Chociaż pijana to chyba za mało powiedziane. Kiedy jej starsza siostra zaprosiła ją na plotki przy winie, nie mogła jej odmówić. Świetnie się bawiły, ale Este trochę przesadziła z alkoholem. Miała słabą głowę, więc upicie jej nie było żadną sztuką. Po pewnym czasie dotarło do niej, że nie zdoła wrócić do domu o własnych siłach. W związku z tym sięgnęła po telefon i napisała do swojego męża. Layonell zgodził się ją odebrać. Pewnie przeczuwał, że coś się święci, w końcu mieszkali niemal po sąsiedzku. Kiedy Neelsen zadzwonił do drzwi, Este pożegnała się z siostrą i ruszyła do wyjścia. Mężczyzna pomógł wejść jej do samochodu i wrócili do domu.
Gdy przestąpil przez próg swojego mieszkania, Este uśmiechnęła się szeroko. Pijana była przezabawna. Spojrzała na niego swoimi ciemnymi oczami i ułożyła dłonie na jego klatce piersiowej. Normalnie nie pozwoliłaby sobie, żeby tak zmniejszyć dystans, ale obecnie było jej wszystko jedno.
— Masz piękne oczy, wiesz? I w ogóle cały jesteś śliczny — oznajmiła i delikatnie przygryzła dolną wargę. W międzyczasie spoglądała w jego brązowe oczy. Mogłaby w nich utonąć, choć na trzeźwo nigdy by się do tego nie przyznała. Na co dzień dobrze się dogadywali, ale ich relacja była trochę skomplikowana. Gdy spędzali razem czas, ewidentnie między nimi iskrzyło. Este nie chciała robić sobie niepotrzebnej nadziei. Uważała, że gdyby Layonell naprawdę chciał z nią być, cały ten układ nie byłby potrzebny. Nie wiedziała jednak, że cała sytuacja jest bardziej złożona. Este delikatnie pogładziła go po policzku, a potem przypomniała sobie, że powinna zdjąć buty.
— Muszę zdjąć buty, pomożesz mi? — zapytała, ponieważ miała na sobie zdecydowanie za wysokie obcasy. W dodatku miały pasek, którego w obecnym stanie chyba nie byłaby w stanie rozpiąć. Była skazana na łaskę swojego męża. W tej chwili była rozbrajająco szczera. Kompletnie nie myślała o konsekwencjach swojego zachowania. Wszystko było proste. Jeżeli czegoś chciała, robiła to.
Layonell K. Neelsen
Był już wieczór, więc poszedł wziąć prysznic. Este wyszła do swojej siostry, więc był w domu sam ze zgraja zwierzaków, które aktualnie sobie odpoczywały w domu. Na zewnątrz zrobiło się trochę duszno, ale pewnie niedługo będzie przyjemnie.
Chciał zacząć robić dla siebie kolacje, kiedy dostał wiadomość od swojej żony, aby ją odebrał. Ubrał się w coś bardziej stosownego niż same spodenki i pojechał do Rei.
Widząc ją w takim stanie ledwo powstrzymywał się od zachowania powagi. Zagryzał usta, ale zdradzały go błyszczące z rozbawienia oczy.
- No dziękuje ci bardzo. Cieszę się, że ci się podobam -powiedział Layonell po czym na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Musiał odchrząknąć, bo jego głos trochę ochrypł przez powstrzymywane rozbawienie.
- Usiądź, pomogę ci - po czym pomógł Este usiąść na fotelu.
W takim stanie naprawdę był słodka i sprawdzało się powiedzenia, że pijany mówi i robi myśli trzeźwego.
Ukląkł przed nią i delikatnie złapał ją za kostkę i położył na swoje kolano, po czym odpiął pasek, to samo zrobił z drugą nogą.
