about
Za dnia pracuje jako opiekunka w domu spokojnej starości, a wieczorami poluje na bogatą parę portek, której mogłaby się uczepić. Mieszka w wynajmowanej przyczepie, ledwo wiąże koniec z końcem, ale nie traci pogody ducha
Stojąc oparta o auto Leandro, w kusej kiecce i ogromnych okularach przeciwsłonecznych zasłaniających jej pół twarzy, myślała tylko o tym, że nie mogła trafić lepiej. Że ta zła karma towarzysząca jej przez całe dotychczasowe życie nareszcie się odwróciła. Albo że to wszystko przydarzyło jej się za sprawą modłów babuni Tribbiani - o Panie świeć nad jej duszą - która zagadała tam w niebie do kogo trzeba i załatwiła jej bogatego faceta z ogromnym Mercedesem. Uśmiechała się z wyższością do tych wszystkich biednych zazdrosnych kobietek, które ją mijały, wyczekując aż Leandro opuści budynek ratusza.
Prawdę mówiąc nie myślała, że ich historia zakręci w tym kierunku. Kiedy zobaczyła go po raz pierwszy była przekonana, że na bank jakaś inna laska go już zaklepała. Rynek matrymonialny w Lorne Bay nie był taki znowu duży, więc oczywistym było, że dobre partie nie uchowają się długo. Ale Leandro dostrzegł jej urok i praktycznie każda jego wizyta u abueli kończyła się obustronnym flirtem. A jeszcze inna numerkiem na tylnym siedzeniu jego Mercedesa… i od tej pory Pati wiedziała, że nie może już go wypuścić z rąk. Tak w końcu powtarzała jej i matka i babunia - obie już nieboszczki zresztą - żeby szukała porządnego, dobrze usytuowanego mężczyznę, to nie będzie musiała mieć życia takiego jak one. A jak już do złapie, musi za wszelką cenę go przy sobie zatrzymać. Choćby miała sprzedać duszę diabłu (po czym babunia robiła znak krzyża, bo trochę bała się wypowiadać takich słów na głos).
Kiedy zauważyła swojego faceta wychodzącego z budynku ratusza, uśmiechnęła się szeroko i zrobiła kilka kroków w jego kierunku. A kiedy spotkali się w pół drogi, namiętnie go pocałowała, przeczesując dłonią jego czarne włosy.
- Il mio bel– odezwała się wciąż nie zabierając dłoni z jego karku, smyrając go po nim swoimi nowymi hybrydami. Nie mogła przecież zejść z pewnego poziomu, bo wiedziała jacy potrafili być faceci. Niektórzy dla miseczki C u kobiety sprzedaliby nerkę matki. Dobrze, że Pati nie miała żadnych braków w tym zakresie. Miała super cycki o ochoczo je eksponowała skąpym, obcisłym ubraniem. – Już myślałam, że nigdy nie wyjdziesz z tej pracy. Pojedziemy na obiad? Na przykład do Beach Restaurant w Pearl Lagune. Mają tam te cudowne ośmiorniczki i kalmary – aż westchnęła, bo to już nie te czasy, kiedy musiała jeść na obiad zupkę chińską, bo nie stać jej było na kawał mięcha, żeby zrobić z niego obiad na trzy dni.
leandro barrera
Prawdę mówiąc nie myślała, że ich historia zakręci w tym kierunku. Kiedy zobaczyła go po raz pierwszy była przekonana, że na bank jakaś inna laska go już zaklepała. Rynek matrymonialny w Lorne Bay nie był taki znowu duży, więc oczywistym było, że dobre partie nie uchowają się długo. Ale Leandro dostrzegł jej urok i praktycznie każda jego wizyta u abueli kończyła się obustronnym flirtem. A jeszcze inna numerkiem na tylnym siedzeniu jego Mercedesa… i od tej pory Pati wiedziała, że nie może już go wypuścić z rąk. Tak w końcu powtarzała jej i matka i babunia - obie już nieboszczki zresztą - żeby szukała porządnego, dobrze usytuowanego mężczyznę, to nie będzie musiała mieć życia takiego jak one. A jak już do złapie, musi za wszelką cenę go przy sobie zatrzymać. Choćby miała sprzedać duszę diabłu (po czym babunia robiła znak krzyża, bo trochę bała się wypowiadać takich słów na głos).
