Aaron Lancaster

my face above the water
my feet can't touch the ground

——Szum fal. Kojące kołysanie. Bezkresna przestrzeń gdy obrócisz się tyłem do brzegu.
——Czasem łapiesz się na myśli, że chciałbyś, aby ocean cię pochłonął.

——Przymykasz oczy i odpływasz do wspomnień, i nawet nie próbujesz się przed tym wzbraniać. Dryfujesz więc — dosłownie oraz pomiędzy obrazami podsuwanymi przez pamięć niczym klatki z filmu.
——Jedną ręką bezwiednie sięgasz do delikatnego, srebrnego medalika, który należał do niej i który zawsze nosiła. Opuszka palca przejeżdża ostrożnie po wypukłościach na jego powierzchni, przesuwa się po fragmencie okrągłego brzegu. Teraz ty go nosisz — z a w s z e — bo to tak, jakbyś .z a w s z e. miał przy sobie jej cząstkę; bo nie jesteś pogodzony z jej odejściem; bo nie chcesz zaakceptować jej braku.
——Nie wyobrażasz sobie przyzwyczaić się do jej nieobecności.

——Własny umysł nie jest twoim sprzymierzeńcem; nieważne, do jakich wydarzeń wracasz, on ostatecznie za każdym razem dąży do tego samego — do tego, co na końcu. Ostatecznie za każdym razem zadajesz sobie pytanie, czy mogłeś coś zrobić; czy mogłeś coś zmienić. Czy byłeś w stanie ją ocalić? Ochronić przed samą sobą, gdy zawiodłeś w ochronie przed złym światem? Czy wysyłała ci sygnały, które do ciebie nie dotarły? Wolała o pomoc, a ty nie słyszałeś?

——Na zewnątrz jesteś spokojnym morzem — wewnątrz skrywasz szalejący sztorm. Zdołasz go usilnie wyciszyć? Pękniesz i pozwolisz mu się wylać poza swoją kontrolę? Zachłyśniesz się wreszcie tak mocno, że… utoniesz?
——Wiecznie wzburzone fale obijają się o ściany twojej świadomości, twojej codzienności; bez przerwy szargają twoje myśli i nie dają odpocząć. Jak długo tak można? I co miałoby okazać się...

p r z e s ą d z a j ą c e ?

——Wyciszysz?
——Pękniesz?
——Utoniesz?

——Mijają dni, tygodnie, miesiące — i nic się nie zmienia. Nic się nie zmienia, a ty dusisz się na granicy — wszystkich trzech możliwości i swojej własnej wytrzymałości. Dusisz się też wśród ludzi, których znasz, i w tym mieście, które jest twoim domem. Przychodzi także moment, że dusisz się nawet w wodzie, w której od dziecka czułeś się najbardziej swobodnie, najbardziej sobą.

——Powoli unosisz powieki; wiesz na pewno, że mogłeś ją uratować. Mogłeś nie dopuścić do efektu domina — tylko wtedy nie miałeś pojęcia, że ona tracą pierwszą kostkę z tragicznego ciągu.
——Nie miałeś pojęcia, dopóki nie było już o wiele za późno.

——Zanurzasz głowę.
——Krzyczysz — a ocean zatrzymuje twój krzyk w swoich odmętach.

x

I'm slowly drifting — drifting away, wave after wave
and it feels like I'm drowning, pulling against the stream

Aaron Lucas Lancaster

18/11/1998

Cairns, Australia

instruktor surfingu & trust fund kid

Surf Shop + prywatni klienci

Opal Moonlane

kawaler, hetero

Środek transportu
Przeważnie jego własny, ciemnoniebieski Jeep Gladiator z 2018 roku — aczkolwiek nieprzesadnie duże odległości lubi też pokonywać na pieszo. Sporadycznie jeździ (i przemieszcza się) na deskorolce.

Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.

Najczęściej spotkasz mnie w:
W podróży, ale tu w mieście można do zobaczyć przede wszystkim nad wodą, w okolicy miejsca pracy, generalnie w dzielnicy Pearl Lagune i w niedalekim sąsiedztwie jego apartamentu w Opal Moonlane.

Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców (npc).

Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Nie mam nic przeciwko, nie chciałabym tylko większej ingerencji w stan majątkowy (jego i rodziny) ani trwałych, poważnych uszczerbków na zdrowiu (też jego i rodziny).

Aaron Lucas Lancaster

Lucas White-Smith