about
Próbuję realizować swoje marzenia o własnej knajpie, rozkochać w sobie dziewczynę marzeń, ale moja dawna miłość wróciła do miasta
Adonis od zawsze uważał, że w jego życiu wydarzyły się trzy katastrofy, które skutecznie go ukształtowały.
Pierwszą z nich, był oczywiście fakt nadania mu przez rodziców imienia Adonis. No głupszego pomysłu chyba już nie mieli. Brooks uważał, że były dwie możliwości takiego stanu rzeczy. Albo jego ojciec – oczywiście w stanie upojenia alkoholowego – sam wybrał się do urzędu i bez wiedzy jego matki wybrał imię z mitologii greckiej. Ewentualnie, jego matka założyła się z przyjaciółkami, która nada swojemu dziecku głupsze imię – w klasie Adonisa była jeszcze Afrodyta i Persefona.
Brooks sam nie wiedział, co było gorsze. To, że dzieciaki naśmiewały się z jego imienia, czy też to, że ogólnie cisnęły bekę z jego kolorowego aparatu na zęby i mało ponętnej figury.
Teraz, będąc już w wieku lat dwudziestu dziewięciu, Adonis doszedł do wniosku, że w sumie jego imię nie jest głupie, tylko niepowtarzalne. Żeby jeszcze nieco zbliżyć się do greckiego pierwowzoru, gdzieś tak w szkole średniej, kucharzyna nasz postanowił o siebie zadbać. Zaczął biegać i uczęszczać na siłownię. Zrobił sobie kilka tatuaży i nagle okazało się, że stał się mężczyzną całkiem atrakcyjnym.
Drugim wydarzeniem, które ukształtowało charakter Adonisa była śmierć jego ojca. Miał wtedy trzynaście lat. Utrata wzoru do naśladowania dla nastolatka, którym wtedy był była niezwykle ciężka. Brooks zawsze był skryty i małomówny, jednak po stracie ojca, jeszcze bardziej zamknął się w sobie, skupiając się na nauce i pomocy matce, która została sama z siódemką synów. A wychowanie takiej gromady jak oni, nigdy nie było łatwe. Każdy miał inny charakter. Każdy chciał czegoś innego, jednak Winona, wiedziała jak sobie z nimi radzić.
Przeprowadza do Lorne Bay też nie należała do najłatwiejszych. Adonis musiał pożegnać swoich przyjaciół i na nowo zadomowić się w innym mieście. Dla osiemnastolatka, którym wtedy był nie było to najłatwiejsze. Co prawda, nie wyglądał już jak puszysta kulka, którą był dziesięć lat wcześniej, jednak niechęć obcowania z idiotami, albo niezręczny moment przedstawiania się i nawiązywania relacji, sprawiał, że czuł się niekomfortowo. Z czasem to jednak minęło, a i jego bracia zawsze powtarzali mu, żeby nie był miękką fają tylko prawdziwym facetem, jak na Brooksa przystało.
Tragedia trzecia była dniem, w którym jego młodszy brat Archer miał wypadek. Adonis do dziś obwinia się o to wszystko, chociaż przecież nie było w tym jego winy. Był najtrzeźwiejszy z nich wszystkich, a mimo to nie zareagował, kiedy zaczęli bawić się w te swoje durne zakłady. To on był tym, który poinformował matkę o wszystkim. On niemal nie odstępował brata na krok, kiedy ten leżał w szpitalu. I to chyba on był tym, który najbardziej się cieszył, kiedy Archie otworzył oczy.
Na szczęście, przez ostatnie trzy lata, nie wydarzyło się już nic, co mogłoby zachwiać ustabilizowanym życiem Adonisa. Powoli dobiegał do trzydziestki. W końcu wyprowadził się z domu i zamieszkał sam, a gdzieś tam w dalekiej przyszłości widział siebie otwierającego swoją wymarzoną knajpę.
» Od roku mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, bo kto widział prawie trzydziestoletniego chłopa nadal mieszkającego z matką.
» Mimo, że jego młodszy brat pracuje w banku, Adonis nie ufa tym instytucjom i skrzętnie zbiera oszczędności w śwince skarbonce, ewentualnie skarpetce.
