about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Ivo urodził się jako drugie, niekoniecznie chciane dziecko rodziny Stewart. Jego ojciec, Connor, był amatorem tanich trunków oraz typowym domatorem, który minione piętnaście lat spędził w zaciszu pokoju przed ekranem telewizora. Po wypadku w kopalni i przejściu na rentę, przestał interesować się żoną. Trwał w dziwnym, osobliwym amoku i dopiero wiadomość o domniemanej, drugiej ciąży zdążyła ocknąć go na tyle, aby powstał z wysłużonego już fotela i porozmawiał z partnerką. Mia czuła się niebywale samotna, przeciążona domowymi obowiązkami oraz budżetem. Ramiona obcego mężczyzny okazały się wsparciem w najtrudniejszych chwilach, jednak nie przewidziała, że jej nielegalne występki zaowocują narodzinami kolejnego chłopca.
Początkowo sądził, że wychowywał się w dobrze prosperującej rodzinie. Connor przez następne kilka lat, dorabiał w okolicznym tartaku, a po alkohol sięgał wyłącznie pod całunem nocy, kiedy Ivo oraz jego starszy brat byli pogrążeni w głębokim śnie. Z Mią zachowali mocno formalistyczną relacje, którą zwykli naginać w towarzystwie dzieci. W ich związku od bardzo dawna brakowało miłości, jednak brakowało tam również chęci wprowadzenia zmian.
Do czasu, aż latem 2012 roku Mia wyjechała do Kanady. Była dziennikarką i w końcu otrzymała szansę, aby wybić się w jednym z popularniejszych, amerykańskich magazynów. W tym celu musiała przenieść się na kilka miesięcy do głównej siedziby dziennika. Pomimo początkowych zapewnień i obietnic nadal nie wróciła do Lorne Bay, choć z czasem — gdy ostatecznie przyznała się do nowego związku — zaoferowała synom przeprowadzkę. Ivo jednak wolał zostać w Lorne Bay, a w tym samym czasie starszy z chłopców podjął się studiów poza granicami miasta.
Wbrew pozorom Ivo nie znienawidził matki. W zupełności rozumiał kierujące nią pobudki i docenił, że pomimo trwającego w tle rozwodu, starała się regularnie telefonować.
Mieszkanie z Connorem z czasem stało się żmudne i męczące. Mężczyzna coraz częściej w ciągu dnia nadużywał alkoholu i minimum raz w tygodniu zmieniał posadę. W końcu, kiedy wieści o jego uzależnieniu rozniosły się po miasteczku, ponownie osiadł bezrobotny w fotelu.
Prawdopodobnie przez sytuację rodzinną i nieco zaburzone wartości, Ivo skończył liceum z rocznym opóźnieniem. Wpływ na to miało głównie wagarowanie, nad którym ani rada pedagogiczna ani ojciec nie potrafili zapanować. Czas, jaki winien spędzić w szkole, poświecił niekoniecznie przyzwoitym, przeważnie starszym znajomym. W towarzystwie łatwiej było zapomnieć o tak prozaicznych, ale ostatecznie istotnych sprawach, jak brak ciepłego posiłku w domu, nawarstwiające się rachunki oraz wszechobecny bałagan. Początkowo próbował zapanować nad sytuacją; początkowo chciał wesprzeć ojca i bynajmniej zajął się przyziemnymi sprawami, związanymi z dbaniem o ich mały, iście zaniedbany kąt. Niemniej z czasem starania Ivo zyskały miano syzyfowej pracy, której ojciec nie był w stanie docenić. Nic więc dziwnego, że jego narzucona separacja, okazała się o wiele łatwiejsza, aniżeli karkołomne próby postawienia Connora do pionu.
Znajomi zaciągnęli go do klubu bokserskiego. Okazało się być bardzo dobrym, wartościowym zawodnikiem, który prędko wpadł w oko głównemu trenerowi. Z jego ramienia zaczął sporadycznie brać udział w zawodach — i choć wychodziło mu to z różnym skutkiem, to niezłomnie dążył do podniesienia własnych umiejętności.