Kiedy zauważyła swojego faceta wychodzącego z budynku ratusza, uśmiechnęła się szeroko i zrobiła kilka kroków w jego kierunku. A kiedy spotkali się w pół drogi, namiętnie go pocałowała, przeczesując dłonią jego czarne włosy.
- Il mio bel– odezwała się wciąż nie zabierając dłoni z jego karku, smyrając go po nim swoimi nowymi hybrydami. Nie mogła przecież zejść z pewnego poziomu, bo wiedziała jacy potrafili być faceci. Niektórzy dla miseczki C u kobiety sprzedaliby nerkę matki. Dobrze, że Pati nie miała żadnych braków w tym zakresie. Miała super cycki o ochoczo je eksponowała skąpym, obcisłym ubraniem. – Już myślałam, że nigdy nie wyjdziesz z tej pracy. Pojedziemy na obiad? Na przykład do Beach Restaurant w Pearl Lagune. Mają tam te cudowne ośmiorniczki i kalmary – aż westchnęła, bo to już nie te czasy, kiedy musiała jeść na obiad zupkę chińską, bo nie stać jej było na kawał mięcha, żeby zrobić z niego obiad na trzy dni.
leandro barrera
about
Te confieso que me la paso aquí pensando en ti.
Barrera nie miał dużego doświadczenia w związkach — zwykle jego relacje z kobietami kończyły się po wspólnie spędzonej nocy i nigdy wcześniej niezobowiązujący seks nie przerodził się w splecione razem dłonie i spacery po plaży o zachodzie słońca. Na palach jednej ręki zliczy ile razy w życiu faktycznie był zakochany i musiał przyznać, że Tribbiani odrobinę zawróciła mu w głowę, na co kompletnie nie był gotowy. Do tej pory, poświęcał się pracy i wieczornym wizytom w klubach, a kobieta (w tym przypadku młoda, nie do końca dojrzała d z i e w c z y n a) u boku nie do końca pasowała do tego obrazka, ale naprawdę się starał gospodarować czas na spotkania i ograniczał wyjścia z kolegami, gdzie pokus co nie miara.
Musiał przyznać, że miło było wracać do mieszkania z kimś u boku, zasypiać razem po upojnym seksie bez konieczności rychłej ewakuacji i po prostu .. odetchnąć ze spokojem. Była młoda i energiczna, przez co odrobinę ciężej było mu dotrzymać jej towarzystwa ale przynajmniej wyciągała go zza biurka. Czy był to związek, mający szanse na stabilną przyszłość? Nie próbował się nad tym zastanawiać; było stanowczo za wcześnie.
— Cześć, cariño — uśmiechnął się i wyciągnął z kieszeni eleganckich spodni dłonie, by móc ułożyć je na policzkach dziewczyny. W swym kusym stroju przyciągała spojrzenia mężczyzn, co jedynie napawało go dumą. Miał atrakcyjną pannę, co tu dużo mówić.
— Wiem, zebranie z Radą Miasta odrobinę się przeciągnęło. Długo czekasz? — zapytał i spojrzał kątem oka na zegarek, który zdobił jego nadgarstek. Po chwili jednak ułożył dłonie na jej biodrach i zjechał odrobinę niżej, kreśląc palcami ślady na jej odkrytych udach. Najpewniej powinni zniknąć sprzed ratusza, zanim któryś z pracowników oskarży go o horrendalne rzeczy. — Owoce morza? Chyba wolałbym jakiś makaron albo .. czerwone mięso? — jęknął cicho i pochylił się nad nią, by ustami musnąć jej skroni. Ewentualnie, zaspokoił by swój głód jej ciałem.
