about
dwa lata temu zawiesiła niezbyt owocną karierę tenisistki, by przyjechać do Lorne Bay i przejąć dom zmarłych dziadków
Wierzyła w swoją miłość do tenisa, chociaż odrobinę za często odbierała jej ona szansę na nudne dzieciństwo — z nieodrobioną pracą domową i dziecięcymi kryzysami. Pierwszy sukces, który mała Waverly odniosła, przyniósł za sobą nie tylko satysfakcję, ale i skutecznie rozrastające się oczekiwania, których matka — była gwiazda tenisa z mnóstwem sukcesów na koncie — i tak jej nie szczędziła.
Później trenowała więcej, ciężej i mocniej, bo w marzeniu pani Ellsworth o córce idącej w jej ślady, nie było miejsca na porażki — a te Waverly ponosiła stosunkowo często. Jeden dobry mecz przeplatała pięcioma kiepskimi, nie nadążając za przeciwniczkami i nakładanymi oczekiwaniami. Prywatni nauczyciele mieli pomoc Waverly dostosować naukę do trybu jej życia, ale przyłożyli się do jej poczucia osamotnienia, gdy już zupełnie przestała otaczać się znajomymi w jej wieku.
Miała osiemnaście lat, kilka niezbyt spektakularnych sukcesów na koncie i wiarę w to, że jeśli przyłoży się jeszcze mocniej, to może uda jej się zadowolić matkę, gdy jej życie zaczęło powoli się komplikować. Po śmierci ojczyma, wplątała się w skandaliczny romans ze starszym o dwadzieścia lat mężczyzną, którego poznała na jednej z sesji zdjęciowej, w której uczestniczyła na prośbę matki. Nie musiał trwać długo, by przypłaciła go złamanym sercem i mnóstwem kłótni z panią Ellsworth.
Była świeżo po dwudziestych drugich urodzinach, gdy na jej drodze stanęła Lara. Stała się pierwszą, prawdziwą przyjaciółką Waverly, a niedługo później także i pierwszą dziewczyną. Ukrywały to kilka długich miesięcy na prośbę Ellsworth, która doskonale wiedziała, jak zareagowałaby jej matka. W tamtym czasie Waverly przeżywała najlepszy czas w swojej karierze i kilkakrotnie zdołała stanąć na podium większych turniejów. Jej dobra passa zakończyła się niedługo później i negatywnie odbiła się na relacji, którą zakończyły po niepełnym roku ukrywanych potajemnie randek.
Do wniosku, że nienawidzi tenisa, pomógł dorosnąć jej Henry — po trzech latach małżeństwa, które i bez tego doprowadzało do szału matkę Waverly. Był nauczycielem na jednym z uniwersytetów w Los Angeles. Nie należał do świata gwiazd, więc powoli wyprowadził z niego także i swoją żonę, wyraźnie zmęczoną odczuwaną presją i potrzebą spełniania wygórowanych oczekiwań.
Związek nie przetrwał jednak próby czasu, zakończył się chwilę przed trzydziestymi urodzinami kobiety, sprawiając, że w ramach prezentu, podarowała sobie bilet do Lorne Bay — miasteczka, z którego pochodził jej ojczym, a w którym czekał na nią przepisany przez nie-dziadków dom i, jak się okazało już na miejscu, także i pensjonat, który kupiła i wyremontowała, poświęcając na to większość swoich oszczędności.
— Na koncie miała kilka modelingowych przygód, które dawały jej mnóstwo frajdy, a pozowanie w biki dość mocno podbudowało jej pewność siebie.
— Wybiera wino po ładnej etykietce, seriale bez zerknięcia na opinie i książki po okładce, ale gdy ma znaleźć lody na deser, to spędza godziny w sklepie, zastanawiając się nad smakami, na które mogłaby mieć ochotę.
— Posiada psa rasy corgi o wdzięcznym imieniu Budyń, który towarzyszy jej przez cały dzień — chociaż znaczną jego część przesypia na legowisku w pensjonacie. Gdyby Waverly nie odczuwała potrzeby, by pozostać aktywną i nie zmuszała go do długich spacerów, prawdopodobnie ta leniwa kluska przesypiałaby każdą chwilę, której nie spędza na jedzeniu.
