about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Urodziłam się w Lorne Bay. Niewielkie miasteczko znajdujące się w stanie Queensland, od zawsze było moim domem. Rodzina Byrnes związana jest z nim od pokoleń. Moi rodzice, Anna i Thomas, przez długie lata prowadzili tutaj niewielką piekarnie La Panetteria. Obecnie ten niewielki biznes jest moją własnością i zależy mi na tym, aby funkcjonował równie dobrze co dawniej. Może nawet lepiej? Co zabawne, jeszcze kilka lat temu nie brałam pod uwagę pracy w piekarni. Miałam zupełnie inne plany na przyszłość. Chciałam być nauczycielem - takim, który pracowałby z młodszymi dziećmi. W tym celu udałam się nawet na studia do Cairns. Po kilku latach udało mi się zdobyć odpowiedni dyplom.
Finnegan obecny był w moim życiu od dawna. Może nawet był tutaj od zawsze? Starszy zaledwie o rok chłopak, zawrócił mi w głowie jeszcze przed końcem szkoły średniej. Swego czasu byłam przekonana o tym, że będzie on moim "na zawsze". Nie wahałam się ani sekundy, kiedy poprosił mnie o rękę. Nie miało dla mnie większego znaczenia to, że wciąż byliśmy młodzi i z niczym nie musieliśmy się śpieszyć. Cholernie przerażona byłam natomiast w momencie, kiedy w dwa lata później na teście ciążowym - pierwszym, trzecim, a nawet piątym - pojawił się wynik pozytywny. W wieku zaledwie 24 lat, miałam zostać matką. Niektórzy mogliby powiedzieć, że to dobry moment na to, żeby założyć prawdziwą rodzinę. Dla mnie jednak dużym problemem był brak możliwości podjęcia pracy w zawodzie. Bałam się, że ten jeden moment będzie miał olbrzymi wpływ na to, jak będzie wyglądało całe moje dalsze życie. W chwili obecnej mogę powiedzieć, że się pod tym względem nie pomyliłam.
Teddy okazała się silną, zdrową dziewczynką. Szybko zdołała skraść moje serce. Tak samo jak mnie, wokół palca bez trudu okręciła sobie Finna. Rosła jak na drożdżach. Z perspektywy czasu ciężko mi zaprzeczyć temu, że to właśnie wtedy byliśmy najszczęśliwsi. Wszystko zdawało się dobrze układać. Czułam się tak, jakby poszczególne elementy układanki znalazły się na odpowiednich miejscach. Nie spodziewałam się tego, że ten okres okaże się zaledwie krótką chwilą ciszy przed burzą - na tyle silną, że wywróciła wszystko do góry nogami. Na początku byłam po jego stronie. Wierzyłam, że wszystko się ułoży; że to tylko drobne nieporozumienie. Kiedy jednak czas płynął, a nasza sytuacja (jego sytuacja?) nie wyglądała lepiej, zaczęłam się coraz więcej zastanawiać nad tym, co wydarzyło się naprawdę. Chociaż nie powinnam tego robić, razem z Teddy poszłam na spotkanie z kobietą, przez którą mój mąż znalazł się w więzieniu. Nigdy nie czułam się tak źle jak w tamtej chwili. Nigdy nie miałam też tylu wątpliwości. Nie byłam pewna tego, komu należało zaufać.
W tamtym czasie nieocenionym wsparciem była dla mnie starsza siostra oraz rodzice. Chociaż nie byłam pewna tej decyzji, zrobiłam to czego ode mnie oczekiwali. Przestałam odwiedzać Finna w więzieniu. Przestałam się z nim kontaktować. Skupiłam się na Teddy oraz sobie. Zaczęłam pracować w piekarni. Po kilku miesiącach zgodziłam się na to, żeby przygotować papiery rozwodowe. Miałam na nowo stać się wolną kobietą. Choć moi bliscy od tamtego momentu przekonani są o tym, że rozwód został sformalizowany, prawda niestety jest inna. Bardziej skomplikowana? Nie byłam w stanie przekazać tych dokumentów dalej. Mijały pierw dni, później miesiące, a teczka z podpisanymi papierami leżała nadal w szufladzie mojej szafki nocnej.
Nadal się tutaj znajduje.
Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że ruszyłam ze swoim życiem dalej. Kilka miesięcy temu przejęłam rodzinną piekarnie. Wciąż zajmuje się Teddy. W moim życiu pojawił się nowy mężczyzna, który uwielbia moją córkę, a na palcu znalazł się zaręczynowy pierścionek, ale... problem w tym, że wszystko jest jednym wielkim kłamstwem, a ja nie potrafię się do tego przyznać.
