about
These aren't tears; just the rain who wasn't brave enough to fall.
22.11.2021
Jutro wychodzę.
Trochę ciężko mi w to uwierzyć. Dziesięć lat. Dziesięć lat za kratami. Mam wrażenie, jakby minęło co najmniej sto. A może i tysiąc. Czy świat bardzo się zmienił, czy jednak niezbyt? Niby wiem, że poszedł do przodu, a jednak... Mam dziwne wrażenie, że będę się czuł jak na obcej planecie. I nawet nie wiem, po co mi ten ostatni wpis w dzienniku. Przez te dziesięć lat, zapisywałem tu każdą rzecz, jaką tylko chciałem.
Może czas na podsumowanie.
Nazywam się Titan Bond. Mam 33 lata. Pochodzę z Australii. I jutro kończę odbywać wyrok kary pozbawienia wolności na dziesięć lat za napad za dom z bronią palną. Urodziłem się w Lorne Bay. W tym małym mieście, gdzie każdy siebie znał, a pizza zawsze smakowała tak samo. W mieście, którego miałem już dość, kiedy byłem nastolatkiem. Więc z niego wyjechałem, kiedy ukończyłem osiemnaście lat. Pojechałem do jednego z większych miast. Teraz się zastanawiam, na co mi to było. Mądry, ale dopiero po szkodzie.
Nie miałem nigdy trudnego dzieciństwa. Rodzice dobrze radzili sobie finansowo; mnie i siostrze nigdy niczego nie brakowało. Nawet się nie kłóciliśmy za często. A przynajmniej do momentu, kiedy umarła mama. Rak kości. Zawsze odmawiała pójścia do lekarza, nawet, gdy ją o to błagaliśmy. Po jej śmierci, ojciec się załamał. Zaczął ignorować mnie i siostrę. Wpierw mu współczułem.
Potem zaczęło mnie to wkurzać. Wszedłem w wiek nastoletni, miałem wszystkiego dość. Skończyłem szkołę bez problemu, spakowałem manatki, złapałem za oszczędności i po prostu opuściłem dom. Siostra błagała mnie, żebym jej nie zostawiał, ale nie posłuchałem. Dlaczego jej nie posłuchałem? No, ale trafiłem do tego wymarzonego wielkiego miasta. Teraz wiem, że się nim zachłysnąłem. Wpadłem w nieciekawe towarzystwo, podjąłem kilka wątpliwie moralnych decyzji. Zanim się zorientowałem, wpadłem w dragi i alkohol. Potem poszło z górki. Narobiłem sobie długów. Ledwo je spłacałem. Przez to zaczęło mi brakować kasy na narkotyki. Więc zacząłem kraść. Nie miałem żadnych oporów. Jedyne, co się dla mnie liczyło, to następna działka. Następne zaciągnięcie się, następny odlot; następny zjazd. Były momenty, kiedy próbowałem rzucić. Skulony w kącie, drapiący się w ramiona do krwi; krzyczący z bólu i wyjący z rozpaczy. Nigdy nie umiałem wytrzymać.
W końcu stałem się na tyle zdesperowany, że skombinowałem skądś gnata. I poszedłem okraść jeden z bogatszych domów. Miał być pusty. On mi obiecał, że będzie pusty. Ale nie był. Pakowałem coś do torby, spiesząc się; ręce mi się trzęsły. Upuściłem wazę i zamarłem, niczym jeleń przed reflektorami.
A potem usłyszałem za sobą poruszenie. To trwało ułamek sekundy. Złapałem za broń, odwróciłem się i strzeliłem. Nawet nie myślałem, co robię. Nie pamiętam dokładnie, co się wtedy stało. Kojarzę tylko, że próbowałem faceta ratować; przyciskałem dłonie do krwawiącej rany, aż nie przyjechała policja. Nie walczyłem, kiedy mnie aresztowali. Potem rozprawa. Dziesięć lat w pierdlu. Podobno to i tak najniższy możliwy wyrok.
Ojciec zmarł w międzyczasie, chociaż dowiedziałem się dopiero o tym, gdy siostra przyszła mnie odwiedzić. Ledwo co umiała na mnie spojrzeć. Nie dziwię się jej. Nadal śni mi się to po nocach. Czasem próbuję zmyć krew z rąk, której tam nie ma.
Zdecydowałem wrócić do domu. Do miasteczka, w którym się wychowałem. Siostra pomogła mi znaleźć jakieś tanie mieszkanie na farmie, umówiła mnie na parę rozmów o pracę.
Jutro wychodzę. I boję się jak cholera.
Jutro wychodzę.
Trochę ciężko mi w to uwierzyć. Dziesięć lat. Dziesięć lat za kratami. Mam wrażenie, jakby minęło co najmniej sto. A może i tysiąc. Czy świat bardzo się zmienił, czy jednak niezbyt? Niby wiem, że poszedł do przodu, a jednak... Mam dziwne wrażenie, że będę się czuł jak na obcej planecie. I nawet nie wiem, po co mi ten ostatni wpis w dzienniku. Przez te dziesięć lat, zapisywałem tu każdą rzecz, jaką tylko chciałem.
