about
And when you lay awake at night with just my memory beside you, I want you to remember that I’m not the one that got away- I’m the one you pushed away.
~ Przez mgłę płyniemy trzymając się za ręce
Niczym przez morze Śródziemne
Ty i ja
Ja i Ty
Nie widzę
Lecz jesteś moim wzrokiem
Każdym oddechem
Czułością najmilszą
Ciągniesz mnie przez bagno jakim jest życie
I walczysz za nas oboje
Ty moja siło najczystsza
Energio złota
Cóż bym ja poczęła bez Ciebie?
I wtedy dostrzegam łaknącą istotę
Wydziera me serce, roztapia koronę
Już nie jestem królową
Nie jestem jedyna
W tej przejrzystej wodzie ~
Stoję. Po raz pierwszy - każdy z zebranych obserwuję bacznie mój krok; w którym kierunku pójdę? Czy będzie on właściwy? Czy jestem w stanie sobie poradzić? Ku zawodu wszystkich, zamiast się poruszyć upadam (pierwszy, lecz nie jedyny) a następnie wpadam w histerię - płacz niemal rocznego dziecka roznosi się po pomieszczeniu domu zastępczego. Już drugiego, pierwsza para poddała się tuż po dwóch tygodniach.
Stoję. Kolejna próba, zaledwie miesiąc później - robię krok w przód, na mej pyzatej buzi pojawia się niesmaczny grymas - widocznie nie podobało się te całe „dorastanie.” Po tygodniu zaczynam już biegać, cóż - zawsze mi się spieszyło. Gdziekolwiek jestem, bądź byłam - zawsze biegłam.
Stoję. Przy mojej buzi znajduję się biało-różowy tort w kształcie myszki Miki - a na nim dziesięć odbijających gorącym światłem świeczek. Myślę o życzeniu i muszę przyznać, że jestem szczęśliwa; patrzę na swoich rodziców (przybranych, ale traktuję je jako właściwych) i nie chcę, aby ta chwila kiedykolwiek się skończyła. Jedenaście miesięcy później zginęli podczas zamachu World Trade Center - byli akurat w podróży, aby zaadoptować kolejne dziecko. Tego dnia przestałam wierzyć, że dobro istnieję.
Stoję. Przy drzwiach siódmego z kolei domu; wiem, że wzięli mnie tylko dlatego, aby dostać te 125 dolarów i 35 centów tygodniówki, po to aby mnie utrzymać - choć każdy (z nas) wie, że ani razu nie zobaczę na oczy tych pieniędzy. Z takimi samymi przekonaniami było nas sześcioro - jedni młodsi, drudzy starsi - choć nimi nie byliśmy, traktowaliśmy się jak rodzeństwo. W tym domu spędziłam siedem lat mojego życia - i gdy z niego wyszłam, nigdy więcej nie wróciłam.
Stoję. Patrzysz na mnie w taki sposób, że choć jestem młoda mam wrażenie, że stajesz się wszystkim. Rozmawiamy o swoich planach i marzeniach, a one się powielają. Gdy skaczę Ci w ramiona, Ty za każdym razem mnie łapiesz. Czuję Twoje ciepło, bicie serca i powoli zaczynam rozumieć co to jest miłość. Kocham. Kocham. Kocham.
Stoję. Patrzysz na mnie w taki sposób, że choć jestem młoda pojmuję, iż jesteś jedynym który możesz mnie zranić. Zniszczyć doszczętnie. Krzyczysz, więc i ja krzyczę. Walczymy - wypowiadamy takie słowa, które nigdy nie powinny wyjść na światło dzienne. Tego dnia odchodzę po raz pierwszy.
Stoję. Gdy wypowiadają moje imię - wchodzę na podium i odbieram dyplom ukończenia studiów, wkraczam w prawdziwą dorosłość - a Ty ponownie zjawiasz się w moim życiu. Kochamy się i nienawidzimy, pieprzymy, a zaraz walczymy. Nigdy się Ciebie nie pozbędę. Ty nigdy się mnie nie pozbędziesz.
Stoję. Przed wielkim budynkiem, a ręku trzymam akt własności - jest to spadek po rodzinie, która 11 września, decyduję się przybrać ich nazwisko i otworzyć hotel. Po trzech latach staję się prawdziwą kobietą sukcesu. Niedługo później postanawiam odejść od Ciebie po raz ostatni.
Stoję, przy ślubnym kobiercu odwracam się, a a Ty patrzysz na mnie w tak sposób, że już wiem co oznacza miłość. Chciałam abyś mnie znienawidził, że o mały włos nie wyszłam za mąż - nienawidzę Cię za to, nienawidzę nas, nienawidzę tego, że nie potrafię przestać Cię kochać.