— Pensjonat był bardzo spontanicznym i nieprzemyślanym pomysłem, przez który zaliczyła całą masę potknięć i problemów, ale ostatecznie — po dwóch latach intensywnej pracy — jest naprawdę zadowolona z osiągniętego efektu.
— Rzadko ogląda filmy i zupełnie nie orientuje się w serialach, które aktualnie są popularne. Bardzo lubi jednak bajki, ale te pozbawione głupich księżniczek koniecznie. Jednocześnie niesamowicie nie rozumie idei noszenia ubrań nawiązujących do popkultury. Nie przekonują ją bluzy ze scenami serialu, kolorowe koszulki, czy nawet case’y na telefon.
— Jest weganką. Przez dłuższy czas jadła produkty odzwierzęce, ale ostatecznie zrezygnowała nawet z tego. Tęskni trochę za serem chwilami, ale i tak całkiem znośnie jej się żyje. Dzięki temu bardzo wyrobiła się w kuchni, bo musiała naprawdę nagimnastykować się nad różnymi przepisami, by nie jeść jedynie warzyw z warzywami, a pełnowartościowe posiłki.
— Nosi bardzo dużo spódnic i sukienek. Prawie nie sposób spotkać ją w dżinsach, bo ceni sobie wygodę i brak skrępowania sztywnymi materiałami. Nie ma tym samym problemu z odsłonięciem za dużo — wręcz przeciwnie. Sporo czasu zajęło jej zaakceptowanie swojego wyglądu, więc już dawno wyzbyła się ewentualnych zahamowań.
Później trenowała więcej, ciężej i mocniej, bo w marzeniu pani Ellsworth o córce idącej w jej ślady, nie było miejsca na porażki — a te Waverly ponosiła stosunkowo często. Jeden dobry mecz przeplatała pięcioma kiepskimi, nie nadążając za przeciwniczkami i nakładanymi oczekiwaniami. Prywatni nauczyciele mieli pomoc Waverly dostosować naukę do trybu jej życia, ale przyłożyli się do jej poczucia osamotnienia, gdy już zupełnie przestała otaczać się znajomymi w jej wieku.
Miała osiemnaście lat, kilka niezbyt spektakularnych sukcesów na koncie i wiarę w to, że jeśli przyłoży się jeszcze mocniej, to może uda jej się zadowolić matkę, gdy jej życie zaczęło powoli się komplikować. Po śmierci ojczyma, wplątała się w skandaliczny romans ze starszym o dwadzieścia lat mężczyzną, którego poznała na jednej z sesji zdjęciowej, w której uczestniczyła na prośbę matki. Nie musiał trwać długo, by przypłaciła go złamanym sercem i mnóstwem kłótni z panią Ellsworth.
Była świeżo po dwudziestych drugich urodzinach, gdy na jej drodze stanęła Lara. Stała się pierwszą, prawdziwą przyjaciółką Waverly, a niedługo później także i pierwszą dziewczyną. Ukrywały to kilka długich miesięcy na prośbę Ellsworth, która doskonale wiedziała, jak zareagowałaby jej matka. W tamtym czasie Waverly przeżywała najlepszy czas w swojej karierze i kilkakrotnie zdołała stanąć na podium większych turniejów. Jej dobra passa zakończyła się niedługo później i negatywnie odbiła się na relacji, którą zakończyły po niepełnym roku ukrywanych potajemnie randek.
Do wniosku, że nienawidzi tenisa, pomógł dorosnąć jej Henry — po trzech latach małżeństwa, które i bez tego doprowadzało do szału matkę Waverly. Był nauczycielem na jednym z uniwersytetów w Los Angeles. Nie należał do świata gwiazd, więc powoli wyprowadził z niego także i swoją żonę, wyraźnie zmęczoną odczuwaną presją i potrzebą spełniania wygórowanych oczekiwań.
