The road so far

[Poppy Lancaster]

penellaphe poppy lancaster

The road so far

You could rattle the stars," he whispered. "You could do anything, if only you dared. And deep down, you know it, too. That’s what scares you most.

[Poppy Lancaster]

#001

Poppy Lancaster & Joshua Flint

lb general store

ignoring something doesn’t make it less true

Zdawała sobie sprawę, że nie jest w stanie unikać go bez końca, ale miała nadzieję że po pogrzebie babci po prostu postanowi znowu wyjechać. Był cholernym Piotrusiem Panem i na pewno nie powinien teraz przebywać w tym cholernym sklepie.
— Joshua — jej mocne bicie serca zrównało się z szumem w uszach oraz cichym łoskotem spadającego makaronu na podłogę sklepu. Na jej policzkach pojawiły się rumieńce, kiedy spłoszona niczym małe głupie zwierzątko schyliła się po ten cholerny produkt.

aktywna

[Poppy Lancaster]

#002

Poppy Lancaster & Percy Hartley

spotkanie kółka wspierającego, strefa miejska

darkness cannot drive out darkness: only light can do that.

Sięgnęła do swojej kieszeni po parę drobniaków odliczając akurat tak, żeby wystarczyło jej na baton i po chwili rozległ się dźwięk wrzucanych i przyjmowanych moment do automatu. Wcisnęła odpowiednią liczbę z zapałem śledząc jak spirala zaczęła się w środku kręcić tak, żeby wypluć jej batonik do podajnika; pech chciał że jej batonik utknął tak, że oparł się o szybę i nie miał zamiaru spaść na dół.
— Cholera — Warknęła pod nosem uderzając płasko dłonią w szybę, ale to nie poskutkowało w żaden sposób, westchnęła kopiąc jeszcze dodatkowo w maszynę jakby w ten sposób chciała wyładować na niej frustrację, którą czuła podczas każdego spotkania.
Cześć, mam na imię Poppy i umieram na białaczkę, ale w sumie pogodziłam się z tym faktem.

aktywna

[Poppy Lancaster]

#003

wren rhodes & poppy lancaster

las deszczowy

we can be heroes, just for one day

Drgnęła lekko kiedy koło niej rozległ się męski głos, a lekko nieobecne spojrzenie Lancaster przerzuciło się na mężczyznę, która przyhamował niedaleko niej.
— Tam utknął mały kotek — wskazała palcem w stronę gałęzi na której siedział mały urwis, a dziewczyna nadal zastanawiała się jak on się tam znalazł; bardziej jednak martwiła się tym kto go stamtąd ściągnie. — Jesteś w stanie mu pomóc? — wzrok pełen nadziei spoczął na Wrenie, który wyglądał na sprawnego i był przede wszystkim wyższy i na pewno silniejszy.

aktywna