about
aktor, wychowany w rodzinie zastępczej, miał problemy z narkotykami, sypia u przyjaciółki na kanapie, kocha siebie i raczej dobrze nastawiony do świata
- Jason, odrobiłeś lekcje?
Chłopiec patrzący właśnie w okno i wtulający się policzkiem w szybę nawet nie drgnął; nie wyglądało na to, że w ogóle do niego dotarło to, co powiedziała kobieta. Nie ignorował jej umyślnie, czasem po prostu musiał się na chwilę wyłączyć i zresetować. Teraz najwidoczniej był właśnie ten moment.
Przez chwilę kobieta przyglądała mu się jeszcze w milczeniu, ale w końcu westchnęła cicho i zostawiła chłopca w spokoju. Znała go już na tyle, żeby doskonale wiedzieć, kiedy może spodziewać się jakiejkolwiek odpowiedzi, a kiedy lepiej dać sobie spokój. Teraz był moment, kiedy należało po prostu odpuścić.
Jason nie pamiętał swoich rodziców i często siedząc przy stole z innymi dziećmi wychowywanymi razem z nim w rodzinie zastępczej zastanawiał się, czy to lepiej czy gorzej. Nie wiedział nawet jak wyglądali, nie miał w głowie kompletnie żadnych wspomnień z nimi związanych, a niektórzy jego koledzy czasem opowiadali jakieś anegdotki związane z tym, jak im się żyło jeszcze w czasach, gdy mieli mamę i tatę - biologicznych rodziców, a nie zastępczych. I o ile oni najczęściej wiedzieli co się z ich rodzicami stało - czy zmarli, czy zginęli w jakichś tajemniczych okolicznościach, czy może zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej lub po prostu zdecydowali się oddać swoje dzieci, bo kompletnie nie radzili sobie z opieką nad nimi z przeróżnych względów. Jeśli chodziło o JJa, to on nawet nie wiedział jakim sposobem znalazł się w rodzinie zastępczej i do obecnej chwili nie ma pojęcia, czy ktokolwiek z jego rodziny żyje. Z tego co wie od swoich rodziców zastępczych, to nazwany został dopiero przez nową matkę, więc z tego co wywnioskował, to trafił do nich jak był bardzo, bardzo maleńki.
Zawsze był duszą artystyczną, a naukę traktował jako zło konieczne; dopiero gdy zrozumiał, że szkoła przyda mu się, jeśli chce cokolwiek osiągnąć w życiu, to przyłożył się do nauki nieco bardziej. Nie był głupi, właściwie nauczyciele uznawali go za zdolnego dzieciaka, tylko strasznie leniwego, co jego rodzice zastępczy słyszeli na wszelkich wywiadówkach bardzo często. Nie zdziwili się przesadnie, gdy pewnego dnia chłopak oznajmił wszem i wobec, że nie zamierza iść na studia, ale za to dostał wymarzoną pracę jako aktor. Miał jakieś 18 lat, gdy zatrudnili go w Art Centre i od tamtej pory jest w stanie samodzielnie się utrzymać, ale nie zerwał kontaktów ze swoją rodziną zastępczą. Właściwie jest to jedyna rodzina jaką kiedykolwiek miał, jedyna jaką pamięta, więc możliwość spotkania się z nimi od czasu do czasu jest dla niego dość istotna. JJ na scenie czuje się jak ryba w wodzie i nie wyobraża sobie, że miałby pracować w jakimś innym zawodzie; to, że w różnych spektaklach grywa różne role w pewien sposób pomogło mu zaakceptować siebie i dziś jest pewnym siebie facetem, który doskonale zna swoją wartość.
- ma sporo tatuaży na ciele, właściwie nie jest w stanie chyba podać konkretnej ich liczby, ale nie pokrywają one jakiejś bardzo dużej powierzchni jego ciała; są dość małe i dzięki temu każdy z nich jest dość dobrze widoczny.
- lubi makijaż, lakiery do paznokci i biżuterię.