- Może przyniosę ci wody, co? - zapytał przysiadając na oparciu fotela i ogarnął Este włosy z twarzy.
este chamberlein
— Myślę, że masz duży potencjał. Jestem pewna, że wyglądałbyś jeszcze lepiej. No wiesz, bez tych wszystkich zbędnych ubrań — oznajmiła i delikatnie przygryzła dolną wargę. Zmierzyła go wzrokiem. Wydawał jej się jeszcze bardziej przystojny, niż zawsze. Wynikało to głównie z jej aktualnego stanu, chociaż nawet na trzeźwo wiedziała, że Layonell był przystojny. No halo, wystarczyło na niego spojrzeć!
Este skinęła głową i posłusznie usiadła na najbliższym siedzeniu, pewnie była to kanapa. Kiedy zdjęła buty, odetchnęła z ulgą. Po całym dniu zrobiły się strasznie niewygodne.
— Dobrze, ale nie chce mi się pić, za to jestem głodna i muszę się umyć, ale odnoszę dziwne wrażenie, że cały świat wiruje — przyznała i zamrugała dwa razy, jakby chciała się upewnić, że to tylko zwidy. Kiedy otworzyła oczy, efekt był ten sam. Morał był jeden, zapewnie nazajutrz będzie rzygać jak kot. Cóż, za błędy trzeba płacić wysoką cenę. W tej chwili na całe szczęście nie miała pojęcia, jak bardzo się ośmiesza. Layonell będzie miał w rękawie kilka haków.
Layonell K. Neelsen
Patrzył na nią uważnie i cały czas ledwo powstrzymywał śmiech.
- Jesteś dzisiaj bardzo szczodra w komplementowaniu mojej osoby, miała byś okazje mnie zobaczyć bez ubrań kilka minut temu, kiedy wyszedłem spod prysznica - powiedział nie mogą się powstrzymać do tego, ale w zasadzie nie skłamał! Nie chodził po domu nago, bo nie lubił tego, to po pierwsze, a po drugie zawsze może ktoś przyjść. No nie.
- Jeść ci dam, bo właśnie sobie przygotowywałem kolacje, ale co do kąpieli to bym nie ryzykował, bo karuzela ładnie cię kręci - dodał Layonell ze śmiechem. Widać od razu, że Este naprawdę jest pijana. Ma błyszczące oczy i lekkie rumieńce no i nie zapomnijmy o rozbieganym wzroku i komplementach. Jutro naprawdę bardzo będzie tego żałować z kilku powodów, był ciekaw czy będzie pamiętać to wszystko, bo alkohol naprawdę jest zdradliwy.
- Po wodzie powinno być ci lepiej, nie ruszaj się - powiedział po prostu i zniknął, aby po chwili pojawić się ze szklanką zimnej wody, która podał Este.
este chamberlein
— Zawsze jestem szczodra, w życiu trzeba dzielić się dobrymi rzeczami — rzuciła, a następnie parsknęła głośnym śmiechem. W tym stanie bawiło ją absolutnie wszystko. Była urocza i przekomiczna. Ludzie zawsze mówili jej, że po alkoholu robi się zabawna, ale nigdy nie rozumiała dlaczego. Cóż, musiałaby pewnie zobaczyć to na własne oczy.
— Zawsze możemy umyć się razem, oszczędzamy wodę. Co z tego, że wcześniej już się myłeś, na pewno zostało coś, co można lepiej umyć — słowa Este brzmiały idiotycznie, ale sama nie zdawała sobie z tego sprawy. Plotła trzy po trzy. Wizja wzięcia prysznica razem z Layonellem wydawała jej się naprawdę kusząca. Co tu dużo mówić, kręcił ją, ale na trzeźwo żyła wyparciem. Odsuwała od siebie tą myśl. Chwilami było ciężko, bo każdego dnia widywała go w różnych sytuacjach.
— Wino smakowało lepiej — przyznała, gdy upiła kilka łyków wody. Jej świat był teraz bardzo barwny. Wzięła głęboki wdech i na chwilę przymknęła oczy. — Dlaczego zabawa musi się kończyć? — zapytała z ciężkim westchnieniem, patrząc na niego swoimi dużymi, brązowymi oczami.
