[Connor Zeimer]

c z t e r y

Po kilkunastu latach przerwy Connor na dobre wrócił w rodzinne strony. Było to dość niespodziewane, ale kiedy Layonell zaproponował mu pracę nad nową filią jego rodzinnej kancelarii, nie mógł mu odmówić. Uwielbiał wyzwania, a to była dla niego spora szansa. Ciężko pracował, aby wszystko prężnie działało. Kupił już nawet dom, który bardzo mu się spodobał. Jeszcze bardziej, niż sam dom spodobała mu się długonoga agentka nieruchomości, która go dla niego znalazła. Poznali się na ślubie swoich bliskich. Kiedy Connor pierwszy raz zobaczył Chamberlein, zaniemówił. Wywarła na nim bardzo pozytywne wrażenie. Cóż, najwyraźniej nawet jego w końcu dopadła strzała Amora. Zeimer pragnął zaimponować Rei, ale ta jak na razie była odporna na jego zaloty. Wiedział już, że będzie musiał spróbować innych metod, bo dotychczasowe średnio się sprawdzały. Rea była po przejściach. Connor to rozumiał, ale miał nadzieję, że zdoła ją do siebie przekonać. Może i nie miał najlepszej reputacji, lecz zamierzał nad nią popracować. Nie chciał być już znany jako “ten kobieciarz Connor”.
Sobotę Connor spędzał w towarzystwie swojego przyjaciela z dzieciństwa. Cieszył się, że Sawyer znalazł dla niego czas. Miał nadzieję, że mężczyzna udzieli mu miłosnych porad. Sawyer miał długi staż w małżeństwie i znał się na kobietach. W dodatku mieli połączyć przyjemne z pożytecznym i pomalować jeden z pokoi, który znajdował się w jego nowym domu. Connor planował zrobić tam siłownię.
— Cieszę się, że zgodziłeś mi się pomóc z tym drobnym remontem. Dobrze, że dom w większości spełniał moje oczekiwania. Wczoraj skręcałem nowe łóżko do sypialni i nieźle się bawiłem — przyznał, a na jego twarzy pojawił się uśmiech. Connor czuł, że przeprowadzka była dobrym posunięciem. Potrzebował w życiu zmiany.
— Co u Ciebie, jak tam małżeńskie życie? — zapytał i poprawił robocze ubranie. Następnie zabrał się za zabezpieczanie podłogi. Nie chciał zabrudzić jej farbą, ponieważ była w idealnym stanie. Rozłożył folię, a następnie przykleił wszystko odpowiednią taśmą.

Sawyer Fitzgerald

[Sawyer Fitzgerald]

Fitzgerald miał dzisiaj wolne, po długim i dość skomplikowanym dyżurze stwierdził, że tak będzie dobrze. Nie chciał się po raz kolejny dać wrzucić w maszynę pracy po tym jak cudownie udało mu się odpocząć na wakacjach z zoną. Niby było trochę planowane, ale z drugiej strony to nie do końca, jednak jak każdemu przysługuje im urlop i oderwanie się od całej tej okropnej rzeczywistości, dobra może nie do końca jest taka okropna, ale Sawyer nie byłby sobą, gdyby nie pomarudził sobie tak trochę w myślach czy na żywo, trochę jak taki telewizor. Jak on nie narzeka na coś to jest podejrzane, sam to nawet u siebie to zauważył, więc jest jak najbardziej świadomy swoich wad, a to jest coś, czego nie da się tak od razu posiadać. Świadomość swoich wad, a przede wszystkim pracowanie nad nimi to coś naprawdę wielkiego. On nad niektórymi chciał pracować, a nad niektórymi nie, bo jedne go po prostu definiowały, jak czarny humor, czy nazywanie go Diabłem Neonatologii, co go kurewsko bawiło nadal i ten strach w oczach nowych pracowników. Tak naprawdę Sawyer nie jest taki zły, po prostu chce pracować z najlepszymi, ponieważ to od nich zależy życie tych dzieciaków oraz ich rodziców, nie chce i nie może sobie pozwolić na nieudolny personel.
Dzisiaj miał spędzić popołudnie z Connorem, który namówił go na pomoc w malowaniu, czyli coś fajnego i zupełnie innego, więc ciemnowłosy poszedł jak w dym! Lubił takie rzeczy, a przez swój tryb życia nie miał na to czasu i zazwyczaj razem z żoną zlecali do innym ludziom lub wynajmowali firmę. Nie są jakimiś snobami, po prostu nie mieli na coś takiego czasu.
- Nie ma sprawy, ostatnio chyba robiłem coś takiego na studiach, więc wykorzystałeś okazje, ty też dobrze się wstrzeliłeś, bo akurat mam dzień wolny - powiedział Sawyer z uśmiechem patrząc na Zeimera. - Fajny masz ten dom - pochwalił. - Nie narzekam, jak zawsze - zaśmiał się. - Bardziej jestem ciekaw, kiedy ty przyprowadzisz jaką panią na poważnie - dokończył patrząc uważnie na Connora.

