[angus brattleby]

005.

If you love her.
If you want her to stay. Fight for her.
{outfit}

Mimo propozycji spotkania, która wyszła z jego strony, nie miał opracowanego planu działania, który miałby na celu przekonanie jej do siebie. Utraconego zaufania nie mógł odzyskać od tak i wiedział, że aby tego dokonać, musiał zadość uczynić za wyrządzone krzywdy w sposób o jakim zadecyduje ona. Jeśli będzie kazała mu znosić przytyki i ciągłe odpychanie go od siebie, będzie musiał wziąć to na klatę i po prostu pozwolić jej na to by dała upust złości, która nagromadziła się w niej przez ostatnie sześć miesięcy. Musiał tez brać pod uwagę fakt, że Laney zwyczajnie nie chciała wracać do przeszłości ani mu wybaczać; miała do tego pełne prawo i należało się do tego ustosunkować ale póki zadecyduje o odwrocie, musi mieć pewność, że ich upadłe i zakończone już małżeństwo, nie zasługiwało na żadną, kolejną szanse.
Nie chciał naciskać na powrót do ich bolesnego rozstania i czasu, gdy upadł na samo dno, jednak pozostawiał przestrzeń na tematy, które wciąż wisiały nad nimi jak burzowe chmury. Zaprosił ją na plaże, zaoferował mrożony jogurt i zamierzał poświęcić to popołudnie jej, udowadniając, że wciąż była dla niego najważniejsza.
Przed wyjściem z domu, większość czasu poświęcił własnemu odbiciu w lustrze, starając się doprowadzić do ładu przydługie włosy i zarost, który był znacznie dłuższy aniżeli przed rokiem. Wylał na siebie nowe perfumy, wciągnął czystą koszulkę, a na ramiona zarzucił skórzaną kurtkę, która idealnie nada się na wietrzny dzień nad wybrzeżem. Opuścił mieszkanie z telefonem i kluczami, pozostawiając po sobie przyjemną dla nosa woń, która widocznie spodobała się Pani Dorsey.
Na miejscu zjawił się chwile przed czasem i stojąc przy zejściu na plaże, nerwowo spoglądał na zdobiący nadgarstek zegarek. Gdy dostrzegł ją w oddali, uśmiechnął się szeroko i bezpardonowo zawiesił na niej swój wzrok. Miał najpiękniejsza żonę i pozwolił jej odejść - to coś, czego nie potrafił wybaczyć nawet sobie.

Gage Forsberg

[Laney Salberg]

008.

if you love her,
if you want her to stay,
fight for her
{outfit}

Ich małżeństwo nie było usłane różami, a mimo to przez długi czas wierzyła, że było po prostu dobre. Mieli wszystko to, czego mogli potrzebować, a kłopoty zaczęły pojawiać się dopiero wtedy, kiedy zabrakło wzajemnego zainteresowania. Laney skłonna była znieść wiele, bowiem pomimo wszelkich grymasów w aspekcie tego, jak często Angus wracał do domu poobijany, nigdy nie zagroziła, że odejdzie, jeżeli on nie zrezygnuje z pracy. Wiedziała, jak bardzo jest to dla niego ważne i nie chciała być tą, która zmusi go do rezygnacji z marzeń, ponieważ on zawsze kibicował jej, kiedy chodziło o rozwój jej własnych. Choć pomysłu na siebie szukała przez bardzo długi czas, Brattleby nigdy nie powiedział, że go marnowała. Wspierał ją, za co była mu ogromnie wdzięczna, jednak nawet ta wdzięczność nie mogła przyćmić tego, że w końcu poczuła się zaniedbana. Miała wrażenie, że ważniejsza stała się dla niego butelka z alkoholem, a Laney nie chciała być dla niego tą drugą. Nie, kiedy ewidentnie przegrywała z rozwijającym się nałogiem.
Chciałaby powiedzieć, że w ciągu ubiegłego roku całkowicie uporządkowała swoje życie, ale nie mogła. Nawet w najmniejszym stopniu nie ruszyła z miejsca, no chyba, że wziąć pod uwagę wzbierającą w niej złość. Ta rozwijała się bezustannie, dlatego bynajmniej nie przywitała go w miasteczku z rozpostartymi szeroko ramionami. Miała do niego żal i nie chciała rozdrapywać starych ran, dlatego miała pewne opory przed wspólnym wyjściem. Nie wiedziała też, jak powinna to interpretować, bo przecież Angus musiał mieć świadomość tego, że po tym, co stało się między ich dwójką, na pewno nie zostaną przyjaciółmi, a jednak mimo to szukał z nią kontaktu. Zagubiona, zdecydowała się dać temu szansę.
Obiecała sobie jednak przesadnie się nie starać. Wcisnęła się w coś luźnego, jednak zadbała, żeby jej fryzura nie rozbiegła się na wszystkie strony. Z drobnym poślizgiem (który też miał sugerować, że wcale jej nie zależało), pojawiła się w wyznaczonym miejscu, zastanawiając się nad tym, czy przypadkiem nie powinna tego ruchu żałować. - Cześć - odezwała się, wsuwając dłonie w tylne kieszenie spodni. Nie wiedziała, czego powinna się po tym spotkaniu spodziewać, ani też nie była do końca pewna, jak powinna się zachować. To wszystko było dla niej nowe, dlatego nie umiała jeszcze się w tym odnaleźć.

angus brattleby