Layonell K. Neelsen
- Cudowną informacja, na pewno ją odpowiednio wykorzystam - tym razem się zaśmiał. Tego to jeszcze nie grali, naprawdę. Zastanowił się nawet czy czasem nie nagrać i pokazać następnego dnia Este, co takiego wyczyniała. Oczywiście Kasi też by pokazał, ale w tym momencie niestety nie miał przy sobie telefonu, więc okazja trochę stracona. No trudno.
Spojrzał na nią jak taki szczeniak, przekrzywiając głowę i wpadł mu pewien pomysł do głowy. Wykorzystując sytuacje i to jak siedziała Este. Nachylił się nad nią.
- To jest bardzo dobry pomysł. Pewnie jestem jeszcze gdzie brudny - powiedział z szerokim uśmiechem centymetry nad jej twarzą, nad jej ustami. Naprawdę nie mógł się powstrzymać przed tym. Miał mieszane uczucia, do których chyba jak na takie nie chciał się przyznać. - Kto powiedział, że musi się kończy? Po prostu nie dostaniesz już alkoholu – mówiąc to uśmiechnął się szeroko. Przypilnuje, aby Este nie piła już dzisiaj nic więcej, ponieważ jutro będzie to dla niej morderstwo, ból głowy jak cholera, żeby tylko bol głowy!
este chamberlein
— Jesteś prawnikiem, to twoja praca, musisz dobrze wykorzystywać informacje — z autopsji wiedziała, że w ich zawodzie odpowiednie wykorzystywanie informacji było kluczowe. Ludzie często myśleli, że prawo wiązało się jedynie z doskonałą znajomością przepisów. Znajomość kodeksowych regułek często nie była jednak wystarczająca. W zawodzie prawnika równie ważna była zdolność logicznego myślenia i analizowania.
— Dobrze, że mamy duży prysznic i wannę — odparła bezrefleksyjnie.
Kiedy się nad nią nachylił, zrobiło jej się gorąco. Jej serce zaczęło bić szybciej. Este zamrugała i spojrzała w jego ciemne oczy. Następnie przeniosła wzrok na jego usta, które wyglądały tak kusząco. Niewiele myślac, zbliżyła się do niego jeszcze bardziej i niespodziewanie go pocałowała. Jej pocałunek był namiętny, nawet nieco desperacki. Swoje dłonie ułożyła na jego szyi. Była szybka, więc Layonell nie zdążył się odsunąć. Tak właściwie niewiele miał do powiedzenia. Pragnęła tego od naprawdę długiego czasu, ale zawsze brakowało jej odwagi. Dziś alkohol dodał jej śmiałości. W tej chwili nie myślała, że może zrobić z siebie kompletną idiotkę.
Layonell K. Neelsen
- Oczywiście, moim kolejnym atutem jest doskonała pamięć - dodał z chytrym uśmiechem. Layonell ma pamięć doskonałą i to wcale nie jest wyolbrzymienie. Zapamiętuje wszystko co przeczyta lub zobaczy. Bardzo mu to pomaga w pracy, bo wystarczy, że wczyta się w dokumenty i podczas rozprawy nie musi do nich zaglądać. To jest naprawdę jego atut, ale czasem i przekleństwo, bo zapamiętuje rzeczy dosłownie z powietrza.
- To prawda - powiedział Layo ze śmiechem patrząc na Este. Jedno wiedział na pewno – kobieta będzie żałować tego co w tym momencie robi, oczywiście jeśli będzie to pamiętać, a Layo nie miał zamiaru tracić okazji. Taki złośliwy chochlik czasem z niego.
