about
Puść jom!
Powiedziałam puść jom!
Powiedziałam puść jom!
Urodziła się w Irlandii, można więc powiedzieć, że powiedzieć, że całe życie towarzyszyło jej tzw. Luck of Irish. Musiało coś w tym być, bo chyba każdy w jej rodzinie mógł się pochwalić spokojnym i szczęśliwym dzieciństwem.
Gdy miała 5 lat, a jej starsi bracia nieco więcej, jej rodzice zdecydowali się dołączyć do sporej części rodziny, która stopniowo wyprowadzała się do Australii. Państwo O’Connelly weszli w spółkę z kuzynami ojca Niamh i założyli małą sieć irlandzkich barów. Wiodło się im więc bardzo dobrze.
Niamh od dziecka odznaczała się bardzo dobrą koordynacją ruchową. Lata dzieciństwa upływały jej na dokonywaniu razem z braćmi — wspinaczka na drzewa, płoty, plucie na odległość. Miała koleżanki, ale jakoś lepiej czuła się zawsze w męskim towarzystwie. No, a przynajmniej do okresu dojrzewania. W szkole dość aktywnie uczestniczyła zarówno w aktywnościach sportowych, jak i np. przynależność do składu cheerleaderek, ale również do sekcji lekkoatletyki, a w ostatniej klasie skupiła się już tylko na tej drugiej.
Liceum ukończyła z bardzo dobrymi wynikami, a że już od kilku lat wiedziała, co chce zrobić, musiała teraz bardzo metodycznie przygotować swój plan. Plan, który nieomal wziął w łeb, gdy jej brat raz i drugi zaczął być widywany z tak zwanym nieciekawym towarzystwem. Ogoleni na łyso młodzieńcy wykrzykiwali niepokojące treści ku ludziom, których uważali za gorszych. A potem wyprowadził się z domu, zupełnie odcinając się od rodziny. Był już jednak dorosły, więc nie mogli nic na to poradzić.
A może i nie chcieli? Może w pewnym sensie odetchnęli z ulgą, gdy rodzinny pub przestał kojarzyć się z tym, że w ciemnym kącie pozostawała grupka typów spod ciemnej gwiazdy.
Niamh jednak uznała, że decyzje jej starszego brata nie powinny mieć wpływu na jej własne życie i zaraz po szkole złożyła podanie do policji. Już wcześniej zrobiła prawo jazdy, a intensywność treningów tylko wzmogła. Dostała się bez żadnych problemów, a jej przydział do Lorne Bay sprawił, że mogła nieco odetchnąć od sosu własnego rodziny O’Connelly. Bystra, pozornie chłodna dostała się pod skrzydła lokalnego policjanta z kilkuletnim doświadczeniem. Pech chciał, że podczas jednej z akcji w terenie, został on zaatakowany nożem. Przytomność umysłu i chłodna kalkulacja uratowały mu życie, ale sprawiły też, że z większym zacięciem wpadła w wir pracy.
Jej rodzice wynajęli dla niej mieszkanie, ale prawie w nim nie bywała. Jak się niedługo później okazało, fakt ten wykorzystywał jej chłopak, sprowadzając pod jej dach panienki wszelkiej maści. Nie spodziewał się jej powrotu tamtego dnia. Z mieszkania wylecieli z hukiem oboje: on i jego kochanica. Niamh od tamtej pory uważa, że wszyscy faceci są tacy sami i szczęście odnajduje w pracy. Chociaż czy szczęście to odpowiednie słowo? Owszem, wytężony wysiłek doprowadził ją do stanowiska detektywa, którym została mianowana z początkiem tego roku, ale nie zamierza na tym poprzestać. Zwłaszcza że natrafiła w ostatnim czasie na ślad swojego starszego brata i postanowiła go odnaleźć. Dowiedzieć się czegoś, być może sprowadzić ze złej drogi. Nieoczekiwanie też na swojej drodze poznała pewnego gburowatego sojusznika, którego jeszcze nie zdołała do końca rozgryźć.
