about
Z jednej strony rozpieszczona córeczka bogatych rodziców, a z drugiej jednak trochę zagubiona i osamotniona dziewczyna. Chętnie korzysta z pieniędzy rodziców i bez przerwy ucieka przed dorosłością oraz odpowiedzialnością.
Gdyby serial Netflixa o amerykańskich dzieciakach z bogatych domów był czyimś życiem, byłoby to życie Charlotte Quinn. Tyle, że w Australii. Dziś wprawdzie Lottie nie zalicza się już do dzieciaków, lecz jednak tak właśnie wygląda poniekąd jej życie. Ale od początku.
Urodziła się w Cairns, w październikową noc, będąc niejako częścią planu swojej matki. Planu, bo do idealnego życia państwu Quinn brakowało już tylko dziecka. Czy byli psychicznie gotowi na rodzicielstwo? Niestety miało to dla nich marginalne znaczenie. To nie tak, że byli złymi rodzicami. Starali się zapewniać córce wszystko to, co najlepsze, ale mankamentem było to, że nie poświęcali jej zbyt wiele czasu. Charlotte wychowywała się więc głównie w towarzystwie niań, okazyjnie babć i ciotek. Brak czasu Quinnowie starali się wynagradzać jej drogimi prezentami i spełnianiem jej zachcianek, więc generalnie mocno ją rozpieszczali. Zazwyczaj takie coś negatywnie procentuje w dorosłym życiu. Lottie bywa trochę oderwana od rzeczywistości, ale jednocześnie nie jest złą osobą. Chętnie pomaga innym, jest wspierająca i dobra z niej przyjaciółka. Drobne niedoskonałości można jej więc wybaczyć.
U Quinnów wszystko zawsze musiało być idealne, jak w podręczniku dla perfekcyjnych rodzin z obrazka. Nic więc dziwnego, że przez pewien czas mała Charlotte chodziła na lekcje baletu, a później tenisa. No i oczywiście umie grać na pianinie. Co prawda, żadna z tych rzeczy nie została z nią w dorosłym życiu, ale przynajmniej pani Quinn ma w albumie zdjęcia Lottie jako baletnicy i tenisistki, czym chwali się przy każdej możliwej okazji. Podobnie było ze studiami, bo choć Charlotte wolała jakiś językowy kierunek, to ostatecznie dała namówić się na prawo. W domyśle pewnego dnia ma przejąć z kuzynostwem kancelarię, którą jej ojciec prowadzi w Cairns z bratem. Nie jest tym zainteresowana i wolałaby już chyba pracę w firmie kosmetycznej swojej mamy, ale na razie nie przejmuje się niczym i żyje na utrzymaniu rodziców, którzy święcie wierzą w to, że pokierują jej życiem tak, jak będą chcieli.
Charlotte jest mądra i ma potencjał, ale problem w tym, że nie ma jej kto pchnąć w odpowiednim kierunku. Rodzice wywierają na niej presję, co raczej zniechęca ją do działania, nie ma rodzeństwa, a zakochana była raz w życiu. To była wprawdzie zupełnie szczenięca miłość, ale chyba właśnie przy nim, przy Timothym, mogła czuć się w pełni sobą. Gdy zgarnęła go policja i usłyszała, że chodzi o narkotyki, poczuła do niego żal, że nie był z nią szczery. Nie próbowała się z nim kontaktować, do czego zresztą namawiali ją rodzice, szczególnie ojciec. Z czasem wprawdzie żal minął, ale dala sobie wmówić, że lepiej, jeśli spróbuje o nim zapomnieć. Być może w pewnym stopniu jej się udało, choć często go wspomina, ale nigdy w życiu nie udało jej się już nikogo pokochać. Zamiast tego nauczyła się korzystać z uroków przelotnych romansów, choć nie do końca są to jej klimaty. Jak najłatwiej zapomnieć? Imprezując. Tak właśnie zrobiła Charlotte, dla której pałętanie się po klubach to w sumie chleb powszedni. Nie, żeby wpadła w złe towarzystwo, bo zwykle imprezuje w zaufanym gronie, jednak patrząc na jej życie, nie da się nie zauważyć, że mogłaby wybrać o wiele lepszą drogę. Na razie jednak jest zajęta zagłuszaniem nawracającego bólu istnienia i pytań rodziców o to, czemu jej rówieśnicy zakładają już własne rodziny, a ona nadal nie.
