamą. Początkowo szukała kontaktu z ojcem, jednakże dystans dawał się we znaki. Zwykła, może nawet nieszkodliwa zazdrość podsycana była jadem sączonym do ucha dziecka sprawiała, że list (kiedy w końcu dotarł do dziewczynki) spotykał się z coraz późniejszą odpowiedzią. Stała się pionkiem w grze, której zasad nie rozumiała, których nie mogła rozumieć. A później? Kiedy nie była już potrzebna, została odstawiona w kąt. Matka ze szklanymi oczami odstawiała ją pod drzwi dziadków, odgrywając rolę uciemiężonej, samotnej matki na miarę Oscara. A przed córką naprzemiennie wcielała się w kreację kata oraz ofiary - każąc za najmniejsze powinięcie się nogi i grając na empatycznej naturze córki.
Za głupia, za gruba, za wolna, za brzydka - nic dziwnego, że tata odszedł. Podobne insynuacje stały się codziennością dorastającej dziewczynki. I trudno powiedzieć co stało się punktem zapalnym - coraz częstsze pytania babci czy wszystko w porządku, ostatni list od taty, czy może kolejne pozostawienie córki samej na noc mimo strachu zaglądającego do czekoladowych oczu? Cokolwiek to było sprawiło, że w końcu nie wytrzymała i sięgnęła za telefon z płaczem wstrząsającym głosem prosząc tatę, żeby przyjechał bo tak bardzo się boję. Chociaż była już nieco starsza cały teatr ponownej walki o prawa rodzicielskie spędziła za kulisami. Zamiast tego próbowała zadomowić się w nowej rzeczywistości, w której to Padma stała się panią domu, gdzie musiała dzielić się uwagą ojca z przybraną siostrą i dwójką przyrodniego rodzeństwa. Początkowo zbyt przestraszona, zakorzeniona w przekonaniu zasianym przez matkę, że w domu ojca stała się intruzem. Jedynie cierpliwość sprawiła, że powoli wychodziła ze swojej skorupy. W szkole radziła sobie dobrze - wbrew temu co mówiła Vera, Novalie świetnie radziła sobie w szkole, szczególnie z przedmiotami ścisłymi takimi jak matematyka, fizyka czy informatyka. Można powiedzieć, że jeszcze w Australii nauczyła się chłonąć wiedzę, samą siebie zaganiając do wyścigu szczurów, w którym jej jedynym przeciwnikiem był niedościgniony wzór postawiony przez matkę. Szybko też złapała podstawy języka chorwackiego, co przypieczętowało jej zaaklimatyzowanie się w tym miejscu. Z dziecka wyrastała na zdolną i mądrą nastolatkę, której zacięcie techniczne coraz bardziej dawało o sobie znaki. Pierwszy raz na jej predyspozycje zwrócono uwagę podczas udziału w międzynarodowym projekcie realizowanym w szkołach europejskich, w ramach których młodzież pochylała się nad projektami opartymi na programowaniu. Później zaczęły się konkursy, dzięki którym Nova zebrała wiedzę i odpowiednie kwalifikacje, które pozwoliły jej na swobodne dostanie się na studia inżynierskie z zakresu informatyki na uczelni w Zagrzebiu. Dzięki międzynarodowej współpracy oraz z powodu obywatelstwa Novalie dostała propozycję rozwijania się dalej w Australii - z uwagi na jej rozwijające się talenty oraz deficytu programistów w kraju zdecydowała się na powrót do Australii na studia drugiego stopnia do rodzinnego kraju. Chociaż chwilę mieszkała sama w Cairns, gdy Bertam pojawił się w Lorne Bay, Nova używając tanich wymówek wprowadziła się z powrotem z rodziną, nie mówiąc, że prawdziwym powodem było obudzenie się starych koszmarów.
