about
I'm twenty-seven, but I feel like I live in chapter one
being pregnant in the summer should be illegal
Tęskniła za rodzinnymi świętami. Przez ostatnie lata spędzone w Sydney nie odwiedzała tych stron nawet ze względu na nie. Wysyłała oczywiście prezenty i dzwoniła z życzeniami do najbliższych, ale nie było jej tutaj, na miejscu. Początkowo sama tak zadecydowała. Świętowanie w dużym mieście zdawało się bardziej ekscytujące, niż ten sam coroczny jarmark i pozdrawianie tych samych, znajomych twarzy. Później decydował już Hugo... To przez niego w pewnym momencie zapomniała o tym wewnętrznym cieple i bezinteresowności, z którym zawsze kojarzyły jej się święta. Liczyło się to, jak prezentowali się na instagramie, a tam lepiej sprzedawały się pozory.
Jedną z rzeczy, na której przy okazji świąt zależało jej byłemu partnerowi była żywa choinka. Drzewko przy letniej pogodzie mogło wystać tylko kilka dni, więc zamiast cieszyć się wspólnym czasem i atmosferą, szczerzyli się do zdjęć i kolejnych, nagrywanych na zapas reelsów i storisków, by mieć co wstawiać na instagram przez większość grudnia, a nawet i początek stycznia. Żywe zawsze lepiej wygląda, nie tylko w obiektywie, mówił zawsze Hugo i może nawet miał rację, ale to nie on kilka razy dziennie musiał sprawdzać, czy wśród gałęzi nie zagnieździła się przypadkiem kolejna rodzinka pająków.
Chyba właśnie ze względu na te wspomnienia tak bardzo jej zależało, by jak najszybciej wybrać się na miejscowy jarmark, zakupić sztuczną choinkę, przybrać ją i cieszyć jej widokiem co najmniej do nowego roku. Upały jednak to trochę umożliwiały, aż w końcu przyszedł ten jeden dzień, kiedy temperatura przekroczyć miała 30 stopni tylko gdzieś koło południa i Oakley nie zamierzała tej okazji przepuścić. Ubrała luźną, przewiewną sukienkę, wysmarowała się kremem z mocnym filtrem, na głowę założyła kapelusz z szerszym rondem (temperatura temperaturą, ale indeks UV wciąż był wysoki!) i ruszyła na jedną z okolicznych farm na poszukiwanie idealnej choinki.
Tęskniła za rodzinnymi świętami. Przez ostatnie lata spędzone w Sydney nie odwiedzała tych stron nawet ze względu na nie. Wysyłała oczywiście prezenty i dzwoniła z życzeniami do najbliższych, ale nie było jej tutaj, na miejscu. Początkowo sama tak zadecydowała. Świętowanie w dużym mieście zdawało się bardziej ekscytujące, niż ten sam coroczny jarmark i pozdrawianie tych samych, znajomych twarzy. Później decydował już Hugo... To przez niego w pewnym momencie zapomniała o tym wewnętrznym cieple i bezinteresowności, z którym zawsze kojarzyły jej się święta. Liczyło się to, jak prezentowali się na instagramie, a tam lepiej sprzedawały się pozory.
Jedną z rzeczy, na której przy okazji świąt zależało jej byłemu partnerowi była żywa choinka. Drzewko przy letniej pogodzie mogło wystać tylko kilka dni, więc zamiast cieszyć się wspólnym czasem i atmosferą, szczerzyli się do zdjęć i kolejnych, nagrywanych na zapas reelsów i storisków, by mieć co wstawiać na instagram przez większość grudnia, a nawet i początek stycznia. Żywe zawsze lepiej wygląda, nie tylko w obiektywie, mówił zawsze Hugo i może nawet miał rację, ale to nie on kilka razy dziennie musiał sprawdzać, czy wśród gałęzi nie zagnieździła się przypadkiem kolejna rodzinka pająków.
Chyba właśnie ze względu na te wspomnienia tak bardzo jej zależało, by jak najszybciej wybrać się na miejscowy jarmark, zakupić sztuczną choinkę, przybrać ją i cieszyć jej widokiem co najmniej do nowego roku. Upały jednak to trochę umożliwiały, aż w końcu przyszedł ten jeden dzień, kiedy temperatura przekroczyć miała 30 stopni tylko gdzieś koło południa i Oakley nie zamierzała tej okazji przepuścić. Ubrała luźną, przewiewną sukienkę, wysmarowała się kremem z mocnym filtrem, na głowę założyła kapelusz z szerszym rondem (temperatura temperaturą, ale indeks UV wciąż był wysoki!) i ruszyła na jedną z okolicznych farm na poszukiwanie idealnej choinki.
