about
Ma urwanie głowy nie z jednym, a z dwójką (wspaniałych) dzieci. Niestety wciąż nie zrozumiał, że niektóre (wyjątkowe) relacje zdarzają się tylko raz w życiu.
Piątek, 1 kwietnia 1988 roku, Lorne Bay:
Wraz z dniem narodzin zaczęły się jego niepowodzenia – nie był w stanie sprostać wygórowanym wymogom ojca, mimo że jeszcze nie zaczerpnął pierwszego oddechu, nie zapłakał w ramionach zatroskanej położnej, która szczypała go w pośladek, próbując sprawić, by zakwilił. Jego pierwszym przewinieniem okazało się to, że był drugi. Jego siostra, przychodząc na świat o kilkanaście minut wcześniej, zyskała miano pierworodnej, które było przeznaczone męskiemu potomkowi. Zdaniem ojca, było to niezwykle istotne – kolejność. Zdaniem samego Diona, było nic nieznaczącym przypadkiem, przez który wielokrotnie przegrywał spory ze starszą siostrą.
Niedziela, 15 sierpnia 2004 roku, Lorne Bay:
Zaszczepiono w nim idee, że zdobywanie pieniędzy gwarantuje szczęście. Daje również cel – tak ważny w życiu. Głowa rodziny – Craig Winslow – założył przed laty małą, jednoosobową firmę budowlano-remontową. Rozwijał ją w pocie czoła, aż C.W. Construction stało się przodującym przedstawicielem branży. Dzięki ciężkiej harówce zdobył pozycję, szacunek oraz pokaźnie zaopatrzone konto bankowe. Jedyne czego nie posiadał to czas, który mógłby poświęcić rodzinie. W każdym razie, wychowując syna, liczył na to, że w przyszłości – po ukończeniu studiów inżynierskich – przejmie on kierownictwo nad rodzinną firmą.
Jednakże w pewną słoneczną niedzielę, gdy Dion miał szesnaście lat, zdecydował, że zostanie lekarzem, jednocześnie – nie po raz pierwszy – zawodząc ojca oraz nadzieje, które w nim pokładał.
Czwartek, 7 lutego 2008 roku, Newcastle:
Zaplanował swoją przyszłość – nie w sposób szczegółowy, ale wytyczył sobie kolejne kroki, które pragnął realizować. Studia na University of Newcastle. Następnie odbycie rocznego stażu w najlepszej placówce medycznej, na jaką się dostanie, co z kolei miało mu ułatwić realizację kolejnego etapu, jakim była rezydentura. Wymarzył sobie, że obędzie ją jak najbliżej rodzinnego miasta. Wtedy też – jeśli miałby szczęście – zamierzał założyć rodzinę, najlepiej pod koniec zdobywania chirurgicznej specjalizacji. Później miało iść z górki: dom, dzieci, wakacje w Europie.
Zapomniał, że niespecjalnie dogadywał się ze swoim szczęściem.
Kolejność uległa zmianie, bo – jak kompletny amator – zakochał się, mając zaledwie dwadzieścia lat.
Wtorek, 1 kwietnia 2014 roku, Cairns:
To był dzień jego dwudziestych szóstych urodzin. Jego oraz jego – kilkanaście minut starszej – siostry. Dion był s z c z ę ś l i w y. Prawie bezbłędnie wykonał pozostałą część planu; obecnie był w trakcie pierwszego roku rezydentury na oddziale chirurgicznym i miał nadzieję ukierunkować swoją dalszą edukację w stronę ortopedii. Ludzki szkielet był niesamowity, ponadto składanie kości sportowców było niezwykle dochodowym zajęciem. Wciąż pozostawał w związku z kobietą, którą poznał na studiach, mało tego pędził do niej na motocyklu kupionym przed kilkoma miesiącami (używanym, ale potrafiącym rozwinąć niezłą prędkość), bo właśnie zaczęła rodzić. Wprawdzie dzieci planował za cztery, może nawet pięć lat, ale gdy dowiedział się o ciąży, uznał, że tak właśnie miało być, że jego szczęście po raz kolejny pokazało mu, że ma dla niego inny plan.