- według niego ubrania nie mają płci i uważa, że każdy może nosić to, co tylko się komu podoba.
- kompletnie nie potrafi gotować.
- ostatnie kilka miesięcy spędził na kanapie u swojej przyjaciółki, Adore; wcześniej dzielił mieszkanie z kilkoma kumplami, ale się trochę popstrykali i stwierdził, że trzeba poszukać nowego lokum. Kanapa u Adore miała być na parę nocy, ale jakoś tak... został, no. Póki co dziewczyna jeszcze go nie wywaliła.
- jest raczej pozytywnie nastawiony do ludzi, rzadko kiedy skreśla kogoś bez bliższego poznania, ale jeśli ktoś mu podpadnie, to uruchamia mu się trochę agresor.
- jakiś czas temu miał lekkie problemy z narkotykami, był nawet na odwyku, ale chyba obecnie jest z nim nieco lepiej.
- kocha siebie, kocha swoje ciało i uważa, że akceptacja siebie i miłość do siebie - nie popadająca jednak w narcyzm - jest konieczna, by prowadzić szczęśliwe życie.
Chłopiec patrzący właśnie w okno i wtulający się policzkiem w szybę nawet nie drgnął; nie wyglądało na to, że w ogóle do niego dotarło to, co powiedziała kobieta. Nie ignorował jej umyślnie, czasem po prostu musiał się na chwilę wyłączyć i zresetować. Teraz najwidoczniej był właśnie ten moment.
Przez chwilę kobieta przyglądała mu się jeszcze w milczeniu, ale w końcu westchnęła cicho i zostawiła chłopca w spokoju. Znała go już na tyle, żeby doskonale wiedzieć, kiedy może spodziewać się jakiejkolwiek odpowiedzi, a kiedy lepiej dać sobie spokój. Teraz był moment, kiedy należało po prostu odpuścić.
Jason nie pamiętał swoich rodziców i często siedząc przy stole z innymi dziećmi wychowywanymi razem z nim w rodzinie zastępczej zastanawiał się, czy to lepiej czy gorzej. Nie wiedział nawet jak wyglądali, nie miał w głowie kompletnie żadnych wspomnień z nimi związanych, a niektórzy jego koledzy czasem opowiadali jakieś anegdotki związane z tym, jak im się żyło jeszcze w czasach, gdy mieli mamę i tatę - biologicznych rodziców, a nie zastępczych. I o ile oni najczęściej wiedzieli co się z ich rodzicami stało - czy zmarli, czy zginęli w jakichś tajemniczych okolicznościach, czy może zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej lub po prostu zdecydowali się oddać swoje dzieci, bo kompletnie nie radzili sobie z opieką nad nimi z przeróżnych względów. Jeśli chodziło o JJa, to on nawet nie wiedział jakim sposobem znalazł się w rodzinie zastępczej i do obecnej chwili nie ma pojęcia, czy ktokolwiek z jego rodziny żyje. Z tego co wie od swoich rodziców zastępczych, to nazwany został dopiero przez nową matkę, więc z tego co wywnioskował, to trafił do nich jak był bardzo, bardzo maleńki.
Zawsze był duszą artystyczną, a naukę traktował jako zło konieczne; dopiero gdy zrozumiał, że szkoła przyda mu się, jeśli chce cokolwiek osiągnąć w życiu, to przyłożył się do nauki nieco bardziej. Nie był głupi, właściwie nauczyciele uznawali go za zdolnego dzieciaka, tylko strasznie leniwego, co jego rodzice zastępczy słyszeli na wszelkich wywiadówkach bardzo często. Nie zdziwili się przesadnie, gdy pewnego dnia chłopak oznajmił wszem i wobec, że nie zamierza iść na studia, ale za to dostał wymarzoną pracę jako aktor. Miał jakieś 18 lat, gdy zatrudnili go w Art Centre i od tamtej pory jest w stanie samodzielnie się utrzymać, ale nie zerwał kontaktów ze swoją rodziną zastępczą. Właściwie jest to jedyna rodzina jaką kiedykolwiek miał, jedyna jaką pamięta, więc możliwość spotkania się z nimi od czasu do czasu jest dla niego dość istotna. JJ na scenie czuje się jak ryba w wodzie i nie wyobraża sobie, że miałby pracować w jakimś innym zawodzie; to, że w różnych spektaklach grywa różne role w pewien sposób pomogło mu zaakceptować siebie i dziś jest pewnym siebie facetem, który doskonale zna swoją wartość.
