about
have you had love for me boy? have you only love for the blue sky?
Bronwyn.
Głupia, naiwna, poczciwa Bronwyn.
Nigdy nie lubiła być tak postrzegana. Bolało ją, że pokazywanie zwyczajnej, ludzkiej empatii oraz bycie szczerze miłą niejednokrotnie sprawiało, że stawała się idealnym obiektem oszustw i kombinacji. Ponoć sama się podkładała. Pozwalała sobie. Koniec tego.
Kłótnie, rozwód, dziecięce choroby - gdy wyszły na jaw informacje, które przed nią ukrywano, zapakowała walizkę i wyjechała na dobre dwa miesiące, by móc to przetrawić. Państwo McInerney postawili sobie za cel zatajanie wszystkiego, co mogłoby ją zranić — i tym sposobem, pół swojego życia Bro widziała jedynie w różowych barwach. Nie miała pojęcia, że pieniądze nie rosną na drzewach, a małżeństwa mogą ot tak, po prostu, się rozpadać. Jej głowa była pełna bajek; opowieści o wielkim szczęściu, miłości od pierwszego wejrzenia, krasnalach i jednorożcach. Wszystko było idealne aż do znudzenia.
Główny problem leżał jednak w tym, że nie było. Rodzice uznali, że w wieku siedemnastu lat jest już wystarczająco dorosła, by dowiedzieć się, że ciągle wyjazdy ojca wcale nie były obligatoryjne. Po prostu udawanie szczęśliwego małżeństwa na pełen etat, z czasem stało się niewykonalne; zwłaszcza że decyzja o rozwodzie już dawno została podjęta. Pech chciał, że prawda wyszła na jaw w okolicach jej urodzin. W dodatku tych samych, w które dowiedziała się, że jej ówczesny partner ma problemy z wiernością, a najlepsza przyjaciółka wyjeżdża z miasta. Negatywnie rozparzone podanie o stypendium do szkoły artystycznej było idealną wisienką na torcie, która sprawiła, że Bronwyn wsiadła za kierownicę i zwyczajnie uciekła; nie zastanawiając się nawet, dokąd zmierza. Kolejne tygodnie były najdziwniejszymi w jej życiu — czuła się jak zbuntowana nastolatka, która dopiero co otworzyła oczy i zaczęła poznawać świat. Przez chwilę pomieszkiwała u dawnej znajomej, kilka nocy spędziła w niewielkim hotelu, w którym za pobyt zapłaciła graniem do kotleta w przylegającej do placówki restauracji, a ostatnie dni przekoczowała w samochodzie. Wróciła, gdy doszła do wniosku, że dalsze ukrywanie się nie ma większego sensu.
Ponoć nieszczęścia chodzą parami, tak? Bronwyn była przekonana, że wykorzystała już kupon na dobre lata, bo od tego momentu wszystko przestało się układać. Porzuciła marzenia o muzycznej karierze, a w pewnym momencie całkowicie przestała ćwiczyć. Stała się osobą, która notorycznie zmieniała hobby, jako że nic nie wydawało jej się w stu procentach satysfakcjonujące. Często przeskakiwała również z pracy do pracy, łapiąc się przeróżnych (mniej lub bardziej wymyślnych) zajęć. W miłości nie ogarniała zbyt wiele — non stop angażowała się w relacje, które nie mogły przynieść nic dobrego; niekoniecznie świadomie. Marząc o pięknej, romantycznej miłości, trafiła między innymi na człowieka, który ją okradł i porzucił. I ostatnia rzecz: pomimo że przed wyjazdem mieszkała w pięknym, dużym domu, nigdy do niego nie wróciła; skazując się przy tym na lekką tułaczkę i zdecydowanie gorsze warunki.
Ale całkiem szczerze? Nie zamieniłaby tego na to, co było. Wszystko jest przecież lepsze, niż życie w kłamstwie.
Głupia, naiwna, poczciwa Bronwyn.
Nigdy nie lubiła być tak postrzegana. Bolało ją, że pokazywanie zwyczajnej, ludzkiej empatii oraz bycie szczerze miłą niejednokrotnie sprawiało, że stawała się idealnym obiektem oszustw i kombinacji. Ponoć sama się podkładała. Pozwalała sobie. Koniec tego.
Kłótnie, rozwód, dziecięce choroby - gdy wyszły na jaw informacje, które przed nią ukrywano, zapakowała walizkę i wyjechała na dobre dwa miesiące, by móc to przetrawić. Państwo McInerney postawili sobie za cel zatajanie wszystkiego, co mogłoby ją zranić — i tym sposobem, pół swojego życia Bro widziała jedynie w różowych barwach. Nie miała pojęcia, że pieniądze nie rosną na drzewach, a małżeństwa mogą ot tak, po prostu, się rozpadać. Jej głowa była pełna bajek; opowieści o wielkim szczęściu, miłości od pierwszego wejrzenia, krasnalach i jednorożcach. Wszystko było idealne aż do znudzenia.
