about
Mama mawia, że jestem zbyt romantyczna. Ojciec z kolei nazywa to nadprogramowym rozkojarzeniem.
Może by zamknąć na chwilę drzwi do domu państwa Waterston i powiedzieć prawdę? Jak zareagowaliby sąsiedzi na wieść, że uprzejmy pan anestezjolog, podnosi rękę na córki, gdy tylko wypije zbyt dużo whiskey? Co powiedzieliby na wieść, że kochająca matka pozwala na takie zachowanie bojąc się, że może to wszystko obrócić się przeciwko niej? Łatwo jest przecież wytłumaczyć się z potłuczeń dziecka, tym bardziej gdy ma ono dziesięć lat. Większe bajkopisarstwo rodzi się, gdy to na twarzy dwudziestoletniej córki pojawiają się zadrapania.
Aurora uczyła się dobrze, bo się bała.
Świetnie pływała, bo tego wymagał ojciec.
Przepięknie recytowała wierszyki, aby rodzice mogli być dumni.
Niewiele robiła dla siebie.
Nie mówiła o tym, że uwielbia pisać opowiadania o tematyce kryminalnej. Wiedziała, że ojciec nigdy nie zaakceptuje takiej pasji. Jego zdaniem była ona zupełnie zbędna i przynosząca wstyd. Wolał, aby córka całkowicie poświęciła się nauce. W jego głowie Aurora funkcjonowała jako ta, która w przyszłości miała pójść jego zawodowymi śladami. Dziewczyna nigdy nie miała siły aby protestować: w tajemnicy więc pisała, zaś ku uciesze ojca katowała się nadprogramowymi tematami z lekcji biologii.
W tej całej zawiłej sytuacji życiowej, próbowała pozostawać najzwyklejszą nastolatką. Bywała na imprezach, umawiała się z najpopularniejszym chłopakiem w liceum i wymykała się z domu na schadzki z rówieśnikami. Nigdy nie mówiła głośno o tym, co działo się w jej domu. Wiedziała jednak, że jej znajomi doskonale zdają sobie sprawę z jej tragedii. Może to była już kwestia przyzwyczajenia? Nigdy nie poznała domu pełnego miłości i oddania. Co jeśli miłość przejawia się właśnie w przemocy i ciężka dłoń ojca jest wyrazem troski? Często łapała się na destrukcyjnych myślach, próbując wytłumaczyć rodzinne zawiłości.
- Ma niewielką wadę wzroku, którą koryguje soczewkami kontaktowymi. Bardzo rzadko chodzi w okularach, najczęściej w domu, w godzinach porannych.
- Ma ogromny żal do rodziców, że nie są sprawiedliwi wobec swoich dzieci. Doskonale czuje, że jej starsza siostra jest traktowana o wiele lepiej.
- Posiada siedmioletniego psa, którego odkupiła za ostatnie oszczędności od chłopca, który chciał pozbyć się - - Marzy o pisarskiej karierze i ucieczce do stolicy. Aktualnie zbiera fundusze na ulotnienie się z miasta. Jest to jej tajny plan, o którym absolutnie nikomu nie mówi.
- Zdarza się, że z powodu zmęczenia rozmawia przez sen. Prowadzi wtedy rozprawy sądowe, wystawia diagnozy, ogólnie gada dużo i bez większego sensu.
Środek transportu
Stary, biały rower, którym jeździła w młodości jej matka.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Miejscu pracy, gdzie spędza lwią ilość czasu oraz na plaży, która jest jej swojego rodzaju azylem.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, jednak bez trwałego kalectwa oraz śmierci.
Stary, biały rower, którym jeździła w młodości jej matka.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Miejscu pracy, gdzie spędza lwią ilość czasu oraz na plaży, która jest jej swojego rodzaju azylem.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, jednak bez trwałego kalectwa oraz śmierci.
Aurora Waterston
Sude Gular
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!