about
Niedojrzały emocjonalnie narwaniec, który chce cię ustatkować, ale jeszcze niedawno dealował, ćpał, był panem do towarzystwa, paserem i złodziejem. Born and raised in Lorne Bay. Trzeci syn wielodzietnej patologicznej rodziny, zapewne znanej w mieście z tej patologii.
Przez cały ten stres Saul niewiele właściwie słyszał. Był przekonany, że oba wyniki będą pozytywne, że jest zakażony i po prostu to kwestia czasu, kiedy się o tym dowie - a bardzo, bardzo nie chciał tego wiedzieć. Pozwolił jednak Leo się przytulić - potrzebował tego - i przymknął oczy, gdy mężczyzna pocierał nosem o jego nos. Saul objął go w pasie po chwili wahania i wtulił się w niego mocno, starając się myśleć tylko o tym spaghetti.
- Parmezan... - powtórzył za nim - dużo parmezanu. Lubię pizzę z dużą ilością sera. Spaghetti! Kurwa. Spaghetti...
Westchnął ciężko uświadamiając sobie, że jest tak zestresowany, że w ogóle gada głupoty i myśli o jednym, a mówi drugie. Chociaż prawda była taka, że teraz jedzenie absolutnie nie było mu w głowie i myślał raczej o tych testach, a nie o nim; to dlatego wymsknęła mu się ta pizza: drogą skojarzeń, że jedna i druga potrawa była włoska. Przełknął z trudem ślinę i odetchnął jeszcze kilka razy głęboko, próbując się w ten sposób uspokoić, a przy okazji wdychając zapach perfum Leonarda - on też go uspokajał.
- Obiecałeś mi też lody z młodą gdzieś w parku. Zróbmy zakupy, zabierzmy ją na spacer i po powrocie zrobimy spaghetti.
Był tak zdenerwowany, że dosłownie miał ochotę zniknąć. Miał nadzieję, że dzięki obecności mężczyzny i jego uspokajaniu - chociażby pod postacią zagadywania go na inne tematy - wreszcie uda mu się jakoś ogarnąć i wrócić do siebie.
Wyszli razem ze szpitala - Saul kurczowo trzymał dłoń księdza - i ruszyli w stronę sklepu.
Leonardo Williams
/zt.
- Parmezan... - powtórzył za nim - dużo parmezanu. Lubię pizzę z dużą ilością sera. Spaghetti! Kurwa. Spaghetti...
Westchnął ciężko uświadamiając sobie, że jest tak zestresowany, że w ogóle gada głupoty i myśli o jednym, a mówi drugie. Chociaż prawda była taka, że teraz jedzenie absolutnie nie było mu w głowie i myślał raczej o tych testach, a nie o nim; to dlatego wymsknęła mu się ta pizza: drogą skojarzeń, że jedna i druga potrawa była włoska. Przełknął z trudem ślinę i odetchnął jeszcze kilka razy głęboko, próbując się w ten sposób uspokoić, a przy okazji wdychając zapach perfum Leonarda - on też go uspokajał.
- Obiecałeś mi też lody z młodą gdzieś w parku. Zróbmy zakupy, zabierzmy ją na spacer i po powrocie zrobimy spaghetti.
Był tak zdenerwowany, że dosłownie miał ochotę zniknąć. Miał nadzieję, że dzięki obecności mężczyzny i jego uspokajaniu - chociażby pod postacią zagadywania go na inne tematy - wreszcie uda mu się jakoś ogarnąć i wrócić do siebie.
Wyszli razem ze szpitala - Saul kurczowo trzymał dłoń księdza - i ruszyli w stronę sklepu.
Leonardo Williams
/zt.
