about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Szczęśliwe dzieciństwo, pełna rodzina. Nie można powiedzieć by mu się nie poszczęściło. To wszystko nie sprawiło jednak, że jak większość jego rówieśników poszedł tą samą, utartą ścieżką. Jeszcze w szkole średniej poznał kobietę, która, jak mu się wtedy wydawało, była miłością jego życia. To dla niej porzucił studia, pomimo tego, że otrzymał pełne stypendium sportowe. Przeszłość stała przed nim z otwartymi ramionami, jednakże on wybrał inne.
Nie chcąc pracować całe życie na zmywaku, bądź jako kelner, chociaż z tacą radził sobie naprawdę dobrze, wybrał inną karierę. Wstąpił do wojska. Z zapewnieniami ze strony swojej drugiej połówki, że jakoś sobie z tym wszystkim poradzą, że będzie dobrze, a ona zaczeka, wyruszył na pierwsze przydziały. Wcześniej oczywiście zdążyli się pobrać, przecież byli zakochani. Afganistan, Irak, wszystko szło świetnie. Do czasu wypadku podczas jednej z misji. Kula uszkodziła jego rdzeń kręgowy. Chociaż obrażenia nie były na tyle poważne by nie mógł chodzić po rehabilitacji, czy nawet przebiec kilka kilometrów, tak wojsko nie chciało go przyjąć z powrotem. Był zbyt dużym zagrożeniem dla towarzyszy i samego siebie. Został zwolniony.
Przesiadując większość czasu w domu ciężko było nie zauważyć, że jego żona zaczyna coraz częśniej wychodzić. Coraz dłużej przebywała poza domem aż w końcu przyznała się do tego, że zakochała się w innym. Do tego była z nim w ciąży. Rozwód i nowy początek. Przed taką sytuacją został postawiony kilka lat temu kiedy zaczynał fellowship do zostania psychiatrą. Stracił swój animusz, gdy przestał być żołnierzem, przynajmniej w jej oczach. Psychiatra nie był dla niej najbardziej prestiżowym zawodem.
Nie pozostało mu nic innego jak się czymś zająć. Wybrał coś, czego brakowało na wszystkich spotkaniach weteranów. Odpowiednich terapeutów, którzy byliby w stanie zrozumieć swoich podopiecznych. Ponieważ byli pod ostrzałem, wiedzieli jak to jest być w pobliżu wybuchów czy zostać odciętym od wsparcia. Znalazł swoją niszę i bardzo dobrze się w niej odnalazł.
Kilka miesięcy temu porzucił swoje rodzinne miasto na rzecz pomocy siostrze, która ostatnio podupadła na zdrowiu. Zawsze byli blisko. Nie wyobrażał sobie nie być przy niej. Na razie nocuje w jej gościnnym pokoju zajmując się w wolnych chwilach swoją siostrzenicą. Jako, że dopiero miesiąc temu otrzymał w końcu uprawnienia do zostania psychiatrą znalazł pracę w miejskim szpitalu. Nie da się przecież utrzymywać.
Nie chcąc pracować całe życie na zmywaku, bądź jako kelner, chociaż z tacą radził sobie naprawdę dobrze, wybrał inną karierę. Wstąpił do wojska. Z zapewnieniami ze strony swojej drugiej połówki, że jakoś sobie z tym wszystkim poradzą, że będzie dobrze, a ona zaczeka, wyruszył na pierwsze przydziały. Wcześniej oczywiście zdążyli się pobrać, przecież byli zakochani. Afganistan, Irak, wszystko szło świetnie. Do czasu wypadku podczas jednej z misji. Kula uszkodziła jego rdzeń kręgowy. Chociaż obrażenia nie były na tyle poważne by nie mógł chodzić po rehabilitacji, czy nawet przebiec kilka kilometrów, tak wojsko nie chciało go przyjąć z powrotem. Był zbyt dużym zagrożeniem dla towarzyszy i samego siebie. Został zwolniony.
Przesiadując większość czasu w domu ciężko było nie zauważyć, że jego żona zaczyna coraz częśniej wychodzić. Coraz dłużej przebywała poza domem aż w końcu przyznała się do tego, że zakochała się w innym. Do tego była z nim w ciąży. Rozwód i nowy początek. Przed taką sytuacją został postawiony kilka lat temu kiedy zaczynał fellowship do zostania psychiatrą. Stracił swój animusz, gdy przestał być żołnierzem, przynajmniej w jej oczach. Psychiatra nie był dla niej najbardziej prestiżowym zawodem.
Nie pozostało mu nic innego jak się czymś zająć. Wybrał coś, czego brakowało na wszystkich spotkaniach weteranów. Odpowiednich terapeutów, którzy byliby w stanie zrozumieć swoich podopiecznych. Ponieważ byli pod ostrzałem, wiedzieli jak to jest być w pobliżu wybuchów czy zostać odciętym od wsparcia. Znalazł swoją niszę i bardzo dobrze się w niej odnalazł.
Kilka miesięcy temu porzucił swoje rodzinne miasto na rzecz pomocy siostrze, która ostatnio podupadła na zdrowiu. Zawsze byli blisko. Nie wyobrażał sobie nie być przy niej. Na razie nocuje w jej gościnnym pokoju zajmując się w wolnych chwilach swoją siostrzenicą. Jako, że dopiero miesiąc temu otrzymał w końcu uprawnienia do zostania psychiatrą znalazł pracę w miejskim szpitalu. Nie da się przecież utrzymywać.
Środek transportu
Jedyne, co ze sobą zabrał to własnoręcznie odrestaurowany Chevrolet Chevelle SS z 69 roku w nieśmiertelnym kolorze czarnym.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
W szpitalu bądź prywatnym gabinecie, jeśli można to tak nazwać. Czasami wyskoczy też z siostrzenicą do parku czy na plażę.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Siostrę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak
Jedyne, co ze sobą zabrał to własnoręcznie odrestaurowany Chevrolet Chevelle SS z 69 roku w nieśmiertelnym kolorze czarnym.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
W szpitalu bądź prywatnym gabinecie, jeśli można to tak nazwać. Czasami wyskoczy też z siostrzenicą do parku czy na plażę.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Siostrę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak
Galahad Harrington
Liam Hemsworth
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!