about
W dzieciństwie nasłuchała się za dużo bajek, przez co uwierzyła, że znalazła swojego księcia, a ten okradł jej ojca
Przesuwam palcami po kartce albumu, na której znajduje się zdjęcie kobiety o kruczoczarnych włosach.
Nie pamiętam jej.
Nie pamiętam jej śmiechu, tonu głosu, czy sposobu, w jaki się uśmiechała. Po matce zostały mi w głowie jedynie strzępki rozmazanych wspomnień. Tęsknie, choć tak naprawdę nie wiem za czym.
Nie rozmawiamy o niej. Stanowi ona w naszym domu temat tabu. Tato niechętnie o niej mówi, a ja już nie nalegam — rozumiem. Pomimo upływu lat wciąż nie do końca pogodził się z jej odejściem, a przecież powinien. Powinien ruszyć naprzód, zakochać się na nowo i nauczyć się żyć bez niej. Nigdy mu tego nie powiedziałam, a może powinnam?
Starał mi się wynagrodzić to, że już jej nie ma. Rzadko mi odmawiał niezależnie, czy chodziło o dodatkową porcję lodów pistacjowych po obiedzie, czy nową zabawkę zobaczoną przeze mnie w reklamie telewizyjnej.
Jako dziecko nie rozumiałam słowa "nie". Zarówno w domu, jak i w szkole, gdyż tam również każdy obchodził się ze mną jak z jajkiem. Byłam tą biedną, małą dziewczynką, która straciła mamę. Szybko nauczyłam się to wykorzystywać i do dziś nie rozumiem jakim cudem nauczycielki znosiły moje rozkapryszenie i roszczeniowość; byłam okropnym dzieckiem.
Wraz z wiekiem wszystko się jednak zmieniało. Aczkolwiek nigdy nie stałam się idealną uczennicą, czy córką. Na lekcjach częściej, niż na nauce skupiałam się na bazgraniu na tylnych stronach zeszytu, chodziłam z głową w chmurach i pakowałam się w kłopoty, nadużywając zaufania mojego ojca; bardziej z powodu swojej nieroztropności i naiwności, niż realnej chęci buntu — nie miałam przeciw czemu się buntować.
Tato od zawsze akceptował moje wybory. Nawet w momencie, w którym postanowiłam rzucić studia, będąc już na ostatnim roku; nie starał się mnie od tego odwieść i mnie wspierał.
Zawsze powtarzał mi, że człowiek uczy się na własnych błędach. Aczkolwiek nie zauważył, że ja potrzebuje zrobić ich dwa razy więcej, niż to przewidziane, aby wyciągnąć z nich jakiekolwiek wnioski — co gorsza nie zawsze okazywały się one trafne.
Czasem zastanawiałam się, ile jeszcze muszę ich popełnić, aby przekroczyć granicę jego cierpliwości. Wydaje mi się, że dzieliłby mnie od niej zaledwie milimetry, gdyby dowiedział się, że rabunki, które miały miejsce rok temu w jego salonie samochodowym, były pokłosiem mojej naiwności i głupoty. Nigdy nie widziałam go tak zdeterminowanego, gdy z oporem maniaka starał się zidentyfikować sprawce. Do dziś nie ma on pojęcia, kim był winowajca — też wolałabym nie wiedzieć i nie musieć tego przed nim ukrywać.
x Studiowała architekturę, ale rzuciła studia na ostatnim roku po tym, jak zdała sobie sprawę, że nie jest to coś, co chciałaby robić przez resztę życia. Tuż po tym zatrudniła się w pubie. Początkowo miała pracować tam jedynie przez chwilę, jednak ów chwila przeciągnęła się do dnia dzisiejszego.
x Od kilkunastu miesięcy prowadzi profil na Instagramie, gdzie wstawia swoje rysunki i przyjmuje na nie zamówienia.
x Pochodzi z majętnej rodziny. Jej ojciec jest właścicielem salonu samochodowego, matka natomiast zmarła, gdy Chloe miała zaledwie 6 lat; potrącił ją pijany kierowca.
x Jest romantyczką, marzy jej się miłość wyrwana rodem z komedii romantycznej lub bajki Disneya.
x Jest wyjątkowo roztrzepana i zapominalska. W ciągu dnia zdarza jej się kilkukrotnie zgubić klucze od mieszkania, które często odnajdują się w jej kieszeni.
x Na marginesach większości jej zeszytów ze szkolnych lat znajdują się jej rysunki. Często więcej uwagi poświęcała na bazgranie podczas zajęć, niż na faktyczne w nich uczestnictwo i zapisywanie notatek.
x Od 15 roku życia nie je mięsa. Stało się to po tym jak obejrzała film pokazujący, w jakich warunkach przetrzymywane są zwierzęta na ubój.
x Tuż po przeprowadzce do własnego mieszkania w jej życiu zagościł owczarek szwajcarski o imieniu Sky. W planach ma również zaadoptowanie drugiego psa.
x Jest tragicznym kierowca. Szczególnie źle radzi sobie z parkowaniem. Niejednokrotnie zdarzyło jej nieintencjonalnie zarysować czyjeś auto.
x Ma tendencje do szybkiego przywiązywania się do ludzi i przedmiotów
Nie pamiętam jej.
Nie pamiętam jej śmiechu, tonu głosu, czy sposobu, w jaki się uśmiechała. Po matce zostały mi w głowie jedynie strzępki rozmazanych wspomnień. Tęsknie, choć tak naprawdę nie wiem za czym.
