[Layonell K. Neelsen]

Layonell zaplanować naprawdę fajna wycieczkę, no dobra - nie miał pewności, że faktycznie jest taka fajna, ale miał nadzieję, a to już coś. Mieli pojechać z Este w podróż poślubną, ponieważ ich związek miał wyglądać jak prawdziwy, a podróż jest bardzo ważna, jednak nie zdecydował się na żadne miejsce w Australii, która dla obojga jest pewnie trochę oklepana, więc na podróż trzeba ruszyć w zupełnie inne miejsce, a że Layo może sobie pozwolić na szaleństwo, ponieważ na zasób finansowy nie mógł narzekać. Nie chciał za dużo zdradzać, powiedział tylko Este, aby spakowała zimowe rzeczy, ponieważ jadą do zupełnie innej strefy klimatycznej. W Australii teraz panowało lato i to piekielne lato, nie znosił upałów, dzięki Bogu za klimatyzację! W domy czy w biurze chłodzenie włączone, ale wiadomo, że z głową, bo nie chciał być co chwile chory.
A jak wpadł na ten pomysł? Przeglądał coś w Internecie i wyskoczyła mu reklama. Sam nie wiedział czy to dobry pomysł, zastanawiał się dość długo, ponieważ jest to poważna zmiana i wakacje będą wyglądały zupełnie inaczej – nie na rajskiej plaży w tropikach. Takich to mieli tutaj pod dostatkiem. Zmiana na pewno dobrze zrobi, a przynajmniej miał taką nadzieję.
Jednak nie mogło być tak łatwo. Trzeba było wszystko przygotować do wyjazdu, a zwłaszcza sprawy zawodowe, bo tego nie mogli zostało samemu sobie. Layonell na szczęście mógł zostawić kancelarie w dobrych rękach swojego przyjaciela. Trochę było do zrobienia, więc trzeba było działać! A Layo to człowiek, który ludzie wyzwania.
Lot miał niestety trwać dość długo, ponieważ wybierali się do Rumunii! Do zamku, w którym niestety nie będą mogli zamieszkać, ale niedaleko jest luksusowy hotel.
Kiedy mieli już za sobą rozpakowanie oraz odpoczynek czas był na zwiedzanie pięknego zamku w lesie otoczonego górami. Widok jest niezmiemski. Zamek dodatkowo został przystrojony ozdobami świątecznymi, więc sprawiałaby jeszcze większe marzenie. Neelsen czuł się trochę jak mały chłopiec. W środku czekał na nich jego dobry znajomy, który oprowadzi ich po zamku.
- Pięknie, prawda? W środku robi jeszcze większe wrażenie – zagadnął Layonell patrząc na swoją żonę. Miał nadzieje, że jej się spodoba. - Potem przewidziana jest jazdą konna po lesie do chatki myśliwskiej - dodał jeszcze, a na jego przystojnej twarzy nadal widniał uśmiech.

este chamberlein

[este chamberlein]

t r z y

Choć ich małżeństwo nie było prawdziwe, Este cieszyła się na podróż poślubną. Przez ostatnie miesiące była bardzo zapracowana i zdecydowanie potrzebowała urlopu. Wiedziała, że chwila wytchnienia dobrze jej zrobi. Była pewna, że z dala od domu uwolni się od wszystkich trosk i zmartwień. Może nie na dobre, ale chociaż na chwilę. Kiedy Layonell oznajmił jej, żeby spakowała ciepłe rzeczy, musiała dokupić kilka rzeczy. Zimy w Australii były ciepłe, dlatego nie miała za wielu zimowych ubrań. Była ciekawa, gdzie się wybierają. Próbowała przekonać swojego męża, żeby jej powiedział, ale ten upierał się, że to niespodzianka.
Este nigdy nie pomyślałaby, że spędzi swoją podróż poślubną w Rumunii, ale gdy dotarli na miejsce była zachwycona. Otaczające ich scenerie były wręcz bajkowe. Zamek, który znajdował się w okolicy hotelu robił na niej wręcz piorunujące wrażenie. Wyglądał rodem jak wyjęty z filmu albo właśnie z bajki. Este doceniła również świąteczną oprawę. Przypadło jej do gustu to, jak zamek był przystrojony z okazji zbliżających się świąt.
— Widok zapiera dech w piersiach, jest bajkowo. Nigdy nie widziałam czegoś podobnego — przyznała, a w jej ciemnych oczach można było dostrzec błysk. Na drobnej twarzy Este malował się uśmiech. Była szczęśliwa. Uwielbiała podróże i chętnie odwiedzała nowe miejsca. Europa za każdym razem zachwycała ją tak samo. Szczególnie podobała jej się architektura, w Australii nic nie było zabytkowe. Najstarsze budowle miały niecałe dwieście lat.
— Postarali się ze świąteczną oprawą. Jestem ciekawa, czy w środku jest choinka — może i Este nie była największą miłośniczką świąt, ale lubiła ten czas. Miał w sobie coś magicznego.
— Muszę przyznać, że masz niezły rozmach i zdecydowanie wiesz, jak zrobić wrażenie na kobiecie — odparła nieco żartobliwie. Zaśmiała się i poprawiła szalik. Było jej cholernie zimno, ale widoki były tego warte. ]b]— Wchodzimy do środka? [/b]— spytała, kątem oka zerkając na swojego męża.

