lorne bay wildlife sanctuar/shadow — opiekun koali + dorabia jako kelnerka w shadow
31 yo — 165 cm
about
wierzy w to, że siostra nie popełniła samobójstwa, dlatego koncentruje się na odnalezieniu sprawcy, zupełnie zapominając o swym własnym życiu
Przystań.
Przymykam oczy i wchłaniam się w powietrze.
Myślę o Tobie, Lorrie, Philipie - i żałuję wszystko z kiedykolwiek się zdarzyło.
Nie należysz do mnie.
A ja nigdy nie będę należeć do Ciebie.
I tak umieramy powolną śmiercią.
Francja była wygraną, narodem złocistym - euforią przymierzeń. Francja była moim domem - po śmierci mamy tata nie był w stanie podołać finansowo. Ja wraz z Lorraine łapałyśmy się się dodatkowych prac (roznoszenie ulotek, wyprowadzanie psów), lecz to nie wystarczało. Zaledwie po dwóch latach od pogrzebu, ojciec zdecydował się na wyprowadzkę do Australii - wbrew naszym sprzeciwom spakowaliśmy większość naszych rzeczy i wyjechaliśmy w nieznane. Lori z następującą zmianą poradziła sobie całkiem dobrze, pomimo akcentu i bariery językowej wpasowała się w grono rówieśników. Zaś ze mną było gorzej - nie tylko nie oswoiłam się z odejściem matki (teraz widzę ten problem), ale również inne otoczenie wpłynęło na moją osobę tak mocno - że w pewnym momencie całkowicie się w sobie zamknęłam .
Podczas studiów poznałam swojego ukochanego - Philip'a - po dwóch latach zdecydowaliśmy się na ślub - choć miałam zaledwie dwadzieścia jeden lat, uważałam iż to rozsądna decyzja. Małżeństwo, niezależnie jak bardzo się staraliśmy nie było idealne - ciągłe kłótnie, niedopowiedzenia pchały nas ku końcowi - jednak gdy tylko spojrzałam na bok, a moje myśli gnały do Lorrie i jej ówczesnego narzeczonego (obie go kochałyśmy), rozumiałam dlaczego nam się nie układa. Philip nie był nim - nie potrafiła pokochać go tak jak na to zasługiwał i gdy już chciałam mu powiedzieć, tego samego dnia dowiedzieliśmy się o jego nowotworze - rak wątroby, złośliwy - trzy miesiące później stałam nad jego pogrzebem nie umiejąc uronić choćby jednej łzy.
Wtedy mój czas się zatrzymał - czując że tkwię w rozpaczy, izolowałam się od społeczeństwa - tylko jedna osoba potrafiła wyciągnąć mnie z dna i była nią Lorranie.
Rozpoczął się szereg zainteresowań jej życiem - co na siebie włoży, jak powinna się zachowywać - i czy wygląda na szczęśliwą - i nagle to dostrzegłam. Za maską ciepła, radości i idealności kryła się zupełnie inna osobą. Nie była nią Lori - nie rozpoznawałam jej - jakby zamieniła się z kimś swoimi myślami. Prawdę o jej tajemnicy poznałam podczas jej ślubu, ale czy to na pewno wszystko?
Gdyby tak było - nie identyfikowałabym jej ciała w kostnicy zaledwie trzy tygodnie
później - była ode mnie silniejsza, dlaczego skoczyła? Z jakiego powodu odebrała sobie życie?
Odpowiedź tkwiła w tym miasteczku - w tej malutkiej społeczności. Poznam prawdę, za wszelką cenę. Wiem o tym.
- wegetarianka.
- mówi z francuskim akcentem.
- ma jednego psa oraz kota.
- opiekuję się rozchorowanym ojcem.
- o jej rodzinie było głośno, gdy 8 miesięcy temu jej starsza o rok siostra skoczyła z klifu.
- powinna nosić okulary.
- zatrudniła się w shadow jako kelnerka, aby poznać szemranych typów z którymi mogła znać się jej siostra Lorrie.
- ciągle coś pożycza, ale nigdy nie oddaję
Przymykam oczy i wchłaniam się w powietrze.