Nie rozmawiamy o niej. Stanowi ona w naszym domu temat tabu. Tato niechętnie o niej mówi, a ja już nie nalegam — rozumiem. Pomimo upływu lat wciąż nie do końca pogodził się z jej odejściem, a przecież powinien. Powinien ruszyć naprzód, zakochać się na nowo i nauczyć się żyć bez niej. Nigdy mu tego nie powiedziałam, a może powinnam?
Starał mi się wynagrodzić to, że już jej nie ma. Rzadko mi odmawiał niezależnie, czy chodziło o dodatkową porcję lodów pistacjowych po obiedzie, czy nową zabawkę zobaczoną przeze mnie w reklamie telewizyjnej.
Jako dziecko nie rozumiałam słowa "nie". Zarówno w domu, jak i w szkole, gdyż tam również każdy obchodził się ze mną jak z jajkiem. Byłam tą biedną, małą dziewczynką, która straciła mamę. Szybko nauczyłam się to wykorzystywać i do dziś nie rozumiem jakim cudem nauczycielki znosiły moje rozkapryszenie i roszczeniowość; byłam okropnym dzieckiem.
Wraz z wiekiem wszystko się jednak zmieniało. Aczkolwiek nigdy nie stałam się idealną uczennicą, czy córką. Na lekcjach częściej, niż na nauce skupiałam się na bazgraniu na tylnych stronach zeszytu, chodziłam z głową w chmurach i pakowałam się w kłopoty, nadużywając zaufania mojego ojca; bardziej z powodu swojej nieroztropności i naiwności, niż realnej chęci buntu — nie miałam przeciw czemu się buntować.
Tato od zawsze akceptował moje wybory. Nawet w momencie, w którym postanowiłam rzucić studia, będąc już na ostatnim roku; nie starał się mnie od tego odwieść i mnie wspierał.
Zawsze powtarzał mi, że człowiek uczy się na własnych błędach. Aczkolwiek nie zauważył, że ja potrzebuje zrobić ich dwa razy więcej, niż to przewidziane, aby wyciągnąć z nich jakiekolwiek wnioski — co gorsza nie zawsze okazywały się one trafne.
Czasem zastanawiałam się, ile jeszcze muszę ich popełnić, aby przekroczyć granicę jego cierpliwości. Wydaje mi się, że dzieliłby mnie od niej zaledwie milimetry, gdyby dowiedział się, że rabunki, które miały miejsce rok temu w jego salonie samochodowym, były pokłosiem mojej naiwności i głupoty. Nigdy nie widziałam go tak zdeterminowanego, gdy z oporem maniaka starał się zidentyfikować sprawce. Do dziś nie ma on pojęcia, kim był winowajca — też wolałabym nie wiedzieć i nie musieć tego przed nim ukrywać.
C I E K A W O S T K I
x Miłośniczka komedii romantycznych, w szczególności tych najbardziej dennych i przewidywalnych.x Studiowała architekturę, ale rzuciła studia na ostatnim roku po tym, jak zdała sobie sprawę, że nie jest to coś, co chciałaby robić przez resztę życia. Tuż po tym zatrudniła się w pubie. Początkowo miała pracować tam jedynie przez chwilę, jednak ów chwila przeciągnęła się do dnia dzisiejszego.
x Od kilkunastu miesięcy prowadzi profil na Instagramie, gdzie wstawia swoje rysunki i przyjmuje na nie zamówienia.
x Pochodzi z majętnej rodziny. Jej ojciec jest właścicielem salonu samochodowego, matka natomiast zmarła, gdy Chloe miała zaledwie 6 lat; potrącił ją pijany kierowca.
x Jest romantyczką, marzy jej się miłość wyrwana rodem z komedii romantycznej lub bajki Disneya.
x Jest wyjątkowo roztrzepana i zapominalska. W ciągu dnia zdarza jej się kilkukrotnie zgubić klucze od mieszkania, które często odnajdują się w jej kieszeni.
x Na marginesach większości jej zeszytów ze szkolnych lat znajdują się jej rysunki. Często więcej uwagi poświęcała na bazgranie podczas zajęć, niż na faktyczne w nich uczestnictwo i zapisywanie notatek.
x Od 15 roku życia nie je mięsa. Stało się to po tym jak obejrzała film pokazujący, w jakich warunkach przetrzymywane są zwierzęta na ubój.
x Tuż po przeprowadzce do własnego mieszkania w jej życiu zagościł owczarek szwajcarski o imieniu Sky. W planach ma również zaadoptowanie drugiego psa.
x Jest tragicznym kierowca. Szczególnie źle radzi sobie z parkowaniem. Niejednokrotnie zdarzyło jej nieintencjonalnie zarysować czyjeś auto.
x Ma tendencje do szybkiego przywiązywania się do ludzi i przedmiotów
Środek transportu
W zależności od pokonywanych odległości korzysta z samochodu lub roweru
Związek ze społecznością Aborygenów
-
Najczęściej spotkasz mnie w:
Często można spotkać ją wałęsającą się na łonie natury wraz z jej czworonożnym przyjacielem lub samotnie siedzącą gdzieś na plaży i szkicującą. Regularnie bywa też w Rudd's Pub, gdzie pracuje.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
ojca
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, z wyłączeniem trwałego lub istotnego uszczerbku na zdrowiu, lub psychice.
W zależności od pokonywanych odległości korzysta z samochodu lub roweru
Związek ze społecznością Aborygenów
-
Najczęściej spotkasz mnie w:
Często można spotkać ją wałęsającą się na łonie natury wraz z jej czworonożnym przyjacielem lub samotnie siedzącą gdzieś na plaży i szkicującą. Regularnie bywa też w Rudd's Pub, gdzie pracuje.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
ojca
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, z wyłączeniem trwałego lub istotnego uszczerbku na zdrowiu, lub psychice.
Chloe Rothwell
Meltem Akçöl
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!