Patrizia Tribbiani
Musiał przyznać, że miło było wracać do mieszkania z kimś u boku, zasypiać razem po upojnym seksie bez konieczności rychłej ewakuacji i po prostu .. odetchnąć ze spokojem. Była młoda i energiczna, przez co odrobinę ciężej było mu dotrzymać jej towarzystwa ale przynajmniej wyciągała go zza biurka. Czy był to związek, mający szanse na stabilną przyszłość? Nie próbował się nad tym zastanawiać; było stanowczo za wcześnie.
— Cześć, cariño — uśmiechnął się i wyciągnął z kieszeni eleganckich spodni dłonie, by móc ułożyć je na policzkach dziewczyny. W swym kusym stroju przyciągała spojrzenia mężczyzn, co jedynie napawało go dumą. Miał atrakcyjną pannę, co tu dużo mówić.
— Wiem, zebranie z Radą Miasta odrobinę się przeciągnęło. Długo czekasz? — zapytał i spojrzał kątem oka na zegarek, który zdobił jego nadgarstek. Po chwili jednak ułożył dłonie na jej biodrach i zjechał odrobinę niżej, kreśląc palcami ślady na jej odkrytych udach. Najpewniej powinni zniknąć sprzed ratusza, zanim któryś z pracowników oskarży go o horrendalne rzeczy. — Owoce morza? Chyba wolałbym jakiś makaron albo .. czerwone mięso? — jęknął cicho i pochylił się nad nią, by ustami musnąć jej skroni. Ewentualnie, zaspokoił by swój głód jej ciałem.
Patrizia Tribbiani
about
Za dnia pracuje jako opiekunka w domu spokojnej starości, a wieczorami poluje na bogatą parę portek, której mogłaby się uczepić. Mieszka w wynajmowanej przyczepie, ledwo wiąże koniec z końcem, ale nie traci pogody ducha
Podczas gdy Leandro nie poświęcał zbyt wiele czasu na zastanawianie się nad przyszłością swojego związku z Włoszką, Patrizia zdążyła już poczynić pewne plany. Oczywiście nie była głupia i nie zamierzała mówić o nich Barrerze – wiedziała, że faceci na słowo „zobowiązanie” dostają gęsiej skórki, a nie chodziło jej żeby bruneta odstraszyć, a zatrzymać go przy sobie jak najdłużej. Wszelkimi środkami. Dlatego zamierzała krok po kroczku realizować swój plan, oczywiście przede wszystkim używając swojej najlepszej broni – wysokiego libido i bujnych kształtów, którym ciężko było się oprzeć.
Nie rozumiała, co do niej powiedział po hiszpańsku, ale domyślała się, że był to jakiś komplement. Dlatego szeroki uśmiech nie schodził jej z twarzy, bo przecież nikt tak nie łechtało ego faceta jak rozanielone spojrzenie jego chica.
– Za długo – ułożyła usta w podkówkę, po czym ułożyła swoje dłonie na jego torsie, z miną niewiniątka jeżdżąc palcem po jego mięśniach. Cholera, był niesamowicie atrakcyjnym facetem. Była przekonana, że w ratuszu wszystkie singielki, które z nim pracowały, oglądały się za nim. Musiała więc zrobić dzisiejszą pokazówkę przed miejscem jego pracy, żeby zaznaczyć swoje miejsce. – Wiesz, nawet pomyślałam, że może zrobiłabym ci niespodziankę i poczekała na ciebie w domu, w sypialni… – nie dokończyła, żeby Leandro mógł trochę puścić wodze wyobraźni. - …ale uświadomiłam sobie, że przecież nie mam kluczy – wzruszyła ramionami, a następnie powędrowała dłońmi wyżej, poprawiając mu kołnierz koszulki. Uniosła delikatnie wzrok, kiedy poczuła jego usta na swojej skroni.