Urodziła się w Cairns, w październikową noc, będąc niejako częścią planu swojej matki. Planu, bo do idealnego życia państwu Quinn brakowało już tylko dziecka. Czy byli psychicznie gotowi na rodzicielstwo? Niestety miało to dla nich marginalne znaczenie. To nie tak, że byli złymi rodzicami. Starali się zapewniać córce wszystko to, co najlepsze, ale mankamentem było to, że nie poświęcali jej zbyt wiele czasu. Charlotte wychowywała się więc głównie w towarzystwie niań, okazyjnie babć i ciotek. Brak czasu Quinnowie starali się wynagradzać jej drogimi prezentami i spełnianiem jej zachcianek, więc generalnie mocno ją rozpieszczali. Zazwyczaj takie coś negatywnie procentuje w dorosłym życiu. Lottie bywa trochę oderwana od rzeczywistości, ale jednocześnie nie jest złą osobą. Chętnie pomaga innym, jest wspierająca i dobra z niej przyjaciółka. Drobne niedoskonałości można jej więc wybaczyć.
U Quinnów wszystko zawsze musiało być idealne, jak w podręczniku dla perfekcyjnych rodzin z obrazka. Nic więc dziwnego, że przez pewien czas mała Charlotte chodziła na lekcje baletu, a później tenisa. No i oczywiście umie grać na pianinie. Co prawda, żadna z tych rzeczy nie została z nią w dorosłym życiu, ale przynajmniej pani Quinn ma w albumie zdjęcia Lottie jako baletnicy i tenisistki, czym chwali się przy każdej możliwej okazji. Podobnie było ze studiami, bo choć Charlotte wolała jakiś językowy kierunek, to ostatecznie dała namówić się na prawo. W domyśle pewnego dnia ma przejąć z kuzynostwem kancelarię, którą jej ojciec prowadzi w Cairns z bratem. Nie jest tym zainteresowana i wolałaby już chyba pracę w firmie kosmetycznej swojej mamy, ale na razie nie przejmuje się niczym i żyje na utrzymaniu rodziców, którzy święcie wierzą w to, że pokierują jej życiem tak, jak będą chcieli.
Charlotte jest mądra i ma potencjał, ale problem w tym, że nie ma jej kto pchnąć w odpowiednim kierunku. Rodzice wywierają na niej presję, co raczej zniechęca ją do działania, nie ma rodzeństwa, a zakochana była raz w życiu. To była wprawdzie zupełnie szczenięca miłość, ale chyba właśnie przy nim, przy Timothym, mogła czuć się w pełni sobą. Gdy zgarnęła go policja i usłyszała, że chodzi o narkotyki, poczuła do niego żal, że nie był z nią szczery. Nie próbowała się z nim kontaktować, do czego zresztą namawiali ją rodzice, szczególnie ojciec. Z czasem wprawdzie żal minął, ale dala sobie wmówić, że lepiej, jeśli spróbuje o nim zapomnieć. Być może w pewnym stopniu jej się udało, choć często go wspomina, ale nigdy w życiu nie udało jej się już nikogo pokochać. Zamiast tego nauczyła się korzystać z uroków przelotnych romansów, choć nie do końca są to jej klimaty. Jak najłatwiej zapomnieć? Imprezując. Tak właśnie zrobiła Charlotte, dla której pałętanie się po klubach to w sumie chleb powszedni. Nie, żeby wpadła w złe towarzystwo, bo zwykle imprezuje w zaufanym gronie, jednak patrząc na jej życie, nie da się nie zauważyć, że mogłaby wybrać o wiele lepszą drogę. Na razie jednak jest zajęta zagłuszaniem nawracającego bólu istnienia i pytań rodziców o to, czemu jej rówieśnicy zakładają już własne rodziny, a ona nadal nie.
Środek transportu
Czarne Porsche Cayenne
Związek ze społecznością Aborygenów
-
Najczęściej spotkasz mnie w:
Plaża, imprezy, restauracje, kluby fitness, często biega w lesie/parku
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodzice
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale proszę nie zabijać
Czarne Porsche Cayenne
Związek ze społecznością Aborygenów
-
Najczęściej spotkasz mnie w:
Plaża, imprezy, restauracje, kluby fitness, często biega w lesie/parku
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodzice
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale proszę nie zabijać
Charlotte Quinn
Kristine Froseth
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