» Ludzie zbierają różne rzeczy, prawda? Adonis kolekcjonuje garnki. Małe, duże. Emaliowane, ze stali nierdzewnej. Nie wiesz co kupić mu na urodziny? Kup garnek.
» Kiedy nie wie co powiedzieć, a z natury jest osobnikiem małomównym, po prostu gotuje. W końcu do serca najłatwiej trafić przez żołądek.
» Chociaż wie, że wypadek Archera nie wydarzył się z jego winy, to jednak odczuwa sile wyrzuty sumienia. Przecież mógł go lepiej pilnować.
» Z zasady nie pija alkoholu. Niby Brooksowie mają „twarde głowy”, ale jemu szumi we łbie już po dwóch kolejkach.
» Za kawą nie przepada, za to uwielbia herbatę i wszelkiego rodzaju napoje słodzone.
» Od czasu do czasu gra na gitarze, więc jest idealną opcją, jeśli szukasz grajka, np. na ognisko.
» Od dziecka pasjonował się gotowaniem. Pierwsza książka, po którą sięgnął, była książką kucharską jego matki. Najpierw oglądał obrazki, a kiedy nieco podrósł zaczął eksperymentować. Gotowanie to jego pasja. Uwielbia karmić swoich przyjaciół i najbliższych.
» Marzy o otworzeniu własnej knajpy z jego własnymi, autorskimi przepisami.
» Jest mistrzem oszczędzania. Każdy zarobiony grosz odkłada, by móc spełnić swoje marzenia.
» Nigdy nie był w związku. Albo nie ma na to czasu, albo nie spotkał jeszcze na swojej drodze kogoś, kto skutecznie zawróciłby mu w głowie.
Pierwszą z nich, był oczywiście fakt nadania mu przez rodziców imienia Adonis. No głupszego pomysłu chyba już nie mieli. Brooks uważał, że były dwie możliwości takiego stanu rzeczy. Albo jego ojciec – oczywiście w stanie upojenia alkoholowego – sam wybrał się do urzędu i bez wiedzy jego matki wybrał imię z mitologii greckiej. Ewentualnie, jego matka założyła się z przyjaciółkami, która nada swojemu dziecku głupsze imię – w klasie Adonisa była jeszcze Afrodyta i Persefona.
Brooks sam nie wiedział, co było gorsze. To, że dzieciaki naśmiewały się z jego imienia, czy też to, że ogólnie cisnęły bekę z jego kolorowego aparatu na zęby i mało ponętnej figury.
Teraz, będąc już w wieku lat dwudziestu dziewięciu, Adonis doszedł do wniosku, że w sumie jego imię nie jest głupie, tylko niepowtarzalne. Żeby jeszcze nieco zbliżyć się do greckiego pierwowzoru, gdzieś tak w szkole średniej, kucharzyna nasz postanowił o siebie zadbać. Zaczął biegać i uczęszczać na siłownię. Zrobił sobie kilka tatuaży i nagle okazało się, że stał się mężczyzną całkiem atrakcyjnym.
Drugim wydarzeniem, które ukształtowało charakter Adonisa była śmierć jego ojca. Miał wtedy trzynaście lat. Utrata wzoru do naśladowania dla nastolatka, którym wtedy był była niezwykle ciężka. Brooks zawsze był skryty i małomówny, jednak po stracie ojca, jeszcze bardziej zamknął się w sobie, skupiając się na nauce i pomocy matce, która została sama z siódemką synów. A wychowanie takiej gromady jak oni, nigdy nie było łatwe. Każdy miał inny charakter. Każdy chciał czegoś innego, jednak Winona, wiedziała jak sobie z nimi radzić.
Przeprowadza do Lorne Bay też nie należała do najłatwiejszych. Adonis musiał pożegnać swoich przyjaciół i na nowo zadomowić się w innym mieście. Dla osiemnastolatka, którym wtedy był nie było to najłatwiejsze. Co prawda, nie wyglądał już jak puszysta kulka, którą był dziesięć lat wcześniej, jednak niechęć obcowania z idiotami, albo niezręczny moment przedstawiania się i nawiązywania relacji, sprawiał, że czuł się niekomfortowo. Z czasem to jednak minęło, a i jego bracia zawsze powtarzali mu, żeby nie był miękką fają tylko prawdziwym facetem, jak na Brooksa przystało.
