about
Obiecująca szermierka, która ostatnio poświęca trochę czasu na treningi, a trochę też na randki, bo okazuje się, że te nie wychodzą jej najgorzej.
Otwierasz oczy i czujesz się bezpiecznie. To dom. Mama, tata i ty, a przynajmniej tak jest na początku. Pierwszych lat swojego życia nie pamiętasz, więc gdy dołącza do was siostra, czujesz się tak, jakby była tam od zawsze. Stanowi nieodłączny element układanki. Obrazka, który tworzysz ty, choć to rodzice pociągają za sznurki. Jesteś marionetką, dwojąc się i trojąc, aby spełnić ich ambicje. Dla nich to za mało, dla ciebie... to w ogóle nie jest to.
Zamykasz oczy i marzysz o wolności.
Otwierasz oczy i czujesz, że zawiodłaś. Nie ma już domu, a pożar, który go pochłonął, przenosi się do twojego umysłu. Nagle dostajesz prawo głosu i musisz podjąć decyzję, która zaważy na twojej przyszłości, ale ty... nie wiesz nic. Nie umiesz być samodzielna i tak naprawdę chyba nawet nie znasz siebie. Zamiast wolności zyskujesz zagubienie.
Zamykasz oczy i marzysz o mapie, która zaprowadzi cię tam, gdzie sama nie wiesz, że chciałabyś być.
Otwierasz oczy i on jest obok. Przy nim wszystko wydaje się inne, łatwiejsze. Praca na treningach nie wydaje ci się już problemem, a wszelkie zmartwienia uciekają w dal, bo wiesz, że masz przy sobie ramiona, w których mogłabyś się skryć. I korzystasz z tego chętnie przez rok, drugi, trzeci... Nim dostrzegasz, zaczynacie się od siebie oddalać. Jego przystojna twarz nadal jest tą samą twarzą, ale jego oczy wydają się puste. Chcesz odejść, ale wtedy dowiadujesz się o jego chorobie. Jest to wyrok, przed którym nie możesz uciec. Dlatego zostajesz. Wbrew sobie.
Zamykasz oczy i marzysz o powrocie do chwil, kiedy jeszcze byliście szczęśliwi.
Otwierasz oczy i jesteś wolna. Poza odziedziczoną kasą nie czeka na ciebie już nic. Wiesz, że na nią nie zasługujesz i nie potrafisz jej sobie zostawić. Chcesz przewartościować swoje życie, pozbyć się wszystkiego, co ciągnie za sobą negatywne wspomnienia. Kupujesz mieszkanie, a resztę... oddajesz fundacji. Nie chcesz, żeby jeszcze ktoś musiał przechodzić przez to, przez co przechodził on.
Zamykasz oczy i marzysz o lepszym jutrze.
Otwierasz oczy i nie czujesz już nic. Jest środek nocy. A ty jesteś sama.
Zamykasz oczy i marzysz.
Zamykasz oczy i marzysz o wolności.
Otwierasz oczy i czujesz, że zawiodłaś. Nie ma już domu, a pożar, który go pochłonął, przenosi się do twojego umysłu. Nagle dostajesz prawo głosu i musisz podjąć decyzję, która zaważy na twojej przyszłości, ale ty... nie wiesz nic. Nie umiesz być samodzielna i tak naprawdę chyba nawet nie znasz siebie. Zamiast wolności zyskujesz zagubienie.
Zamykasz oczy i marzysz o mapie, która zaprowadzi cię tam, gdzie sama nie wiesz, że chciałabyś być.
Otwierasz oczy i on jest obok. Przy nim wszystko wydaje się inne, łatwiejsze. Praca na treningach nie wydaje ci się już problemem, a wszelkie zmartwienia uciekają w dal, bo wiesz, że masz przy sobie ramiona, w których mogłabyś się skryć. I korzystasz z tego chętnie przez rok, drugi, trzeci... Nim dostrzegasz, zaczynacie się od siebie oddalać. Jego przystojna twarz nadal jest tą samą twarzą, ale jego oczy wydają się puste. Chcesz odejść, ale wtedy dowiadujesz się o jego chorobie. Jest to wyrok, przed którym nie możesz uciec. Dlatego zostajesz. Wbrew sobie.
Zamykasz oczy i marzysz o powrocie do chwil, kiedy jeszcze byliście szczęśliwi.
Otwierasz oczy i jesteś wolna. Poza odziedziczoną kasą nie czeka na ciebie już nic. Wiesz, że na nią nie zasługujesz i nie potrafisz jej sobie zostawić. Chcesz przewartościować swoje życie, pozbyć się wszystkiego, co ciągnie za sobą negatywne wspomnienia. Kupujesz mieszkanie, a resztę... oddajesz fundacji. Nie chcesz, żeby jeszcze ktoś musiał przechodzić przez to, przez co przechodził on.
Zamykasz oczy i marzysz o lepszym jutrze.
Otwierasz oczy i nie czujesz już nic. Jest środek nocy. A ty jesteś sama.
Zamykasz oczy i marzysz.
Środek transportu
Posiada samochód, ale tak długo, jak jego użycie nie jest konieczne, preferuje raczej rower.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Na proteście, akcji charytatywnej, wydarzeniach sportowych. Na co dzień często bywa w sklepach ze zdrową żywnością, na treningach, a także w parkach na porannym joggingu.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Luna O'Brallaghan, matka.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, tylko pliska bez żadnych paraliżów, amnezji, trwałych uszczerbków na zdrowiu, ani przemocy na tle seksualnym.
Posiada samochód, ale tak długo, jak jego użycie nie jest konieczne, preferuje raczej rower.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Na proteście, akcji charytatywnej, wydarzeniach sportowych. Na co dzień często bywa w sklepach ze zdrową żywnością, na treningach, a także w parkach na porannym joggingu.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Luna O'Brallaghan, matka.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, tylko pliska bez żadnych paraliżów, amnezji, trwałych uszczerbków na zdrowiu, ani przemocy na tle seksualnym.
Persephone O'Brallaghan
Inbar Lavi
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