Connor Zeimer

[Connor Zeimer]

Connor był szczęśliwy, kiedy Sawyer zgodził się mu pomóc. Sam też dałby sobie radę z pomalowaniem kilku ścian, ale w towarzystwie czas zawsze jakoś szybciej leci. Poza tym mieli okazję, aby trochę pogadać i nadrobić stracony czas. Connor i Sawyer przyjaźnili się od wielu lat. W czasach szkolnych byli ze sobą naprawdę blisko. Później ich relacja trochę się rozluźniła, ponieważ Connor wyjechał do Sydney. Widywali się rzadziej, ale wciąż utrzymywali regularne kontakty. Widywali się, kiedy Connor przyjeżdżał do miasteczka. Starał się wpadać do Lorne Bay regularnie, bo miał tu sporą rodzinę, z którą był bardzo zżyty.
— Ja też nie robiłem tego ze sto lat. Ostatnio pomagałem Gilbertowi w skręcaniu mebli, też się przeprowadził — przyznał z delikatnym uśmiechem. — Napijesz się czegoś? Mam zimne piwo, ale jakieś bezalkoholowe opcje też się znajdą — oznajmił, chciał być dobrym gospodarzem, dlatego zanim przyszedł Sawyer, uzupełnił swoją lodówkę. Connor sporo gotował, więc rzadko miał zupełnie pustą lodówkę. Starał się prowadzić zdrowy tryb życia, dlatego kiedy coś pichcił, stawiał na zbilansowane posiłki, które były pełne wartości odżywczych. Nie lubił jeść śmieciowego jedzenia, wyjątkiem była pizza, którą kochał miłością głęboką i nieskończoną.
— Być może niedługo, tak się składa, że mam taką jedną na oku, ale tym razem, to ona nie jest zainteresowana — przyznał i delikatnie zmarszczył brwi. Spojrzał na niego przybitym wzrokiem. Wcześniej raczej nie zdarzały mu się takie sytuacje. Przeważnie to on był tą osobą, która nie była zainteresowana. — Ale nie poddam się tak łatwo. Może powinieneś dać mi jakieś rady, w końcu jesteś z Lily od stu lat — odparł nieco żartobliwie. Connor bardzo podziwiał ich wytrwałość. Miał nadzieję, że pewnego dnia będzie mógł powiedzieć to samo o sobie i o pięknej Rei.

Sawyer Fitzgerald

[Sawyer Fitzgerald]

