about
Mieszka w Lorne Bay od urodzenia, jest kelnerką w Moonlight Bar i prawdziwym magnesem na kłopoty.
Pamiętnik Laury
Nie dotykać!!!
Jeśli to zrobisz, to skopię Ci tyłek!!!
Nie dotykać!!!
Jeśli to zrobisz, to skopię Ci tyłek!!!
14 marca 2010 roku
Drogi Pamiętniku!
Nazywam się Laura, mam piętnaście lat i chciałabym byś został moim najlepszym przyjacielem. Ale tylko jeśli obiecasz mi, że mogę opowiedzieć Ci dosłownie wszystko i pozostanie to naszym sekretem. Każdego dnia dzieje się wiele złego i są to zdarzenia, o których nie mogę wspomnieć Sarah, Jenny, a nawet Camille. Przyjaźnimy się od pierwszej klasy i bardzo chciałabym by tak pozostało jeszcze przez długi, długi czas.
Tata Sarah jest najlepszy na świecie, często zabiera nas do wesołego miasteczka i pozwala wybierać te najgroźniejsze rollercoastery! Czy to nie wspaniałe? Oczywiście każdy z nich znoszę z godnością, której nie powstydziłby się...Nikt
Musisz jednak wiedzieć Drogi Pamiętniku, że gdyby dziewczyny dowiedziały się jaki jest mój tata... Już dłużej nie chciałyby bym nazywała się ich koleżanką. Poprawka. Gdyby dowiedziały się jaki naprawdę jest mój tata. Muszę się przyznać, że często zdarza mi się mówić nieprawdę w tym temacie.
5 kwietnia 2010 roku
Drogi Pamiętniku!
Już godzina upłynęła odkąd zamknęłam się w swoim pokoju i udaję, że zasnęłam najgłębszym z możliwych snów, ale to oczywiście nieprawda. Doskonale słyszę wszystko to, co dzieje się na parterze.
Tata już po raz trzeci w tym tygodniu wrócił do domu o bardzo późnej porze i przeraźliwie krzyczy. Od czasu do czas słyszę też wyraźny dźwięk tłuczonego szkła. Domyślam się, że znów ucierpiały ramki z naszymi szczęśliwymi zdjęciami, które mama zawsze tak starannie ustawia na komodzie w salonie albo co gorsza, naczynia kuchenne. To wtedy boję się najbardziej.
Kiedy dorosnę też będę mieć męża, tak jak mama. Prawdopodobnie nigdy nie powinnam myśleć w ten sposób, w końcu to mój tata i należy mu się szacunek... Mimo wszystko. Ale gdybym tylko miała wybór, chciałabym by był zupełnie inny niż ojciec.
Myślę, że mógłby nim zostać Timmy. Timmy zawsze jest dla mnie taki miły, każdego dnia zwraca się do mnie Laurie, a na ognisku pożyczył mi swoją bluzę mówiąc, że nie powinnam dziś zmarznąć, bo będzie tęsknił, gdy się pochoruję i przestanę przychodzić do szkoły.
Mam nadzieję, że kiedy przeczytam to za kilka lat wszystko będzie o wiele piękniejsze.
1 czerwca 2013 roku
Drogi Pamiętniku!
Miałam okazję odwiedzić szpital w Cairns. Przemierzałam korytarze i uważnie obserwowałam wszystkich ludzi, których mijałam. Być może moje zdziwienie jest absurdalne i po prostu głupie, ale każda z tych osób była przeraźliwie smutna i strapiona. To takie oczywiste, prawda? Ludzie cierpią na rozmaite choroby i po prostu się martwią: o to czy jeszcze kiedykolwiek będą w pełni zdrowi, o to czy jeszcze będą mogli wrócić do pracy czy też w jaki sposób zdobędą kolosalne pieniądze na leczenie albo co gorsza, czy za rok wciąż będą wśród żywych.
Tylko dlaczego, Drogi Pamiętniku w dzisiejszym świecie tak bardzo brakuje optymizmu? Dlaczego ludzie ugaszają każdy promyk nadziei nim na dobre zdoła się rozpalić? Czy wszystko nie byłoby o wiele piękniejsze gdybyśmy żyli tak jakby jutra miało nie być, gdybyśmy wyciskali z każdej chwili wszystko, co najlepsze?
To szalone, ale wtedy postanowiłam, że w przyszłości chciałabym zostać lekarzem. Nawet jeśli kiedykolwiek będę zmuszona do przedstawienia moim pacjentom trudnej diagnozy zrobię wszystko by przelać na nich ogromne pokłady wiary w lepsze jutro i motywacji do podjęcia walki!