Myślę o Tobie, Lorrie, Philipie - i żałuję wszystko z kiedykolwiek się zdarzyło.
Nie należysz do mnie.
A ja nigdy nie będę należeć do Ciebie.
I tak umieramy powolną śmiercią.
Francja była wygraną, narodem złocistym - euforią przymierzeń. Francja była moim domem - po śmierci mamy tata nie był w stanie podołać finansowo. Ja wraz z Lorraine łapałyśmy się się dodatkowych prac (roznoszenie ulotek, wyprowadzanie psów), lecz to nie wystarczało. Zaledwie po dwóch latach od pogrzebu, ojciec zdecydował się na wyprowadzkę do Australii - wbrew naszym sprzeciwom spakowaliśmy większość naszych rzeczy i wyjechaliśmy w nieznane. Lori z następującą zmianą poradziła sobie całkiem dobrze, pomimo akcentu i bariery językowej wpasowała się w grono rówieśników. Zaś ze mną było gorzej - nie tylko nie oswoiłam się z odejściem matki (teraz widzę ten problem), ale również inne otoczenie wpłynęło na moją osobę tak mocno - że w pewnym momencie całkowicie się w sobie zamknęłam .
Podczas studiów poznałam swojego ukochanego - Philip'a - po dwóch latach zdecydowaliśmy się na ślub - choć miałam zaledwie dwadzieścia jeden lat, uważałam iż to rozsądna decyzja. Małżeństwo, niezależnie jak bardzo się staraliśmy nie było idealne - ciągłe kłótnie, niedopowiedzenia pchały nas ku końcowi - jednak gdy tylko spojrzałam na bok, a moje myśli gnały do Lorrie i jej ówczesnego narzeczonego (obie go kochałyśmy), rozumiałam dlaczego nam się nie układa. Philip nie był nim - nie potrafiła pokochać go tak jak na to zasługiwał i gdy już chciałam mu powiedzieć, tego samego dnia dowiedzieliśmy się o jego nowotworze - rak wątroby, złośliwy - trzy miesiące później stałam nad jego pogrzebem nie umiejąc uronić choćby jednej łzy.
Wtedy mój czas się zatrzymał - czując że tkwię w rozpaczy, izolowałam się od społeczeństwa - tylko jedna osoba potrafiła wyciągnąć mnie z dna i była nią Lorranie.
Rozpoczął się szereg zainteresowań jej życiem - co na siebie włoży, jak powinna się zachowywać - i czy wygląda na szczęśliwą - i nagle to dostrzegłam. Za maską ciepła, radości i idealności kryła się zupełnie inna osobą. Nie była nią Lori - nie rozpoznawałam jej - jakby zamieniła się z kimś swoimi myślami. Prawdę o jej tajemnicy poznałam podczas jej ślubu, ale czy to na pewno wszystko?
Gdyby tak było - nie identyfikowałabym jej ciała w kostnicy zaledwie trzy tygodnie
później - była ode mnie silniejsza, dlaczego skoczyła? Z jakiego powodu odebrała sobie życie?
Odpowiedź tkwiła w tym miasteczku - w tej malutkiej społeczności. Poznam prawdę, za wszelką cenę. Wiem o tym.
- wegetarianka.
- mówi z francuskim akcentem.
- ma jednego psa oraz kota.
- opiekuję się rozchorowanym ojcem.
- o jej rodzinie było głośno, gdy 8 miesięcy temu jej starsza o rok siostra skoczyła z klifu.
- powinna nosić okulary.
- zatrudniła się w shadow jako kelnerka, aby poznać szemranych typów z którymi mogła znać się jej siostra Lorrie.
- ciągle coś pożycza, ale nigdy nie oddaję
Środek transportu
rower, rolki - niekiedy samochód
Związek ze społecznością Aborygenów
nie.
Najczęściej spotkasz mnie w:
w shadow, sanktuarium, lub w domu
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Tata Pasqiuer.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
tak.
rower, rolki - niekiedy samochód
Związek ze społecznością Aborygenów
nie.
Najczęściej spotkasz mnie w:
w shadow, sanktuarium, lub w domu
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Tata Pasqiuer.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
tak.
berthe pasuqier
lucy boynton
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!