Główny problem leżał jednak w tym, że nie było. Rodzice uznali, że w wieku siedemnastu lat jest już wystarczająco dorosła, by dowiedzieć się, że ciągle wyjazdy ojca wcale nie były obligatoryjne. Po prostu udawanie szczęśliwego małżeństwa na pełen etat, z czasem stało się niewykonalne; zwłaszcza że decyzja o rozwodzie już dawno została podjęta. Pech chciał, że prawda wyszła na jaw w okolicach jej urodzin. W dodatku tych samych, w które dowiedziała się, że jej ówczesny partner ma problemy z wiernością, a najlepsza przyjaciółka wyjeżdża z miasta. Negatywnie rozparzone podanie o stypendium do szkoły artystycznej było idealną wisienką na torcie, która sprawiła, że Bronwyn wsiadła za kierownicę i zwyczajnie uciekła; nie zastanawiając się nawet, dokąd zmierza. Kolejne tygodnie były najdziwniejszymi w jej życiu — czuła się jak zbuntowana nastolatka, która dopiero co otworzyła oczy i zaczęła poznawać świat. Przez chwilę pomieszkiwała u dawnej znajomej, kilka nocy spędziła w niewielkim hotelu, w którym za pobyt zapłaciła graniem do kotleta w przylegającej do placówki restauracji, a ostatnie dni przekoczowała w samochodzie. Wróciła, gdy doszła do wniosku, że dalsze ukrywanie się nie ma większego sensu.
Ponoć nieszczęścia chodzą parami, tak? Bronwyn była przekonana, że wykorzystała już kupon na dobre lata, bo od tego momentu wszystko przestało się układać. Porzuciła marzenia o muzycznej karierze, a w pewnym momencie całkowicie przestała ćwiczyć. Stała się osobą, która notorycznie zmieniała hobby, jako że nic nie wydawało jej się w stu procentach satysfakcjonujące. Często przeskakiwała również z pracy do pracy, łapiąc się przeróżnych (mniej lub bardziej wymyślnych) zajęć. W miłości nie ogarniała zbyt wiele — non stop angażowała się w relacje, które nie mogły przynieść nic dobrego; niekoniecznie świadomie. Marząc o pięknej, romantycznej miłości, trafiła między innymi na człowieka, który ją okradł i porzucił. I ostatnia rzecz: pomimo że przed wyjazdem mieszkała w pięknym, dużym domu, nigdy do niego nie wróciła; skazując się przy tym na lekką tułaczkę i zdecydowanie gorsze warunki.
Ale całkiem szczerze? Nie zamieniłaby tego na to, co było. Wszystko jest przecież lepsze, niż życie w kłamstwie.
Środek transportu
Posiada samochód — starego grata, który już dawno temu powinien skończyć na złomowisku, ale Bronwyn, z sentymentu, nie potrafi się go pozbyć. Sprzęgło lekko się zacina, a lakier tworzy swoiste wzory; jako że zachował się jedynie w niektórych miejscach. Kobieta nieustannie twierdzi, że Roy jest jednym z jej najlepszych przyjaciół, aczkolwiek niekoniecznie niezawodnym — bo ile to razy zatrzymał się, gdy akurat jechała do pracy? Ciężko zliczyć.
Związek ze społecznością Aborygenów
Słyszała, że posiada aborygeńskie korzenie, aczkolwiek od dawna nie żyje już nikt, kto mógłby to potwierdzić.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Okolice Saphhire i Shadow.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Jako numer kontaktowy ma wpisanego brata, z którym aktualnie nie utrzymuje kontaktu.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
no jasne
Posiada samochód — starego grata, który już dawno temu powinien skończyć na złomowisku, ale Bronwyn, z sentymentu, nie potrafi się go pozbyć. Sprzęgło lekko się zacina, a lakier tworzy swoiste wzory; jako że zachował się jedynie w niektórych miejscach. Kobieta nieustannie twierdzi, że Roy jest jednym z jej najlepszych przyjaciół, aczkolwiek niekoniecznie niezawodnym — bo ile to razy zatrzymał się, gdy akurat jechała do pracy? Ciężko zliczyć.
Związek ze społecznością Aborygenów
Słyszała, że posiada aborygeńskie korzenie, aczkolwiek od dawna nie żyje już nikt, kto mógłby to potwierdzić.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Okolice Saphhire i Shadow.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Jako numer kontaktowy ma wpisanego brata, z którym aktualnie nie utrzymuje kontaktu.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
no jasne
bronwyn mcinerney
cemre baysel
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!