about
egipska księżniczka w swojej aptece, nadal mieszka z mamą i boi się wyjść sięgnąć po swoje marzenia
Uśmiecha się, chociaż za plecami słyszy słowa obelg. Niczym drzazga wbijają się w miękkie serce, wypełniając duże, czekoladowe oczy łzami. W oczach zaklęte było egipsko-libańskie dziedzictwo, przywiezione zza morza. Niosła je na swoich wątłych barkach razem z bratem. Zawsze razem, zawsze ramię w ramię przeciwko światu. Czasem mu zazdrościła, tego, że potrafił odciąć się od trudnej codzienności, która nie zawsze malowała się w dobrych barwach. Ona zawsze spoglądała na świat przez pryzmat rozumu i rozsądku. Dlatego nigdy nie rozumiała, dlaczego ludzie czasem patrzyli na nią krzywo. Przecież też miała dwoje oczu, nos, ręce i nogi.
Matka – osoba niosąca ciepło w sercu. Tuliła ją do siebie, kiedy z dużych oczu ciekły rzewne łzy. Zawsze była z nią matka, ojciec to jedynie mgliste wspomnienie. Obraz jego twarzy, na której majaczył czasem uśmiech, a czasem dziwny grymas. Później jest już pustka, w miejscu, w którym powinna stać figura ojca. Jego miejsce wypełniali inni; czasem była to matka, innym razem babcia, ale najczęściej pojawiał się tam Nadir.
W szkole siedziała z boku, bazgrząc coś w zeszycie. Innym razem zaszywała się w bibliotece, przerzucając strony kolejnej książki. To one były jej najwierniejszym kompanem. Wiedzę chłonęła jak gąbka, nawet jeżeli nie musiała poświęcać wiele czasu na zapamiętywanie zagadnień, czy też wykonywania mniej lub bardziej skomplikowanych działań matematycznych. Podobno była genialna – gdyby ktoś się jej zapytał ona po prostu wiedziała. Poza książkami nie miała zbyt wiele życia, dzieliła czas między szkołą i rodziną.
Zakochana była jedynie raz – do szaleństwa, nie umiała inaczej. Nauczona życia w zgodzie ze swoimi emocjami, często dawała się im ponosić. Dlatego myślała, że zwariowała, kiedy to pierwsze, nastoletnie zauroczenie otuliło ją szczelnie niczym kołdra. Nie spodziewała się, że tak to się wszystko potoczy. Tym bardziej bolało, kiedy jego rodzina widziała w niej jedynie córkę imigrantów. Życie miało wyglądać inaczej – wróżono jej karierę na najlepszych uczelniach. Zamiast tego to on pojechał, wbrew sobie, wbrew im. A ona? Została. Poszła na najbliższy uniwersytet, skończyła farmaceutykę i dzięki babci załapała pracę w lokalnej aptece.
To tylko tyle – jej życie jest nudne. Pozbawione smaku. Za bardzo się bała wyciągnąć rękę po coś więcej. Zasłaniała się troską o matkę, a tak naprawdę obawiała się zaryzykować. Utknęła w miejscu i nie zapowiadało się na to, aby miało się to zmienić.
x z racji swojego pochodzenia umie płynnie mówić po arabsku, oprócz tego potrafi porozumieć się w języku rosyjskim oraz hiszpańskim
x dokarmia koty z okolicy, wszystkie z nich mają też imiona i swoją osobną miskę,
x oprócz tego ma także owczarka australijskiego imieniem Panda,
x uwielbia oglądać kiczowate komedie romantyczne,
x w wolnym czasie chodzi na wolontariat do schroniska,
x często chodzi o mieście w szerokich dresach dresach i za dużych koszulkach,
Matka – osoba niosąca ciepło w sercu. Tuliła ją do siebie, kiedy z dużych oczu ciekły rzewne łzy. Zawsze była z nią matka, ojciec to jedynie mgliste wspomnienie. Obraz jego twarzy, na której majaczył czasem uśmiech, a czasem dziwny grymas. Później jest już pustka, w miejscu, w którym powinna stać figura ojca. Jego miejsce wypełniali inni; czasem była to matka, innym razem babcia, ale najczęściej pojawiał się tam Nadir.
W szkole siedziała z boku, bazgrząc coś w zeszycie. Innym razem zaszywała się w bibliotece, przerzucając strony kolejnej książki. To one były jej najwierniejszym kompanem. Wiedzę chłonęła jak gąbka, nawet jeżeli nie musiała poświęcać wiele czasu na zapamiętywanie zagadnień, czy też wykonywania mniej lub bardziej skomplikowanych działań matematycznych. Podobno była genialna – gdyby ktoś się jej zapytał ona po prostu wiedziała. Poza książkami nie miała zbyt wiele życia, dzieliła czas między szkołą i rodziną.
Zakochana była jedynie raz – do szaleństwa, nie umiała inaczej. Nauczona życia w zgodzie ze swoimi emocjami, często dawała się im ponosić. Dlatego myślała, że zwariowała, kiedy to pierwsze, nastoletnie zauroczenie otuliło ją szczelnie niczym kołdra. Nie spodziewała się, że tak to się wszystko potoczy. Tym bardziej bolało, kiedy jego rodzina widziała w niej jedynie córkę imigrantów. Życie miało wyglądać inaczej – wróżono jej karierę na najlepszych uczelniach. Zamiast tego to on pojechał, wbrew sobie, wbrew im. A ona? Została. Poszła na najbliższy uniwersytet, skończyła farmaceutykę i dzięki babci załapała pracę w lokalnej aptece.
To tylko tyle – jej życie jest nudne. Pozbawione smaku. Za bardzo się bała wyciągnąć rękę po coś więcej. Zasłaniała się troską o matkę, a tak naprawdę obawiała się zaryzykować. Utknęła w miejscu i nie zapowiadało się na to, aby miało się to zmienić.
x z racji swojego pochodzenia umie płynnie mówić po arabsku, oprócz tego potrafi porozumieć się w języku rosyjskim oraz hiszpańskim
x dokarmia koty z okolicy, wszystkie z nich mają też imiona i swoją osobną miskę,
x oprócz tego ma także owczarka australijskiego imieniem Panda,
x uwielbia oglądać kiczowate komedie romantyczne,
x w wolnym czasie chodzi na wolontariat do schroniska,
x często chodzi o mieście w szerokich dresach dresach i za dużych koszulkach,
Środek transportu
Porusza się zdecydowanie za dużym dla siebie SUVem, chevroletem captivą z 2012.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie posiada korzeni aborygeńskich.
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pracy albo w parku
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Matkę albo brata.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, hulaj dusza piekła nie ma.
Porusza się zdecydowanie za dużym dla siebie SUVem, chevroletem captivą z 2012.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie posiada korzeni aborygeńskich.
Najczęściej spotkasz mnie w:
W pracy albo w parku
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Matkę albo brata.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, hulaj dusza piekła nie ma.
Menna Al Khansa
Banita Sandhu
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
