about
była twarz wieczornej prognozy pogody, którą przerósł dorosły świat, gdy wplątała się w romans ze swoim szefem
Ambicje rosły szybciej, niż sama Elaine, wpychając w jej głowę coraz to nowe pomysły. Mając siedem lat, przedstawiała plan na życie z takim przekonaniem, jakby recytowała z pamięci fragment książki, wciskając pomiędzy obowiązkową medycynę, zapasową weterynarię i dziennikarstwo. Trzy lata później zastąpiła dziecięce ambicje pomysłem archeologii, a po licealnym posmakowaniu władzy — jako przewodnicząca szkoły, zapragnęła kariery politycznej.
Wielkie ambicje Elaine podciął chłopak o lekko kręconych włosach i uroczych dołeczkach, które pogłębiały się, gdy ze śmiechem rozciągał przed nią piękną wizję wielkiego świata, podbijanego wspólnie. Od małego mieszkania, ulokowanego w najbardziej podejrzanej dzielnicy Sydney, po dziennikarskie studia, które rodzice Henderson próbowali wybić jej jeszcze z głowy. Upartość jednak zawsze szła w parze z jej ambicjami.
Miłość trwała do połowy drugiego roku studiów, przerwana jego tajemniczym zniknięciem. Krótki liścik mówił tyle, co nic, wskazując raczej na spontaniczne dołączenie do sekty, niż przerażające zaginięcie. Zafascynowana studiami Eli kontynuowała je samodzielnie, zyskując pierwsze staże, praktyki, żałosne oferty pracy i kontakty. I kiedy ktoś pierwszy raz zasugerował jej, że sprawdziłaby się przed kamerą, zareagowała śmiechem — nie spodziewając się, że wystarczą cztery miesiące, by podjęła próbę dostania się do popularnej stacji.
Pięła się w żałosnym tempie, dostając swoją szansę dopiero po kilku przeciągających się latach — gdy twarz wieczornej prognozy odeszła na urlop macierzyński. Dopiero wtedy Elaine została dostrzeżona i doceniona, także przez Henry’ego. Romans z szefem dość mocno kolidował z wartościami i ambicjami dziewczyny, więc wzbraniała się rozsądnie kilka długich miesięcy, aż do jednej, świątecznej imprezy. I chociaż teraz wie, jak żałośnie to brzmiało, naprawdę uwierzyła w zapewnienia, że już niedługo zostawi dla niej żonę i to ona stanie się panią Hamilton.
Nie mrugnęła mu nawet powieka, gdy po tym, jak jego żona się dowiedziała, wyrzucał ją z pracy. Jej kariera nagle się skończyła, serce zostało żałośnie złamane, a życie w Sydney straciło sens na tyle, by zapakowała się w swój samochód i wróciła do Lorne Bay — pojawiając się u drzwi dawnej przyjaciółki, o której w czasie rozwijania wielkiej kariery, nieznacznie zapomniała.
— Stara się walczyć ze swoją niepunktualnością na każdym kroku — nastawia wcześniejsze budziki, szykuje się w pośpiechu i stara jak najmniej czasu, podczas przygotowywania się, marnować na przeglądaniu sociali, ale ostatecznie (jakimś magicznym sposobem) Elia nigdy nie przychodzi na czas.
— Na dwudzieste pierwsze urodziny wybrała się z przyjaciółką do wróżki i dowiedziała się wtedy, że nigdy nie zazna szczęścia w miłości. Nie traktowała rzecz jasna słów starej wiedźmy poważnie, ale po jej ostatnich, związkowych przeżyciach, zaczęła zastanawiać się, czy przypadkiem nie mówiła prawdy.
— Powiedzieć, że Elaine nie potrafi odnaleźć się w kuchni, to jak nic nie powiedzieć. Stara się, czyta każdy przepis, śledzi go krok po kroku, by jak najwierniej go odwzorować, a ostatecznie i tak coś wymknie się spod kontroli i sprawi, że posiłek jest zupełnie niezdatny do jedzenia.