Może czas na podsumowanie.
Nazywam się Titan Bond. Mam 33 lata. Pochodzę z Australii. I jutro kończę odbywać wyrok kary pozbawienia wolności na dziesięć lat za napad za dom z bronią palną. Urodziłem się w Lorne Bay. W tym małym mieście, gdzie każdy siebie znał, a pizza zawsze smakowała tak samo. W mieście, którego miałem już dość, kiedy byłem nastolatkiem. Więc z niego wyjechałem, kiedy ukończyłem osiemnaście lat. Pojechałem do jednego z większych miast. Teraz się zastanawiam, na co mi to było. Mądry, ale dopiero po szkodzie.
Nie miałem nigdy trudnego dzieciństwa. Rodzice dobrze radzili sobie finansowo; mnie i siostrze nigdy niczego nie brakowało. Nawet się nie kłóciliśmy za często. A przynajmniej do momentu, kiedy umarła mama. Rak kości. Zawsze odmawiała pójścia do lekarza, nawet, gdy ją o to błagaliśmy. Po jej śmierci, ojciec się załamał. Zaczął ignorować mnie i siostrę. Wpierw mu współczułem.
Potem zaczęło mnie to wkurzać. Wszedłem w wiek nastoletni, miałem wszystkiego dość. Skończyłem szkołę bez problemu, spakowałem manatki, złapałem za oszczędności i po prostu opuściłem dom. Siostra błagała mnie, żebym jej nie zostawiał, ale nie posłuchałem. Dlaczego jej nie posłuchałem? No, ale trafiłem do tego wymarzonego wielkiego miasta. Teraz wiem, że się nim zachłysnąłem. Wpadłem w nieciekawe towarzystwo, podjąłem kilka wątpliwie moralnych decyzji. Zanim się zorientowałem, wpadłem w dragi i alkohol. Potem poszło z górki. Narobiłem sobie długów. Ledwo je spłacałem. Przez to zaczęło mi brakować kasy na narkotyki. Więc zacząłem kraść. Nie miałem żadnych oporów. Jedyne, co się dla mnie liczyło, to następna działka. Następne zaciągnięcie się, następny odlot; następny zjazd. Były momenty, kiedy próbowałem rzucić. Skulony w kącie, drapiący się w ramiona do krwi; krzyczący z bólu i wyjący z rozpaczy. Nigdy nie umiałem wytrzymać.
W końcu stałem się na tyle zdesperowany, że skombinowałem skądś gnata. I poszedłem okraść jeden z bogatszych domów. Miał być pusty. On mi obiecał, że będzie pusty. Ale nie był. Pakowałem coś do torby, spiesząc się; ręce mi się trzęsły. Upuściłem wazę i zamarłem, niczym jeleń przed reflektorami.
A potem usłyszałem za sobą poruszenie. To trwało ułamek sekundy. Złapałem za broń, odwróciłem się i strzeliłem. Nawet nie myślałem, co robię. Nie pamiętam dokładnie, co się wtedy stało. Kojarzę tylko, że próbowałem faceta ratować; przyciskałem dłonie do krwawiącej rany, aż nie przyjechała policja. Nie walczyłem, kiedy mnie aresztowali. Potem rozprawa. Dziesięć lat w pierdlu. Podobno to i tak najniższy możliwy wyrok.
Ojciec zmarł w międzyczasie, chociaż dowiedziałem się dopiero o tym, gdy siostra przyszła mnie odwiedzić. Ledwo co umiała na mnie spojrzeć. Nie dziwię się jej. Nadal śni mi się to po nocach. Czasem próbuję zmyć krew z rąk, której tam nie ma.
Zdecydowałem wrócić do domu. Do miasteczka, w którym się wychowałem. Siostra pomogła mi znaleźć jakieś tanie mieszkanie na farmie, umówiła mnie na parę rozmów o pracę.
Jutro wychodzę. I boję się jak cholera.
Środek transportu
Rozklekotane, dziesięcioletnie Volvo C70 - i rower jako opcja awaryjna.
Związek ze społecznością Aborygenów
Z racji tego, że Titan spędził dziesięć lat w zamknięciu, nie ma żadnego związku ze społecznością Aborygenów; i nigdy nie miał.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Julius Pizzera, farma Hillbury, pobliskie bary - zaś późno w nocy szwendającego się po okolicy.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Eden Bond
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Rozklekotane, dziesięcioletnie Volvo C70 - i rower jako opcja awaryjna.
Związek ze społecznością Aborygenów
Z racji tego, że Titan spędził dziesięć lat w zamknięciu, nie ma żadnego związku ze społecznością Aborygenów; i nigdy nie miał.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Julius Pizzera, farma Hillbury, pobliskie bary - zaś późno w nocy szwendającego się po okolicy.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Eden Bond
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Titan Bond
Robert Sheehan
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