Przecież całe nasze życie może odmienić się w zaledwie jedną sekundę!
1 lipca 2014 roku
Drogi Pamiętniku!
Niestety przychodzę z o wiele mniej optymistycznymi wieściami. Moje pójście na medycynę nie tylko stoi pod znakiem zapytania, ale jest już praktycznie rzecz biorąc przekreślone. Czesne za studia są przeraźliwie duże, a mama znikąd nie jest w stanie zapewnić mi tak niewyobrażalnej dla nas sumy. Nie ma o czym mówić, nawet nie miałabym w sobie tyle śmiałości by tego od niej wymagać. Choć robi wszystko by nie ukazać przede mną jakichkolwiek emocji, doskonale zdaję sobie sprawę, że jest jej równie przykro co mnie w tym momencie.
Poradzę sobie, jak zawsze. Sama prędzej czy później zdobędę potrzebną sumę i któregoś dnia będę korzystać ze studenckiego życia w... Sydney? Adelaide? A może w jednym z amerykańskich miast? Kto wie!
30 września 2016 roku
Drogi Pamiętniku!
Dziś odbył się rozwód rodziców. To bardzo boli, gdy musisz być świadkiem tego jak dwoje ludzi, którzy niegdyś byli zakochani w sobie do szaleństwa i zdecydowali się spędzić razem resztę życia, darzy się nienawiścią. Właściwie to przy pomocy poważnego pana w ciemnej todze robią wszystko by światło dzienne ujrzały ich najgorsze cechy wywlekając tym samym swoje życiowe błędy przed szeroką publiką. Kompletnie obcą publiką.
Mama jest bardzo dzielną kobietą - nie zalewa się łzami (przy mnie) i sądzę, że nie zamierza zaszyć się w łóżku na długie miesiące z miską popcornu i pudełkiem lodów truskawkowych. Mówi, że teraz będzie nam lepiej. Spokojniej.
Tylko dlaczego jest mi z tym tak strasznie źle? Ojciec był obecny w moim życiu od zawsze i nie wyobrażam sobie bym teraz miała zacząć traktować go tak jakby nigdy nie istniał.
Cechy: ambitna, dumna, dobroduszna, lojalna, odważna, wieczna optymistka, wyrozumiała, lekkomyślna, empatyczna, ciągle znajduje mnóstwo powodów do uśmiechu, wciąż tli się w niej nutka szaleństwa, łatwowierna, gadatliwa, poczucie humoru zdecydowanie jest jej mocną stroną, ciekawa świata, uwielbia wszystko, co można nazwać przygodą, romantyczna dusza, nigdy nie można odmówić jej wiary we właściwie wszystko, co jej wymaga, chodzący wulkan energii.
Środek transportu
Zdarza jej się poruszać po mieście autem, ale zdecydowanie bliżej jest mu do złomowiska aniżeli salonu samochodowego. Większość znajomych stara jej się to uświadomić, lecz bezskutecznie - Laura twierdzi, że obdarzyła go tajemniczym sentymentem i po prostu nie jest w stanie się pozbyć swoich czterech kółek. Mimo tego, że musi mierzyć się z jego awarią średnio raz w tygodniu.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak związku.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Przede wszystkim w Moonlight Bar, gdzie pracuje jako kelnerka. Jako że mieszka w Lorne Bay od najmłodszych lat i należy od osób, które lubią być w ciągłym ruchu można na nią trafić praktycznie wszędzie.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Mama Laury.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Nie.
Zdarza jej się poruszać po mieście autem, ale zdecydowanie bliżej jest mu do złomowiska aniżeli salonu samochodowego. Większość znajomych stara jej się to uświadomić, lecz bezskutecznie - Laura twierdzi, że obdarzyła go tajemniczym sentymentem i po prostu nie jest w stanie się pozbyć swoich czterech kółek. Mimo tego, że musi mierzyć się z jego awarią średnio raz w tygodniu.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak związku.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Przede wszystkim w Moonlight Bar, gdzie pracuje jako kelnerka. Jako że mieszka w Lorne Bay od najmłodszych lat i należy od osób, które lubią być w ciągłym ruchu można na nią trafić praktycznie wszędzie.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Mama Laury.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Nie.
Laura Hemmings
Bruna Marquezine
She is sunshine mixed with hurricane.
Just like a rainbow after the rain.
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