Związek nie przetrwał jednak próby czasu, zakończył się chwilę przed trzydziestymi urodzinami kobiety, sprawiając, że w ramach prezentu, podarowała sobie bilet do Lorne Bay — miasteczka, z którego pochodził jej ojczym, a w którym czekał na nią przepisany przez nie-dziadków dom i, jak się okazało już na miejscu, także i pensjonat, który kupiła i wyremontowała, poświęcając na to większość swoich oszczędności.
— Na koncie miała kilka modelingowych przygód, które dawały jej mnóstwo frajdy, a pozowanie w biki dość mocno podbudowało jej pewność siebie.
— Wybiera wino po ładnej etykietce, seriale bez zerknięcia na opinie i książki po okładce, ale gdy ma znaleźć lody na deser, to spędza godziny w sklepie, zastanawiając się nad smakami, na które mogłaby mieć ochotę.
— Posiada psa rasy corgi o wdzięcznym imieniu Budyń, który towarzyszy jej przez cały dzień — chociaż znaczną jego część przesypia na legowisku w pensjonacie. Gdyby Waverly nie odczuwała potrzeby, by pozostać aktywną i nie zmuszała go do długich spacerów, prawdopodobnie ta leniwa kluska przesypiałaby każdą chwilę, której nie spędza na jedzeniu.
— Pensjonat był bardzo spontanicznym i nieprzemyślanym pomysłem, przez który zaliczyła całą masę potknięć i problemów, ale ostatecznie — po dwóch latach intensywnej pracy — jest naprawdę zadowolona z osiągniętego efektu.
— Rzadko ogląda filmy i zupełnie nie orientuje się w serialach, które aktualnie są popularne. Bardzo lubi jednak bajki, ale te pozbawione głupich księżniczek koniecznie. Jednocześnie niesamowicie nie rozumie idei noszenia ubrań nawiązujących do popkultury. Nie przekonują ją bluzy ze scenami serialu, kolorowe koszulki, czy nawet case’y na telefon.
— Jest weganką. Przez dłuższy czas jadła produkty odzwierzęce, ale ostatecznie zrezygnowała nawet z tego. Tęskni trochę za serem chwilami, ale i tak całkiem znośnie jej się żyje. Dzięki temu bardzo wyrobiła się w kuchni, bo musiała naprawdę nagimnastykować się nad różnymi przepisami, by nie jeść jedynie warzyw z warzywami, a pełnowartościowe posiłki.
— Nosi bardzo dużo spódnic i sukienek. Prawie nie sposób spotkać ją w dżinsach, bo ceni sobie wygodę i brak skrępowania sztywnymi materiałami. Nie ma tym samym problemu z odsłonięciem za dużo — wręcz przeciwnie. Sporo czasu zajęło jej zaakceptowanie swojego wyglądu, więc już dawno wyzbyła się ewentualnych zahamowań.
Środek transportu
Właścicielka trochę starej, obdrapanej Toyoty.
Związek ze społecznością Aborygenów
Dziadkowie od strony ojca spędzili w Tingaree całe życie. W jej żyłach nie płynie jednak nawet kropla aborygeńskiej krwi, bo mężczyzna, który wychowywał ją przez te kilka pierwszych lat życia, nie jest jej biologicznym ojcem - nie przeszkadzało to jednak nigdy małej Waverly nazywać go tatą.
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pensjonacie, w pobliskim parku oraz miejscowej kawiarni.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Francescę Swanson.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale w kontrolowanych warunkach.
Właścicielka trochę starej, obdrapanej Toyoty.
Związek ze społecznością Aborygenów
Dziadkowie od strony ojca spędzili w Tingaree całe życie. W jej żyłach nie płynie jednak nawet kropla aborygeńskiej krwi, bo mężczyzna, który wychowywał ją przez te kilka pierwszych lat życia, nie jest jej biologicznym ojcem - nie przeszkadzało to jednak nigdy małej Waverly nazywać go tatą.
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pensjonacie, w pobliskim parku oraz miejscowej kawiarni.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Francescę Swanson.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale w kontrolowanych warunkach.
waverly ellsworth
suki waterhouse
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!