Layonell K. Neelsen

[Layonell K. Neelsen]

Sam Layonell potrzebował trochę odpoczynku i zmiany otoczenia na coś zupełnie innego, a właśnie czymś takim była podróż do Europy, z której naprawdę bardzo się cieszył i nie mógł się doczekać. Kiedy planował trochę zachowywał się jak duże dziecko, ale ma w sobie właśnie taką cząstkę, chociaż niewiele osób o tym wie przez to jaka wygląda i czym się zajmuje. Czasem potrzebuje się po prostu zresetować i na nowo nastroić do życia, do obowiązków i tego całego majdanu zwanego „dorosłością”. Człowiek jak jest młody to chce być dorosły, a kiedy dorasta to chętnie by wrócił do czasów nastoletnich. Takie trochę błędne koło, ale taka kolej rzeczy.
Miał nadzieje, że Este się spodoba miejsce, które dla nich wybrał, bo to dość nietypowe miejsce. Poprosił o przygotowanie ciepłych rzeczy, ponieważ w Australii zima jest naprawdę łagodna, a tutaj? To naprawdę wygląda jak sceneria z jednego z tych kiczowatych świątecznych filmów, które Layo czasem oglądał dla nastroju. Co się będzie oszukiwał, czasem nawet bajki ogląda.
- To prawda, jest magicznie - uśmiechnął się po czym spojrzał na Este, a jego oczy błyszczały. Wywnioskował, że jego niespodzianka przypadła jej do gustu, bo trochę się tego obawiał. - Mam nadzieje, że niespodzianka ci się podoba - dodał patrząc uważnie na swoją żonę.
- Pewnie w takich miejscach to normalne, a choinka to stały element holu - zaśmiał się, ale pewnie taka jest prawda, bo przecież właśnie tak to wygląda w tych wszystkich filmach, gdzie książę zakochuje się w zwykłej dziewczynę – wielka choinka w holu, pełno dekoracji świątecznych, które czasem przyprawiają o mdłości i inne takie. Ma to swój niewątpliwy urok, ale cała robotę robi mróz oraz śnieg na zewnątrz. W taki sposób powinny wyglądać święta, w Australii wygląda to zupełnie inaczej, bo święta są latem.
- Cieszę, bo nie ukrywam, że miałem obawy - zaśmiał się, kiedy jego wątpliwości zostały rozwiane. - Pewnie, że wchodzimy - mówiąc to puścił przodem ciemnowłosą, a sam zabrał jej bagaże.

este chamberlein

[este chamberlein]