Sawyerowi czasem brakowało takich zwykłych prac domowych, niestety nie miał na co czasu, więc z radością pomógł dzisiaj Connorowi. Ciemnowłosy nie jest typem lekarza, który siedzi tylko i pachnie, ponieważ jako pan doktor musi mieć renomę i nie może się skalać przyziemnymi pracami! W dupie prawda. Lubi to, ponieważ jego to zupełnie innych rodzaj aktywności fizycznej, niż jego bieganie czy ćwiczenia. Praca za biurkiem nie jest korzystna dla żadnego organizmu, a ona jako lekarz wie co najlepiej. Stara się codziennie wykonywać jakieś ćwiczenia, bo wiadomo – coraz młodszy to on nie jest, to raz, a dwa chce, aby jego organizm był zdrowy i sprawny jak najdłużej, dlatego stara się coś dla niego robić i jednocześnie dla siebie. Taki pakiet.
Dlatego nie miał nic przeciwko, aby pomoc Zeimerowi, a to dodatkowo będzie spędzanie czasu z przyjacielem, z którym nie miał okazji do częstych spotkać, więc jak odmówić! A dwa wyjdzie trochę z domu i zmieni otoczenie, co również jego pozytywne dla zdrowia psychicznego.
- Ja nawet nie pamiętam, kiedy ostatnio coś takiego robiłem - zaśmiał się Sawyer, ale uświadomił sobie, że to trochę przykra prawda. Czasem tak się dzieje, że człowiek nie ma czasu na coś tak prozaicznego. Dorosłość. - Może na początek coś bez alkoholu, żebyśmy to prosto zrobili - powiedział z nadal słyszalnym rozbawieniem w głosie. Kiedy będą po piwie będzie im się wydawało, że wszystko jest superprosto i dokładnie, a kiedy przyjdą trzeźwi to wtedy okaże się, że wszystko jest do poprawy.
Spojrzał na Connora z uśmiechem.
- Co ty gadasz! Znalazła się jakaś wyjątkowa kobieta, która ci się oparła? Aż muszę to sobie zapisać razem z datą - tak, Sawyer w tym momencie jest złośliwy, ale nie mógł się powstrzymać.
Prychnął.
- Lily to mnie kocha i musiałem się starać o nią, więc to chyba jest rada, którą mogę ci dać - teraz mówił szczerze.

Connor Zeimer

[Connor Zeimer]

Connor lubił porządnie się zmęczyć. Był fit świrem, regularnie ciężko trenował, a efekty jego pracy były widoczne gołym okiem. Nie był typem narcyza, ale lubił patrzeć na swoje odbicie w lustrze. Uważał się za zadbanego faceta. Lubił dobrze pachnieć i wyglądać. Kiedy wychodził z domu, nosił się dość elegancko, ale kiedy siedział w domu albo szedł do sklepu czy na plażę, stawiał na wygodę. Po godzinach często można było go spotkać w dresie z roztrzepanymi włosami. Taką wersję siebie też w pełni akceptował.
Sytuacja, w której obecnie się znajdował nie była dla niego typowa. Zazwyczaj kobiety nie opierały się jego wdziękom. Connor wiedział, że nie podobał się każdej, ale cieszył się ogólnym powodzeniem wśród przedstawicielek płci przeciwnej. Jak na razie Rea nie zwracała uwagi na jego zaloty. Intrygowała go, lecz nie wynikało to jedynie z faktu, że była dla niego niedostępna.
— Szok i niedowierzanie, co? — odparł nieco ironicznie i westchnął teatralnie, jego reakcja była trochę przesadzona, ale nie mógł się powstrzymać. Czy Connor przypuszczał, że pewnego dnia poprosi Sawyera o miłosną poradę? Absolutnie nie. Takie zachowanie nie było w jego stylu. Cóż, niestety został trafiony przez strzałę wyjątkowo złośliwego amora. Chyba dopadła go karma.
— Oczywiście, że Cię kocha i to bardzo. Inaczej nie wytrzymałby z tobą tyle lat. Przyznajmy to, masz trudny charakter i bywasz złośliwy, dlatego się przyjaźnimy — rzucił żartobliwie. Pod pewnymi względami Sawyer i Connor byli do siebie bardzo podobni. Zeimer uważał, że Lily i Sawyer tworzyli małżeństwo niemal idealne. Mieli wielkie szczęście. Connor zastanawiał się, czy kiedyś będzie mógł pochwalić się takim związkiem. — A jak się starałeś, co?! — zapytał zainteresowany. Był głodny wiedzy.

Sawyer Fitzgerald

[Sawyer Fitzgerald]

