about
Roztrzepana nastolatka, która tak naprawdę umiera, ale stara się każdy dzień witać z uśmiechem na twarzy.
Jak to jest żyć z myślą, że przyczyniłeś się do śmierci własnej matki? Bo to właśnie do dnia dzisiejszego męczy Lydię. Oczywiście wszyscy łącznie z ojcem jej powtarzali, że nie miała nic z tym wspólnego, jej matka po prostu nie przeżyła kolejnego porodu, była zbyt słaba i umarła w momencie gdy trzymała małą Lydię w ramionach, podobno miała uśmiech na twarzy.
Nie raz ta słyszała, że z wyglądu przypomina swoją matkę, a zdjęcia, które widziała w pokoju ojca utwierdzały ją w tym fakcie. Miała te same oczy i te same włosy, nieujarzmione, rude które na pewno nie raz przyprawiały ją o palpitację serca czy nerwy. Młoda Blythe nauczyła się żyć z myślą, że nigdy nie będzie miała za wzorca kobietę i że na pewno nie jest taka jak inne dziewczyny a każde wspomnienie o matce przysparzało jej ból. Miała za to ojca, prawdziwe wsparcie w każdym momencie jej życia, nawet gdy ten nie wiedział co robić kiedy ta zaczęła dojrzewać, w końcu nie potrafił rozmawiać na te tematy.
Nienawidziła go.. nienawidziła go całym sercem, był najlepszym przyjacielem jej brata i największym dupkiem jakiego widziała w swoim życiu. Tylko on potrafił być tak cholernie nie miły i mówić, że jej włosy są straszne i że nie powinna się tak ubierać. Może wychowywanie z bratem i przede wszystkim przez ojca powodowało, że bardziej była chłopczycą niż dziewczyną. W sukienki nie ubierała się prawie wcalę bo wstydziła się tego, że swoim wyglądem zdecydowanie odstaje od innych dziewczyn w końcu zaczęła dojrzewać bardzo późno.
Byli i tacy, którzy zainteresowali się jej oczami łani, rudymi włosami i piegami, ale bardzo szybko uciekali i to nie tylko przez opiekuńczego ojca czy brata, ale także i przez niego. Nie wiedziała dlaczego taki był, ale czasami miała wrażenie, że uważa ją za swoją własność. Nic dziwnego, że Lydia tak naprawdę nigdy nie zaznała pierwszego pocałunku nawet gdy była od niego tuż tuż, po prostu się wycofała. Czy to przez to, że w jej głowie siedział ktoś inny, albo po prostu była cholernym tchórzem?
Wieść o jej chorobie była niczym wyrok, białaczka. Na początku Lydia nie była w stanie pogodzić się z faktem, że tak po prostu umiera, że tak naprawdę nigdy nie założy rodziny i że nie będzie mogła patrzeć jak jej dzieci dorastają i mają swoje dzieci.. to chyba z tego wszystkiego bolało najbardziej, w końcu była romantyczką a ta cholerna choroba przekreśliła wszystko. Przekreśliła jej życie, jej szansę na stanie się prawdziwą kobietą i przede wszystkim przekreśliła jej plany i marzenia. Wiecie, że stworzyła listę ze stu rzeczami, które chciałaby zrobić przed śmiercią? Chowa ją pod obluzowaną deską w swoim pokoju i ma nadzieję, że jej ojciec znajdzie ją dopiero po jej śmierci. Nawet gdy jest cholernie przerażona, to się uśmiecha na co dzień i zaraża innych swoim dobrym humorem, a zwłaszcza ojca, który od momentu gdy dowiedział się, że Lydia umiera tak jakby przygasł.. miał jeszcze przecież jej brata, nie zostałby sam.
Lekarze dali jej trzy lata życia, a ona chciała je przeżyć na swój sposób.