Stojęimy. na balkonie wtuleni w siebie, jest to ciepła noc - oboje patrzymy w gwiazdy. Ty obiecujesz, że się zmienisz - ja obiecuję, że Cię nie zostawię. Wtedy sobie wierzymy - wtedy wiemy, że jesteśmy połączeni.
Stoję i już wiem, że nigdzie nie ucieknę. Zawsze mnie dogonisz. Zawsze ja Cię dogonię.
— jest oburęczna.
— kocha planszówki, gdy tylko ma wolny wieczór zaprasza paru znajomych, aby choć w jedną pograć.
— ma siostrę bliźniaczkę, z którą poznały się tuż przy pierwszym dniu szkoły. Od tamtej pory są nierozłącznie, niezależnie od tego - gdzie jedna, bądź druga w aktualnym momencie się znajduję.
— łącznie była w dziewięciu domach zastępczych, choć tego pierwszego nie liczy, ponieważ nie pamięta. Wszystkie domy znajdowały się na terenie miasteczka Lorne Bay.
— w stresujących momentach znika ze wszystkich mediów społecznościowych, nie odbiera również telefonu - idzie na basen pływać, potrafi przez kilka godzin póki się nie uspokoi.
— jest fatalnym kierowcą, na swoim koncie ma już kilka stłuczek, oraz jeden poważny wypadek, przez który miała złamaną rękę.
— nie przepada za spaniem gdzieindziej, niż w swoim łóżku - tylko w tym miejscu potrafi się wyspać.
— w młodości cierpiała na bulimię.
— od lat nie odwiedziła swojego ostatniego domu „rodzinnego” - z nikim z tych osób nie ma kontaktu. Nie pojawiła się również na pogrzebie „ojca.”
— nie chcę mieć dzieci, za to jest typową psiarą - w swoim gniazdku posiada 3 psy. Lunę, Bellę i Edwarda.
Niczym przez morze Śródziemne
Ty i ja
Ja i Ty
Nie widzę
Lecz jesteś moim wzrokiem
Każdym oddechem
Czułością najmilszą
Ciągniesz mnie przez bagno jakim jest życie
I walczysz za nas oboje
Ty moja siło najczystsza
Energio złota
Cóż bym ja poczęła bez Ciebie?
I wtedy dostrzegam łaknącą istotę
Wydziera me serce, roztapia koronę
Już nie jestem królową
Nie jestem jedyna
W tej przejrzystej wodzie ~
Stoję. Po raz pierwszy - każdy z zebranych obserwuję bacznie mój krok; w którym kierunku pójdę? Czy będzie on właściwy? Czy jestem w stanie sobie poradzić? Ku zawodu wszystkich, zamiast się poruszyć upadam (pierwszy, lecz nie jedyny) a następnie wpadam w histerię - płacz niemal rocznego dziecka roznosi się po pomieszczeniu domu zastępczego. Już drugiego, pierwsza para poddała się tuż po dwóch tygodniach.
Stoję. Kolejna próba, zaledwie miesiąc później - robię krok w przód, na mej pyzatej buzi pojawia się niesmaczny grymas - widocznie nie podobało się te całe „dorastanie.” Po tygodniu zaczynam już biegać, cóż - zawsze mi się spieszyło. Gdziekolwiek jestem, bądź byłam - zawsze biegłam.
Stoję. Przy mojej buzi znajduję się biało-różowy tort w kształcie myszki Miki - a na nim dziesięć odbijających gorącym światłem świeczek. Myślę o życzeniu i muszę przyznać, że jestem szczęśliwa; patrzę na swoich rodziców (przybranych, ale traktuję je jako właściwych) i nie chcę, aby ta chwila kiedykolwiek się skończyła. Jedenaście miesięcy później zginęli podczas zamachu World Trade Center - byli akurat w podróży, aby zaadoptować kolejne dziecko. Tego dnia przestałam wierzyć, że dobro istnieję.
Stoję. Przy drzwiach siódmego z kolei domu; wiem, że wzięli mnie tylko dlatego, aby dostać te 125 dolarów i 35 centów tygodniówki, po to aby mnie utrzymać - choć każdy (z nas) wie, że ani razu nie zobaczę na oczy tych pieniędzy. Z takimi samymi przekonaniami było nas sześcioro - jedni młodsi, drudzy starsi - choć nimi nie byliśmy, traktowaliśmy się jak rodzeństwo. W tym domu spędziłam siedem lat mojego życia - i gdy z niego wyszłam, nigdy więcej nie wróciłam.