Sawyer w sumie w pracy musiał prezentować się nienagannie, ponieważ jako zastępca dyrektora miał pewną pozycje w szpitalu i musiał po prostu wyglądać reprezentatywnie. Na szczęście na oddziale, kiedy miał swój ukochany dyżur to sytuacja wyglądała zupełnie inaczej – miał na sobie kolorowe ubranie, takie typowo lekarski oraz swój kolorowy kitel. Wyglądał wtedy mniej groźnie – to nie jego słowa, żeby była jasność. Ktoś mu tak kiedyś powiedział, chyba mama jakiegoś pacjenta. W garniturze wyglądał bardzo poważnie, dystyngowanie, jak typowy diabeł z neonatologii. Lubił dobrze wyglądać, nie można temu zaprzeczyć, ale w domu na szczęście nie musiał reprezentować nikogo. Mógł w spokoju założyć luźne ubrania, które pomagają w odpoczynku. Nie widzi sensu w chodzeniu po domu w jeansach czy jakichś innych niewygodnych ciuchach, w końcu człowiek jest w domu, a nie na wyjściu.
- Tak i już lubię tą kobietę, chociaż nie mam bladego pojęcia kim jest, ale zasługuje na medal skoro tak bardzo zalazła ci za skórę - uśmiechnął się do Connora. Znał go doskonale i wiedział jaki ma stosunek do kobiet i jakie preferuje związki, więc widząc pana podrywacza takiego zakochanego i zagubionego to miód na jego oczy. tak, znowu jest złośliwy, ale w tym momencie trafiła kosa na kamień.
- Tak i ja kocham ją. Bywam? Chyba za rzadko się widujemy, bo ci się pamięć zaciera - zaśmiał się po raz kolejny. Ludzie z otoczenia ciemnowłosego przyzwyczaili się do tego w jaki sposób mężczyzna mówi i jak wygląda jego zachowanie.
Zastanawiał się przez chwile.
- Pokazywałem, że mi na niej zależy. Zabiegałem o nią, jezu jak to brzmi, ale no tak było. Chociaż ty masz trochę utrudnione zadanie - dodał na końcu i to niestety było stwierdzenie faktu, w żaden sposób nie chciał podkopywać swojego przyjaciela. - Będziesz musiał się bardziej starać - rzucił.

Connor Zeimer

[Connor Zeimer]

Jestem pewna, że Connor wiele oddałby, aby zobaczyć swojego kumpla w takim szpitalnym wydaniu. Sawyer opowiadał mu kiedyś, że podczas dyżurów nosił kolorowe fartuchy, które miały na sobie zabawne wzory. Zeimer musiał przyznać, że miało to sens. Dzieci lepiej reagowały na ludzi, którzy wyglądali przyjaźnie. Sam nie dorobił się swojego własnego potomstwa, ale był dumnym wujkiem. Jego bratanica miała rocznikowo cztery lata. W związku z tym coś tam wiedział o dzieciach. Niby niewiele, ale lepsze to niż nic. Jak na razie nie spieszyło mu się do zakładania rodziny, ale ostatnio sporo rzeczy mu się odmieniło, dlatego niczego nie zakładał. A już na pewno nie wykluczał, że pewnego dnia zostanie ojcem. Zawsze uważał, że fajnie byłoby mieć takiego mini Connora. O zgrozo, tylko czy świat to zniesie?
— Ech, nie jesteś jedyną osobą, która tak uważa — odparł z delikatnym przekąsem. Connor odnosił nieodparte wrażenie, że bliskie mu osoby czerpały dziwną satysfakcję z sytuacji, w której obecnie się znajdował. Connor pierwszy raz w życiu został trafiony przez strzałę amora. Nigdy wcześniej nie myślał tyle o żadnej kobiecie. Rea chodziła mu po głowie non stop. Łapał się na tym, że nie może przestać o niej myśleć. Czuł się jak bohater taniej komedii romantycznej.
— Tworzycie naprawdę zgrane małżeństwo — przyznał z uznaniem. Lily i Sawyer mogli być przykładem dla wielu par. Przez wiele lat byli zgranym małżeństwem. Po dziesięciu latach dalej wyglądali na bardzo zakochanych, a to było raczej rzadkością.
Kolejne słowa Fitzgeralda sprawiły, że Connor mimowolnie się zaśmiał. Chciałby zobaczyć te jego zaloty.
— Wiem i nie bardzo mi się to podoba, ale nie zamierzam się poddawać. Myślałem o jakiejś romantycznej randce, ale najpierw ona musi dać się na nią zaprosił — stwierdził i zmarszczył czoło. Obawiał się, że to nie będzie łatwe.