– Miele, przecież ja nie jem makaronu. Same węglowodany – odparła, co mogło się wydawać absurdalne, że pochodziła z tego samego kraju, co najlepszy makaron na świecie. – Może być to mięso – wywróciła oczami. – Jeśli chcesz, możemy po drodze odwiedzić abuelę. Uwielbia widzieć nas razem – aż się chwyciła za serce. No przecież to grzech odmawiać babci takich przyjemności!
leandro barrera
Nie rozumiała, co do niej powiedział po hiszpańsku, ale domyślała się, że był to jakiś komplement. Dlatego szeroki uśmiech nie schodził jej z twarzy, bo przecież nikt tak nie łechtało ego faceta jak rozanielone spojrzenie jego chica.
– Za długo – ułożyła usta w podkówkę, po czym ułożyła swoje dłonie na jego torsie, z miną niewiniątka jeżdżąc palcem po jego mięśniach. Cholera, był niesamowicie atrakcyjnym facetem. Była przekonana, że w ratuszu wszystkie singielki, które z nim pracowały, oglądały się za nim. Musiała więc zrobić dzisiejszą pokazówkę przed miejscem jego pracy, żeby zaznaczyć swoje miejsce. – Wiesz, nawet pomyślałam, że może zrobiłabym ci niespodziankę i poczekała na ciebie w domu, w sypialni… – nie dokończyła, żeby Leandro mógł trochę puścić wodze wyobraźni. - …ale uświadomiłam sobie, że przecież nie mam kluczy – wzruszyła ramionami, a następnie powędrowała dłońmi wyżej, poprawiając mu kołnierz koszulki. Uniosła delikatnie wzrok, kiedy poczuła jego usta na swojej skroni.
– Miele, przecież ja nie jem makaronu. Same węglowodany – odparła, co mogło się wydawać absurdalne, że pochodziła z tego samego kraju, co najlepszy makaron na świecie. – Może być to mięso – wywróciła oczami. – Jeśli chcesz, możemy po drodze odwiedzić abuelę. Uwielbia widzieć nas razem – aż się chwyciła za serce. No przecież to grzech odmawiać babci takich przyjemności!
leandro barrera
about
Te confieso que me la paso aquí pensando en ti.
Snucie dalekosiężnych planów nie było w stylu bruneta. Nie rozmyślał nad przyszłością, skupiając się na tu i teraz i wyciągając z życia tyle ile mógł — oczywiście, gdy decydował się przed nocą opuścić własny gabinet. W jego mniemaniu, kobiety pojawiały się i znikały i nie należało przywiązywać się do nich aż nad to po zaledwie miesiącu znajomości. Owszem, skłamałby mówiąc, że nie było im razem miło, a dziewczyna jest mu zupełnie obojętna ale uważnie stawiał każdy, kolejny krok, nie chcąc zaprzedać duszy diabłu dla dziewczyny, której nie znał. Łóżkowe preferencje to przecież nie wszystko ale .. połowa sukcesu.
— Opalisz się trochę — rzucił i zahaczył opuszkiem palca o jej podbródek. Gdyby oczywiście mógł, opuściłby spotkanie szybciej i nie kazałby jej czekać przed ratuszem w pełnym słońcu, jednak sprawy burmistrza były w tejże chwili najważniejsze. Nie wiedział na ile jego tryb pracy odpowiadał dziewczynie, bo choć zarabiał niemałe pieniądze, to jednak większość czasu poświęcał służbowym obowiązkom i niejednokrotnie zmuszony był wyrwać się z różnych, prywatnych spotkań, na rzecz pilnej, papierkowej roboty.
