I'm awake and I'm alive
[ remember everything ]
Wychowywał się w londyńskiej mniejszości społecznej, pochodzącej z krajów wschodniej Europy. Była to społeczność zamknięta, nastawiona na rozwój rodzimej kultury w zupełnie nowym świecie usłanym angielskim deszczem. Victor od piątego roku życia uczęszczał na zajęcia baletowe razem z innymi chłopcami oraz dziewczynami, prowadzonymi w starym teatrze zakupionym przez rosyjską tancerkę. Mało kto wiedział, że poza ćwiczeniami tanecznymi dzieci były przygotowywane do zupełnie innych ról: najemników służących rosyjskim - i w późniejszym czasie również angielskim - politykom i biznesmenom. Był szkolony z walki wręcz, użytkowania broni białej oraz palnej, dodatkowo ucząc się logistyki czy podstaw przetrwania w sytuacjach kryzysowych. Następnym etapem była nauka odruchów psychologicznych jak tłumienie strachu, kontrola oddechu (przydatna podczas przesłuchań z wykrywaczami kłamstw) i lepienie konkretnej moralności w stosunku do likwidowanych osób. Musiał przyswoić obojętność względem gromadzących się trupów, bo bez tego - prędzej czy później - człowiek zaczynał wariować gryziony przez ciążące na klatce piersiowej sumienie.
[ feel the rage ]
Zabójstwami na zlecenie zajmował się przez dobre trzydzieści lat. Stawiał na chłodny profesjonalizm, odcinając się emocjonalnie od wykonywanej pracy. Nie był psychopatą, który czekał na rozlew krwi, a wyszkolonym najemnikiem szczegółowo dobierającym zadania. Ograniczał się do cichych akcji, głównie pozbywając się niewygodnych kochanków albo pozorując samobójstwa niewiernych żon czy mężów. Bez względu na sumę, nie dotykał głów polityków, rodzin królewskich i innych ważnych person, ze względu na niebezpieczeństwo węszenia policji. Nie został złapany, bo wiele jego przewinień było zamiatane pod dywan przez braki dowodów. Zero odcisków palców, nikłe ślady interwencji osób trzecich, ani jednego świadka rozpoznającego jego twarz.
Wszystko działało idealnie, co odbijało się na życiu prywatnym Duchovica. Nie ożenił się, nie spłodził potomka. Żył samotnie, podróżując między krajami europejskimi. Jego działalność rozszerzyła się o Amerykę Północną, gdzie zapraszany był przez zdesperowanych biznesmenów. Nie sądził, że Stany Zjednoczone miały tak silny problem ze zdradami, jednak otrzymywane sumy w dolarach z łatwością zamykały usta Victora. W Europie działał dziesięć lat. W Miami, Nowym Yorku i Teksasie - kolejne piętnaście. Powoli i spokojnie, podróżując tam, gdzie wzywała go śmietanka towarzyska potrzebująca człowieka od "brudnej roboty". W wolnych chwilach zwiedzał zbierając do niewielkiego, drewnianego kuferka niezapełnione nigdy pocztówki.
[ upon my liar's chair ]
W Australii pojawił się przypadkowo, w roli ochroniarza jednego z amerykańskich biznesmenów, który w rzeczywistości przemycił mężczyznę dla jednego, konkretnego celu - pozbycia się szantażującej go kochanki. Kobieta miała opłacaną willę gdzieś nad wodą, chronioną wyłącznie przez prosty do wyłączenia system kamer. Akcja była banalnie prosta, rozpoczynając od zablokowania systemu, przez zakradnięcie się do środka aż po utopienie w przyjemnie chłodnym basenie. Lód w kieliszku od Prosecco nie zdążył się roztopić, a niewiasta leżała twarzą w dół, wdychając chlor martwymi nozdrzami. To było ostatnie zlecenie Victora w karierze. Jako zapłatę przyjął niewielki dom w spokojnym Lorne Bay i załatwienie wszelkich papierów związanych z dłuższym pobytem. Potrzebował odpoczynku. Przybywając do miasteczka znalazł posadę grabarza, ceniąc sobie sielankową ciszę roztaczaną przez cmentarz. Mieszka w Lorne już dwa lata, wychowując jaszczurkę w szklanym akwarium.
Informacje dodatkowe:
- Staroświecki mięsożerca, którego ciężko przekonać do dodatków w postaci sałatek, ale potrafi przyrządzić wyśmienitą dziczyznę;
- Jego pasją jest tworzenie masek hannya z różnych materiałów; myśli o stworzeniu w domu letniskowej małej kuźni;
- Trzyma w terrarium agamę brodatą kupioną w sklepie zoologicznym, nazwał ją Fabienne;
- Posiada dziennik, w którym ma zapisane wszystkie daty oraz imiona ofiar. Trzyma go w pudełku z pamiątkami zgarniętymi po każdym zleceniu i czasami wraca do miłych wspomnień, pijąc lemoniadę na ganku;
- Awaryjnie trzyma w domu dwa pistolety, schowane w szafce nocnej obok łóżka. Po mieście nie nosi ze sobą nic, poza scyzorykiem potrzebnym głównie do otwierania zakupionej butelki chłodnego piwa.
Harley-Davidson Softail Heritage Classic, rocznik 2005
Związek ze społecznością Aborygenów
brak związku
Najczęściej spotkasz mnie w:
na cmentarzu; w tanich barach; w lesie
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
nikogo
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
tak
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