Este wychodziła z tego samego założenia, co jej mąż. Z racji tego, że studia prawnicze były spełnieniem jej marzeń, uwielbiała swoją pracę. Przykładała się do swoich obowiązków służbowych, ale starała się zachować zdrowy balans. Czasem potrzebowała odciąć się od sterty papierkowej roboty i skomplikowanych spraw. Wiedziała, że gdyby pracowały non stop, szybko by się wypaliła. Wolała tego uniknąć, dlatego dbała o siebie i przykuwała dużą wagę do jakościowego odpoczynku.
Przez ostatnie dni, a właściwie tygodnie Este poznawała inne oblicze swojego męża. Poznała go od nieznanej jej do tej pory strony. Layonell był obecny w jej życiu od wielu lat, ale wcześniej spotykali się raczej w miejscach publicznych i przy innych ludziach. W młodości Este dość nieudolnie próbowała go poderwać, ale jej starania nie przyniosły pożądanego rezultatu.
— Jest świetnie, naprawdę. Dziękuję, że mnie tu zabrałeś. Nigdy wcześniej nie byłam w Rumunii, będę mogła odznaczyć kolejne państwo na mapie świata — odparła podekscytowana. Na jej twarzy malował się szczery uśmiech. Jej ciemne oczy też się uśmiechały. Este lubiła odkrywać nowe miejsca. Każda podróż sprawiała jej masę radości.
— Wiem, że czasem wyglądam trochę groźnie, ale w gruncie rzeczy dość łatwo mnie zadowolić. Doceniam twoje starania, bo nie musiałeś tego robić — przyznała i ukradkiem spojrzała w jego oczy. Este doceniała jego gest, ale nie do końca rozumiała, dlaczego tak bardzo mu zależało. W końcu ich małżeństwo było fikcją i miało mieć określony termin ważności.
— Jestem pewna, że będziemy się dobrze bawić. Chcę porządnie odpocząć i nie myśleć o pracy. Mam nadzieję, że masz taki sam plan — odparła i pchnęła duże, ciężkie drzwi. Kiedy znaleźli się w zabytkowym holu, wręcz oniemiała. Wnętrze zamku wyglądało dokładnie tak jak w jednej z komedii romantycznych Netflixa. Gdzieś głęboko w środku Este wciąż czuła mięte do Layonella, a romantyczna sceneria zdecydowanie sprzyjała powrotowi dawnych uczuć.
— Gdzie możemy zostawić bagaże, ktoś odstawi je już do naszego hotelu? — zapytała, a kątem oka popatrzyła na okaząłą choinkę, która była bogato zdobiona w ręcznie malowane bombki.

Layonell K. Neelsen

[Layonell K. Neelsen]

Layonell bardzo kochał swoją prace i wiedział od zawsze, że chciał być prawnikiem. Wiele osób mówiło, że zrobił to ze względu na to czym zajmuje się jego ojciec i starszy Neelsen został do tego zmuszony, ale nic bardziej mylnego. Layo po prostu zakochał się w tym zawodzie. Bardzo często przesiadywał z ojcem w kancelarii. Zakochał się w tej pracy i wiedział czym będzie się zajmować, chociaż prosto było powiedzieć, bo studia prawnicze i wszystko co jest z tym związane jest bardzo trudne, czasochłonne. Wiele osób na jego roku zrezygnowali, bo nie dawali sobie rady.
- W takim razie dobrze trafiłem - uśmiechnął się do Chamberlein.
Layonell zaczął coś czuć do swojej żony i to nie jest zwykła sympatia. Zdawał sobie sprawę z tego, że się w niej zakochiwał, ale ich sytuacja jest zupełnie inna i nie wiedział czy Este będzie chciała z nim cokolwiek tworzyć, kreować coś prawdziwego, bo poniekąd została zmuszona do tego małżeństwa. Nie znała całej prawdy o tym wszystkim. Był naprawdę w wielkiej kropce. Dlatego też zabrał ją do Rumunii, aby trochę ją do siebie przekonać.
- Wcale nie wyglądasz groźnie, nie dla mnie - zaśmiał się puszczając do niej oczko. Jego ludzie również brali czasem za groźnego, co poniekąd było prawdą, ponieważ na Sali sądowej pokazywał swoje drugie oblicze, to bardziej poważne i czasem niebezpieczne, ale tylko dla drugiej strony wokandy.
- Po to tutaj jesteśmy, aby odpocząć. Wszystkie rzeczy związane z pracą zostawiłem w domu, telefon służbowy wyłączony i mam tylko swój prywatny - wyjaśnił. Layo od jakiego czasu używał dwóch telefonów. Przez pewien czas używał tylko jednego i to był ogromny błąd, którego nie popełni już nigdy.
- Bagaże będą na nas czekały w hotelu, więc nie musimy się o nie martwić - odpowiedział na pytanie kobiety z uśmiechem. Zatroszczył się o wszystko.
- Chcesz obejrzeć to miejsce czy najpierw idziemy zwiedzać okolice? - zapytał patrząc na Este.

este chamberlein

[este chamberlein]

