raphael neelsen

Benjamin i Isabella szczęśliwe młode małżeństwo, które choć uwikłane w mroczny i zawiły świat polityki i biznesu odnalazło miłość, którą tak wielu skreślało. Owocem ich uczucia była Raphael - jedyny i długo wyczekiwany syn. Przyszedł na świat 1 marca 1984 roku. Dorastał w domu pełnym miłości a jako dziecko wysoko postawionego polityka i dyplomaty nie mógł narzekać na brak pieniędzy. Zamożność jego rodziny zauważalna była na każdym kroku; duża posiadłość otoczona pięknym ogrodem, najlepsze wakacje, szkoły i samochody. Podczas gdy ojciec pracował do późna lub był w delegacjach to na barki matki spadł obowiązek wychowania syna. Isabella jako nienaganna dama ze swoich matczynych obowiązków wywiązywała się idealnie. Poświęcenie, oddanie i lojalność były widoczne gołym okiem w domu państwa Neelsen.
Raphael był inteligentnym i ciekawym świata dzieckiem. Głód i żądza wiedzy nigdy go nie opuszczały. Zawsze chciał udowodnić coś sobie i innym. Nauka nigdy nie sprawiała mu problemów. Praktycznie cały swój wolny czas poświęcał właśnie jej. Był typem cichego intelektualisty, który nigdy nie odpuszczał przez co większość rówieśników uważała go za niedostępnego, można rzec wyniosłego i zamkniętego w sobie. Kontakty międzyludzkie nie były jego najmocniejszą stroną dlatego wolał oddać się kształceniu oraz rozwijaniu swoich pasji. Był wdzięczny zarówno ojcu jak i matce, za to że nigdy nie wywierali na nim presji i nie decydowali za niego. Mógł robić wiele rzeczy, spełniać swoje marzenia i obrać drogę jaką sobie wymarzył.
Szkołę średnią ukończył z wynikami pozwalającymi dostać mu się na jeden z lepszych uniwersytetów w Sydney. Raphael od zawsze najlepiej odnajdywał się w naukach ścisłych, które dotyczyły człowieka i jego emocji. Żywo interesował się tym co skrywa ludzki umysł. Jako, że zawsze lepiej szła mu obserwacja niż bezpośredni kontakt z innym człowiekiem znalazł się w idealnym punkcie swojego życia. Na studiach przykładał się do nauki oraz pogłębiania swoich pasji co w rezultacie zaowocowało wynikami i znalezieniem się w czołówce najlepszych na roku. Postanowił kontynuować karierę akademicką. Dostał szansę odbycia doktoratu z psychopatologii na Uniwersytecie w Princeton, w Stanach Zjednoczonych. Tam go obronił i zrealizował jedno ze swoich naukowych marzeń. Brał udział w spotkaniach naukowych i sympozjach. Zyskiwał sobie przychylność i uznanie najznamienitszych głów z zakresu psychiatrii, psychologii, psychopatologii a nawet medycyny sądowej. Potrafił odnaleźć się w towarzystwie choć zawsze pozostawał nieco niedostępny. Publiczne wystąpienia nie sprawiały mu problemów, mógł mówić długi i ciekawie. Nie czuł tremy, nie zrażały go niekiedy negatywne opinie. Robił swoje i chciał być najlepszy.
Podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych poznał kobietę na tyle interesującą, że postanowił się do niej zbliżyć. Była inteligenta, piekielnie piękna a przy tym charakterna. Fascynowała go na tyle, że kilka randek przerodziło się w poważny związek. I chociaż nie potrafił się w pełni zaangażować zrobił to czego oczekiwano po mężczyźnie w jego wieku i z jego statusem społecznym. Nigdy nie sądził, że uda mu się stworzyć poważną relację. W całym swoim życiu nie mógł narzekać na powodzenia ale unikał angażujących znajomości, wolał te krótkie i niezobowiązujące; dzięki temu mógł w pełni poświęcić się swojej karierze.
Po powrocie ze Stanów Zjednoczonych przedstawił swoją wybrankę rodzicom a chwilę później oświadczył się jej. Zbiegło się to w czasie z próbą zdobycia tytułu profesora. Angażujący okres sprawił, że Raphael odsunął się od narzeczonej, która starała się kontrolować niemal każdy aspekt jego życia. Przyzwyczajony do zupełnie innego trybu życia mężczyzna zaczął dusić się w relacji, która wcześniej była odskocznią od wyczerpującego, przepełnionego wykładami oraz sympozjami naukowego życia. Krótko przed zaplanowanym wcześniej dużym weselem Raphael podjął trudną ale przemyślaną decyzję o rozstaniu z kobietą. Decyzja ta nie pozostała bez echa. Narzeczona długo nie mogła pogodzić się z zerwaniem. Raphael pozostał nieugięty.
W końcu został profesorem. Spełnił swoje największe marzenie i jako uznany członek akademickiego grona poświęcił się pracy na uczelni. Robił to co kochał, uchodząc za wymagającego, niedostępnego ale sprawiedliwego wykładowcę. W jego życiu osobistym przewijały się kobiety, były to jednak znajomości krótkotrwałe. Kilkukrotnie pozwolił też na spotkania z była narzeczoną, która co jakiś czas pojawiała się w jego życiu. Postanowił jednak nigdy więcej do niej nie wrócić. Czy kiedykolwiek ją kochał? Może kiedyś....nie miał jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie.
Ciężka praca, wsparcie rodziny oraz zaplecze finansowe sprawiły, że zaczął szukać swojego miejsca na ziemi. Sydney dawało wiele możliwości ale chciał znaleźć dom, który mógłby być tylko jego. Pragnął ciszy i spokoju, miejsca ukojenia od zgiełku miasta. Długo się rozglądał, zaczerpał wiele opinii i zdecydował się kupić posiadłość w malowniczym Lorne Bay. Uciekał tutaj zawsze wtedy kiedy miał dość Sydney i chciał odpocząć.
Nie mógł całkowicie zrezygnować w apartamentu w Sydney bo tam znajdowało się jego miejsce pracy a tej nigdy nie przestał kochać. Do Lorne Bary zaglądał głównie w weekendy i odcinał się od rzeczywistości.
Kiedy w jego życiu wszystko zaczęło się układać, nastąpił kolejny przewrót. Na zajęciach, które prowadził pojawiła się nowa studentka. Była typem dziewczyny, o której marzył każdy typowy, młody mężczyzna; urodziwa, ambitna i uczynna - pozorne ucieleśnienie najlepszych kobiecych cnót. Angażowała się w naukę, wychodziła przed szereg, nie bała się wyrażać swoich poglądów; wielokrotnie trafnych. Brała czynny udział w kole naukowym, w oczach Raphaela zyskała uznanie. Nigdy nie powiedział jej tego wprost ale była jedną z jego najlepszych studentek. Co więc stało się jednego listopadowego popołudnia, kiedy to został wezwany do dziekana? Do dziś dnia nie potrafi rozwikłać tej zagadki. Został posądzony o wykorzystywanie swojej pozycji na linii wykładowca - student. Prowodyrem całej sytuacji była studentka, w którą wierzył, którą wspierał w naukowych decyzjach. Dlaczego to zrobiła? I chociaż dziekan wierzył w jego niewinność, nie mógł być stronniczy. Zalecił Raphaelowi urlop aż do zakończenia akademickiego śledztwa. Jego autorytet podupadł, kariera stanęła pod znakiem zapytania. Pogrążony w złości postanowił wyjechać do Lorne Bay. Jedni uznali to za ucieczkę inni za podjęcie odpowiedniej decyzji, szczególnie w zaistniałej sytuacji. Zamknął się w swojej posiadłości, gdzie pije zbyt dużo i rzadko wychodzi do ludzi.

