about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Evangeline urodziła się i dorastała w Lorne Bay, na dużej farmie z plantacjami prowadzonej przez jej rodziców. Nigdy nie była typową dziewczyną, nie interesowały ją zabawy w dom czy przebieranki. Zawsze wolała dołączyć do paczki chłopaków, chodzić z nimi nad rzekę, bawić się w piratów czy szukać jakiś skarbów.
W szkole nie była prymuską, lecz najgorszą również nie. Nigdy jednak nie miała sprecyzowanego planu na życie, w przeciwieństwie do rodziców, a zwłaszcza matki, która pragnęła, by jedyna córka wybrała bardziej publicznie szanowany zawód. Evangeline darzyła upodobaniem wiele rozmaitych przedmiotów, chociaż nie potrafiła wyobrazić siebie w jakimkolwiek zawodzie, z nimi związanych. Szczególną pasję przejawiała do literatury. Czytanie książek zawsze było u niej na porządku dziennym. Już wtedy pojawiły się pierwsze próby pisania opowiadań, wymyślania własnych światów i bohaterów. Wszystko skrzętnie skrywane w szufladzie przy własnym biurku.
Ku wielkiemu rozczarowaniu rodzicielki, na swoje studia wybrała filozofię, myśląc jeszcze nad socjologią. Humanistyczna, kulturowa sfera ludzi nadal ją interesowała, lubiła zagłębiać się w podobne aspekty, w międzyczasie próbując wymyślić dla siebie rolę w społeczeństwie. W międzyczasie dorabiała sobie na boku jako kelnerka czy sprzedawczyni. W wolnych momentach, których z początku nie było zbyt wiele, pisała. Dalej krótkie treści, które pewnego razu postanowiła rozesłać do różnych redakcji. Bez większych nadziei, była zupełnie zaskoczona odzewem, słowami pochwał i dodatkowo zarobionymi pieniędzmi. Po rozmowie z pewną redakcją postanowiła spróbować swoich sił z dłuższą prozą, zaczynając pisać swoją pierwszą powieść.
W międzyczasie ukończyła studia, po czym rozmyślała o własnej ścieżce zawodowej. Pisania nie traktowała na tym etapie na poważnie. Myślała o karierze akademickiej, lecz koniec końców zwlekała z decyzją, dalej zatrudniając się w rolach rozmaitych asystentek czy sekretarek.
Ukończyła swoją powieść rok po otrzymaniu dyplomu. Wydana w niewielkim nakładzie, skazana na zapomnienie w odmętach sklepowych i bibliotekarskich półek niespodziewanie znalazła się na listach krajowych bestsellerów. Sukces, który wciąż rósł przyczynił się do wznowienia druku w znacznie większej ilości. Życie Evangeline również uległo zmianie. Odtąd wpadła w literacki wir, jeżdżąc w różne miejsca i promując powieść. Pieniądze, które zaczęła otrzymywać były znacznie większe, niż do tej pory.
Po tym zaskakującym sukcesie przyszedł czas na następne powieści. Evangeline, mając dostatecznie dużo pieniędzy przeniosła się do Sydney, by zaznać życia w dużym mieście, zdobyć nowe natchnienie. Kolejne tytuły tylko powielały to, co zdążyła osiągnąć. Związała się kontraktem z większą wytwórnią, a wszystkie powieści zaczęły być sprzedawane również za granicą, do których odbyła parę wycieczek.
To właśnie będąc w wydawnictwie poznała swojego przyszłego męża, edytora tekstu, a po godzinach – recenzenta książek, który przy pierwszej rozmowie otwarcie skrytykował jej pierwszą powieść. Zadziałało jej to na nerwy i zgodziła się umówić na kawę tylko dlatego, by wygarnąć mu parę rzeczy. Sytuacja potoczyła się zgoła szybko. Spontaniczna miłość, zajście w nieplanowaną ciążę, ślub. Znów nie miała kontroli nad własnym losem, lecz tym razem było jej lżej, mając u boku swojego cudownego mężczyznę, który okazał się być zupełnie innym facetem, niż kiedy go poznała.
Podobało jej się życie rodzinne, a za własną namową osiedlili się całą rodzinną w Lorne, do którego nadal żywiła przywiązanie. Łącząc matczyne obowiązki nie zaprzestała pisania, wydając kolejne tomy. Niestety, wraz z postępującym sukcesem, renomą jaką uzyskała pracy również było dużo więcej. Wywiady, wyjazdy, promocje, fani zagadujący we wszelakich miejscach. Te i podobne rzeczy zaczęły się nawarstwiać, utrudniając cieszenie się spokojem i rodzinnym szczęściem. Stało się to zarzewiem serii konfliktów między mężem a żoną.
