about
animatorka społeczna poszukująca swojego miejsca na ziemi
W głowie czasem rodzi jej się pytanie, gdyby pozostała z ojcem w rodzinnym Melbourne, to czy byłoby jej lepiej? Marzycielska strona jej osobowości snuje wizje szczęśliwego życia, poukładanego i pozbawionego problemów, rozterek. Racjonalna przypomina, że przecież nigdy jej nie chciał, nawet przez sekundę nie walczył o prawo do opieki nad nią, kiedy rodzice zaczęli się rozwodzić. Od skończenia siedemnastu lat i przeprowadzki do Lorne Bay wraz z mamą, nie widziała go ani razu więcej. Rozmawiała z nim przez telefon, ale to tyle. Z czasem nawet przestał dzwonić na urodziny, a Flavia musiała przekonywać samą siebie, że na pewno jest czymś potężnie zajęty.
Nim doszło do rozwodu rodziców, sądziła, że wszystko jest między nimi w porządku, świat był przyjaznym miejscem pełnym zabawy, odrobiny obowiązków, ale jednak głównie przepełniony miejscem na samorozwój, poznawanie własnych pasji, granic. Przeprowadzając się wraz z mamą do Lorne Bay, do jej nowego mężczyzny, który szybko stał się jej mężem, zrozumiała, że żyła w bańce. Pięknej, jednak kruchej, na tyle nietrwałej, że rozbiła się szybciej, niż Flavia była w stanie zamrugać. A ojczym nigdy jej tak naprawdę nieakceptujący usilnie o tym przypominał.
Marzyła o studiach, ale w tej sferze przyszło jej pozostawić myśl o wyższej edukacji. Matka zapatrzona w nowego męża skupiła się na rodzeniu i wychowywaniu jego dzieci, Flavię zostawiając samą sobie. Gdy tylko ukończyła szkołę średnią, poszła do pracy. W swoim życiu była już na zmywaku, na kuchni, sprzątała w hotelach i domach prywatnych, segregowała odpady, zajmowała się ogrodami. Gdy tylko odłożyła sobie trochę pieniędzy, wyprowadziła się z domu ojczyma i matki, zaczęła życie na swój własny rachunek. Łapała się wielu prac, zbierając tak niezbędne jej doświadczenie. Z biegiem lat dostawała posady coraz bardziej odpowiedzialne, coraz bardziej angażujące ją w kontakt z drugą osobą. Udało się również Flavii odbyć parę kursów, podnosić kompetencje.
W międzyczasie nie szukała miłości, daleka była od wiary w to, że coś takiego jest w stanie się jej przytrafić. Kochała raz, a miłość ta została roztrzaskana o ziemię w chwili, w której okazało się, że jej ukochany, mężczyzna uważany przez Flavię za jej miłość życia, zdradził ją. Zamknęła się wtedy na głębsze relacje, ucząc się żyć z samą sobą.
W Domu Kultury pracę zaczęła od posady asystentki, robiła tam dosłownie wszystko, do czego potrzebne była dodatkowa para rąk. Uczyła się pisać w międzyczasie pisma, a jej potencjał został w końcu dostrzeżony. Obecnie pracuje jako animatorka społeczna, pomaga lokalnej społeczności realizować ich projekty. Zajmuje się pomocą w pisaniu planów, pism o dofinansowania, poszukiwaniem miejsc i potrzebnych zasobów i wieloma, wieloma innymi rzeczami. I bardzo to lubi, spełnia się w tym, a choć wszystkim dookoła powtarza, że lubi być sama, to jej serce wyrywa się czasem, przypominając, że też potrzebuje miłości. I to nie tylko tej, którą Flavia sama sobie okazuje.
— na ten moment całkowicie utraciła kontakt ze swoją mamą, ale nie żałuje tego, czuje, że łatwiej jej się oddycha bez niej u boku,
— lubi próbować różnych dań z zakątków świata, w których nigdy nie była. Czasem stara się znajdować przepisy w internecie i odtwarzać je, choć z różnym skutkiem,
— lubi wychodzić z domu, kiedy pada deszcz, moknięcie ani trochę jej nie przeszkadza, czuje za to dziwną energię przepływającą przez jej ciało, kiedy krople uderzają o jej ciało,
— marzy jej się domek za miastem i… cisza. Wie jednak, że wiele lat i wiele odłożonych pieniędzy musi minąć, aby mogła sobie na to pozwolić,
— ma problem z jedzeniem śniadań, dużo bardziej woli zrobić sobie smoothie, które pije w czasie drogi do pracy,
— tak naprawdę jest bardzo samotna, choć wstydzi się do tego przyznać, nawet przed ludźmi uważanymi przez nią za przyjaciół.