Gdy opadł rezolutny, buńczuczny nastrój Ivo, dołączył do uczniów collegu. Nie bez potknięć udało mu się skończyć uczelnie. Był to okres, w którym mocno postawił na swój rozwój, dlatego wyprowadził się od ojca i wynajął skromną kawalerkę. Początkowo podejmował się prac na czarno, jednak gdy dochód przestał wystarczać mu na opłacenie podstawowych potrzeb, stanął pośród nielegalnych zawodników w dziedzinie MMA. Za kulisami dobrze prosperujących klubów imprezowych, w podpiwniczeniach pubów, notorycznie poza granicami miasteczka, walczył do utraty tchu o kilkaset dolarów, które pomogły mu przetrwać kolejny miesiąc.
W międzyczasie udało mu się zatrudnić w podrzędnej restauracji z niezdrowym jedzeniem, gdzie po raz pierwszy miał okazje zacząć spełniać się zawodowo. Był naprawdę dobrym kucharzem, choć jego potencjał doceniono dopiero po upływie pół roku, kiedy w końcu został zatrudniony na cały etat. Potem udało mu się również dołączyć do grona pracowników XXX, gdzie w o wiele krótszym czasie zajął miejsce szefa kuchni.
— Ivo nie jest biologicznym dzieckiem Connora, ale mężczyzna postanowił go przysposobić.
— Jego rodzicami są po rozwodzie. Matka, Mia, która została przy nazwisku ex męża, odeszła z powodu alkoholizmu mężczyzny.
— Nie lubi własnego imienia, dlatego przedstawia się drugim, Ivo. Constantine, brzmi dla niego zbyt poważnie; zupełnie nieadekwatnie do warunków, w których przyszło mu żyć.
— Ukończył college. Kierunek sztuka kulinarna i kuchnie świata.
— Interesuje się sztukami walki. W collegu dołączył do klubu bokserskiego, do którego nadal regularnie uczęszcza.
— Z usposobienia jest bardzo nieprzewidywalnym człowiekiem. Z jednej strony wydaje się być oazą spokoju, a z drugiej wybucha w najmniej odpowiednim momencie i postępuje wbrew wszechobecnie przyjętej logice. Nie przywykł dostosowywać się do ludzkich norm i cudzych zasad; nie uznaje granic stref osobistych i zawsze traktuje własną opinię za pierwszorzędną. Mimo tego jest otwartym, dość rezolutnym młodzieńcem.
Początkowo sądził, że wychowywał się w dobrze prosperującej rodzinie. Connor przez następne kilka lat, dorabiał w okolicznym tartaku, a po alkohol sięgał wyłącznie pod całunem nocy, kiedy Ivo oraz jego starszy brat byli pogrążeni w głębokim śnie. Z Mią zachowali mocno formalistyczną relacje, którą zwykli naginać w towarzystwie dzieci. W ich związku od bardzo dawna brakowało miłości, jednak brakowało tam również chęci wprowadzenia zmian.
Do czasu, aż latem 2012 roku Mia wyjechała do Kanady. Była dziennikarką i w końcu otrzymała szansę, aby wybić się w jednym z popularniejszych, amerykańskich magazynów. W tym celu musiała przenieść się na kilka miesięcy do głównej siedziby dziennika. Pomimo początkowych zapewnień i obietnic nadal nie wróciła do Lorne Bay, choć z czasem — gdy ostatecznie przyznała się do nowego związku — zaoferowała synom przeprowadzkę. Ivo jednak wolał zostać w Lorne Bay, a w tym samym czasie starszy z chłopców podjął się studiów poza granicami miasta.
Wbrew pozorom Ivo nie znienawidził matki. W zupełności rozumiał kierujące nią pobudki i docenił, że pomimo trwającego w tle rozwodu, starała się regularnie telefonować.
Mieszkanie z Connorem z czasem stało się żmudne i męczące. Mężczyzna coraz częściej w ciągu dnia nadużywał alkoholu i minimum raz w tygodniu zmieniał posadę. W końcu, kiedy wieści o jego uzależnieniu rozniosły się po miasteczku, ponownie osiadł bezrobotny w fotelu.