Nie raz ta słyszała, że z wyglądu przypomina swoją matkę, a zdjęcia, które widziała w pokoju ojca utwierdzały ją w tym fakcie. Miała te same oczy i te same włosy, nieujarzmione, rude które na pewno nie raz przyprawiały ją o palpitację serca czy nerwy. Młoda Blythe nauczyła się żyć z myślą, że nigdy nie będzie miała za wzorca kobietę i że na pewno nie jest taka jak inne dziewczyny a każde wspomnienie o matce przysparzało jej ból. Miała za to ojca, prawdziwe wsparcie w każdym momencie jej życia, nawet gdy ten nie wiedział co robić kiedy ta zaczęła dojrzewać, w końcu nie potrafił rozmawiać na te tematy.
Nienawidziła go.. nienawidziła go całym sercem, był najlepszym przyjacielem jej brata i największym dupkiem jakiego widziała w swoim życiu. Tylko on potrafił być tak cholernie nie miły i mówić, że jej włosy są straszne i że nie powinna się tak ubierać. Może wychowywanie z bratem i przede wszystkim przez ojca powodowało, że bardziej była chłopczycą niż dziewczyną. W sukienki nie ubierała się prawie wcalę bo wstydziła się tego, że swoim wyglądem zdecydowanie odstaje od innych dziewczyn w końcu zaczęła dojrzewać bardzo późno.
Byli i tacy, którzy zainteresowali się jej oczami łani, rudymi włosami i piegami, ale bardzo szybko uciekali i to nie tylko przez opiekuńczego ojca czy brata, ale także i przez niego. Nie wiedziała dlaczego taki był, ale czasami miała wrażenie, że uważa ją za swoją własność. Nic dziwnego, że Lydia tak naprawdę nigdy nie zaznała pierwszego pocałunku nawet gdy była od niego tuż tuż, po prostu się wycofała. Czy to przez to, że w jej głowie siedział ktoś inny, albo po prostu była cholernym tchórzem?
I couldn't stand losing you
Just losing you
Just losing you
Wieść o jej chorobie była niczym wyrok, białaczka. Na początku Lydia nie była w stanie pogodzić się z faktem, że tak po prostu umiera, że tak naprawdę nigdy nie założy rodziny i że nie będzie mogła patrzeć jak jej dzieci dorastają i mają swoje dzieci.. to chyba z tego wszystkiego bolało najbardziej, w końcu była romantyczką a ta cholerna choroba przekreśliła wszystko. Przekreśliła jej życie, jej szansę na stanie się prawdziwą kobietą i przede wszystkim przekreśliła jej plany i marzenia. Wiecie, że stworzyła listę ze stu rzeczami, które chciałaby zrobić przed śmiercią? Chowa ją pod obluzowaną deską w swoim pokoju i ma nadzieję, że jej ojciec znajdzie ją dopiero po jej śmierci. Nawet gdy jest cholernie przerażona, to się uśmiecha na co dzień i zaraża innych swoim dobrym humorem, a zwłaszcza ojca, który od momentu gdy dowiedział się, że Lydia umiera tak jakby przygasł.. miał jeszcze przecież jej brata, nie zostałby sam.
Lekarze dali jej trzy lata życia, a ona chciała je przeżyć na swój sposób.
Środek transportu
Porusza się starym fordem swojego ojca.
Związek ze społecznością Aborygenów
nie.
Najczęściej spotkasz mnie w:
w miejscu pracy, albo w dziwnych miejscach bo w końcu Lydia lubi przebywać tam gdzie nie trzeba, zwłaszcza gdy to jest niebezpieczne.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
najbliższą rodzinę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
tak, oprócz śmierci ofc.
Porusza się starym fordem swojego ojca.
Związek ze społecznością Aborygenów
nie.
Najczęściej spotkasz mnie w:
w miejscu pracy, albo w dziwnych miejscach bo w końcu Lydia lubi przebywać tam gdzie nie trzeba, zwłaszcza gdy to jest niebezpieczne.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
najbliższą rodzinę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
tak, oprócz śmierci ofc.
Lydia Blythe
Daria Sidorchuk
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