— Teraz, gdy tak o tym mówisz, a moja wyobraźnia zaczęła działać, myślę, że trzeba ci go dorobić — odparł, a jego oczy rozbłysły. Na pewno byłby niesamowicie zadowolony z takiej niespodzianki, a dodatkowy klucz, wręczony Tribbiani, wiele by ułatwił. Nie musiałaby wiecznie na niego czekać na mieście lub pod ratuszem, tylko na wygodnej kanapie. Jemu też na pewno byłoby lżej z tą myślą.
— W takim razie mięso. Możemy przejechać się do Cairns i sama wybierzesz jakąś restauracje? — zaproponował, dając jej możliwość podjęcia decyzji. — Albo Port Douglas? Jadłaś kiedyś w Salsa Bar & Grill? — zapytał, rzucając jedyną propozycją, która przychodziła mu teraz do głowy. — Wiesz co, może innym razem. Abuela nie czuje się dziś najlepiej i chyba coś jej zaszkodziło. Chciała odrobinę odpocząć — wymyślił na poczekaniu, nie chcąc natknąć się na jego rodziców. Wiedział, że wybierali się do staruszki w odwiedziny, a nie chciał na tym etapie znajomości, przedstawiać jej rodzinie. — Po jedzeniu pojedziemy do mnie, przygotuje nam drinki i wrócimy do tej niespodzianki o której wspominałaś — uśmiechnął się i sięgnął do kieszeni spodni z której wyjął kluczyki od auta. Nacisnął przycisk odpowiadający za centralny zamek i otworzył drzwi.
Patrizia Tribbiani
— Opalisz się trochę — rzucił i zahaczył opuszkiem palca o jej podbródek. Gdyby oczywiście mógł, opuściłby spotkanie szybciej i nie kazałby jej czekać przed ratuszem w pełnym słońcu, jednak sprawy burmistrza były w tejże chwili najważniejsze. Nie wiedział na ile jego tryb pracy odpowiadał dziewczynie, bo choć zarabiał niemałe pieniądze, to jednak większość czasu poświęcał służbowym obowiązkom i niejednokrotnie zmuszony był wyrwać się z różnych, prywatnych spotkań, na rzecz pilnej, papierkowej roboty.
— Teraz, gdy tak o tym mówisz, a moja wyobraźnia zaczęła działać, myślę, że trzeba ci go dorobić — odparł, a jego oczy rozbłysły. Na pewno byłby niesamowicie zadowolony z takiej niespodzianki, a dodatkowy klucz, wręczony Tribbiani, wiele by ułatwił. Nie musiałaby wiecznie na niego czekać na mieście lub pod ratuszem, tylko na wygodnej kanapie. Jemu też na pewno byłoby lżej z tą myślą.
— W takim razie mięso. Możemy przejechać się do Cairns i sama wybierzesz jakąś restauracje? — zaproponował, dając jej możliwość podjęcia decyzji. — Albo Port Douglas? Jadłaś kiedyś w Salsa Bar & Grill? — zapytał, rzucając jedyną propozycją, która przychodziła mu teraz do głowy. — Wiesz co, może innym razem. Abuela nie czuje się dziś najlepiej i chyba coś jej zaszkodziło. Chciała odrobinę odpocząć — wymyślił na poczekaniu, nie chcąc natknąć się na jego rodziców. Wiedział, że wybierali się do staruszki w odwiedziny, a nie chciał na tym etapie znajomości, przedstawiać jej rodzinie. — Po jedzeniu pojedziemy do mnie, przygotuje nam drinki i wrócimy do tej niespodzianki o której wspominałaś — uśmiechnął się i sięgnął do kieszeni spodni z której wyjął kluczyki od auta. Nacisnął przycisk odpowiadający za centralny zamek i otworzył drzwi.