- ma sporo tatuaży na ciele, właściwie nie jest w stanie chyba podać konkretnej ich liczby, ale nie pokrywają one jakiejś bardzo dużej powierzchni jego ciała; są dość małe i dzięki temu każdy z nich jest dość dobrze widoczny.
- lubi makijaż, lakiery do paznokci i biżuterię.
- według niego ubrania nie mają płci i uważa, że każdy może nosić to, co tylko się komu podoba.
- kompletnie nie potrafi gotować.
- ostatnie kilka miesięcy spędził na kanapie u swojej przyjaciółki, Adore; wcześniej dzielił mieszkanie z kilkoma kumplami, ale się trochę popstrykali i stwierdził, że trzeba poszukać nowego lokum. Kanapa u Adore miała być na parę nocy, ale jakoś tak... został, no. Póki co dziewczyna jeszcze go nie wywaliła.
- jest raczej pozytywnie nastawiony do ludzi, rzadko kiedy skreśla kogoś bez bliższego poznania, ale jeśli ktoś mu podpadnie, to uruchamia mu się trochę agresor.
- jakiś czas temu miał lekkie problemy z narkotykami, był nawet na odwyku, ale chyba obecnie jest z nim nieco lepiej.
- kocha siebie, kocha swoje ciało i uważa, że akceptacja siebie i miłość do siebie - nie popadająca jednak w narcyzm - jest konieczna, by prowadzić szczęśliwe życie.
Środek transportu
Ostatnio udało mu się odłożyć na używanego land rovera, który prawdopodobnie długo nie pociągnie, ale zawsze to jakiś transport. Czasem jeździ komunikacją miejską, czasem swoim autem, a czasem wozi się z kumplem, jeśli akurat ten się nawinie.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie jest związany krwią z Aborygenami; mieszka jednak w Tingaree (śpi na kanapie u swojej przyjaciółki), bardzo szanuje społeczność Aborygenów i uwielbia spacery po odludnych miejscach Lorne Bay.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Tingaree, bo tam aktualnie mieszka, Cairns, bo tam pracuje, ale ogólnie chętnie włóczy się po całym Lorne Bay, po wszelkich klubach i barach i zawsze wszędzie go pełno.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Chyba najlepiej będzie powiadomić Adore, u której mieszka. I kumpla Dicka, bo jemu chyba zależy.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, chociaż przed jakimiś większymi ingerencjami w zdrowie, życie i ogólnie w historię postaci, to wolałabym konsultację.
Ostatnio udało mu się odłożyć na używanego land rovera, który prawdopodobnie długo nie pociągnie, ale zawsze to jakiś transport. Czasem jeździ komunikacją miejską, czasem swoim autem, a czasem wozi się z kumplem, jeśli akurat ten się nawinie.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie jest związany krwią z Aborygenami; mieszka jednak w Tingaree (śpi na kanapie u swojej przyjaciółki), bardzo szanuje społeczność Aborygenów i uwielbia spacery po odludnych miejscach Lorne Bay.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Tingaree, bo tam aktualnie mieszka, Cairns, bo tam pracuje, ale ogólnie chętnie włóczy się po całym Lorne Bay, po wszelkich klubach i barach i zawsze wszędzie go pełno.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Chyba najlepiej będzie powiadomić Adore, u której mieszka. I kumpla Dicka, bo jemu chyba zależy.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, chociaż przed jakimiś większymi ingerencjami w zdrowie, życie i ogólnie w historię postaci, to wolałabym konsultację.
JJ Phoenix
Damiano David
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