Stoję. Patrzysz na mnie w taki sposób, że choć jestem młoda mam wrażenie, że stajesz się wszystkim. Rozmawiamy o swoich planach i marzeniach, a one się powielają. Gdy skaczę Ci w ramiona, Ty za każdym razem mnie łapiesz. Czuję Twoje ciepło, bicie serca i powoli zaczynam rozumieć co to jest miłość. Kocham. Kocham. Kocham.
Stoję. Patrzysz na mnie w taki sposób, że choć jestem młoda pojmuję, iż jesteś jedynym który możesz mnie zranić. Zniszczyć doszczętnie. Krzyczysz, więc i ja krzyczę. Walczymy - wypowiadamy takie słowa, które nigdy nie powinny wyjść na światło dzienne. Tego dnia odchodzę po raz pierwszy.
Stoję. Gdy wypowiadają moje imię - wchodzę na podium i odbieram dyplom ukończenia studiów, wkraczam w prawdziwą dorosłość - a Ty ponownie zjawiasz się w moim życiu. Kochamy się i nienawidzimy, pieprzymy, a zaraz walczymy. Nigdy się Ciebie nie pozbędę. Ty nigdy się mnie nie pozbędziesz.
Stoję. Przed wielkim budynkiem, a ręku trzymam akt własności - jest to spadek po rodzinie, która 11 września, decyduję się przybrać ich nazwisko i otworzyć hotel. Po trzech latach staję się prawdziwą kobietą sukcesu. Niedługo później postanawiam odejść od Ciebie po raz ostatni.
Stoję, przy ślubnym kobiercu odwracam się, a a Ty patrzysz na mnie w tak sposób, że już wiem co oznacza miłość. Chciałam abyś mnie znienawidził, że o mały włos nie wyszłam za mąż - nienawidzę Cię za to, nienawidzę nas, nienawidzę tego, że nie potrafię przestać Cię kochać.
Stojęimy. na balkonie wtuleni w siebie, jest to ciepła noc - oboje patrzymy w gwiazdy. Ty obiecujesz, że się zmienisz - ja obiecuję, że Cię nie zostawię. Wtedy sobie wierzymy - wtedy wiemy, że jesteśmy połączeni.
Stoję i już wiem, że nigdzie nie ucieknę. Zawsze mnie dogonisz. Zawsze ja Cię dogonię.
— jest oburęczna.
— kocha planszówki, gdy tylko ma wolny wieczór zaprasza paru znajomych, aby choć w jedną pograć.
— ma siostrę bliźniaczkę, z którą poznały się tuż przy pierwszym dniu szkoły. Od tamtej pory są nierozłącznie, niezależnie od tego - gdzie jedna, bądź druga w aktualnym momencie się znajduję.
— łącznie była w dziewięciu domach zastępczych, choć tego pierwszego nie liczy, ponieważ nie pamięta. Wszystkie domy znajdowały się na terenie miasteczka Lorne Bay.
— w stresujących momentach znika ze wszystkich mediów społecznościowych, nie odbiera również telefonu - idzie na basen pływać, potrafi przez kilka godzin póki się nie uspokoi.
— jest fatalnym kierowcą, na swoim koncie ma już kilka stłuczek, oraz jeden poważny wypadek, przez który miała złamaną rękę.
— nie przepada za spaniem gdzieindziej, niż w swoim łóżku - tylko w tym miejscu potrafi się wyspać.
— w młodości cierpiała na bulimię.
— od lat nie odwiedziła swojego ostatniego domu „rodzinnego” - z nikim z tych osób nie ma kontaktu. Nie pojawiła się również na pogrzebie „ojca.”
— nie chcę mieć dzieci, za to jest typową psiarą - w swoim gniazdku posiada 3 psy. Lunę, Bellę i Edwarda.
Środek transportu
samochodem, czasami rowerem
Związek ze społecznością Aborygenów
nie ma żadnych powiązań
Najczęściej spotkasz mnie w:
w hotelu, w parku, w kawiarni, w domu, oraz na przeróżnych bankietach
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Thierry Warfield
Eleonore Winfield
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
samochodem, czasami rowerem
Związek ze społecznością Aborygenów
nie ma żadnych powiązań
Najczęściej spotkasz mnie w:
w hotelu, w parku, w kawiarni, w domu, oraz na przeróżnych bankietach
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Thierry Warfield
Eleonore Winfield
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Maven Jordana Tremblay
Phoebe Tonkin
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
