[billie winfield]

#11

TRWA

Rozegrana z: Gwen Fitzgerald
Miejsce: What a wicked thing to do

- Sprawa wygląda tak - odezwała się Gwen. - W tej jest kawa - wskazała jedno z naczyń. - W dwóch pozostałych też jest kawa, tyle tylko, że w minimalnej ilości, a filiżankę dopełniłam wódką. Jedna z nich jest dla mnie, ty możesz wybrać sobie to, co będziesz pić. Bo coś musisz.

[billie winfield]

#12

ZAKOŃCZONA

Rozegrana z: Noah O'Sullivan
Miejsce: Worst bootycall ever

Odpaliła muzykę, zawyła kilka razy, wmawiając sobie, że czuje się dzięki temu lepiej, ale po pierwszym kieliszku wina dotarło do niej, że jednak będzie potrzebować czegoś więcej, żeby zagłuszyć brzęczenie w głowie i zatkać bolesną dziurę, która najwidoczniej otworzyła się w jej klatce piersiowej. Cholera, po co ludziom serce? Starała się trzymać swoje pod kluczem w tytanowej szkatułce, być złą i cyniczną mendą zamiast tęsknić… I nie wyszło.
Ale klin klinem, nie?

[billie winfield]

#13

ZAKOŃCZONA

Rozegrana z: Gust Johansen
Miejsce: Took me long enough

Chyba zbyt mocno opuściła gardę. Dała sobie namieszać w głowie uśmiechami, żartami, bliskością... Byciem nim, po prostu. Był niesamowity, a jej było przy nim zbyt dobrze.
Ale musiała sobie odpuścić. Bo był zajęty, a ona nie robiła takich rzeczy.

[billie winfield]

#14

TRWA

Rozegrana z: Autumn Goldsworthy
Miejsce: Plac zabaw

- Ollie… - zaczęła powoli, patrząc uważnie na psa, który znajdował się tuz przy niej. - Zdechł pies – powiedziała… I szczerze liczyła na to, że zaobserwuje jakąkolwiek reakcję. Niestety, na darmo. Ollie jak gdyby nigdy nic patrzył na nią z wielkim zadowoleniem i merdał ogonem, najwidoczniej zadowolony z samego faktu, że istniał. Nic tylko pozazdrościć podejścia do życia.

[billie winfield]

T#1

ZAKOŃCZONA

Rozegrana z: Gust Johansen
Miejsce: Gust -> Billie

Odkąd Gust wyjechał znowu paradować w mundurze cholera wiedziała tak naprawdę gdzie, Billie miała wrażenie, że każda minuta trwała dwa razy dłużej niż wcześniej, zwłaszcza kiedy nie miała zbyt wiele na głowie. Nigdy nie miała wiele przeciwko nocnym zmianom w Moonlight, jednak w ciągu tych ostatnich tygodni brała je tym chętniej, że wieczorne zamieszanie przynajmniej sprawiało, że godziny upływały nieco szybciej niż wtedy, gdy wracała do domu i próbowała znaleźć sobie jakieś zajęcie. Upierdliwe.

[billie winfield]

#15

TRWA

Rozegrana z: Othello Lounsbury
Miejsce: Why overthink when you can overdrink

Niezależnie od tego, jak jej wyobrażenia od tej pracy różniły się od tego, czego faktycznie doświadczała, ze wszystkich sił chciała, żeby jedna z jej wizji była najbliższa rzeczywistości, jak się dało – jako barmanka chciała być przyjaciółką wszystkich tych, którzy akurat potrzebowali się wygadać, mędrcem dla oczekujących dobrej rady i spowiednikiem dla szukających rozgrzeszenia. Starała się, by przy jej barowej ladzie każdy czuł się mile widziany i jakby mógł wygadać się ze wszystkiego.

[billie winfield]

R#2

ZAKOŃCZONA

Rozegrana z: Gust Johansen
Miejsce: Deja vu

Miała wrażenie, że już to kiedyś grali. Jego pokój w tym domu, na środku rozłożona walizka i ona przyglądająca się jej zawartości, siedząc na jego łóżku. Tylko jej nastrój był diametralnie różny od tego sprzed lat. Uśmiechała się, obserwując jak wyjmował z szafy kolejne rzeczy i walczyła z mroczną wizją, aby trochę mu poprzeszkadzać, trochę porozrzucać na boki, być przy tym wyjątkowo (nie)zabawną i tylko troszkę złośliwą mendą dla rozrywki (głównie własnej).

[billie winfield]

AU#1

TRWA

Rozegrana z: Gust Johansen
Miejsce: Gdybyś choć raz nie była sobą

Ale gdyby choć jeden jedyny raz zatrzymała się na tę jedną jedyną chwilę, zanim zaczęła się rozpędzać. Gdyby nie uniosła się wszystkim, co miała najgorsze, wzięła głębszy oddech i stwierdziła, że jej uraza nie powinna być priorytetem - może wszystko byłoby zupełnie inaczej.

[billie winfield]

#16

ZAKOŃCZONA

Rozegrana z: Gust Johansen
Miejsce: Happy birthday, Love

- O ja cię pi… - zaczęła. Na kilka chwil jakby wrosła w dywan w przedpokoju, gdy zobaczyła, kto wyłonił się z głębi mieszkania. Serce fiknęło gwałtownego kociołka, aby zaraz ruszyć do szaleńczego biegu, w płucach na chwilę zabrakło powietrza. Nie trwało to jednak długo. Jak się okazało, tlenu miała wystarczająco dużo, żeby wydać z siebie głośny, niekontrolowany pisk.