• Jest autorem wielu prac z dziedziny psychopatologii, resocjalizacji oraz psychopatologii eksperymentalnej.
• Prowadzi gościnne wykłady na Uniwersytecie w Cairns.
• Posiada patent sternika motorowodnego.
• Ma słabość do włoskiej kuchni, francuskich win, szkockiej whisky i kubańskich cygar.
• Jeżeli chodzi o muzykę; uwielbia zarówno mocne, rockowe brzmienia jak i muzykę klasyczną.
• Gra na pianinie, nie jest może wirtuozem ale radzi sobie całkiem dobrze a wszystko za sprawą lekcji, na które namówiła go matka.
• Bardzo ale to bardzo lubi podróżować co ma też ścisły związek z jego pracą; sympozjami i wystąpieniami. Zwiedził Stany Zjednoczone, trochę Europy i spory kawałek Azji. Najlepiej czuł się jednak w malowniczych zakątkach Włoch.
• Ćwiczy regularnie w domowej siłowni, zdarza mu się też grywać w tenisa.

raphael neelsen

01.03.1984

Melbourne

profesor z zakresu psychopatologii

university of technology sydney

pearl lagune

KAWALER, HETEROSEKSUALNY

Środek transportu
Raphael porusza się głównie samochodem: Mercedesem klasy S W222 Cabrio w kolorze czarnym.

Związek ze społecznością Aborygenów
Raphael nie posiada Aborygeńskich korzeni, nie jest też związany z ich kulturą czy dzielnicą Tingaree.

Najczęściej spotkasz mnie w:
Przed przyjazdem była to uczelnia na której wykłada. W Lorne Bay stroni od ludzi w związku z tym można spotkać go głównie w domu.

Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Isabella Neelsen (matka), Benjamin Neelsen (ojciec)

Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak

Raphale neelsen

Giulio Berruti