The road so far

[Sienna Hargreeves]

dexter wheatley

The road so far

#1

- To jakaś kolacja przy świecach? Są tu ukryte kamery? - rozejrzała się podejrzliwie po całym pomieszczeniu, bo coś tu jej śmierdziało i wcale nie chodziło o przygotowane przez Dextera potrawy.

[Sienna Hargreeves]

warren watts

The road so far

#2

- Warren, wyłaź stamtąd! Muszę na sikundę, to pilneee! - zawyła pod drzwiami do łazienki, dobijając się do nich pięściami. Zaczęła bez niego i, voila!, miała za swoje! Ale na jej usprawiedliwienie, gdyby rzeczywiście był to szybki prysznic, nie zdążyłaby w międzyczasie opróżnić całej butelki zimniutkiego piwa i nie przebierałaby teraz zniecierpliwiona nogami.

[Sienna Hargreeves]

benji brooks

The road so far

#3

- Stary, czytam właśnie o domowych testach ciążowych i ogarnij, że nasze babcie sprawdzały na paście do zębów, fuj. To z sodą oczyszczoną brzmi całkiem legitnie, ale sody też nie mamy - rzuciła, przyciszając nieco gramofon. Safety dance było zajebiste, ale jednak trzeba mieć w życiu jakieś priorytety.

[Sienna Hargreeves]

dexter & warren

The road so far

#4

Wtedy też obiecali sobie (na mały paluszek, więc to najważniejsza przysięga na świecie!), że od tej pory, niezależnie od tego co będzie działo się w ich życiu, Nowy Rok aż do wybicia północy świętować będą razem, w łazience. Całe szczęście, nie doprecyzowali, w której dokładnie łazience, bo kiedy nieco podrośli okazało się, że sylwestrowe imprezy to też całkiem spoko sprawa - i tym sposobem, gdy większość domówek przenosi się w końcu do kuchni, oni przenosili ją do wanny.

jackson hargreeves

The road so far

#5

- Próbowałam ogarnąć sama o co może chodzić, ale patrzę na to tak długo, że już kończą mi się pomysły i potrzebuje, żeby ktoś zerknął świeżym okiem. A chłopaków w warsztacie nie poproszę, bo mnie śmiechem zabiją - rozwinęła, wywracając przy tym oczami, bo gdzieś z tyłu głowy już słyszała ten seksitowski rechot.

[Sienna Hargreeves]

lia hargreeves

The road so far

#6

- Nie ma mnie! - odkrzyknęła tylko, w pełni świadoma tego, że jej siostra i tak nic sobie z tego nie zrobi, bo - mimo usilnych starań Sienny - czuła się tu jak u siebie i najwyraźniej uważała, że zawartość siostrzanej lodówki należy również do niej. Mogła mieć tylko nadzieję, że ten pasożyt się nażre i zostawi ją w spokoju, bo naprawdę nie chciała się teraz odrywać od tego, co robiła!