/ˈtrɪvɪə /
• biegle posługuje się językiem angielskim (ojczysty), chorwackim oraz z uwagi na rozwijający się rynek zaczęła uczyć się japońskiego,
• chociaż jest już dorosła to w dalszym ciągu panicznie boi się ciemności,
• nadal nie pozbyła się koszmarów oraz ataków paniki, które zostały jej po latach manipulacji oraz psychicznego znęcania się matki, tyczy się to również poczucia jej własnej wartości,
• chociaż teraz zajęła się programowaniem chciałaby kiedyś pracować z strukturach rządowych nad bezpieczeństwem cyfrowym,
• jest raczej wycofana i wiele jej do życia nie jest potrzebne; mimo iż nie może narzekać na brak pieniędzy to nadal ubiera się w lumpeksach, gdzie lubi znajdować różne perełki,
/ noun / nəʊ va li /
; means new (from Latin 'novus) or a bright star
Dziewczynka faktycznie rozbłysła światłem na dotąd ciemnym niebie swoich rodziców - stała się dla nich początkiem czegoś nowego, rodzicielstwa. Początkowe lata - te zatarte w pamięci dziewczynki - podobno płynęły w spokoju. Rodzina z dwóch stron przekomarzała się względem ewentualnego podobieństwa do którejś ze stron, poświęcając małej Novie lwią część swojej uwagi oraz energii. Póki tata był stałym elementem obrazów rodzinnego domu, wspomnienia wydawały się nieco jaśniejsze. Jakby jeszcze świat nie pozbawił dziecka właściwej mu beztroskości. Chociaż wyjeżdżał, chociaż miesiącami musiała zaspokoić swoją tęsknotę jedynie listami kreślonymi ojcowską ręką i krótkimi rozmowami przez telefon to wszystko było bardziej kolorowe. Rozwijała się szybko, zaskakująco sprawnie łapiąc podstawy gry na fortepianie. I pokornie - widząc tylko to, co rodzice chcieli, aby widziała - nie spodziewała się nadejścia czarnych chmur, mających zabrać jej beztroskość dziecka.
Mama powiedziała, że tata odszedł do innej rodziny, bo już ich nie kochał. Już nie kochał jej. I chociaż Alie była dzieckiem inteligentnym to łatwo poddawała się wpływom matki - bo dlaczego ta miałaby chcieć jej krzywdy? Dlaczego miałaby ją okłamać? Przecież to tata odszedł i miał teraz nową rodzinę z nową córką w jej wieku, już nie potrzebował. Nie była wystarczająca, już nie była nowa. Zostaly we dwie - ona i mama - tak mówiła jej Vera. I to jej słowa, nie Novalie, padły ustami dziecka podczas rozprawy o przydzielenie praw rodzicielskich. Chcę zostać z mamą. Początkowo szukała kontaktu z ojcem, jednakże dystans dawał się we znaki. Zwykła, może nawet nieszkodliwa zazdrość podsycana była jadem sączonym do ucha dziecka sprawiała, że list (kiedy w końcu dotarł do dziewczynki) spotykał się z coraz późniejszą odpowiedzią. Stała się pionkiem w grze, której zasad nie rozumiała, których nie mogła rozumieć. A później? Kiedy nie była już potrzebna, została odstawiona w kąt. Matka ze szklanymi oczami odstawiała ją pod drzwi dziadków, odgrywając rolę uciemiężonej, samotnej matki na miarę Oscara. A przed córką naprzemiennie wcielała się w kreację kata oraz ofiary - każąc za najmniejsze powinięcie się nogi i grając na empatycznej naturze córki.
