Daisy Wheeler

2012 rok

Daisy ma 16 lat i postronii obserwatorzy mogą powiedzieć, że ma wszystko. Jako jedyna córka cenionego neurologa i właścicielki popularnej restauracji, może pozwolić sobie na naprawdę wiele. Najmodniejsze ubrania, najnowszy model telefonu, zainteresowanie rówieśników. Nawet jej chłopak jest jednym z najpopularniejszych dzieciaków w szkole, którego rodzice pracują w policji i w szkole. Można by rzec, że jej życie jest idealnie. Ale czy aby na pewno? Oliver większe zainteresowanie poświęcał skokom w bok, aniżeli swojej dziewczynie, która była w nim zakochana bez pamięci. Dziewczynie, którą okrutnie poniżył na oczach wszystkich znajomych. Bo jak inaczej można nazwać całowanie się z inną dziewczyną na imprezie, na którą przyszedł z Daisy? Brak jakiejkolwiek skruchy zniszczyło jej serce. Ale nie sądziła, że to jeszcze nie koniec.
Kilka dni później ogłoszono tragiczną śmierć Olivera. A co wtedy zrobili jej rodzice? Wysłali ją do szkoły na drugi koniec kraju. W końcu najłatwiej się pozbyć problemu, gdy ma się pieniądze, prawda? Rozmowa, wsparcie córki? Zapomnijcie o tym.

2019 rok

Od momentu odejścia wód minęło już dziesięć godzin, a jej córka dalej nie chciała wyjść na świat. A raczej ICH córka. Daisy i jej ukochanego. Jej bezpiecznej przystani, który zaopiekował się nią. Pierwsze tygodnie na uniwersytecie były straszne. Nie znała tutaj nikogo, po tragicznej śmierci Olivera zamknęła się w sobie i nie było już śladu po tej żywiołowej i pełnej życia dziewczynie. Stała się bardziej wycofana, uważna. Ale On dotarł do niej, znalazł drogę do jej serca. Swoją cierpliwością, uporem i czułością zawładnął jej światem. Chociaż jako futbolista z postury na takiego nie wyglądał. Ona studiowała Business Managament, a On Nauki o żywieniu, dzięki stypendium sportowemu. Ale było pewne, że po szkole będzie grał zawodowo. Rozegrać mecz na stadionie w Melbourne było jego marzeniem.
Po licencjacie on otrzymał propozycję grania w drugoligowym zespole, co z przyjemnością przyjął jako szansę dostania się w najbliższym czasie do pierwszej ligi. Jako dziecko stracił oboje rodziców, a ciotka która wówczas się nim zajęła, ledwie wiązała koniec z końcem. Dlatego każdą szansę od losu przyjmował jako dar. Ona z kolei postanowiła zostać na studiach magisterskich, ale nie zdążyła ich skończyć w zaplanowanym czasie, bo wtedy przyszła wieść o jej ciąży. Ona była przerażona. On był wniebowzięty. Odkąd się dowiedział o ciąży oświadczył się już jej sześć razy. Za każdym razem mówiła Nie. Czy dlatego, że go nie kochała i nie chciała z nim być? Oczywiście, że nie! Po prostu uwielbiała, gdy ją o to pytał.

2021 rok

Weszła do domu i zrzuciła od razu czarne buty ze stóp. Bez słowa podeszła do córki bawiącej się na podłodze. Beth uśmiechnęła się szeroko na widok mamy i wyciągnęła do niej swoje drobne rączki. Daisy wzięła ją na ręce i mocno przytuliła. Opiekunka bez słowa ulotniła się z mieszkania, bo co można powiedzieć w takim momencie? Co można powiedzieć 25 letniej kobiecie, która właśnie pochowoła swojego męża?
Daisy tuliła córkę, a w jej głowie pojawiło się wspomnienie.
- Jack, przygotowałam listę z propozycjami imion dla Małej. Zerkniemy na nią wspólnie?
- Jasne, możemy zerknąć, ale przecież ona już ma wybrane imię
- Co? Jakie?
- Beth
Nie musiała o nic więcej pytać, bo akurat w tle leciała piosenka Beth zespołu KISS. Jego ulubionego zespołu.
To wspomnienie uderzyło w nią z tqką siłą, że łzy zaczęły spływać po jej policzkach. Jeszcze dzisiaj nie uroniła żadnej łzy. Nawet na pogrzebie. Ale teraz w domu mogła sobie pozwolić na chwilę słabości. Ale tylko jedną krótką chwilę.

2023 rok

Kto by przypuszczał, że po latach jej rodzice postanowią odsunąć pracę na bok? Daisy początkowo sądziła, że to chwilowe. Szok spowodowany śmiercią jej męża, ale minęły już ponad 2 lata, a rodzice byli coraz bardziej do tego przekonani. W końcu po wielu miesiącach przekonywania, Daisy dała się namówić na powrót do Lorne Bay. W Melbourne zostawiła swoich przyjaciół, których zyskała, ale czuła, że potrzebuje zmiany. Zbyt dużo rzeczy przypominało jej o Jacku. W dodatku zmiana pracy z bycia kierownikiem małego działu w prywatnej firmie na przejęcie biznesu rodzicielki też się do tego przyczyniły. Teraz łatwiej jej będzie zarządzać czasem, aby móc jak najwięcej poświęcać go córce. Nie będzie już musiała się tłumaczyć nikomu, dlaczego potrzebuje wolnego, bo jej córka się przeziębiła. A Beth jest jej najcenniejszym skarbem. Jest owocem miłości Daisy i Jacka. Jest najlepszym przykładem na wielką, bezgraniczną miłość.

Daisy Wheeler

15.04.1996

Cairns

Właścicielka restauracji

BEACH RESTAURANT LORNE BAY

Pearl Lagune

Wdowa, hetero

Środek transportu
Przede wszystkim autem, chociaż pewnie jej rodzice posiadają łódkę, którą czasami od nich pożycza.

Związek ze społecznością Aborygenów
Nic jej na ten temat niewiadomo.

Najczęściej spotkasz mnie w:
W parku i na placu zabaw z córką albo w restauracji.

Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców.

Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale z umiarem. Bez działań, które wpływają znacząco na jej zdrowie fizyczne.

Daisy Wheeler

Romee Strijd