Patrizia Tribbiani
about
Za dnia pracuje jako opiekunka w domu spokojnej starości, a wieczorami poluje na bogatą parę portek, której mogłaby się uczepić. Mieszka w wynajmowanej przyczepie, ledwo wiąże koniec z końcem, ale nie traci pogody ducha
Patrizia oczywiście oczekiwała, że będzie traktowana przez Leandra jak księżniczka. Chciała być w centrum jego zainteresowania, żeby Barrera obsypywał ją komplementami. I prezentami, co oczywiste. Nie podobała jej się wizja tego, że musiała dzielić się swoim facetem z jego pracą. No chyba, że w tym czasie dostawałaby jego kartę kredytową i mogłaby poszaleć na zakupach, to co innego. W takim wypadku bez problemu zniosłaby te wszystkie niedogodności!
Aż oczy jej się zaświeciły, kiedy usłyszała o dorobieniu jej własnego klucza do jego domu. Szczerze, nienawidziła mieszkania w przyczepie. Co prawda nie była to propozycja przeprowadzki, ale przecież nie będzie jej rozliczał z czasu, który będzie u niego spędzała, prawda? – Naprawdę? Obiecuję ci, że tego nie pożałujesz – odparła z zaczepnym uśmieszkiem, oczywiście mając już w głowie zestaw bielizny, w którym zrobi mu pierwszą niespodziankę. Oczywiście kradzioną ze sklepu z Cairns, bo im mniej materiału zużytego do produkcji, tym bardziej horrendalne ceny.
– Salsa Bar & Gril… – poudawała przez chwilę, że próbuje sobie przypomnieć czy jej nóżka kiedykolwiek tam postanęła. Ale bardzo dobrze znała odpowiedź – knajpę tę znała jedynie z nazwy, bo nie było jej stać na stołowanie się na mieście. Nie, kiedy była singielką rzecz jasna. – Chętnie sobie odświeżę – odparła w końcu posyłając mu promienny uśmiech, który jednak zniknął z jej twarzy na wspomnienie o stanie abueli.
– Och! Mam nadzieję, że to nic poważnego. Pomodlę się za nią – o dziwo szczerze się zmartwiła. Może i lubiła bezdusznie wykorzystywać facetów dla zawartości ich portfela, ale jej sympatia do większości starszych osób z ośrodka była jak najbardziej szczera. A słowa Leandra nie wzbudziły w niej najmniejszych podejrzeń, że to ściema byleby tylko trzymać Pati z dala od jego rodziców.
– Podoba mi się ten plan – odparła radośnie, po czym obeszła auto i usadowiła się na fotelu pasażera. – Ale jeśli byś chciał… możemy zacząć od niespodzianki, żebyś nabrał apetytu… – dodała, kiedy oboje znaleźli się już w aucie. Przygryzła lekko wargę, a jej lewa dłoń zaczęła delikatnie- samymi opuszkami palców - sunąć po jego udzie, ku jego najbardziej newralgicznemu miejscu.
leandro barrera
Aż oczy jej się zaświeciły, kiedy usłyszała o dorobieniu jej własnego klucza do jego domu. Szczerze, nienawidziła mieszkania w przyczepie. Co prawda nie była to propozycja przeprowadzki, ale przecież nie będzie jej rozliczał z czasu, który będzie u niego spędzała, prawda? – Naprawdę? Obiecuję ci, że tego nie pożałujesz – odparła z zaczepnym uśmieszkiem, oczywiście mając już w głowie zestaw bielizny, w którym zrobi mu pierwszą niespodziankę. Oczywiście kradzioną ze sklepu z Cairns, bo im mniej materiału zużytego do produkcji, tym bardziej horrendalne ceny.
– Salsa Bar & Gril… – poudawała przez chwilę, że próbuje sobie przypomnieć czy jej nóżka kiedykolwiek tam postanęła. Ale bardzo dobrze znała odpowiedź – knajpę tę znała jedynie z nazwy, bo nie było jej stać na stołowanie się na mieście. Nie, kiedy była singielką rzecz jasna. – Chętnie sobie odświeżę – odparła w końcu posyłając mu promienny uśmiech, który jednak zniknął z jej twarzy na wspomnienie o stanie abueli.