— Jak na chaotycznego i bardzo roztrzepanego człowieka, zadziwiająco dobrze robi sobie z ogarnianiem swojej domowej przestrzeni. Prawdopodobnie dlatego, że gdy jej zdenerwowanie sięga zenitu, to czuje potrzebę rozwalania rzeczy i późniejszego sprzątania.
— Po przeprowadzce do miasteczka wylądowała na kanapie dawnej przyjaciółki, mieszkającej w Tingaree, nie uprzedzając jej wcześniej o swoim przyjeździe. I chociaż kilka pierwszych tygodni zdążyło minąć, to Eli nadal nie do końca przywykła do okolicy. Nauczyła się jedynie nosić niższe obcasy w torebce na zmianę, by nie pokonywać leśnych dróżek w swoich absurdalnie wysokich szpilkach.
— Jest przekonana, że kariera w telewizji jeszcze przed nią, a powrót do Lorne Bay ma być niczym więcej, jak tylko chwilową przerwą od dorosłego życia. Dlatego nie wynajęła mieszkania, a rozpoczęcie pracy w tutejszej gazecie wyjaśnia swoją odwieczną ambicją — z której jest przecież doskonale znana.
— Co zabawne, chociaż pomysłów i wielkich planów zawsze miała na siebie sporo, to nigdy nie wyróżniała się na tle pozostałych dzieciaków. Uczyła się przyzwoicie i wspaniale wykorzystywała swój dziecięcy urok, zyskując sympatię dorosłych, ale nie przesiadywała z nosem w książkach godzinami.
— W jej garderobie królują luźne spodnie, sukienki i — przede wszystkim — wysokie szpilki. Posiada dokładnie jedną parę sportowego obuwia, zakupionego już w Lorne Bay jedynie po to, by ułatwić sobie dostanie się do domu przez las.
— Panicznie boi się dzikich zwierząt, horrorów i burzy. A także faktu, że umrze samotnie w małym mieszkaniu w Lorne Bay, nie osiągając niczego więcej w życiu.
Wielkie ambicje Elaine podciął chłopak o lekko kręconych włosach i uroczych dołeczkach, które pogłębiały się, gdy ze śmiechem rozciągał przed nią piękną wizję wielkiego świata, podbijanego wspólnie. Od małego mieszkania, ulokowanego w najbardziej podejrzanej dzielnicy Sydney, po dziennikarskie studia, które rodzice Henderson próbowali wybić jej jeszcze z głowy. Upartość jednak zawsze szła w parze z jej ambicjami.
Miłość trwała do połowy drugiego roku studiów, przerwana jego tajemniczym zniknięciem. Krótki liścik mówił tyle, co nic, wskazując raczej na spontaniczne dołączenie do sekty, niż przerażające zaginięcie. Zafascynowana studiami Eli kontynuowała je samodzielnie, zyskując pierwsze staże, praktyki, żałosne oferty pracy i kontakty. I kiedy ktoś pierwszy raz zasugerował jej, że sprawdziłaby się przed kamerą, zareagowała śmiechem — nie spodziewając się, że wystarczą cztery miesiące, by podjęła próbę dostania się do popularnej stacji.
Pięła się w żałosnym tempie, dostając swoją szansę dopiero po kilku przeciągających się latach — gdy twarz wieczornej prognozy odeszła na urlop macierzyński. Dopiero wtedy Elaine została dostrzeżona i doceniona, także przez Henry’ego. Romans z szefem dość mocno kolidował z wartościami i ambicjami dziewczyny, więc wzbraniała się rozsądnie kilka długich miesięcy, aż do jednej, świątecznej imprezy. I chociaż teraz wie, jak żałośnie to brzmiało, naprawdę uwierzyła w zapewnienia, że już niedługo zostawi dla niej żonę i to ona stanie się panią Hamilton.
Nie mrugnęła mu nawet powieka, gdy po tym, jak jego żona się dowiedziała, wyrzucał ją z pracy. Jej kariera nagle się skończyła, serce zostało żałośnie złamane, a życie w Sydney straciło sens na tyle, by zapakowała się w swój samochód i wróciła do Lorne Bay — pojawiając się u drzwi dawnej przyjaciółki, o której w czasie rozwijania wielkiej kariery, nieznacznie zapomniała.