Uczucia Este były niejasne. W przeszłości czuła cooś do Neelsena. Kiedy miała dwadzieścia lat, marzyła o tym, żeby zaprosił ją na randkę. On jednak traktował ją jak powietrze. Odnosiła nieodparte wrażenie, że nigdy nie patrzył na nią jak na potencjalną partnerkę. W związku z tym dała sobie spokój. Zaczęła chodzić na randki z innymi facetami, a po studiach ich drogi na jakiś czas się rozeszły. On dalej mieszkał i pracował w Sydney, ona z kolei przeniosła się do Cairns. Ostatnio jednak coraz częściej dostrzegała, że Layonell wcale nie był jej obojętny. Co więcej, aktualnie podobał jej się chyba jeszcze bardziej, niż przed laty. Oczywiście nie leciała tylko na jego wygląd, chociaż skłamałaby mówiąc, że mężczyzna jej nie pociąga. Po ślubie pokazał się jej z dobrej strony. Dbał o nią i miło spędzali razem czas. Dobrze się uzupełniali i chyba żadne z nich nie mogło narzekać. Po zaręczynach Este miała mnóstwo obaw. Gdy ojciec oznajmił jej, że ma poślubić Layonell’a, kazała popukać mu się w głowę. I nie było to związane z osobą Neelsena, po prostu nigdy nie zamierzała wychodzić za mąż z rozsądku. Wyszło trochę inaczej, ale to wcale nie znaczy, że wyszło źle. Na pewno czas pokaże, jak dalej potoczą się ich wspólne losy. Este starała się za dużo o tym nie myśleć. Żyła chwilą.
— Ty też nie wyglądasz groźne, w domu w ogóle nie przypominasz Pana prawnika Neelsena — przechyliła głowę w bok, aby lepiej mu się przyjrzeć i uśmiechnęła się uroczo. Sama doskonale znała ten stan, ponieważ w pracy była trochę inną sobą. W sądzie musiała grać twardą i nieustraszoną. Na sali rozpraw nie było miejsca na jej własne emocje.
— Ja już uprzedziłam swoich współpracowników, że przez najbliższe dni nie będzie ze mną kontaktu, też nie chcę psuć sobie urlopu problemami moich klientów — przyznała zgodnie z prawdą. Pracę zostawiła w Australii, w Europie zamierzała cieszyć się swoim miesiącem miodowym.
— Hmm, sama nie wiem. Chętnie zwiedziłabym okolice, ale ręce mi zamarzają, sam zobacz — odparła dość spontanicznie i ujęła jego dłoń. W sumie nie miała pojęcia, dlaczego to zrobiła.

Layonell K. Neelsen

[Layonell K. Neelsen]

Layonell widział to w jaki sposób Este na niego patrzy, ale wtedy sam nie wiedział jakby to miało wyglądać. Był bardzo skupiony na tym, aby stać się prawnikiem i bardzo dużo i ciężko pracował nad tym. Pracował jeszcze u ojca w kancelarii, więc nie miał po prostu czasu na to, aby chodzić na randki. Este od zawsze była w jego życiu, ale nie wiedział czy to dobry moment na związek. Po prostu miał wtedy ogromny mętlik w głowie, a resztę zrobił czas i obowiązki. Po skończeniu studiów i zrobieniu aplikacji zaczął prace. Cholera wtedy to się działo. Nie miał czasu na sen, kiedy sprawy spływały. Ojciec wiele razy go ostrzegał, ale on nie brał tego za coś złego, bardziej było dla niego to pole do popisu i wykazania się swoimi umiejętnościami, które miał dzięki pomaganiu w kancelarii za nastolatka. Kochał to, wtedy kompletnie porzucił randki, czasem wychodził na jakieś spotkania, ale była to kwestia dwóch, trzech randek i po sprawie, ponieważ on nie był zainteresowany, a kobieta chciała od niego całej uwagi i czasu, którego nie mógł jej poświęcić.
- Nie, w domu to ja jestem Layonellem, a nie żadnym prawnikiem - uśmiechnął się, ale taka była prawda. Layonell prawnik wyglądał zupełnie jak ktoś inny. Ludzie myśleli, że on cały czas jest taki poważny i skupiony, jakie było ich zdziwienie, kiedy poznawali go poza salą sądową. Layo to naprawdę ciepły człowiek, który tylko czasem wygląda groźnie!
- Na pewno sobie poradzą, my też musimy kiedyś odpocząć - powiedział zgodnie z prawdą. Nic się nie stanie, jeśli ich nie będzie na miejscu przez kilka dni. Ciemnowłosy nie pamiętał, kiedy ostatnio był na urlopie. Cholera, chyba na studiach, więc minęło trochę czasu.
- No faktycznie, nie masz rękawiczek? - Zapytał i jak gdyby nigdy nic wziął jej drobne dłonie w swoje, aby ogrzać.
este chamberlein

[este chamberlein]