Gdy miała 5 lat, a jej starsi bracia nieco więcej, jej rodzice zdecydowali się dołączyć do sporej części rodziny, która stopniowo wyprowadzała się do Australii. Państwo O’Connelly weszli w spółkę z kuzynami ojca Niamh i założyli małą sieć irlandzkich barów. Wiodło się im więc bardzo dobrze.
Niamh od dziecka odznaczała się bardzo dobrą koordynacją ruchową. Lata dzieciństwa upływały jej na dokonywaniu razem z braćmi — wspinaczka na drzewa, płoty, plucie na odległość. Miała koleżanki, ale jakoś lepiej czuła się zawsze w męskim towarzystwie. No, a przynajmniej do okresu dojrzewania. W szkole dość aktywnie uczestniczyła zarówno w aktywnościach sportowych, jak i np. przynależność do składu cheerleaderek, ale również do sekcji lekkoatletyki, a w ostatniej klasie skupiła się już tylko na tej drugiej.
Liceum ukończyła z bardzo dobrymi wynikami, a że już od kilku lat wiedziała, co chce zrobić, musiała teraz bardzo metodycznie przygotować swój plan. Plan, który nieomal wziął w łeb, gdy jej brat raz i drugi zaczął być widywany z tak zwanym nieciekawym towarzystwem. Ogoleni na łyso młodzieńcy wykrzykiwali niepokojące treści ku ludziom, których uważali za gorszych. A potem wyprowadził się z domu, zupełnie odcinając się od rodziny. Był już jednak dorosły, więc nie mogli nic na to poradzić.
A może i nie chcieli? Może w pewnym sensie odetchnęli z ulgą, gdy rodzinny pub przestał kojarzyć się z tym, że w ciemnym kącie pozostawała grupka typów spod ciemnej gwiazdy.
Niamh jednak uznała, że decyzje jej starszego brata nie powinny mieć wpływu na jej własne życie i zaraz po szkole złożyła podanie do policji. Już wcześniej zrobiła prawo jazdy, a intensywność treningów tylko wzmogła. Dostała się bez żadnych problemów, a jej przydział do Lorne Bay sprawił, że mogła nieco odetchnąć od sosu własnego rodziny O’Connelly. Bystra, pozornie chłodna dostała się pod skrzydła lokalnego policjanta z kilkuletnim doświadczeniem. Pech chciał, że podczas jednej z akcji w terenie, został on zaatakowany nożem. Przytomność umysłu i chłodna kalkulacja uratowały mu życie, ale sprawiły też, że z większym zacięciem wpadła w wir pracy.
Jej rodzice wynajęli dla niej mieszkanie, ale prawie w nim nie bywała. Jak się niedługo później okazało, fakt ten wykorzystywał jej chłopak, sprowadzając pod jej dach panienki wszelkiej maści. Nie spodziewał się jej powrotu tamtego dnia. Z mieszkania wylecieli z hukiem oboje: on i jego kochanica. Niamh od tamtej pory uważa, że wszyscy faceci są tacy sami i szczęście odnajduje w pracy. Chociaż czy szczęście to odpowiednie słowo? Owszem, wytężony wysiłek doprowadził ją do stanowiska detektywa, którym została mianowana z początkiem tego roku, ale nie zamierza na tym poprzestać. Zwłaszcza że natrafiła w ostatnim czasie na ślad swojego starszego brata i postanowiła go odnaleźć. Dowiedzieć się czegoś, być może sprowadzić ze złej drogi. Nieoczekiwanie też na swojej drodze poznała pewnego gburowatego sojusznika, którego jeszcze nie zdołała do końca rozgryźć.
Środek transportu
Impala 1967, sprowadzona ze Stanów z przełożoną kierownicą.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
pracy lub terenie, ale i również barze
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak
Impala 1967, sprowadzona ze Stanów z przełożoną kierownicą.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
pracy lub terenie, ale i również barze
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak
Niamh O'Connelly
Alina Kovalenko
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