W jednym momencie cały jej świat legł w gruzach. Nie spodziewała się i nie mogła przewidzieć tak głębokiego kryzysu między nimi, co doprowadziło ostatecznie do wystosowania pisma, wnioskującego o rozwód. Tak, ukochany mąż stał się Panem Eks. Wszystko zbiegło się również ze śmiercią taty, co dodatkowo przybiło kobietę. Pozostała sama, ze swoimi dwoma synkami oraz matką, która nadal nie przestała krytykować jej wyborów życiowych.
Evangeline na długi czas zapadła się pod ziemię. Sprzedaż farmy wywołała u niej dodatkowy smutek. Zaczęła uciekać do alkoholu, który pochłaniała w nieco bardziej większych ilościach. Sięgała również po antydepresanty. Próbując wyjść z dołka, napisała kolejną książkę, która niestety nie znalazła uznania w oczach krytyków. Nie przyciągnęła nowych fanów, a starzy byli podzieleni co do jej nowego dzieła. Zjeżdżała po równi pochyłej. Zatrudniła do pomocy gosposię, nie będąc w stanie zapewnić właściwej opieki i otoczyć odpowiednią miłością swoich dzieci.
Dzisiaj, po czasie, ustabilizowała poniekąd swoje życie. Pomiędzy kolejnymi kieliszkami wina nawiązała współpracę z gazetą, w której dostała własną rubrykę, pisząc felietony, gdzie własnym okiem oceniała zmieniający się świat, wydarzenia kulturalne czy po prostu ludzi. Wprowadziło to pewną stabilizację, tak mocno potrzebną. Nie porzuciła pisania książek, choć zwolniła tempo. Próbuje znów być dobrą matką, choć nadal gnieździ się w niej poczucie bycia porzuconą, samotną i niechcianą.
- dwaj synkowie są najważniejszymi mężczyznami w jej życiu; pomimo, że patrząc na nich często przypomina sobie o byłym mężu, nie żywi urazy do losu; jest najszczęśliwszą kobietą pod słońcem, mogąc ich wychowywać; chciałaby być tylko lepszą matką;
- pisze powieści obyczajowe, których akcje dzieją się najczęściej w niewielkich miasteczkach w Australii; od czasu do czasu w treściach można znaleźć wątki z gatunku dramatu, thrillera, akcji oraz erotyki;
- od czasu rozwodu zdecydowanie nadużywa alkoholu; ubóstwia czerwone wino, które towarzyszy jej w samotności oraz podczas pisania kolejnych tekstów; niekiedy potrafi wypić parę butelek w przeciągu dnia; najczęściej robi to w samotności, kiedy nikt inny jej nie widzi; czasem można spotkać ją w niezbyt trzeźwym stanie na mieście, lecz zawsze stara się zachowywać z klasą i godnością; po inne alkohole również sięga, bynajmniej nie uważając siebie za alkoholiczkę;
- uwielbia szybkie auta i szybką jazdę; wielokrotnie dostała mandat za nadmierne przekroczenie prędkości; czasem zdarza jej się prowadzić samochód będąc pod wpływem, za co raz została zatrzymana i odebrano jej prawo jazdy na dwa lata; od tamtej pory stara się tego nie robić, lecz czasem popada w recydywę;
- poprawia sobie humory i dogadza sobie na różne sposoby, fetując samotne życie i odbijając sobie niespełnione marzenia o niekończącej się karierze i wspaniałej rodzinie; nawiązuje szereg znajomości, flirtuje do nieznajomych w barze a także popada w przelotne związki i romanse, niekiedy z dużo młodszymi od siebie mężczyznami;
- kocha sushi całym sercem; mogłaby je jeść niemal codziennie; nie jest dobrą kucharką, najczęściej zamawia jedzenie z dostawą bądź zdaje się na gosposię, która to zajmuje się między innymi gotowaniem dla chłopców oraz dla niej;
W szkole nie była prymuską, lecz najgorszą również nie. Nigdy jednak nie miała sprecyzowanego planu na życie, w przeciwieństwie do rodziców, a zwłaszcza matki, która pragnęła, by jedyna córka wybrała bardziej publicznie szanowany zawód. Evangeline darzyła upodobaniem wiele rozmaitych przedmiotów, chociaż nie potrafiła wyobrazić siebie w jakimkolwiek zawodzie, z nimi związanych. Szczególną pasję przejawiała do literatury. Czytanie książek zawsze było u niej na porządku dziennym. Już wtedy pojawiły się pierwsze próby pisania opowiadań, wymyślania własnych światów i bohaterów. Wszystko skrzętnie skrywane w szufladzie przy własnym biurku.
