about
Przykłada się do wychowywania dzieci z miasteczka, rekompensując sobie brak własnych. Często coś upuszcza, przez co przyjaciel okrzyknął ją gapą.
Okazało się, że żyje z nieuleczalną chorobą, co sprawiło, że przestała poczynać plany.
Okazało się, że żyje z nieuleczalną chorobą, co sprawiło, że przestała poczynać plany.
Nigdy nie została okradziona z możliwości.
Urodziła się w rodzinie dręczonej wewnętrznymi problemami, których natura nie wynikała z zaniedbań, a zwyczajnych ludzkich ułomności. Dom wypełniony trojgiem rezolutnych dzieciaków nie mógł być poukładany, ponieważ niektóre elementy zdawały się przemieszczać z prędkością światła lub znikać w czarnej dziurze – mamo, gdzie jest moja biała bluzka? mamo, widziałaś mojego Game Boya? mamo, Otto obciął włosy mojej ulubionej lalce! To nie były idealne warunki. Lecz najlepsze z możliwych do zaoferowania.
Wystarczyły, by d o b r z e wychować Megarę.
Nie wyróżniała się – może poza aparatem na zębach, który musiała nosić przez niespełna cztery lata. Poza nim była całkowicie przeciętna. I nie chciała niczego ponad to.
Pilnowała dobrych ocen, by zdobyć zadowolenie rodziców. Pielęgnowała przyjaźnie – co udawało się w mniejszym lub większym stopniu. A przede wszystkim uczyła się miłości. Była jedną z tych dziewczyn, które głęboko wierzyły, że pierwsza miłość będzie jednocześnie ostatnią.
Mogło się to wydarzyć, lecz zabrakło jej odwagi.
Lorne Bay uważała za swoje miejsce na świecie. Chłopak, z którym związana była przez całe nastoletnie życie, myślał inaczej, dlatego wyjechał, a ona nie zdecydowała się sprzeciwić. Przeciwnie, szczerze życzyła mu wszystkiego, co najlepsze, a kiedy z n i k n ą ł, rozpoczęła studia w mieście niedaleko rodzinnego domu. Brat spoglądał na nią z niedowierzaniem, kiedy oznajmiała, że będzie pracowała z dziećmi.
Uważał, że marnowała potencjał, którego ona nie widziała.
Lubiła to, co miała. Nie była zachłanna, nie zjadały jej wygórowane ambicje. Pragnęła pracy przynoszącej satysfakcję i właśnie ją odczuwała obserwując, jak ogromny ma wpływ na kształtowanie umysłów dzieci, którymi się opiekowała. Czuła niedosyt tylko dlatego, że nie miała własnej rodziny. Jednak głęboko wierzyła, że miłość spotka również ją.
Po prostu musiała być cierpliwa.
Niestety okazało się, że cierpliwość była zbędna.
• Ma olbrzymi problem z ukazywaniem prawdziwych uczuć. Negatywne emocje zamyka w sobie, pozwalając ustom uśmiechać się, nawet gdy dręczą ją potworne myśli lub dotyka realna krzywda.
• Kiedy jest smuta, piecze. Dlatego słodki zapach unoszący się w domu jest oznaką dręczących ją problemów.
• Lubi malować. Ze starszymi dziećmi bardzo często urządza zajęcia plastyczne, które niejednokrotnie kończą się z farbą we włosach oraz na ubraniu.
• Ze względu na radosne usposobienie i nieodłączny optymizm uważana jest za beztroską, a nawet nierozsądną osobę, co jest całkowicie błędnym wnioskiem.
• Po niedawno zmarłej matce chrzestnej otrzymała dom. Niestety jest w nie najlepszym stanie, dlatego zdecydowała się oddać go w ręce firmy remontowej, gdyż sama nie radzi sobie nawet z wymianą żarówki.
• Pogarszające się w ostatnim czasie samopoczucie skłoniło ją do wykonania różnego rodzaju badań. Ich wyniki ma poznać niebawem.
Urodziła się w rodzinie dręczonej wewnętrznymi problemami, których natura nie wynikała z zaniedbań, a zwyczajnych ludzkich ułomności. Dom wypełniony trojgiem rezolutnych dzieciaków nie mógł być poukładany, ponieważ niektóre elementy zdawały się przemieszczać z prędkością światła lub znikać w czarnej dziurze – mamo, gdzie jest moja biała bluzka? mamo, widziałaś mojego Game Boya? mamo, Otto obciął włosy mojej ulubionej lalce! To nie były idealne warunki. Lecz najlepsze z możliwych do zaoferowania.