Nie zdążył zareagować, ale czy tak naprawdę chciał to zrobić? Tej myśli chyba jak na razie nie dopuszcza do siebie, ale pozwolił się pocałować, co więcej oddał pocałunek swojej żonie. Pewnie powinien się odsunąć, jednak nie chciał tego robić. Na konsekwencje i myśli czas przyjdzie później, tylko pytanie – które z nich będzie żałować tego co się właśnie między nimi dzieje.
este chamberlein
Ich historia była pewna niedomówień i niespodziewanych zwrotów akcji. Este nigdy nie pomyślałaby, że w przyszłości poślubi mężczyznę, w którym była zakochana bez wzajemności przez wiele lat. Kiedy wyjechała z Sydney, a ich drogi się rozeszły, pogodziła się z tym, że nigdy nie będą razem. Było to dla niej trudno, ale zrozumiała, że nie może nikogo zmusić do miłości. Przez lata pragnęła, aby Layonell spojrzał na nią w t e n sposób, ale on nigdy tego nie zrobił. Mimo wszystko, Este nie miała do niego żalu. Kiedy parę miesięcy temu, jej ojciec oznajmił, że ma poślubić Layonella, była w szoku. Cały ten pomysł wydawał jej się niedorzeczny. Nie chciała się zgodzić, ale mężczyzna posunął się do szantażu. Este nie miała wyjścia i ostatecznie stanęła na ślubnym kobiercu.
Este nigdy nie sądziła, że ich pierwszy pocałunek będzie wyglądał w ten sposób. Zdecydowanie nie było w tym nic romantycznego, ponieważ była najebana jak meserszmit. Zapewne czuć było od niej alkohol. Z drugiej strony, gdyby była trzeźwa, ta sytuacja nigdy nie miałaby miejsca. Milion razy wyobrażała sobie, jakby to było. Zastanawiała się, jak smakują jego usta. Po głowie chodziły jej też inne brudne myśli. Powtarzała sobie, że to zupełnie naturalne. Na co dzień byli blisko. Widywali siebie w różnych sytuacjach, a kiedy Layo paradował po domu bez koszulki, jej wyobraźnia działała na najwyższych obrotach. Taki z niej zboczuszek!
Chamberlein zamknęła oczy, rozkoszując się namiętnym pocałunkiem, który trwał już chwilę. Jej dłonie powędrowały na jego plecy. Miała ochotę posunąć się o krok dalej. W tej chwili sądziła, że to doskonały pomysł. Odsunęła się na chwilę, aby złapać oddech.
Layonell doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie powinien w tym momencie całować Este, ponieważ kobieta jest dość mocno wstawiona i po prostu przemawia przez nią alkohol i może coś jeszcze? Jednak na tym drugim nawet się nie zastanawiał, ponieważ nie widział w tym sensu, bo mógł tylko zgadywać, prawda? A po co sobie zaprzątać głowę domysłami, on starał się tego nie robić. Wychodziło mu to z różnym skutkiem.
- Czas spać - powiedział tylko do Este i pomógł jej dostać się do jej sypialni. Oczywiście upewnił się, że kobieta wypije przyniesioną przez niego wodę. Na jej stoliku, kiedy już zasnęła położył kolejną szklankę wody oraz dwie tabletki aspiryny, która na pewno rano jej się przyda.
Sam nie wiedział co ma myśleć o tym co się stało przed chwilą. Zastanawiał się nad tym nawet przygotowując dla siebie kolacje, ale nic sensownego nie wymyślił. Stawiał, że Este jutro nic nie będzie pamiętać.
Kiedy zjadł kolacje, posprzątał i przysiadł w swoim gabinecie, aby trochę popracować, bo pora nie była, aż taka późna. Po jakiejś godzinie poszedł znowu pod prysznic i poszedł spać.