Ku wielkiemu rozczarowaniu rodzicielki, na swoje studia wybrała filozofię, myśląc jeszcze nad socjologią. Humanistyczna, kulturowa sfera ludzi nadal ją interesowała, lubiła zagłębiać się w podobne aspekty, w międzyczasie próbując wymyślić dla siebie rolę w społeczeństwie. W międzyczasie dorabiała sobie na boku jako kelnerka czy sprzedawczyni. W wolnych momentach, których z początku nie było zbyt wiele, pisała. Dalej krótkie treści, które pewnego razu postanowiła rozesłać do różnych redakcji. Bez większych nadziei, była zupełnie zaskoczona odzewem, słowami pochwał i dodatkowo zarobionymi pieniędzmi. Po rozmowie z pewną redakcją postanowiła spróbować swoich sił z dłuższą prozą, zaczynając pisać swoją pierwszą powieść.
W międzyczasie ukończyła studia, po czym rozmyślała o własnej ścieżce zawodowej. Pisania nie traktowała na tym etapie na poważnie. Myślała o karierze akademickiej, lecz koniec końców zwlekała z decyzją, dalej zatrudniając się w rolach rozmaitych asystentek czy sekretarek.
Ukończyła swoją powieść rok po otrzymaniu dyplomu. Wydana w niewielkim nakładzie, skazana na zapomnienie w odmętach sklepowych i bibliotekarskich półek niespodziewanie znalazła się na listach krajowych bestsellerów. Sukces, który wciąż rósł przyczynił się do wznowienia druku w znacznie większej ilości. Życie Evangeline również uległo zmianie. Odtąd wpadła w literacki wir, jeżdżąc w różne miejsca i promując powieść. Pieniądze, które zaczęła otrzymywać były znacznie większe, niż do tej pory.
Po tym zaskakującym sukcesie przyszedł czas na następne powieści. Evangeline, mając dostatecznie dużo pieniędzy przeniosła się do Sydney, by zaznać życia w dużym mieście, zdobyć nowe natchnienie. Kolejne tytuły tylko powielały to, co zdążyła osiągnąć. Związała się kontraktem z większą wytwórnią, a wszystkie powieści zaczęły być sprzedawane również za granicą, do których odbyła parę wycieczek.
To właśnie będąc w wydawnictwie poznała swojego przyszłego męża, edytora tekstu, a po godzinach – recenzenta książek, który przy pierwszej rozmowie otwarcie skrytykował jej pierwszą powieść. Zadziałało jej to na nerwy i zgodziła się umówić na kawę tylko dlatego, by wygarnąć mu parę rzeczy. Sytuacja potoczyła się zgoła szybko. Spontaniczna miłość, zajście w nieplanowaną ciążę, ślub. Znów nie miała kontroli nad własnym losem, lecz tym razem było jej lżej, mając u boku swojego cudownego mężczyznę, który okazał się być zupełnie innym facetem, niż kiedy go poznała.
Podobało jej się życie rodzinne, a za własną namową osiedlili się całą rodzinną w Lorne, do którego nadal żywiła przywiązanie. Łącząc matczyne obowiązki nie zaprzestała pisania, wydając kolejne tomy. Niestety, wraz z postępującym sukcesem, renomą jaką uzyskała pracy również było dużo więcej. Wywiady, wyjazdy, promocje, fani zagadujący we wszelakich miejscach. Te i podobne rzeczy zaczęły się nawarstwiać, utrudniając cieszenie się spokojem i rodzinnym szczęściem. Stało się to zarzewiem serii konfliktów między mężem a żoną.
W jednym momencie cały jej świat legł w gruzach. Nie spodziewała się i nie mogła przewidzieć tak głębokiego kryzysu między nimi, co doprowadziło ostatecznie do wystosowania pisma, wnioskującego o rozwód. Tak, ukochany mąż stał się Panem Eks. Wszystko zbiegło się również ze śmiercią taty, co dodatkowo przybiło kobietę. Pozostała sama, ze swoimi dwoma synkami oraz matką, która nadal nie przestała krytykować jej wyborów życiowych.