Prawdopodobnie przez sytuację rodzinną i nieco zaburzone wartości, Ivo skończył liceum z rocznym opóźnieniem. Wpływ na to miało głównie wagarowanie, nad którym ani rada pedagogiczna ani ojciec nie potrafili zapanować. Czas, jaki winien spędzić w szkole, poświecił niekoniecznie przyzwoitym, przeważnie starszym znajomym. W towarzystwie łatwiej było zapomnieć o tak prozaicznych, ale ostatecznie istotnych sprawach, jak brak ciepłego posiłku w domu, nawarstwiające się rachunki oraz wszechobecny bałagan. Początkowo próbował zapanować nad sytuacją; początkowo chciał wesprzeć ojca i bynajmniej zajął się przyziemnymi sprawami, związanymi z dbaniem o ich mały, iście zaniedbany kąt. Niemniej z czasem starania Ivo zyskały miano syzyfowej pracy, której ojciec nie był w stanie docenić. Nic więc dziwnego, że jego narzucona separacja, okazała się o wiele łatwiejsza, aniżeli karkołomne próby postawienia Connora do pionu.
Znajomi zaciągnęli go do klubu bokserskiego. Okazało się być bardzo dobrym, wartościowym zawodnikiem, który prędko wpadł w oko głównemu trenerowi. Z jego ramienia zaczął sporadycznie brać udział w zawodach — i choć wychodziło mu to z różnym skutkiem, to niezłomnie dążył do podniesienia własnych umiejętności.
Gdy opadł rezolutny, buńczuczny nastrój Ivo, dołączył do uczniów collegu. Nie bez potknięć udało mu się skończyć uczelnie. Był to okres, w którym mocno postawił na swój rozwój, dlatego wyprowadził się od ojca i wynajął skromną kawalerkę. Początkowo podejmował się prac na czarno, jednak gdy dochód przestał wystarczać mu na opłacenie podstawowych potrzeb, stanął pośród nielegalnych zawodników w dziedzinie MMA. Za kulisami dobrze prosperujących klubów imprezowych, w podpiwniczeniach pubów, notorycznie poza granicami miasteczka, walczył do utraty tchu o kilkaset dolarów, które pomogły mu przetrwać kolejny miesiąc.
W międzyczasie udało mu się zatrudnić w podrzędnej restauracji z niezdrowym jedzeniem, gdzie po raz pierwszy miał okazje zacząć spełniać się zawodowo. Był naprawdę dobrym kucharzem, choć jego potencjał doceniono dopiero po upływie pół roku, kiedy w końcu został zatrudniony na cały etat. Potem udało mu się również dołączyć do grona pracowników XXX, gdzie w o wiele krótszym czasie zajął miejsce szefa kuchni.
— Ivo nie jest biologicznym dzieckiem Connora, ale mężczyzna postanowił go przysposobić.
— Jego rodzicami są po rozwodzie. Matka, Mia, która została przy nazwisku ex męża, odeszła z powodu alkoholizmu mężczyzny.
— Nie lubi własnego imienia, dlatego przedstawia się drugim, Ivo. Constantine, brzmi dla niego zbyt poważnie; zupełnie nieadekwatnie do warunków, w których przyszło mu żyć.
— Ukończył college. Kierunek sztuka kulinarna i kuchnie świata.
— Interesuje się sztukami walki. W collegu dołączył do klubu bokserskiego, do którego nadal regularnie uczęszcza.
— Z usposobienia jest bardzo nieprzewidywalnym człowiekiem. Z jednej strony wydaje się być oazą spokoju, a z drugiej wybucha w najmniej odpowiednim momencie i postępuje wbrew wszechobecnie przyjętej logice. Nie przywykł dostosowywać się do ludzkich norm i cudzych zasad; nie uznaje granic stref osobistych i zawsze traktuje własną opinię za pierwszorzędną. Mimo tego jest otwartym, dość rezolutnym młodzieńcem.
Środek transportu
Stara Jetta
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pracy albo na ringu w "podziemiu". Sporadycznie w budce z kebabem.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Connora lub Mię Stewart. W ostateczności Penelope Wallace.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale proszę be trwałych uszczerbków na zdrowiu i zabijania najbliższych.
Stara Jetta
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pracy albo na ringu w "podziemiu". Sporadycznie w budce z kebabem.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Connora lub Mię Stewart. W ostateczności Penelope Wallace.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale proszę be trwałych uszczerbków na zdrowiu i zabijania najbliższych.
Constantine Ivo Stewart
Vinny Hacker
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!