about
Po śmierci rodziców wyjechał bez słowa z Lorne Bay i zaciągnął się do wojska, a po zakończonej misji wstąpił w szeregi federalnych. Odkąd wrócił do rodzinnego miasta układa sobie życie z Caitrioną. Pracoholik, który od niedawna ma nową partnerkę, Annie, z którą skaczą sobie do gardeł. Mrukliwy, gburowaty i sarkastyczny typ, który na klatce schodowej nie powie ci "dzień dobry".
– Tak, jesteśmy razem nawet po tym wyznaniu – skwitował pytanie brata. – Wiesz, nie chcę ci prawić tu morałów, ale… każdy ma jakąś przeszłość, jakiś bagaż. Sam na pewno wiesz dobrze, że ideały nie istnieją. I nie zawsze człowiek, który zrobił coś złego zasługuje jedynie na potępienie. Czasami zasługuje na drugą szansę – podsumował dość filozoficznie. Wiadomo – mówiąc o drugich szansach nie miał na myśli ani obowiązku dawania takowych, ani konieczności wybaczania absolutnie każdego świństwa, którego człowiek się dopuścił. Caitriona nie przekreśliła go po tym wyznaniu na temat swojej przeszłości. Albo była złotą kobietą, albo on zajebistym szczęściarzem. A może i jedno i drugie…
Roześmiał się słysząc kolejne słowa brata. – Nie, daleko mi od służbisty. Jasne, staram się wykonywać swoją robotę jak najlepiej, ale lubię to też robić po swojemu – puścił bratu oczko. Po swojemu – czyt. z pominięciem procedur, które akurat Kieran uważał za całkiem zbędne.
– Podobno też winny się tłumaczy, więc nic więcej nie powiem w tym temacie – z rozbawieniem pokręcił głową, a na kolejne pytanie brata udał, że zasuwa sobie usta na suwak, zamyka na kluczyk kłódkę w kąciku ust, a kluczyk wyrzuca za siebie. Za to nie do końca łyknął tłumaczenia brata co do jego obecności tutaj. Ale nie chcąc go spłoszyć, nie dopytywał ani nie robił mu przesłuchania, tylko przytaknął na znak, że po prostu przyjmuje to do wiadomości.
– No dobra, została nam jeszcze tamta część. No i bufet, równie ważne pomieszczenie co pokój przesłuchań – oznajmił, po czym kiwnął na brata, żeby ten szedł za nim. Wszak ta wycieczka jeszcze się nie zakończyła!
Ace Montgomery
/zt x 2
Roześmiał się słysząc kolejne słowa brata. – Nie, daleko mi od służbisty. Jasne, staram się wykonywać swoją robotę jak najlepiej, ale lubię to też robić po swojemu – puścił bratu oczko. Po swojemu – czyt. z pominięciem procedur, które akurat Kieran uważał za całkiem zbędne.
– Podobno też winny się tłumaczy, więc nic więcej nie powiem w tym temacie – z rozbawieniem pokręcił głową, a na kolejne pytanie brata udał, że zasuwa sobie usta na suwak, zamyka na kluczyk kłódkę w kąciku ust, a kluczyk wyrzuca za siebie. Za to nie do końca łyknął tłumaczenia brata co do jego obecności tutaj. Ale nie chcąc go spłoszyć, nie dopytywał ani nie robił mu przesłuchania, tylko przytaknął na znak, że po prostu przyjmuje to do wiadomości.
– No dobra, została nam jeszcze tamta część. No i bufet, równie ważne pomieszczenie co pokój przesłuchań – oznajmił, po czym kiwnął na brata, żeby ten szedł za nim. Wszak ta wycieczka jeszcze się nie zakończyła!
Ace Montgomery
/zt x 2