Sawyer Fitzgerald

[Sawyer Fitzgerald]

Wiele osób się dziwi jak Sawyer może być lekarzem, który ma codziennie kontakt z małymi dziećmi, które cierpią na różne schorzenia rozwojowe. Przecież jest okropnym człowiekiem z jeszcze gorszym charakterem, nazywajmy rzeczy po imieniu – Sawyer to wredny typ, który nie szanuje ludzi. To w sumie prawda, ale na takie traktowanie ludzie muszą sobie zasłużyć. Nie robi tego z powietrza, bo ktoś mu się nie podoba z twarzy. Jako neonatolog jest ciepłym wujkiem, który z troską i sercem opiekuje się swoimi małymi podopiecznymi, dlatego właśnie ma taki kitel – nie chciał, aby dzieciaki się go bały, ponieważ biały kitel jest okropnie dołujący i przerażający. Zdawał sobie z tego sprawę.
Zaśmiał się klepiąc Connora po ramieniu.
- Drogi przyjacielu, w końcu przyszedł na ciebie czas, a to jest bardzo zabawne - powiedział Fitzgerald z szerokim uśmiechem. Czasem nadchodzi taki czas, że w pewien sposób karma nas dopadła i Zeimera to właśnie dopadło. Zawsze to kobiety się do niego pchały, a teraz pojawiła się kobieta, która go nie chce. To coś jak biały kruk!
- Tak, jesteśmy ze sobą większość swojego życia, więc znamy się jak łyse konie - odparł ciemnowłosy zgodnie z prawdą. Sawyer żyje z Lily więcej lat niż bez niej, z zasadzie ona jest tak stałym elementem jego życia, że nigdy nie przeszło mu przez myśl, aby w jego życiu zabrakło Lily, to dla niego totalnie abstrakcyjnie.
- Dała ci kosza? - Zapytał ciemnowłosy patrząc uważnie na Connora, ledwo powstrzymując się od śmiechu. Nie powinien tak się nabijać z przyjaciela, ale to było cudowne. - Masz naprawdę ciężki kawałek chleba do zgryzienia, ale znając ciebie dasz radę - dodał jeszcze na końcu Sawyer. Warto walczyć, jeśli na kimś nam zależy, on coś o tym wiedział.

Connor Zeimer

[Connor Zeimer]

Praca lekarza była wymagająca, a właściwie nie tylko praca lekarza, a całego personelu medycznego. Connor coś o tym wiedział, ponieważ żona jego brata też była lekarzem i często dzieliła się z nim różnymi smaczkami związanymi ze swoją pracą. Sawyer był wręcz idealnie skrojony pod ten zawód, miał twardy tyłek i lubił wyzwania. W jego przypadku zaskakujący był jedynie wybór specjalizacji. Connor nigdy nie przypuszczał, że jego przyjaciel będzie leczył dzieci. Cieszył się jednak, że Fitzgerald spełniał się w tym, co robił, ponieważ to było najważniejsze. Zeimer także uwielbiał swoją pracę. Na dłuższą metę nie mógłby pracować w miejscu, którego nienawidzi. Był taki okres, kiedy Connor dodatkowo pracował na uniwersytecie. Na dłuższą metę jednak środowisko akademickie mocno go męczyło. Odpuścił i w stu procentach skupił się na pracy w kancelarii. Z perspektywy uważał, że wyszło mu to na dobre.

— Jeszcze nie, ale wszystko przede mną — odparł z rozbawieniem. Connor czuł w kościach, że właśnie tak to wszystko się skończy. Był niemal przekonany, że Rea ostatecznie złamie mu serce. — Najwyżej pęknie mi serce, tak jak ostatnio opona w moim samochodzie. Wjechałem w coś i bum, pękło. Utknąłem między Cairns i Lorne Bay na parę chwil — wyznał, oczywiście posiadał zapasową oponę, ale zanim ją zmienił minęło trochę czasu, a dzień był wyjątkowo upalny. Connor nieźle się namachał.

— Nie odpuszczę. Będę się starał, ale nie zdziw się, jeżeli w środku nocy zadzwonię do ciebie o miłosną poradę — zaśmiał się i pokręcił głową, wyobrażając sobie opisaną przez siebie sytuację. Connor podejrzewał, że żona Sawyera nie byłaby zachwycona taką pobudką. Connor wiedział, że nie będzie łatwo, ale zamierzał zawalczyć o miłość, pierwszy raz w swoim prawie czterdziestoletnim życiu.

Resztę soboty panowie spędzili na malowaniu, rozmowach i piciu piwa.

/ zt.

Sawyer Fitzgerald