Czy odrzucenie z jego strony ją zabolało? Oczywiście, że tak, ale w pewnym momencie dotarło do niej, że musi zacząć żyć swoim życiem. Zrozumiała, że nie mogła do końca życia uganiać się za facetem, który jej nie chce. Nie miała do niego żalu, bo życiu czasem tak już było. Nieodwzajemnione uczucia też były częścią miłości. Na kilka lat Este zapomniała o Layonellu. Kiedy wróciła w rodzinne strony, praktycznie go nie widywała. Kilka razy natknęła się na niego w miasteczku, ale nic poza tym. Ich drogi skrzyżowały się po wielu latach w zupełnie niespodziewany sposób. Może to był jakiś znak od losu? Este raczej nie wierzyła w takie rzeczy, ale ostatnio w jej życiu nic nie było zbyt logiczne.
— Mogę to potwierdzić, kiedy bawisz się z psami, wyglądasz jak inna osoba — przyznała rozpromieniona. Przypomniała sobie, jak ostatnio Layonell wygłupiał się razem ze swoimi trzema amstaffami. Este nigdy nie była fanką dużych psów. Bała się ich, ale musiała przyznać, że te od Layo były naprawdę przekochane. Jedynym problemem było to, że sama nie była w stanie utrzymać ich na smyczy. Jej kot za to czasem urządzał sobie z nimi pogawędki, miałcząc jak szalony, z boku wyglądało to dość komicznie.
— Ja mam taką zasadę, że przynajmniej dwa razy w roku wyjeżdżam gdzieś na tydzień. Dopóki będziesz moim mężem będziesz na to skazany, mam nadzieję, że nie będziesz protestował. Connor na pewno sobie bez ciebie poradzi — Este nie darzyła Connora jakąś wielką sympatią, ale wiedziała, że był dobrym prawnikiem. Znał się na rzeczy i gdyby była w potrzebie, niewykluczone, że sama skorzystałaby z jego usług.
— Ech, chyba zostawiłam je w walizce. Nie sądziłam, że będzie tu tak zimno — przyznała i delikatnie zmarszczyła brwi. Kiedy Layonell ujął jej dłonie, spojrzała na niego niepewnie. Lubiła te chwile, kiedy powoli przekraczali kolejne granice.

Layonell K. Neelsen

[Layonell K. Neelsen]

Layonell nie chciał zranić Este, on nigdy nie ranił ludzi specjalnie. Pewne rzeczy po prostu nie są zależne od niego, a niektóre po prostu się dzieją. Nie jest złym człowiekiem, po prostu w życiu kierował się trochę innymi priorytetami, czasami niezrozumiałymi dla innych, ale nie bardzo się tym przejmował, ponieważ to jego życie i to on chce, aby ono wyglądało tak jak powinno. Czy chciał mieć u boku ukochaną kobietę? Założyć rodzinę? Mieć dziecka? Szczerze? Nigdy o tym nie myślał tak jakoś głęboko, ale nie zamykał się na ten scenariusz, jednak pracował naprawdę sporo i nie każda kobieta chce mieć takiego męża, a nie chciał też być mężem na papierku, a potem rozwód. Nie o to w tym wszystkim chodzi. To oznaka braku szacunku, a tego nie chciał. Dwa – mama by mu za to urwała głowę razem z przyrodzeniem.
- To prawda, ale nie wstydzę się tego - powiedział rozbawiony. Jego towarzysze to naprawdę poczciwe i kochane kulki, ale trzeba było włożyć w nich wiele pracy i treningu. Ta rasa jest kochana, ale musi zostać odpowiednio wychowana i nie jest dla każdego, na szczęście jego chłopaki to bardzo ułożone psy, grzeczne i zachowują się odpowiednio. Nie atakują, są spokojne i nikomu nie robią krzywdy. Takie są dobrze wychowane psy, nieważne jakiej rasy.
- U mnie niestety bywało w tym gorzej, bo zawsze było coś do załatwienia i tak dalej. Wiem, że popełniałem ogromny błąd, ale wiadomo jak to jest, kiedy się jest pracoholikiem - zaśmiał się Layonell doskonale zdając sobie sprawę z tego, że tak było. - Ale zmuszanie do urlopu brzmi świetnie - uśmiechnął się.
- To możemy po nie iść - uśmiechnął się od niej, po czym poszli.
Wycieczka zapowiadała się naprawdę świetnie i właśnie taka była z czego bardzo się cieszył.

este chamberlein

zt.♥

dziękuje