about
naczelna drama queen, marząca o wielkiej karierze aktorskiej; młoda awanturniczka, która często wpada w kłopoty
Niestety, ale bez odpowiedniej motywacji to jednak Blair raczej nie zaszłaby zbyt daleko, bo poza samą urodą i kryjącym się w niej potencjałem musiała mimo wszystko w jakiś sposób się wykazać. Było dużo innych pięknych dziewczyn na świecie, które mogłyby zabłysnąć w świecie show biznesu, ale aby to zrobić musiały mieć wystarczająco dużo samozaparcia i ambicji, by dążyć do tego celu.
Hartmann uśmiechnęła się jedynie z lekkim rozbawieniem, gdy tylko usłyszała odpowiedź przyjaciółki. Owszem, jej zdaniem dokładnie tak było i nie widziała nic złego w tym, że Emerson również miała się za idealną do tej roli. Według Elki nie był to w żadnym wypadku narcyzm, a bycie świadomym swoich cech i własnej wartości. To brzmiało o wiele lepiej niż jakiś samozachwyt.
Podziękowała jeszcze pospiesznie swojej towarzyszce, gdy ta tylko potwierdziła, że istotnie srebrna sukienka jest najlepszym dostępnym wyborem po czym błyskawicznie wciągnęła ją na siebie, mając nadzieję, że mają wciąż wystarczająco dużo czasu na to, aby wyjść na plan i zająć odpowiednie miejsca.
Eleonore naprawdę czuła się w tym momencie jak ryba w wodzie, starając wmieszać się w barwny tłum statystów. Nie zauważyła przy tym nawet tego, że Blair na chwilę poczuła się gorzej za bardzo zaabsorbowana tym, co działo się wokół. Przynajmniej nie do momentu, gdy dziewczyna odezwała się do niej nieco ściszonym głosem.
- Co? - spytała odruchowo, ale zaraz zreflektowała się o co dokładnie zapytała ją Emerson. - Nie, nie mam. Coś nie tak?
Zaniepokoiła się nieco stanem koleżanki i zerknęła jeszcze w stronę reżysera, który wydawał ostatnie wskazówki. Wyglądało na to, że nie miały zbyt wiele czasu.
- Weź kilka głębokich wdechów. Dasz radę? - zapytała, ujmując ją jeszcze pod ramię.
Chciała być dla dziewczyny oparciem, a nawet jeśli kamery zaczną kręcić ujęcie to zawsze mogą udawać, że to wszystko jest częścią sceny. Na razie musiała się upewnić, że ruda jakoś sobie poradzi na planie.
Blair Emerson
Hartmann uśmiechnęła się jedynie z lekkim rozbawieniem, gdy tylko usłyszała odpowiedź przyjaciółki. Owszem, jej zdaniem dokładnie tak było i nie widziała nic złego w tym, że Emerson również miała się za idealną do tej roli. Według Elki nie był to w żadnym wypadku narcyzm, a bycie świadomym swoich cech i własnej wartości. To brzmiało o wiele lepiej niż jakiś samozachwyt.
Podziękowała jeszcze pospiesznie swojej towarzyszce, gdy ta tylko potwierdziła, że istotnie srebrna sukienka jest najlepszym dostępnym wyborem po czym błyskawicznie wciągnęła ją na siebie, mając nadzieję, że mają wciąż wystarczająco dużo czasu na to, aby wyjść na plan i zająć odpowiednie miejsca.
Eleonore naprawdę czuła się w tym momencie jak ryba w wodzie, starając wmieszać się w barwny tłum statystów. Nie zauważyła przy tym nawet tego, że Blair na chwilę poczuła się gorzej za bardzo zaabsorbowana tym, co działo się wokół. Przynajmniej nie do momentu, gdy dziewczyna odezwała się do niej nieco ściszonym głosem.
- Co? - spytała odruchowo, ale zaraz zreflektowała się o co dokładnie zapytała ją Emerson. - Nie, nie mam. Coś nie tak?
Zaniepokoiła się nieco stanem koleżanki i zerknęła jeszcze w stronę reżysera, który wydawał ostatnie wskazówki. Wyglądało na to, że nie miały zbyt wiele czasu.
- Weź kilka głębokich wdechów. Dasz radę? - zapytała, ujmując ją jeszcze pod ramię.
Chciała być dla dziewczyny oparciem, a nawet jeśli kamery zaczną kręcić ujęcie to zawsze mogą udawać, że to wszystko jest częścią sceny. Na razie musiała się upewnić, że ruda jakoś sobie poradzi na planie.
Blair Emerson