Wystarczyły, by d o b r z e wychować Megarę.
Nie wyróżniała się – może poza aparatem na zębach, który musiała nosić przez niespełna cztery lata. Poza nim była całkowicie przeciętna. I nie chciała niczego ponad to.
Pilnowała dobrych ocen, by zdobyć zadowolenie rodziców. Pielęgnowała przyjaźnie – co udawało się w mniejszym lub większym stopniu. A przede wszystkim uczyła się miłości. Była jedną z tych dziewczyn, które głęboko wierzyły, że pierwsza miłość będzie jednocześnie ostatnią.
Mogło się to wydarzyć, lecz zabrakło jej odwagi.
Lorne Bay uważała za swoje miejsce na świecie. Chłopak, z którym związana była przez całe nastoletnie życie, myślał inaczej, dlatego wyjechał, a ona nie zdecydowała się sprzeciwić. Przeciwnie, szczerze życzyła mu wszystkiego, co najlepsze, a kiedy z n i k n ą ł, rozpoczęła studia w mieście niedaleko rodzinnego domu. Brat spoglądał na nią z niedowierzaniem, kiedy oznajmiała, że będzie pracowała z dziećmi.
Uważał, że marnowała potencjał, którego ona nie widziała.
Lubiła to, co miała. Nie była zachłanna, nie zjadały jej wygórowane ambicje. Pragnęła pracy przynoszącej satysfakcję i właśnie ją odczuwała obserwując, jak ogromny ma wpływ na kształtowanie umysłów dzieci, którymi się opiekowała. Czuła niedosyt tylko dlatego, że nie miała własnej rodziny. Jednak głęboko wierzyła, że miłość spotka również ją.
Po prostu musiała być cierpliwa.
Niestety okazało się, że cierpliwość była zbędna.
• Ma olbrzymi problem z ukazywaniem prawdziwych uczuć. Negatywne emocje zamyka w sobie, pozwalając ustom uśmiechać się, nawet gdy dręczą ją potworne myśli lub dotyka realna krzywda.
• Kiedy jest smuta, piecze. Dlatego słodki zapach unoszący się w domu jest oznaką dręczących ją problemów.
• Lubi malować. Ze starszymi dziećmi bardzo często urządza zajęcia plastyczne, które niejednokrotnie kończą się z farbą we włosach oraz na ubraniu.
• Ze względu na radosne usposobienie i nieodłączny optymizm uważana jest za beztroską, a nawet nierozsądną osobę, co jest całkowicie błędnym wnioskiem.
• Po niedawno zmarłej matce chrzestnej otrzymała dom. Niestety jest w nie najlepszym stanie, dlatego zdecydowała się oddać go w ręce firmy remontowej, gdyż sama nie radzi sobie nawet z wymianą żarówki.
• Pogarszające się w ostatnim czasie samopoczucie skłoniło ją do wykonania różnego rodzaju badań. Ich wyniki ma poznać niebawem.
Środek transportu
Ma samochód, lecz częściej porusza się po mieście na rowerze.
Związek ze społecznością Aborygenów
Jej rodzina wywodzi się ze społeczności Aborygenów. W dzieciństwie spędzała dużo czasu w Tinagree, gdzie mieszkał jej dziadek (jego domek przeszedł w ręce Otta, starszego brata Meg).
Najczęściej spotkasz mnie w:
Meg lubi przebywać na świeżym powietrzu, więc często bywa w parkach oraz na plażach.
Obecnie mieszka w Opal Moonlane, lecz jedynie do czasu zakończenia remontów we własnym domu w Fluorive View.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców oraz rodzeństwo.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Ma samochód, lecz częściej porusza się po mieście na rowerze.
Związek ze społecznością Aborygenów
Jej rodzina wywodzi się ze społeczności Aborygenów. W dzieciństwie spędzała dużo czasu w Tinagree, gdzie mieszkał jej dziadek (jego domek przeszedł w ręce Otta, starszego brata Meg).
Najczęściej spotkasz mnie w:
Meg lubi przebywać na świeżym powietrzu, więc często bywa w parkach oraz na plażach.
Obecnie mieszka w Opal Moonlane, lecz jedynie do czasu zakończenia remontów we własnym domu w Fluorive View.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców oraz rodzeństwo.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Megara Beveridge
Hilary Duff
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!