lorne bay

Jack, John czy jak mu tam było? Nie istotne. Zapomniałaby o nim tak jak o kilku poprzednich, gdyby nie to, że przyszedł do niej o nieprzyzwoicie wczesnej porze, jakieś dwa dni temu. Przyniósł jej niewielkie pudełko i mamrotał coś niedorzecznego. Była zaspana i wyrzuciła go z domu trzaskając drzwiami. Pudełko pierdolnęła gdzieś w kąt i poszła dalej spać obiecując sobie, że już nie przyprowadzi do domu żadnego typa poznanego w barze.

RETROSPEKCJA:Z tego wszystkiego pomyliła cyferki przy numerze i namiętnie zaczęła dobijać się do drzwi 32b święcie przekonana, że właśnie tam mieszka jej ukochana cioteczka, która zaproponowała jej, że zajmie się nią i pomoże stanąć na nogi w zamian za opiekę.

Jej życie w ostatnim czasie nie tylko nie traciło na intensywności, ale wydawało się wręcz rozpędzać. Jeśli Hendrix przeżywała na nowo burzliwy okres dojrzewania, to D'Asaro przeżywała go chyba razy dwa.

Nie miała pojęcia o tym jak ratuje się ludzi, pływakiem była raczej średnim... Ale sposób, w jaki się wypowiadał i okoliczności przyrody sprawiały, że poczuła się w obowiązku spróbować.

- Pewnie, że tęskniłam, – uśmiechnęła się lekceważąco. Mogła od razu zacząć, że pewnie myli ją z kimś innym, ale… Michelle miała podobny sekret jak Gabriella. Wolała oberwać za tak zwany damski chuj niż wnikać w przeszłość, której jako Anubis nie miała zbyt bogatej. - ale nie za tobą, skarbie. – i pokazała jej faka, krzywiąc się przy tym niczym rasowa cheerleaderka. Zamierzała odejść. Tylko, że czarnulka nadal trzymała ją za nadgarstek.