about
Can't make me happy when I'm sad
I blame the world
I'm a glass-half-empty kinda girl
I blame the world
I'm a glass-half-empty kinda girl
Nic nie znaczysz. Jesteś tylko pustym ciałem bez duszy.
Ten głos nie przechodził przez jej uszy tak jak to jest ze standardową mową, nie znikał po chwili w zakamarkach umysłu, nie rozchodził się w powietrzu by za chwilę ulecieć. Ten głos pochodził z wnętrza, to był dźwięk pochodzący bezpośrednio z jej mózgu, taki, którego nie dało się pozbyć. Zupełnie jakby demon nienawiści usiadł jej na ramionach i szeptał wszystko wprost do jej ucha. Wszystkie słowa naznaczone bólem, cierpieniem i okrutną zawiścią rezonowały w jej głowie, a ona nie potrafiła wyzbyć się ich. W pewnym momencie zapominała już czy należały do niej, czy do tego demona. Ostatecznie zaczynała wierzyć.
Jesteś obserwowana. Ktoś chce ci zrobić krzywdę.
Zasłaniała żaluzje, obracała się przez ramię kilkukrotnie, sprawdzała czy zamknęła drzwi pięć razy zanim poszła spać, nasłuchiwała kroków i niepokojących dźwięków. Każdą czynność powtarzała, poprawiała, upewniała się. Nigdy nie była w pełni pewna, że jest bezpieczna. Nigdy nie potrafiła uwierzyć, że nic jej się nie stanie. Wiedziała, nie przeczuwała, wiedziała, że któregoś dnia przyjdzie jej umrzeć z rąk mordercy, który obserwuje ją od wielu lat. Choć prawdą było to, że przyjdzie jej umrzeć na schizofrenię.
Możesz uciekać, ale znajdę cię w każdym zakamarku świata.
Włoskie uliczki zawsze tętniły życiem, gdy z nieba lał się żar. Pokochała Włochy, gdy tylko pierwszy raz odwiedziła swojego ojca. Niedługo później została kierowcą tirów międzynarodowych w Europie. Cały czas się przemieszczała, cały czas bojąc się, że ten, kto ją obserwuje ją dogoni. Czasami, gdy nie opierała się o fotel kierowcy i odrywała od niego plecy, czuła na ramionach dotyk obcych, obślizgłych rąk. Jednak kiedy się odwracała nikogo za nią nie było.
Śmierć dosięgnie też Ciebie. Szybciej niż możesz pomyśleć.
Śmierć ojca jej brata była niespodziewana. A może była niespodziewana dla niej- od kiedy Happy znalazł się w Japonii, Sad odcięła się dosyć mocno od rodziny spędzając czas jedynie ze swoim ojcem we Włoszech,fs kiedy akurat miała zjazdówkę z trasy. Happy był młody, zbyt młody by poradzić sobie samodzielnie. Aura śmierci wisiała nad nimi uporczywie od lat, a Sad była pewna, że nawet jeśli przygarnie Happy'ego to niedługo później podzieli losy jego ojca. Nie potrafiła tego wytłumaczyć, ale czuła wewnątrz siebie, że w Lorne Bay nie czeka na nią nic innego niż śmierć. Mimo strachu, który ją obezwładniał, wyciskał łzy i doprowadzał do drżenia rąk postanowiła ściągnąć brata z Japonii do Lorne Bay i sama wrócić z Włoch. Kiedy odratowywano wychudzonego Happy'ego w szpitalu ona uporczywie walczyła o prawa do opieki nad nim.
Niszczysz go. Doprowadzisz go do samobójstwa
Kochała go. Jakkolwiek ich relacje nie byłby skomplikowane to go kochała. Była w stanie zaprzepaścić swoje zdrowie by wrócić do Lorne Bay dla niego. Jednak wszystko to, co czaiło się w zakamarkach jej umysłu, podpowiadało każdego dnia, że może i myśli, że robi dobrze, ale przyniesie ze sobą jedynie jeszcze więcej śmierci. Bo nie była kimś kto potrafił dawać szczęście.