Za głupia, za gruba, za wolna, za brzydka - nic dziwnego, że tata odszedł. Podobne insynuacje stały się codziennością dorastającej dziewczynki. I trudno powiedzieć co stało się punktem zapalnym - coraz częstsze pytania babci czy wszystko w porządku, ostatni list od taty, czy może kolejne pozostawienie córki samej na noc mimo strachu zaglądającego do czekoladowych oczu? Cokolwiek to było sprawiło, że w końcu nie wytrzymała i sięgnęła za telefon z płaczem wstrząsającym głosem prosząc tatę, żeby przyjechał bo tak bardzo się boję. Chociaż była już nieco starsza cały teatr ponownej walki o prawa rodzicielskie spędziła za kulisami. Zamiast tego próbowała zadomowić się w nowej rzeczywistości, w której to Padma stała się panią domu, gdzie musiała dzielić się uwagą ojca z przybraną siostrą i dwójką przyrodniego rodzeństwa. Początkowo zbyt przestraszona, zakorzeniona w przekonaniu zasianym przez matkę, że w domu ojca stała się intruzem. Jedynie cierpliwość sprawiła, że powoli wychodziła ze swojej skorupy. W szkole radziła sobie dobrze - wbrew temu co mówiła Vera, Novalie świetnie radziła sobie w szkole, szczególnie z przedmiotami ścisłymi takimi jak matematyka, fizyka czy informatyka. Można powiedzieć, że jeszcze w Australii nauczyła się chłonąć wiedzę, samą siebie zaganiając do wyścigu szczurów, w którym jej jedynym przeciwnikiem był niedościgniony wzór postawiony przez matkę. Szybko też złapała podstawy języka chorwackiego, co przypieczętowało jej zaaklimatyzowanie się w tym miejscu. Z dziecka wyrastała na zdolną i mądrą nastolatkę, której zacięcie techniczne coraz bardziej dawało o sobie znaki. Pierwszy raz na jej predyspozycje zwrócono uwagę podczas udziału w międzynarodowym projekcie realizowanym w szkołach europejskich, w ramach których młodzież pochylała się nad projektami opartymi na programowaniu. Później zaczęły się konkursy, dzięki którym Nova zebrała wiedzę i odpowiednie kwalifikacje, które pozwoliły jej na swobodne dostanie się na studia inżynierskie z zakresu informatyki na uczelni w Zagrzebiu. Dzięki międzynarodowej współpracy oraz z powodu obywatelstwa Novalie dostała propozycję rozwijania się dalej w Australii - z uwagi na jej rozwijające się talenty oraz deficytu programistów w kraju zdecydowała się na powrót do Australii na studia drugiego stopnia do rodzinnego kraju. Chociaż chwilę mieszkała sama w Cairns, gdy Bertam pojawił się w Lorne Bay, Nova używając tanich wymówek wprowadziła się z powrotem z rodziną, nie mówiąc, że prawdziwym powodem było obudzenie się starych koszmarów.
/ˈtrɪvɪə /
• biegle posługuje się językiem angielskim (ojczysty), chorwackim oraz z uwagi na rozwijający się rynek zaczęła uczyć się japońskiego,
• chociaż jest już dorosła to w dalszym ciągu panicznie boi się ciemności,
• nadal nie pozbyła się koszmarów oraz ataków paniki, które zostały jej po latach manipulacji oraz psychicznego znęcania się matki, tyczy się to również poczucia jej własnej wartości,
• chociaż teraz zajęła się programowaniem chciałaby kiedyś pracować z strukturach rządowych nad bezpieczeństwem cyfrowym,
• jest raczej wycofana i wiele jej do życia nie jest potrzebne; mimo iż nie może narzekać na brak pieniędzy to nadal ubiera się w lumpeksach, gdzie lubi znajdować różne perełki,
Środek transportu
Jej ukochana, Toyota Corolla o metalicznym kolorze to najwierniejsza towarzyszka wszelkich wypadów Novy.
Związek ze społecznością Aborygenów
brak związków
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pracy, na uczelni, w jej pokoju z nosem przyklejonym do laptopa
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Bertram Lounsbury (ojciec), Padma Lounsbury (macocha), Meera Lounsbury (przybrana siostra), Vera Lounsbury (matka)
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale w przypadkach ekstremalnych (śmierć, trwałe uszkodzenia ciała) proszę o wiadomośc.
Jej ukochana, Toyota Corolla o metalicznym kolorze to najwierniejsza towarzyszka wszelkich wypadów Novy.
Związek ze społecznością Aborygenów
brak związków
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pracy, na uczelni, w jej pokoju z nosem przyklejonym do laptopa
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Bertram Lounsbury (ojciec), Padma Lounsbury (macocha), Meera Lounsbury (przybrana siostra), Vera Lounsbury (matka)
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale w przypadkach ekstremalnych (śmierć, trwałe uszkodzenia ciała) proszę o wiadomośc.
novalie "nova" lounsbury
samantha logan
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!