Finnegan obecny był w moim życiu od dawna. Może nawet był tutaj od zawsze? Starszy zaledwie o rok chłopak, zawrócił mi w głowie jeszcze przed końcem szkoły średniej. Swego czasu byłam przekonana o tym, że będzie on moim "na zawsze". Nie wahałam się ani sekundy, kiedy poprosił mnie o rękę. Nie miało dla mnie większego znaczenia to, że wciąż byliśmy młodzi i z niczym nie musieliśmy się śpieszyć. Cholernie przerażona byłam natomiast w momencie, kiedy w dwa lata później na teście ciążowym - pierwszym, trzecim, a nawet piątym - pojawił się wynik pozytywny. W wieku zaledwie 24 lat, miałam zostać matką. Niektórzy mogliby powiedzieć, że to dobry moment na to, żeby założyć prawdziwą rodzinę. Dla mnie jednak dużym problemem był brak możliwości podjęcia pracy w zawodzie. Bałam się, że ten jeden moment będzie miał olbrzymi wpływ na to, jak będzie wyglądało całe moje dalsze życie. W chwili obecnej mogę powiedzieć, że się pod tym względem nie pomyliłam.
Teddy okazała się silną, zdrową dziewczynką. Szybko zdołała skraść moje serce. Tak samo jak mnie, wokół palca bez trudu okręciła sobie Finna. Rosła jak na drożdżach. Z perspektywy czasu ciężko mi zaprzeczyć temu, że to właśnie wtedy byliśmy najszczęśliwsi. Wszystko zdawało się dobrze układać. Czułam się tak, jakby poszczególne elementy układanki znalazły się na odpowiednich miejscach. Nie spodziewałam się tego, że ten okres okaże się zaledwie krótką chwilą ciszy przed burzą - na tyle silną, że wywróciła wszystko do góry nogami. Na początku byłam po jego stronie. Wierzyłam, że wszystko się ułoży; że to tylko drobne nieporozumienie. Kiedy jednak czas płynął, a nasza sytuacja (jego sytuacja?) nie wyglądała lepiej, zaczęłam się coraz więcej zastanawiać nad tym, co wydarzyło się naprawdę. Chociaż nie powinnam tego robić, razem z Teddy poszłam na spotkanie z kobietą, przez którą mój mąż znalazł się w więzieniu. Nigdy nie czułam się tak źle jak w tamtej chwili. Nigdy nie miałam też tylu wątpliwości. Nie byłam pewna tego, komu należało zaufać.
W tamtym czasie nieocenionym wsparciem była dla mnie starsza siostra oraz rodzice. Chociaż nie byłam pewna tej decyzji, zrobiłam to czego ode mnie oczekiwali. Przestałam odwiedzać Finna w więzieniu. Przestałam się z nim kontaktować. Skupiłam się na Teddy oraz sobie. Zaczęłam pracować w piekarni. Po kilku miesiącach zgodziłam się na to, żeby przygotować papiery rozwodowe. Miałam na nowo stać się wolną kobietą. Choć moi bliscy od tamtego momentu przekonani są o tym, że rozwód został sformalizowany, prawda niestety jest inna. Bardziej skomplikowana? Nie byłam w stanie przekazać tych dokumentów dalej. Mijały pierw dni, później miesiące, a teczka z podpisanymi papierami leżała nadal w szufladzie mojej szafki nocnej.
Nadal się tutaj znajduje.
Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że ruszyłam ze swoim życiem dalej. Kilka miesięcy temu przejęłam rodzinną piekarnie. Wciąż zajmuje się Teddy. W moim życiu pojawił się nowy mężczyzna, który uwielbia moją córkę, a na palcu znalazł się zaręczynowy pierścionek, ale... problem w tym, że wszystko jest jednym wielkim kłamstwem, a ja nie potrafię się do tego przyznać.
Środek transportu
Jest właścicielką kilkuletniego auta - Hyundai i30.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak związków.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najwięcej czasu spędzam w pracy (za kasą w piekarni) i w domu. Staram się poświęcać dużo uwagi córce, dzięki czemu można mnie znaleźć w miejscach przeznaczonych bądź przyjaznych dzieciom.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
W dokumentach jako osoba do kontaktu nadal widnieje Finnegan Broussard. Jeśli jednak znasz naszą sytuacje (w małym miasteczku trudno o bycie niezorientowanym) najpewniej powiadomisz moich rodziców lub siostrę.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Zgadzam się na ingerencje Mistrza Gry, przy czym proszę o wcześniejszą informacje na PW, kiedy w grę wchodzą mocniejsze zagrania.
Jest właścicielką kilkuletniego auta - Hyundai i30.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak związków.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najwięcej czasu spędzam w pracy (za kasą w piekarni) i w domu. Staram się poświęcać dużo uwagi córce, dzięki czemu można mnie znaleźć w miejscach przeznaczonych bądź przyjaznych dzieciom.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
W dokumentach jako osoba do kontaktu nadal widnieje Finnegan Broussard. Jeśli jednak znasz naszą sytuacje (w małym miasteczku trudno o bycie niezorientowanym) najpewniej powiadomisz moich rodziców lub siostrę.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Zgadzam się na ingerencje Mistrza Gry, przy czym proszę o wcześniejszą informacje na PW, kiedy w grę wchodzą mocniejsze zagrania.
Penny Byrnes
Emilia Clarke
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