Ten głos nie przechodził przez jej uszy tak jak to jest ze standardową mową, nie znikał po chwili w zakamarkach umysłu, nie rozchodził się w powietrzu by za chwilę ulecieć. Ten głos pochodził z wnętrza, to był dźwięk pochodzący bezpośrednio z jej mózgu, taki, którego nie dało się pozbyć. Zupełnie jakby demon nienawiści usiadł jej na ramionach i szeptał wszystko wprost do jej ucha. Wszystkie słowa naznaczone bólem, cierpieniem i okrutną zawiścią rezonowały w jej głowie, a ona nie potrafiła wyzbyć się ich. W pewnym momencie zapominała już czy należały do niej, czy do tego demona. Ostatecznie zaczynała wierzyć.
Jesteś obserwowana. Ktoś chce ci zrobić krzywdę.
Zasłaniała żaluzje, obracała się przez ramię kilkukrotnie, sprawdzała czy zamknęła drzwi pięć razy zanim poszła spać, nasłuchiwała kroków i niepokojących dźwięków. Każdą czynność powtarzała, poprawiała, upewniała się. Nigdy nie była w pełni pewna, że jest bezpieczna. Nigdy nie potrafiła uwierzyć, że nic jej się nie stanie. Wiedziała, nie przeczuwała, wiedziała, że któregoś dnia przyjdzie jej umrzeć z rąk mordercy, który obserwuje ją od wielu lat. Choć prawdą było to, że przyjdzie jej umrzeć na schizofrenię.
Możesz uciekać, ale znajdę cię w każdym zakamarku świata.
Włoskie uliczki zawsze tętniły życiem, gdy z nieba lał się żar. Pokochała Włochy, gdy tylko pierwszy raz odwiedziła swojego ojca. Niedługo później została kierowcą tirów międzynarodowych w Europie. Cały czas się przemieszczała, cały czas bojąc się, że ten, kto ją obserwuje ją dogoni. Czasami, gdy nie opierała się o fotel kierowcy i odrywała od niego plecy, czuła na ramionach dotyk obcych, obślizgłych rąk. Jednak kiedy się odwracała nikogo za nią nie było.
Śmierć dosięgnie też Ciebie. Szybciej niż możesz pomyśleć.
Śmierć ojca jej brata była niespodziewana. A może była niespodziewana dla niej- od kiedy Happy znalazł się w Japonii, Sad odcięła się dosyć mocno od rodziny spędzając czas jedynie ze swoim ojcem we Włoszech,fs kiedy akurat miała zjazdówkę z trasy. Happy był młody, zbyt młody by poradzić sobie samodzielnie. Aura śmierci wisiała nad nimi uporczywie od lat, a Sad była pewna, że nawet jeśli przygarnie Happy'ego to niedługo później podzieli losy jego ojca. Nie potrafiła tego wytłumaczyć, ale czuła wewnątrz siebie, że w Lorne Bay nie czeka na nią nic innego niż śmierć. Mimo strachu, który ją obezwładniał, wyciskał łzy i doprowadzał do drżenia rąk postanowiła ściągnąć brata z Japonii do Lorne Bay i sama wrócić z Włoch. Kiedy odratowywano wychudzonego Happy'ego w szpitalu ona uporczywie walczyła o prawa do opieki nad nim.
Niszczysz go. Doprowadzisz go do samobójstwa
Kochała go. Jakkolwiek ich relacje nie byłby skomplikowane to go kochała. Była w stanie zaprzepaścić swoje zdrowie by wrócić do Lorne Bay dla niego. Jednak wszystko to, co czaiło się w zakamarkach jej umysłu, podpowiadało każdego dnia, że może i myśli, że robi dobrze, ale przyniesie ze sobą jedynie jeszcze więcej śmierci. Bo nie była kimś kto potrafił dawać szczęście.
Środek transportu
Jeździ samochodem lub na piechotę
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak powiązań.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Parki, lasy, plaże, kawiarnie, biblioteka
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Santiago Delgado i Happy Bright
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak
Jeździ samochodem lub na piechotę
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak powiązań.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Parki, lasy, plaże, kawiarnie, biblioteka
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Santiago Delgado i Happy Bright
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak
Sad Bright
Sylwia Butor
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!