Liam Nielsen

20 lipca 2021, Lotus Glen Correctional Centre

Byłem szanowanym chirurgiem. Moje zdanie się liczyło. Wszyscy moi współpracownicy wiedzieli, że zawsze mogą na mnie liczyć, że nigdy nie odmówię im pomocy. Co się stało, że w pewnym momencie przestałem być tak ważną osobistością? Chwila nieostrożności, chwila rozproszenia i... ty. Zawsze wiedziałem, że w mojej głowie jest coś, czego tam być nie powinno. A może właśnie czegoś nie było...? Nie zamierzałem się jednak diagnozować, choć logicznym było, że to wszystko kiedyś runie. Runie niczym zamek z piasku rozproszony przez silny wiatr. Moim wiatrem byłeś ty - i choć jeszcze się wtedy nie znaliśmy, to i tak wiedziałem, że moje życie dzięki tobie się zmieni. Nie wiedziałem tylko jak bardzo.

Gdybym mógł, to rozwiązałbym to inaczej. Mam na myśli... nasze spotkanie twarzą twarz i ten moment, w którym mogłeś mnie dostrzec, mimo że ja już wcześniej wiedziałem o tobie wszystko. Wiedziałem gdzie pracujesz, gdzie mieszkasz, jak się nazywasz, jak wabił się twój pies i jakie papierosy paliłeś. Wiedziałem, że próbowałeś rzucić, ale nie byłeś w stanie przez natłok stresu związanego z pracą. I choć chciałem ci pomóc, chciałem się tobą zaopiekować, to gdy miałem okazję zaprezentować się z jak najlepszej strony i choćby zaprosić cię na kolację... zamiast tego spróbowałem cię zabić.

Nasza historia powinna się tutaj skończyć. Odbył się proces, ja zostałem skazany na kilka lat więzienia, a potem, pewnego pięknego dnia, otrzymałem informację, że ktoś chce się ze mną widzieć. Widzenia w więzieniu zawsze były przez więźniów nie lada uciechą, niemniej... ja nikogo się nie spodziewałem. Mimo wszystko udałem się do sali widzeń, usiadłem, pozwoliłem przykuć ręce do stolika i wtedy naprzeciwko mnie usiadłeś ty. Co skłoniło cię do przyjścia? Co sprawiło, że odwiedzałeś mnie potem aż do końca odsiadki? Nie mam pojęcia. Ale te widzenia zbliżyły nas do siebie i choć nigdy nie mogłem cię dotknąć, bo oddzielała nas szyba, to byłeś mi bliższy niż inni ludzie kiedykolwiek wcześniej. Opowiedziałem ci wtedy o wszystkim: o tym, jak cię pierwszy raz zobaczyłem i że od razu wiedziałem, że muszę cię poznać. O uczuciach wzbierających we mnie, o walce pożądania z niechęcią do samego siebie, o ciągłych myślach o tym, żeby zanurzyć ostrze noża w twoim ciele... Widziałem, jak powiększały się twoje oczy, gdy usłyszałeś o tym za pierwszym razem. Myślałem, że kolejnych odwiedzin nie będzie, że cię wystraszyłem, ale dwa tygodnie później wróciłeś i nadal chciałeś słuchać, nadal chciałeś ze mną rozmawiać...

Czasem się zastanawiam, czy twoje życie nie byłoby lepsze, gdybym w nie nie wtargnął. Przecież masz żonę, dom, pracę... A gdy pojawiłem się ja posłałem cię do szpitala, rannego; na szczęście nie śmiertelnie. Na szczęście...? Nad tym też się zastanawiam. W tamtym momencie, dzierżąc nóż w dłoni, chciałem cię zabić - to nie ulega wątpliwości i za to zostałem skazany. Ale teraz, gdy o tym myślę, to cieszę się, że nie spowodowałem tak dużych obrażeń, jakie mogłem spowodować. Gdybyś wtedy umarł, to nie odbylibyśmy tych wszystkich rozmów i nie zbliżylibyśmy się do siebie tak mocno.

Jak zareagujesz, gdy pojawię się na twoim progu i gdy nie będzie nas dzieliła szyba, która trzymała cię w bezpiecznej odległości od moich rąk...?

× był dobrym uczniem i praktycznie od zawsze wiedział, że chciałby robić coś związanego z medycyną. Na studia wyjechał do Sydney, a po nich wrócił do rodzinnego Lorne Bay, natomiast staż odbywał w szpitalu w Cairns. Pracował jako chirurg urazowy i dość szybko stał się jednym z bardziej cenionych lekarzy w mieście.
× ma pamięć fotograficzną, co dość mocno ułatwiało mu zarówno naukę w szkole, jak i całe studia.
× gotowanie sprawia mu przyjemność i naprawdę go relaksuje.
× zna smak ludzkiej krwi i uważa, że jest całkiem niezły, chociaż nie wpadłby na to, żeby ją pić - wie jakie ma to skutki dla ludzkiego organizmu.
× za usiłowanie zabójstwa został skazany na osiem lat więzienia. Został umieszczony w części więzienia, które zajmowało się leczeniem zaburzeń psychicznych. Dzięki współpracy z lekarzami i pracownikami więzienia, a także dzięki dobremu sprawowaniu i wystawionej mu pozytywnej opinii udało mu się wyjść po pięciu latach, na początku lipca tego roku.
× po wyjściu z więzienia zajął się odnowieniem domu, który odziedziczył po rodzicach i zamieszkał w Tingaree. Nie próbował nawet wrócić do pracy w zawodzie, bo domyślał się, że i tak mu się to nie uda, więc zatrudnił się w klubie Shadow jako ochroniarz.
× od wyjścia z więzienia nie widział się ze swoją obsesją. Nie jest pewien jak obaj zareagują, gdy będą mogli porozmawiać w cztery oczy, bez oddzielającej ich szyby.
× poza remontem domku kupił samochód, a pozostałe pieniądze odziedziczone po rodzicach oraz te, które miał na koncie przed odsiadką, wciąż znajdują się w banku.
× miał dość trudne dzieciństwo z bardzo przemocowym ojcem, który w dodatku był alkoholikiem, ale stara się tego nie rozpamiętywać. Przepracował to dopiero na oddziale, podczas odsiadki.
× stwierdzono u niego osobowość dyssocjalną, a jednym z warunków jego wyjścia z więzienia było to, że zapisze się na terapię.

Liam Nielsen

20 maja 1978 r.

Lorne Bay

były chirurg, aktualnie ochroniarz

kiedyś szpital w Cairns, dzisiaj klub Shadow

Tingaree

kawaler, miłość nie wybiera płci

Środek transportu
Czarny Ford Fusion z 2018 roku.

Związek ze społecznością Aborygenów
Z tego co wie, to posiada dość dalekie Aborygeńskie korzenie, a ponadto po odsiadce zamieszkał w domku po rodzicach w dzielnicy Tingaree.

Najczęściej spotkasz mnie w:
Głównie w Tingaree, ale tak naprawdę bywa w przeróżnych miejscach, w zależności od nastroju.

Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Marcusa - pana obsesję.

Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, poproszę. Może bez dużych uszkodzeń ciała, wiadomo.

Liam Nielsen

Mads Mikkelsen