about
Grinch - Świat nie będzie!
Zawsze był dzieckiem, które potrafiło sprawić komuś psikusa, stać z boku i się z tego głośno naśmiewać. Zaczął już jako mała fasolka kiedy to jego przyszła matka usłyszała w wieku lat dziewiętnastu, że za niedługo na świat przyjdzie jej pierworodny. Na szczęście była na tyle dojrzała, że potrafiła sama zaparzyć herbatę i ugotować wodę na jajko, a nawet kupiła minutnik żeby zawsze wychodziły na twardo. Ojciec też spisał się na medal, bo już przy pierwszym krzyku Mathiasa wręczył mu małą piłkę do koszykówki wierząc, że syn spełni pokładane w nim nadzieję. Nie potrafi sobie niestety przypomnieć czy tata przytulił go na powitanie na tym świecie.
Drugiego psikusa sprawił, gdy skończył jedenaście miesięcy. Coś musiało przyciągnąć jego uwagę za oknem, bo ni z tego ni z owego wstał na swoje małe nóżki i wyszedł przez wydrążone w drzwiach przejście dla dwóch owczarków niemieckich, które pewnego dnia po prostu w ich domu się pojawiły. Na jego nieszczęście mama nie pozwoliła mu odejść za daleko i od tamtego czasu był ciągle pilnowany. O ironio.
Trzeci psikus przyszedł z nienacka. Przez kilka lat wydawało się, że Mathias dorósł do bycia porządnym dzieckiem, ale te nadzieję odeszły wraz z otwartym złamaniem jakiego nabawił się na swoim pierwszym treningu. Ojciec posłał go do szkółki koszykarskiej gdy ten miał zaledwie sześć lat i wrócił z gipsem i szerokim uśmiechem. Nikt nie powiedział, że Mathias był i jest normalny. Wtedy to matka pierwszy raz zaczęła rwać sobie włosy z głowy. Miała w domu małego diabła. Ojciec jak to ojciec. Wzruszył ramionami i tylko czekał, aż lekarz powie, że syn może wrócić do grania. Tak, zdecydowanie ta rodzina nie była normalna.
Czwarty psikus był w podstawówce, gdy zgubił się na wycieczce szkolnej. Zapytacie jak można zgubić dziesięciolatka? Można o ile ten dzieciak ma ADHD. Pojechali ze szkołą do zoo, a że Mathias kochał zwierzęta to był podekscytowany od samego rana, gdy stali w kolejce po bilety był już rozkojarzony i przyczepił się nie do tej klasy. Przez dłuższy okres czasu nie widział różnicy, aż do momentu kiedy zauważył, że jego nauczycielka zmieniła się w mężczyznę. Na szczęście wszystko skończyło się wtedy dobrze, a rodzice nie musieli się ponownie obawiać o prawa rodzicielskie.
Piąty psikus przyszedł po dłuższej przerwie. Matka z ojcem doczekali się drugiego dziecka, Mathias dzielnie chodził do szkółki koszykarskiej łącząc sport z nauką. Bez stypendium sportowego mógł tylko pomarzyć o czymś więcej, a na zmywaku w knajpie nie chciał wylądować. Powiedziałby kto, że się prawie ustatkował, bo w sumie tak było. Dbał o młodsze rodzeństwo próbując odciążyć rodziców w trudach wychowywania. Tym bardziej, że jednego diabła już wychowali. Mathias całkowicie poświęcił się koszykówce co doprowadziło do tego, że rok później drużyna z Sydney wyłapała go w czasie testów. Rodzice z początku nie chcieli wyrazić zgody na jego wyjazd, ale po dłuższych rozmowach i obrazie majestatu podpisali zgodę i tak oto Mathias mógł spełniać marzenia o grze w profesjonalej drużynie.
Kariera koszykarza pozwoliła mu na wiele. Zarabiał to też nie musiał sobie niczego odmawiać, ale on był nauczony innego życia. Każdy nadmiar pieniądza odkładał, dbał o zdrowie i nadal się uczył. Rodzice wychowali go na człowieka o większych aspiracjach niż wielkie kwoty na koncie. Z roku na rok i z dala od rodzinnego miasta jego zawód zaczął mu ciążyć. Nie mógł robić już tyłu psikusów ile chciał to też może właśnie dlatego w wieku lat dwudziestu dziewięciu nieco się zbuntował i poszedł do klubu ze striptizem. To właśnie był piąty psikus. Bawił się nieźle, wkladal za cienkie stringi banknoty, pił piwo za piwem, aż wreszcie wylądował z jedną z dziewczyn w łóżku. Po upojnej nocy zapłacił jej, a dzień później wyleciał z drużyny. Mathias przespał się z córką właściciela klubu. Nie była panią do towarzystwa. Po prostu ją poderwał po pijaku w zupełnie innym klubie.
Wrócił więc do Lorne Bay, gdzie oczywiście wszyscy o wszystkim wiedzieli. Matka ponownie rwała sobie włosy z głowy, a ojciec przytakiwał głową z zadowolenia. Ech, faceci.