– Och! Mam nadzieję, że to nic poważnego. Pomodlę się za nią – o dziwo szczerze się zmartwiła. Może i lubiła bezdusznie wykorzystywać facetów dla zawartości ich portfela, ale jej sympatia do większości starszych osób z ośrodka była jak najbardziej szczera. A słowa Leandra nie wzbudziły w niej najmniejszych podejrzeń, że to ściema byleby tylko trzymać Pati z dala od jego rodziców.
– Podoba mi się ten plan – odparła radośnie, po czym obeszła auto i usadowiła się na fotelu pasażera. – Ale jeśli byś chciał… możemy zacząć od niespodzianki, żebyś nabrał apetytu… – dodała, kiedy oboje znaleźli się już w aucie. Przygryzła lekko wargę, a jej lewa dłoń zaczęła delikatnie- samymi opuszkami palców - sunąć po jego udzie, ku jego najbardziej newralgicznemu miejscu.
leandro barrera
about
Te confieso que me la paso aquí pensando en ti.
Wiedział, że wręczenie jej kluczy zaowocuje w podgrzanie atmosfery między nimi i nie wątpił w to, że dziewczyna zdoła go zaskoczyć. Nie chciał jednak by gest ten cokolwiek między nimi przyspieszał, bo nie myślał na ten moment o wspólnym kącie ale czy zdoła to zatrzymać? Już teraz, dziewczyna spędzała u niego sporą część czasu, gdyż po wielu godzinach pracy, nie zawsze był czas i chęci na to by spotykać się na mieście. Poza tym, przez pierwsze tygodnie ich z w i ą z k u, praktycznie nie wychodzili z sypialni.
— Też mam taką nadzieje. Każde zatrucie czy przeziębienie w jej wieku to ogromny strach i ojciec woli dmuchać na zimne — odparł, licząc, że takie wytłumaczenie dziewczynie wystarczy. Nie przemyślał jednak tego do końca, bo przecież Tribbiani bez trudu mogła odkryć jego kłamstwo, odwiedzając jego babkę w ośrodku w którym pracowała. Najwyżej zrobi z siebie ofiarę kłamstwa, które przekazał mu padre. Sam wykształcił umiejętność łgarstwa na najwyższym poziomie i chyba weszło mu to w nawyk..
Gdy wsiadł do auta, od razu odpalił silnik, który wydał z siebie donośny, aczkolwiek przyjemny dla ucha pomruk i gdy chwycił za pas, dłoń dziewczyny znalazła się na jego udzie. Od razu przeniósł na nią swój wzrok i podążał za jej ruchem. Gdy znalazła się niebezpiecznie blisko jego męskości, a paznokcie wbiły się w materiał jego spodni, drażniąc jego skórę, uśmiechnął się i zwilżył językiem usta.
— Widzę, że mała przestrzeń ci nie straszna — odparł i ułożył dłoń na kierownicy. Była odważna i spontaniczna i nie łatwo było dotrzymać jej kroku. — Chętnie skorzystam z propozycji, jednak musimy wstrzymać się do momentu aż wyjedziemy z miasta. Wiem, że nie przeszkadza ci widownia ale wolałbym nie rżnąć się na przednim siedzeniu przed ratuszem z którego niebawem wyjdzie sam burmistrz — dodał bezpardonowo i odjechał z parkingu, a pasy zapiął, gdy tylko włączyli się do ruchu.