— Stara się walczyć ze swoją niepunktualnością na każdym kroku — nastawia wcześniejsze budziki, szykuje się w pośpiechu i stara jak najmniej czasu, podczas przygotowywania się, marnować na przeglądaniu sociali, ale ostatecznie (jakimś magicznym sposobem) Elia nigdy nie przychodzi na czas.
— Na dwudzieste pierwsze urodziny wybrała się z przyjaciółką do wróżki i dowiedziała się wtedy, że nigdy nie zazna szczęścia w miłości. Nie traktowała rzecz jasna słów starej wiedźmy poważnie, ale po jej ostatnich, związkowych przeżyciach, zaczęła zastanawiać się, czy przypadkiem nie mówiła prawdy.
— Powiedzieć, że Elaine nie potrafi odnaleźć się w kuchni, to jak nic nie powiedzieć. Stara się, czyta każdy przepis, śledzi go krok po kroku, by jak najwierniej go odwzorować, a ostatecznie i tak coś wymknie się spod kontroli i sprawi, że posiłek jest zupełnie niezdatny do jedzenia.
— Jak na chaotycznego i bardzo roztrzepanego człowieka, zadziwiająco dobrze robi sobie z ogarnianiem swojej domowej przestrzeni. Prawdopodobnie dlatego, że gdy jej zdenerwowanie sięga zenitu, to czuje potrzebę rozwalania rzeczy i późniejszego sprzątania.
— Po przeprowadzce do miasteczka wylądowała na kanapie dawnej przyjaciółki, mieszkającej w Tingaree, nie uprzedzając jej wcześniej o swoim przyjeździe. I chociaż kilka pierwszych tygodni zdążyło minąć, to Eli nadal nie do końca przywykła do okolicy. Nauczyła się jedynie nosić niższe obcasy w torebce na zmianę, by nie pokonywać leśnych dróżek w swoich absurdalnie wysokich szpilkach.
— Jest przekonana, że kariera w telewizji jeszcze przed nią, a powrót do Lorne Bay ma być niczym więcej, jak tylko chwilową przerwą od dorosłego życia. Dlatego nie wynajęła mieszkania, a rozpoczęcie pracy w tutejszej gazecie wyjaśnia swoją odwieczną ambicją — z której jest przecież doskonale znana.
— Co zabawne, chociaż pomysłów i wielkich planów zawsze miała na siebie sporo, to nigdy nie wyróżniała się na tle pozostałych dzieciaków. Uczyła się przyzwoicie i wspaniale wykorzystywała swój dziecięcy urok, zyskując sympatię dorosłych, ale nie przesiadywała z nosem w książkach godzinami.
— W jej garderobie królują luźne spodnie, sukienki i — przede wszystkim — wysokie szpilki. Posiada dokładnie jedną parę sportowego obuwia, zakupionego już w Lorne Bay jedynie po to, by ułatwić sobie dostanie się do domu przez las.
— Panicznie boi się dzikich zwierząt, horrorów i burzy. A także faktu, że umrze samotnie w małym mieszkaniu w Lorne Bay, nie osiągając niczego więcej w życiu.
Środek transportu
Samochód, którym jeździ niemal wszędzie, ponieważ nie jest człowiekiem, który dobrowolnie wybierze spacer.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie jest spokrewniona, ale jej szkolna przyjaciółka jest Aborygenką i to na jej kanapie aktualnie mieszka.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Pracy, kawiarni oraz domu.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Siostry Henderson.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale bez trwałych uszczerbków.
Samochód, którym jeździ niemal wszędzie, ponieważ nie jest człowiekiem, który dobrowolnie wybierze spacer.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie jest spokrewniona, ale jej szkolna przyjaciółka jest Aborygenką i to na jej kanapie aktualnie mieszka.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Pracy, kawiarni oraz domu.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Siostry Henderson.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale bez trwałych uszczerbków.
elaine (elia) daphne henderson
barbara lopez
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!