Evangeline na długi czas zapadła się pod ziemię. Sprzedaż farmy wywołała u niej dodatkowy smutek. Zaczęła uciekać do alkoholu, który pochłaniała w nieco bardziej większych ilościach. Sięgała również po antydepresanty. Próbując wyjść z dołka, napisała kolejną książkę, która niestety nie znalazła uznania w oczach krytyków. Nie przyciągnęła nowych fanów, a starzy byli podzieleni co do jej nowego dzieła. Zjeżdżała po równi pochyłej. Zatrudniła do pomocy gosposię, nie będąc w stanie zapewnić właściwej opieki i otoczyć odpowiednią miłością swoich dzieci.
Dzisiaj, po czasie, ustabilizowała poniekąd swoje życie. Pomiędzy kolejnymi kieliszkami wina nawiązała współpracę z gazetą, w której dostała własną rubrykę, pisząc felietony, gdzie własnym okiem oceniała zmieniający się świat, wydarzenia kulturalne czy po prostu ludzi. Wprowadziło to pewną stabilizację, tak mocno potrzebną. Nie porzuciła pisania książek, choć zwolniła tempo. Próbuje znów być dobrą matką, choć nadal gnieździ się w niej poczucie bycia porzuconą, samotną i niechcianą.
- dwaj synkowie są najważniejszymi mężczyznami w jej życiu; pomimo, że patrząc na nich często przypomina sobie o byłym mężu, nie żywi urazy do losu; jest najszczęśliwszą kobietą pod słońcem, mogąc ich wychowywać; chciałaby być tylko lepszą matką;
- pisze powieści obyczajowe, których akcje dzieją się najczęściej w niewielkich miasteczkach w Australii; od czasu do czasu w treściach można znaleźć wątki z gatunku dramatu, thrillera, akcji oraz erotyki;
- od czasu rozwodu zdecydowanie nadużywa alkoholu; ubóstwia czerwone wino, które towarzyszy jej w samotności oraz podczas pisania kolejnych tekstów; niekiedy potrafi wypić parę butelek w przeciągu dnia; najczęściej robi to w samotności, kiedy nikt inny jej nie widzi; czasem można spotkać ją w niezbyt trzeźwym stanie na mieście, lecz zawsze stara się zachowywać z klasą i godnością; po inne alkohole również sięga, bynajmniej nie uważając siebie za alkoholiczkę;
- uwielbia szybkie auta i szybką jazdę; wielokrotnie dostała mandat za nadmierne przekroczenie prędkości; czasem zdarza jej się prowadzić samochód będąc pod wpływem, za co raz została zatrzymana i odebrano jej prawo jazdy na dwa lata; od tamtej pory stara się tego nie robić, lecz czasem popada w recydywę;
- poprawia sobie humory i dogadza sobie na różne sposoby, fetując samotne życie i odbijając sobie niespełnione marzenia o niekończącej się karierze i wspaniałej rodzinie; nawiązuje szereg znajomości, flirtuje do nieznajomych w barze a także popada w przelotne związki i romanse, niekiedy z dużo młodszymi od siebie mężczyznami;
- kocha sushi całym sercem; mogłaby je jeść niemal codziennie; nie jest dobrą kucharką, najczęściej zamawia jedzenie z dostawą bądź zdaje się na gosposię, która to zajmuje się między innymi gotowaniem dla chłopców oraz dla niej;
Środek transportu
Ford Explorer, na użytek rodzinny oraz Porsche Cayman S na potrzeby własne.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
W domu bądź Hungry Hearts, gdzie pracuje, oprócz tego w Lorne Bay State School, gdzie odwozi i odbiera synów ze szkoły oraz w barach sushi a także od czasu do czasu tych zwykłych.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Byłego męża, matkę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, lecz proszę o konsultowanie wcześniej wszelkich trwałych konsekwencji podjętych działań.
Ford Explorer, na użytek rodzinny oraz Porsche Cayman S na potrzeby własne.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
W domu bądź Hungry Hearts, gdzie pracuje, oprócz tego w Lorne Bay State School, gdzie odwozi i odbiera synów ze szkoły oraz w barach sushi a także od czasu do czasu tych zwykłych.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Byłego męża, matkę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, lecz proszę o konsultowanie wcześniej wszelkich trwałych konsekwencji podjętych działań.
Evangeline Moss
Angelina Jolie
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