Choć może szczęście nie miało tu nic do rzeczy.
Czwartek, 3 kwietnia 2014 roku, Cairns:
Obudził się po drugiej operacji. Powiedziano mu, że uległ wypadkowi. Prawdopodobnie nadmierna prędkość sprawiła, że motocykl wymknął mu się spod kontroli. Tłumaczono mu, że miał zmiażdżoną lewą rękę, poważne wstrząśnienie mózgu, a do jego opłucnej dostało się sporo krwi, którą musieli odciągnąć. Wyjdzie z tego – słyszał – ale o wymagającej precyzji karierze chirurga mógł zapomnieć. Jego ręka nigdy nie miała wrócić do pełnej sprawności.
Z pozytywnych wiadomości urodził mu się syn – piękny, zdrowy chłopczyk, którego pokochały wszystkie pielęgniarki.
Środa, 23 kwietnia 2014 roku, Lorne Bay:
Patrząc na syna, myślał, że to koniec, że żadna więcej kłoda nie znajdzie się pod jego nogami. Pomylił się, owszem. Po sześciu latach związku miłość jego życia odeszła. Czym było to spowodowane? Nie miał pojęcia. Wyjaśnień miał mu dostarczyć list – właściwie krótka notatka – ale mimo obecności wyniosłych słów, sensu nie doszukał się w nim żadnego. Od tego dnia zostali we dwóch. Prawie, bo zatroskani dziadkowie miesięcznego Paddy’ego zdecydowali się pomóc.
Zdarza się jednak, że mimo najlepszych chęci, pomoc zmienia się w utrapienie.
Piątek, 15 listopada 2019 roku, Cairns:
Ukończenie specjalizacji, jaką była medycyna rodzinna, przyniosło mu satysfakcję, ale nie radość. Dawno pogodził się z tym, że nie zostanie chirurgiem; jego dłoń, choć wydawała się współpracować z resztą ciała, czasami uciekała w tylko sobie znanych kierunkach. W dodatku obecność syna wymagała od niego wyboru mniej czasochłonnej ścieżki kariery. Po otrzymaniu ostatnich uprawnień zaczął pracę w przychodni rodzinnej w Lorne Bay.
Dalsze plany?
Nie zamierzał tworzyć już żadnych.
Nigdy.
• Przyszedł na świat w prima aprilis. Lubi żartować, że właśnie to przyczyniło się do wszystkich problemów, jakie napotkał w życiu. Co ciekawe jego syn – Patrick – urodził się tego samego dnia.
• Matką chrzestną Paddy’ego jest siostra Diona, natomiast chrzestnym ojcem jego stryjeczny brat. Wybór był dla niego oczywisty.
• Po wypadku – w ramach rehabilitacji – zalecono mu korzystanie z basenów. Pływał dużo i często, licząc na to, że mimo opinii specjalistów, jego dłoń wróci do pełnej sprawności. Niestety drżenie nie ustało, ale nawyk pływania w zamkniętych obiektach pozostał. Dziś Dion wykręca niesamowite czasy, pokonując coraz dłuższe odległości. Pływanie to jego ulubiony rodzaj aktywności fizycznej.
• Odejście matki Paddy’ego sprawiło, że Dion przestał ufać kobietom. Nigdy więcej nie rozglądał się za potencjalną partnerką, która mogłaby zastąpić chłopcu matkę, której obecności nie doświadczył. Zamiast tego wplątywał się w krótkie, niemające znaczenia, romanse. Zawsze był jednak szczery co do swoich zamiarów i ostrzegał, że związek nie w chodzi w grę. Nie pamięta momentu, kiedy wszystkie kobiety zaczął wrzucać do jednego worka.