Tragedia trzecia była dniem, w którym jego młodszy brat Archer miał wypadek. Adonis do dziś obwinia się o to wszystko, chociaż przecież nie było w tym jego winy. Był najtrzeźwiejszy z nich wszystkich, a mimo to nie zareagował, kiedy zaczęli bawić się w te swoje durne zakłady. To on był tym, który poinformował matkę o wszystkim. On niemal nie odstępował brata na krok, kiedy ten leżał w szpitalu. I to chyba on był tym, który najbardziej się cieszył, kiedy Archie otworzył oczy.
Na szczęście, przez ostatnie trzy lata, nie wydarzyło się już nic, co mogłoby zachwiać ustabilizowanym życiem Adonisa. Powoli dobiegał do trzydziestki. W końcu wyprowadził się z domu i zamieszkał sam, a gdzieś tam w dalekiej przyszłości widział siebie otwierającego swoją wymarzoną knajpę.
» Od roku mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, bo kto widział prawie trzydziestoletniego chłopa nadal mieszkającego z matką.
» Mimo, że jego młodszy brat pracuje w banku, Adonis nie ufa tym instytucjom i skrzętnie zbiera oszczędności w śwince skarbonce, ewentualnie skarpetce.
» Ludzie zbierają różne rzeczy, prawda? Adonis kolekcjonuje garnki. Małe, duże. Emaliowane, ze stali nierdzewnej. Nie wiesz co kupić mu na urodziny? Kup garnek.
» Kiedy nie wie co powiedzieć, a z natury jest osobnikiem małomównym, po prostu gotuje. W końcu do serca najłatwiej trafić przez żołądek.
» Chociaż wie, że wypadek Archera nie wydarzył się z jego winy, to jednak odczuwa sile wyrzuty sumienia. Przecież mógł go lepiej pilnować.
» Z zasady nie pija alkoholu. Niby Brooksowie mają „twarde głowy”, ale jemu szumi we łbie już po dwóch kolejkach.
» Za kawą nie przepada, za to uwielbia herbatę i wszelkiego rodzaju napoje słodzone.
» Od czasu do czasu gra na gitarze, więc jest idealną opcją, jeśli szukasz grajka, np. na ognisko.
» Od dziecka pasjonował się gotowaniem. Pierwsza książka, po którą sięgnął, była książką kucharską jego matki. Najpierw oglądał obrazki, a kiedy nieco podrósł zaczął eksperymentować. Gotowanie to jego pasja. Uwielbia karmić swoich przyjaciół i najbliższych.
» Marzy o otworzeniu własnej knajpy z jego własnymi, autorskimi przepisami.
» Jest mistrzem oszczędzania. Każdy zarobiony grosz odkłada, by móc spełnić swoje marzenia.
» Nigdy nie był w związku. Albo nie ma na to czasu, albo nie spotkał jeszcze na swojej drodze kogoś, kto skutecznie zawróciłby mu w głowie.
Środek transportu
Jeździ Chevroletem Silverado, na którego dość długo zbierał pieniądze do skarpetki
Związek ze społecznością Aborygenów
Za sprawą drugiej żony dziadka Linda, która w połowie jest Aborygenką, zetknął się z kulturą rdzennych mieszkańców Australii, ale nie żeby go to jakoś mocno ciekawiło
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pracy, gdzie spędza większość swojego czasu; w jego własnym mieszkaniu; w barach wszelakich lub na siłowni
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Mama lub piątka braci - ktoś na pewno się zainteresuje
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale bez trwałych uszczerbków na zdrowiu
Jeździ Chevroletem Silverado, na którego dość długo zbierał pieniądze do skarpetki
Związek ze społecznością Aborygenów
Za sprawą drugiej żony dziadka Linda, która w połowie jest Aborygenką, zetknął się z kulturą rdzennych mieszkańców Australii, ale nie żeby go to jakoś mocno ciekawiło
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pracy, gdzie spędza większość swojego czasu; w jego własnym mieszkaniu; w barach wszelakich lub na siłowni
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Mama lub piątka braci - ktoś na pewno się zainteresuje
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale bez trwałych uszczerbków na zdrowiu
Adonis Brooks
Andre Hamann
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