Przez kilka miesięcy grał jeszcze w Cairns Taipans, ale porzucił koszykówkę uważając, że wypalił się zawodowo. Za zaoszczędzone pieniądze został właścicielem sklepu sportowego, a jego sława powoli zaczynała blaknąć.
Szósty psikus czeka, ale chwilowo Mathias nie chce nim handlować. Żyje spokojnie jak na człowieka z nieuleczalnym ADHD. I tylko czeka, aż znów będzie się mógł zbuntować.
• Jest typem wesołka, potrafi rozbawić wszystkich, nie szuka w życiu konfliktów i każdą nieprzyjemną sytuację potrafi zamienić w coś pozytywnego!
• W domu ma kolekcje figurek - od tych z seriali i filmów poprzez sportowców. Jest typowym geekiem, a nad łóżkiem wisi koszulka z autografami całej jego byłej drużyny.
• Ma dwa psy. Pierwszego adoptował, a gdy ten się nudził to wziął drugiego psa dla psa. Logiczne prawda? Oba śpią z nim w łóżku. Nazwał je Prawo i Lewo.
• Od czasu do czasu trenuje dzieciaki, które grają na osiedlowym boisku. Chciał zostać nauczycielem wychowania fizycznego, ale nie do końca rozumie system nauczania.
• Nie posiada komputera, a po internecie surfuje wyłącznie na telefonie.
• Kocha gorącą czekoladę, żelki i paprykowe chipsy. Ogranicza za to spożywanie cebuli, bo jest na nią uczulony.
• Jego ulubionym zwierzęciem jest świnia. Uważa, że są słodkie i urocze!
• Dużo czyta, kocha kryminały w każdej postaci i wierzy, że kiedyś sam rozwikła zagadkę jakiegoś morderstwa.
• Z natury jest romantykiem, który chciałby przeżyć miłość jak z filmu. No i jest optymistą skoro uważa, że kiedyś się to spełni.
• Nie był w poważnych związkach, zazwyczaj trwały one krótko, bo Mathias od początku stawiał na karierę.
• Uwielbia robić szalone rzeczy i próbuje namówić innych, by robili je wspólnie z nim.
• Kocha Grincha i wszystko co jej z nim związane. Ma szlafrok, koc i skarpety. Jest psychofanem zielonego stwora.
Drugiego psikusa sprawił, gdy skończył jedenaście miesięcy. Coś musiało przyciągnąć jego uwagę za oknem, bo ni z tego ni z owego wstał na swoje małe nóżki i wyszedł przez wydrążone w drzwiach przejście dla dwóch owczarków niemieckich, które pewnego dnia po prostu w ich domu się pojawiły. Na jego nieszczęście mama nie pozwoliła mu odejść za daleko i od tamtego czasu był ciągle pilnowany. O ironio.
Trzeci psikus przyszedł z nienacka. Przez kilka lat wydawało się, że Mathias dorósł do bycia porządnym dzieckiem, ale te nadzieję odeszły wraz z otwartym złamaniem jakiego nabawił się na swoim pierwszym treningu. Ojciec posłał go do szkółki koszykarskiej gdy ten miał zaledwie sześć lat i wrócił z gipsem i szerokim uśmiechem. Nikt nie powiedział, że Mathias był i jest normalny. Wtedy to matka pierwszy raz zaczęła rwać sobie włosy z głowy. Miała w domu małego diabła. Ojciec jak to ojciec. Wzruszył ramionami i tylko czekał, aż lekarz powie, że syn może wrócić do grania. Tak, zdecydowanie ta rodzina nie była normalna.
Czwarty psikus był w podstawówce, gdy zgubił się na wycieczce szkolnej. Zapytacie jak można zgubić dziesięciolatka? Można o ile ten dzieciak ma ADHD. Pojechali ze szkołą do zoo, a że Mathias kochał zwierzęta to był podekscytowany od samego rana, gdy stali w kolejce po bilety był już rozkojarzony i przyczepił się nie do tej klasy. Przez dłuższy okres czasu nie widział różnicy, aż do momentu kiedy zauważył, że jego nauczycielka zmieniła się w mężczyznę. Na szczęście wszystko skończyło się wtedy dobrze, a rodzice nie musieli się ponownie obawiać o prawa rodzicielskie.
Piąty psikus przyszedł po dłuższej przerwie. Matka z ojcem doczekali się drugiego dziecka, Mathias dzielnie chodził do szkółki koszykarskiej łącząc sport z nauką. Bez stypendium sportowego mógł tylko pomarzyć o czymś więcej, a na zmywaku w knajpie nie chciał wylądować. Powiedziałby kto, że się prawie ustatkował, bo w sumie tak było. Dbał o młodsze rodzeństwo próbując odciążyć rodziców w trudach wychowywania. Tym bardziej, że jednego diabła już wychowali. Mathias całkowicie poświęcił się koszykówce co doprowadziło do tego, że rok później drużyna z Sydney wyłapała go w czasie testów. Rodzice z początku nie chcieli wyrazić zgody na jego wyjazd, ale po dłuższych rozmowach i obrazie majestatu podpisali zgodę i tak oto Mathias mógł spełniać marzenia o grze w profesjonalej drużynie.