Nim doszło do rozwodu rodziców, sądziła, że wszystko jest między nimi w porządku, świat był przyjaznym miejscem pełnym zabawy, odrobiny obowiązków, ale jednak głównie przepełniony miejscem na samorozwój, poznawanie własnych pasji, granic. Przeprowadzając się wraz z mamą do Lorne Bay, do jej nowego mężczyzny, który szybko stał się jej mężem, zrozumiała, że żyła w bańce. Pięknej, jednak kruchej, na tyle nietrwałej, że rozbiła się szybciej, niż Flavia była w stanie zamrugać. A ojczym nigdy jej tak naprawdę nieakceptujący usilnie o tym przypominał.
Marzyła o studiach, ale w tej sferze przyszło jej pozostawić myśl o wyższej edukacji. Matka zapatrzona w nowego męża skupiła się na rodzeniu i wychowywaniu jego dzieci, Flavię zostawiając samą sobie. Gdy tylko ukończyła szkołę średnią, poszła do pracy. W swoim życiu była już na zmywaku, na kuchni, sprzątała w hotelach i domach prywatnych, segregowała odpady, zajmowała się ogrodami. Gdy tylko odłożyła sobie trochę pieniędzy, wyprowadziła się z domu ojczyma i matki, zaczęła życie na swój własny rachunek. Łapała się wielu prac, zbierając tak niezbędne jej doświadczenie. Z biegiem lat dostawała posady coraz bardziej odpowiedzialne, coraz bardziej angażujące ją w kontakt z drugą osobą. Udało się również Flavii odbyć parę kursów, podnosić kompetencje.
W międzyczasie nie szukała miłości, daleka była od wiary w to, że coś takiego jest w stanie się jej przytrafić. Kochała raz, a miłość ta została roztrzaskana o ziemię w chwili, w której okazało się, że jej ukochany, mężczyzna uważany przez Flavię za jej miłość życia, zdradził ją. Zamknęła się wtedy na głębsze relacje, ucząc się żyć z samą sobą.
W Domu Kultury pracę zaczęła od posady asystentki, robiła tam dosłownie wszystko, do czego potrzebne była dodatkowa para rąk. Uczyła się pisać w międzyczasie pisma, a jej potencjał został w końcu dostrzeżony. Obecnie pracuje jako animatorka społeczna, pomaga lokalnej społeczności realizować ich projekty. Zajmuje się pomocą w pisaniu planów, pism o dofinansowania, poszukiwaniem miejsc i potrzebnych zasobów i wieloma, wieloma innymi rzeczami. I bardzo to lubi, spełnia się w tym, a choć wszystkim dookoła powtarza, że lubi być sama, to jej serce wyrywa się czasem, przypominając, że też potrzebuje miłości. I to nie tylko tej, którą Flavia sama sobie okazuje.
— na ten moment całkowicie utraciła kontakt ze swoją mamą, ale nie żałuje tego, czuje, że łatwiej jej się oddycha bez niej u boku,
— lubi próbować różnych dań z zakątków świata, w których nigdy nie była. Czasem stara się znajdować przepisy w internecie i odtwarzać je, choć z różnym skutkiem,
— lubi wychodzić z domu, kiedy pada deszcz, moknięcie ani trochę jej nie przeszkadza, czuje za to dziwną energię przepływającą przez jej ciało, kiedy krople uderzają o jej ciało,
— marzy jej się domek za miastem i… cisza. Wie jednak, że wiele lat i wiele odłożonych pieniędzy musi minąć, aby mogła sobie na to pozwolić,
— ma problem z jedzeniem śniadań, dużo bardziej woli zrobić sobie smoothie, które pije w czasie drogi do pracy,
— tak naprawdę jest bardzo samotna, choć wstydzi się do tego przyznać, nawet przed ludźmi uważanymi przez nią za przyjaciół.
Środek transportu
Flavia podróżuje głównie zbiorkomem, uważa, że kupowanie własnego miasta to cios w i tak umierające płuca Ziemi.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie posiada związku, choć stara się interesować ich kulturą.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Dom kultury, biblioteka, księgarnia, własne mieszkanie.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Brak.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale bardziej w ramach wypadków losowych niż trwałych lub kosztownych zdarzeń.
Flavia podróżuje głównie zbiorkomem, uważa, że kupowanie własnego miasta to cios w i tak umierające płuca Ziemi.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie posiada związku, choć stara się interesować ich kulturą.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Dom kultury, biblioteka, księgarnia, własne mieszkanie.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Brak.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale bardziej w ramach wypadków losowych niż trwałych lub kosztownych zdarzeń.
flavia p. halberg
dilan çiçek deniz
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!