Jak zapowiedział, tak zrobił; zorganizowali sobie mały przystanek, gdy minęli tablice wyjazdową z Cairns i zjechali z głównej drogi w leśną ścieżkę. Gdy upewnił się, że nikt nie dostrzeże ich z ulicy, odpiął pas i sięgnął po jej dłoń, zapraszając brunetkę na swe kolana. Odsunął też fotel kierowcy by zrobić jej nieco więcej miejsca i gdy dosiadła go okrakiem, palcami przecisnął po jej udach, podciągając ku górze materiał opiętej sukienki. Nie mieli przestrzeni na zrzucanie z siebie ubrań, więc dziewczyna rozpięła jedynie guziki jego koszuli, a on osunął z jej ramion ramiączka i odkrył jej pełne kształtu piersi. Zsunięcie spodni i bielizny też nie było łatwe ale dość sprawnie poradzili sobie z wyzwaniem, oddając się przyjemnościom w środku dziczy. Przez otwarte okna mogły usłyszeć ich dzikie zwierzęta i modlił się o to by nie natknęli się na nich jacyś szaleni spacerowicze, którzy zdecydowali się na spacer pośrodku n i c z e g o.
koniec
Patrizia Tribbiani
— Też mam taką nadzieje. Każde zatrucie czy przeziębienie w jej wieku to ogromny strach i ojciec woli dmuchać na zimne — odparł, licząc, że takie wytłumaczenie dziewczynie wystarczy. Nie przemyślał jednak tego do końca, bo przecież Tribbiani bez trudu mogła odkryć jego kłamstwo, odwiedzając jego babkę w ośrodku w którym pracowała. Najwyżej zrobi z siebie ofiarę kłamstwa, które przekazał mu padre. Sam wykształcił umiejętność łgarstwa na najwyższym poziomie i chyba weszło mu to w nawyk..
Gdy wsiadł do auta, od razu odpalił silnik, który wydał z siebie donośny, aczkolwiek przyjemny dla ucha pomruk i gdy chwycił za pas, dłoń dziewczyny znalazła się na jego udzie. Od razu przeniósł na nią swój wzrok i podążał za jej ruchem. Gdy znalazła się niebezpiecznie blisko jego męskości, a paznokcie wbiły się w materiał jego spodni, drażniąc jego skórę, uśmiechnął się i zwilżył językiem usta.
— Widzę, że mała przestrzeń ci nie straszna — odparł i ułożył dłoń na kierownicy. Była odważna i spontaniczna i nie łatwo było dotrzymać jej kroku. — Chętnie skorzystam z propozycji, jednak musimy wstrzymać się do momentu aż wyjedziemy z miasta. Wiem, że nie przeszkadza ci widownia ale wolałbym nie rżnąć się na przednim siedzeniu przed ratuszem z którego niebawem wyjdzie sam burmistrz — dodał bezpardonowo i odjechał z parkingu, a pasy zapiął, gdy tylko włączyli się do ruchu.
Jak zapowiedział, tak zrobił; zorganizowali sobie mały przystanek, gdy minęli tablice wyjazdową z Cairns i zjechali z głównej drogi w leśną ścieżkę. Gdy upewnił się, że nikt nie dostrzeże ich z ulicy, odpiął pas i sięgnął po jej dłoń, zapraszając brunetkę na swe kolana. Odsunął też fotel kierowcy by zrobić jej nieco więcej miejsca i gdy dosiadła go okrakiem, palcami przecisnął po jej udach, podciągając ku górze materiał opiętej sukienki. Nie mieli przestrzeni na zrzucanie z siebie ubrań, więc dziewczyna rozpięła jedynie guziki jego koszuli, a on osunął z jej ramion ramiączka i odkrył jej pełne kształtu piersi. Zsunięcie spodni i bielizny też nie było łatwe ale dość sprawnie poradzili sobie z wyzwaniem, oddając się przyjemnościom w środku dziczy. Przez otwarte okna mogły usłyszeć ich dzikie zwierzęta i modlił się o to by nie natknęli się na nich jacyś szaleni spacerowicze, którzy zdecydowali się na spacer pośrodku n i c z e g o.
koniec
Patrizia Tribbiani