Kariera koszykarza pozwoliła mu na wiele. Zarabiał to też nie musiał sobie niczego odmawiać, ale on był nauczony innego życia. Każdy nadmiar pieniądza odkładał, dbał o zdrowie i nadal się uczył. Rodzice wychowali go na człowieka o większych aspiracjach niż wielkie kwoty na koncie. Z roku na rok i z dala od rodzinnego miasta jego zawód zaczął mu ciążyć. Nie mógł robić już tyłu psikusów ile chciał to też może właśnie dlatego w wieku lat dwudziestu dziewięciu nieco się zbuntował i poszedł do klubu ze striptizem. To właśnie był piąty psikus. Bawił się nieźle, wkladal za cienkie stringi banknoty, pił piwo za piwem, aż wreszcie wylądował z jedną z dziewczyn w łóżku. Po upojnej nocy zapłacił jej, a dzień później wyleciał z drużyny. Mathias przespał się z córką właściciela klubu. Nie była panią do towarzystwa. Po prostu ją poderwał po pijaku w zupełnie innym klubie.
Wrócił więc do Lorne Bay, gdzie oczywiście wszyscy o wszystkim wiedzieli. Matka ponownie rwała sobie włosy z głowy, a ojciec przytakiwał głową z zadowolenia. Ech, faceci.
Przez kilka miesięcy grał jeszcze w Cairns Taipans, ale porzucił koszykówkę uważając, że wypalił się zawodowo. Za zaoszczędzone pieniądze został właścicielem sklepu sportowego, a jego sława powoli zaczynała blaknąć.
Szósty psikus czeka, ale chwilowo Mathias nie chce nim handlować. Żyje spokojnie jak na człowieka z nieuleczalnym ADHD. I tylko czeka, aż znów będzie się mógł zbuntować.
• Jest typem wesołka, potrafi rozbawić wszystkich, nie szuka w życiu konfliktów i każdą nieprzyjemną sytuację potrafi zamienić w coś pozytywnego!
• W domu ma kolekcje figurek - od tych z seriali i filmów poprzez sportowców. Jest typowym geekiem, a nad łóżkiem wisi koszulka z autografami całej jego byłej drużyny.
• Ma dwa psy. Pierwszego adoptował, a gdy ten się nudził to wziął drugiego psa dla psa. Logiczne prawda? Oba śpią z nim w łóżku. Nazwał je Prawo i Lewo.
• Od czasu do czasu trenuje dzieciaki, które grają na osiedlowym boisku. Chciał zostać nauczycielem wychowania fizycznego, ale nie do końca rozumie system nauczania.
• Nie posiada komputera, a po internecie surfuje wyłącznie na telefonie.
• Kocha gorącą czekoladę, żelki i paprykowe chipsy. Ogranicza za to spożywanie cebuli, bo jest na nią uczulony.
• Jego ulubionym zwierzęciem jest świnia. Uważa, że są słodkie i urocze!
• Dużo czyta, kocha kryminały w każdej postaci i wierzy, że kiedyś sam rozwikła zagadkę jakiegoś morderstwa.
• Z natury jest romantykiem, który chciałby przeżyć miłość jak z filmu. No i jest optymistą skoro uważa, że kiedyś się to spełni.
• Nie był w poważnych związkach, zazwyczaj trwały one krótko, bo Mathias od początku stawiał na karierę.
• Uwielbia robić szalone rzeczy i próbuje namówić innych, by robili je wspólnie z nim.
• Kocha Grincha i wszystko co jej z nim związane. Ma szlafrok, koc i skarpety. Jest psychofanem zielonego stwora.
Środek transportu
Po mieście porusza się najczęściej motorem. Nie pogardzi też rowerem lub rolkami. Lubi spacery, ale wyłącznie z psiakami..
Związek ze społecznością Aborygenów
Nic mi o tym nie wiadomo.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Boisko do koszykówki, park, biblioteka lub miejsca gdzie kiedyś popełniono zbrodnie, ale nie znaleziono wszystkich śladów.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Mamę, tatę, rodzeństwo
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale mi go nie uszkadzajacie
Po mieście porusza się najczęściej motorem. Nie pogardzi też rowerem lub rolkami. Lubi spacery, ale wyłącznie z psiakami..
Związek ze społecznością Aborygenów
Nic mi o tym nie wiadomo.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Boisko do koszykówki, park, biblioteka lub miejsca gdzie kiedyś popełniono zbrodnie, ale nie znaleziono wszystkich śladów.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Mamę, tatę, rodzeństwo
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale mi go nie uszkadzajacie
Mathias Doyle
Chris Wood
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!