Kiedy pierwsze promienie słońca wpadły do jej sypialni, Este otworzyła jedno oko. Od razu poczuła okropny ból głowy. Ciężko westchnęła, a później zakryła głowę poduszką. Po chwili uświadomiła sobie, co się stało. Wczoraj wieczorem poszła do siostry. Wypiły wino, dużo wina, a Este urwał się film. Pamiętała, jak weszła do domu razem ze swoim miejscem, a potem nic... Kompletna pustka. Miała nadzieję, że nie odwaliła żadnej głupoty. Po alkoholu robiła różne dziwne rzeczy. Najgorsze było to, że miała słabą głowę i upicie jej nie było żadną sztuką. Sięgnęła po szklankę wody i upiła kilka większych łyków. Następnie poszła do łazienki, żeby umyć zęby. Zeszła na dół w piżamie.
Layonell robił coś w kuchni. Chyba szykował dla siebie kawę. Na dole przywitały ją psy. Jej puchata kulka oraz "bestie" Layo. Był weekend, więc nie śpieszył się do pracy. — Cześć — odparła zaspana. Głośno ziewnęła. Dopadł ją morderczy kac. Cóż, zapewne było to do przewidzenia. Este przysiadła na kuchennym stole. Wyglądała kiepsko. — Dobrze, że jest sobota. Mam okropnego kaca i urwał mi się film. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz byłam w takim stanie — przyznała lekko zakłopotana. Chyba ostatni raz taka sytuacja miała miejsce, kiedy była jeszcze na studiach. Takie zachowanie nie przystawało dorosłej kobiecie. Este była sobą zażenowana, ale sama naważyła sobie tego piwa i teraz musiała je wypić. Nie miała pojęcia, co zrobiła wczoraj wieczorem. Nie pamiętała komplementów. Nie pamiętała też ich pierwszego pocałunku. Gdyby ktoś powiedział jej, co wczoraj miało miejsce, to kazałaby puknąć mu się w głowę. Na trzeźwo nigdy nie zachowałaby się w ten sposób. Na pewno brakowałoby jej odwagi. — Zrobisz mi kawę? — spytała i przetarła dłońmi swoją zmęczoną twarz. Czuła się jak zombie. Czuła, że cały dzień spędzi na kanapie.
Layonell zasnął praktycznie jak dziecko. Nie musiał się jakoś wielce wcześnie zrywać z łóżka, ponieważ postanowił sobie dzisiaj zrobić dzień wolny. Od czasu do czasu robi coś takiego, aby nie wypalić się zawodowo, bo o to naprawdę nietrudno, kiedy człowiek pracuje za dużo. Kocha to co robi i nie chce, aby tak się stało, więc robi sobie detoks od pracy, który jest bardzo korzystny dla jego zdrowia, ale jego organizm nie potrzebuje za dużo snu, więc wstał dość wcześnie. Wziął szybki prysznic i wziął całą zgraję na spacer. Psy już nie mogły się doczekać i machały tymi swoimi śmiercionośnymi ogonami. Kochał swoje psy, ale ich radość potrafi być bolesna. Przekonał się o tym wiele razy, jednak czy mógł się gniewać? Oczywiście, że nie, bo w taki sposób pokazywały swoją radość i przywiązanie do niego.
Spacer zajął mu godzinę, czyli tak jak się spodziewał. Wypuścił psy na ogród, na którym uwielbiał przebywać, a sam poszedł do kuchni chcąc zabrać się za przygotowanie jakiegoś śniadania, ale priorytetem była kawa. Czasem pija ją od razu po przebudzeniu, a czasem nie. Sam nie wiedział od czego to zależy.
Po pewnym czasie w kuchni pojawiła się Este. Na jej widok się uśmiechnął.
- Cześć - przywitał się cały czas ukazując rząd równych i białych zębów. Cały czas miał przed oczami pijaną Este i go to bawiło. - No powiem ci, że w ogóle się nie dziwie, moje piękne oczy widziały sporo wczoraj - ledwo powstrzymywał się od śmiechu. Nie miał zamiaru wspominać pocałunku, teraz czas na zrobienie sobie żartów z ciemnowłosej. - Jasne, nie ma sprawy, a coś do jedzenia chcesz? - mówiąc to zabrał się za przygotowanie kawy dla swojej żony. Po upływie kilku chwil postawił przed nią parujący napój.