lorne bay

Kłamałam.
Idąc ulicą wiecznie tętniącego życiem Los Angeles - ciągnąc za sobą jedną, nawet nie wypchaną po brzegi szarą walizkę. Miałam zaledwie szesnaście lat gdy rzuciłam szkołę próbując się wbić w świat jadowitych węży. Hollywood istniało jako zbawienie, a przez lata pozostawało jedynie brakiem na czynsz, popuchniętymi łydkami - oraz ubrudzonym sosem na jasnej koszuli kiedy w pośpiechu próbowałam obsłużyć stolik ludzi wygranych.
Było nas za wiele. Niespełnionych artystów, marzycieli - jedni lepsi, drudzy gorsi - lecz każdy chciał zdobyć świat, uznanie, podjąć ryzyko. Każdego roku było coraz ciężej, każdego roku chciałam wrócić. Ale co czekało mnie w Lorne Bay, na co miałam liczyć?



Wegetowałam.
Gdy ujrzał mnie po raz pierwszy w przerwie na lunch, zakochałam się w nim ciągu pięciu sekund. Tyle wystarczyło, by stał się moim całym światem. Samuel był dwadzieścia lat starszy (ja 20 on 40); ale to nie przeszkadzało, złapaliśmy kontakt (fizyczny i umysłowy) od razu, widocznie posiadałam „starą duszę” - albo to Sam przy mnie młodniał. Szybki ślub, pierwsza rola - jako żona, by zaledwie po dwóch miesiącach wygrać casting do serialu, który dał mi rozpoznawalność. Żyliśmy tak przez pięć lat, bym zastała go w łóżku z własną asystentką. Wiem, oklepane - tak jak całe moje życie.


Odrodziłam się.
Odeszłam i zdobyłam oscarową rolę - nie wygrałam, lecz sama nominacja doprowadziła do pewnego rodzaju przełomu. Byłam szczęśliwa, choć przez chwilę - terapia, przyjaciele - wzmocniły mą pewność siebie. Teraz byłam kimś, teraz zaczynałam istnieć. Postanowiłam skończyć liceum, poszłam na studia - było mnie stać na własny dom i rachunki. Chciałam, aby ta chwila istniała - lecz najgorsze miało dopiero nadejść.


Odeszła cząstka mnie.
Obudził mnie telefon w nocy. Pięć nieodebranych połączeń. Drżący głos matki: „Jenny... Jenn, nie żyję.” Udało mi się przylecieć dopiero cztery doby później, nie pomogłam z pogrzebem - mogłam tylko patrzeć; jak najbliższa mi osoba, moja bliźniaczka jest zakopywana trzy metry pod ziemią. Od tego wydarzenia minęło półtora roku - dlatego postanowiłam wrócić.

Kurtyna.
Choć tak naprawdę nie wiem kim jestem.

Akcja!
Wysoka blondynka wychodzi z budynku.


- w wieku szesnastu lat po raz pierwszy wyszła za mąż, jednak rola tak młodej żony, była dla Flo zbyt ciężka, postanowiła gonić za marzeniami i karierą, wyjechała do LA, a jej mama unieważniła małżeństwo powołując się na młody wiek.
- przez pierwsze cztery lata w LA pracowała jako kelnerka, póki nie spotkała swojego męża Samuela Harringtona (znany reżyser) - wtedy dostała główną rolę w sictom'ie „Takie piękne życie”, dzięki której zyskała popularność - grała tam Amandę Mckenna - szefa kuchni, serial doczekał się 5 sezonów i trzech nagród emmy.
- półtora roku temu zmarła jej siostra bliźniaczka Jennifer, która spędziła całe życie w Lorne Bay.
- ma psa labradora imieniem Charlie.
- jest obureęczna.
- kocha gry planszowę.
- urodziła się i przez pierwsze 16 lat wychowywała w Lorne Bay.