• Paddy miał cztery lata, gdy zdecydowali się zaadoptować psa; w ten sposób Dion stał się właścicielem wilczaka czechosłowackiego o srebrnej sierści, który większość czasu spędza w ogrodzie. Wspólnie nadali mu imię „Blue” – po ulubionej postaci z bajki Paddy’ego. To sporych rozmiarów pies, który lubi taplać się w błocie, pływać i biegać po lasach, więc długie, wspólne spacery stały się elementem ich codzienności.
• Od wypadku nie wsiadł na motocykl.
• Jako lekarz jest cierpliwy – szczególnie w przypadku dzieci oraz osób starszych – oraz dociekliwy. Zaakceptował rolę lekarza pierwszego kontaktu i próbuje być najlepszym wśród sobie podobnych.
Wraz z dniem narodzin zaczęły się jego niepowodzenia – nie był w stanie sprostać wygórowanym wymogom ojca, mimo że jeszcze nie zaczerpnął pierwszego oddechu, nie zapłakał w ramionach zatroskanej położnej, która szczypała go w pośladek, próbując sprawić, by zakwilił. Jego pierwszym przewinieniem okazało się to, że był drugi. Jego siostra, przychodząc na świat o kilkanaście minut wcześniej, zyskała miano pierworodnej, które było przeznaczone męskiemu potomkowi. Zdaniem ojca, było to niezwykle istotne – kolejność. Zdaniem samego Diona, było nic nieznaczącym przypadkiem, przez który wielokrotnie przegrywał spory ze starszą siostrą.
Niedziela, 15 sierpnia 2004 roku, Lorne Bay:
Zaszczepiono w nim idee, że zdobywanie pieniędzy gwarantuje szczęście. Daje również cel – tak ważny w życiu. Głowa rodziny – Craig Winslow – założył przed laty małą, jednoosobową firmę budowlano-remontową. Rozwijał ją w pocie czoła, aż C.W. Construction stało się przodującym przedstawicielem branży. Dzięki ciężkiej harówce zdobył pozycję, szacunek oraz pokaźnie zaopatrzone konto bankowe. Jedyne czego nie posiadał to czas, który mógłby poświęcić rodzinie. W każdym razie, wychowując syna, liczył na to, że w przyszłości – po ukończeniu studiów inżynierskich – przejmie on kierownictwo nad rodzinną firmą.
Jednakże w pewną słoneczną niedzielę, gdy Dion miał szesnaście lat, zdecydował, że zostanie lekarzem, jednocześnie – nie po raz pierwszy – zawodząc ojca oraz nadzieje, które w nim pokładał.
Czwartek, 7 lutego 2008 roku, Newcastle:
Zaplanował swoją przyszłość – nie w sposób szczegółowy, ale wytyczył sobie kolejne kroki, które pragnął realizować. Studia na University of Newcastle. Następnie odbycie rocznego stażu w najlepszej placówce medycznej, na jaką się dostanie, co z kolei miało mu ułatwić realizację kolejnego etapu, jakim była rezydentura. Wymarzył sobie, że obędzie ją jak najbliżej rodzinnego miasta. Wtedy też – jeśli miałby szczęście – zamierzał założyć rodzinę, najlepiej pod koniec zdobywania chirurgicznej specjalizacji. Później miało iść z górki: dom, dzieci, wakacje w Europie.
Zapomniał, że niespecjalnie dogadywał się ze swoim szczęściem.
Kolejność uległa zmianie, bo – jak kompletny amator – zakochał się, mając zaledwie dwadzieścia lat.
Wtorek, 1 kwietnia 2014 roku, Cairns:
To był dzień jego dwudziestych szóstych urodzin. Jego oraz jego – kilkanaście minut starszej – siostry. Dion był s z c z ę ś l i w y. Prawie bezbłędnie wykonał pozostałą część planu; obecnie był w trakcie pierwszego roku rezydentury na oddziale chirurgicznym i miał nadzieję ukierunkować swoją dalszą edukację w stronę ortopedii. Ludzki szkielet był niesamowity, ponadto składanie kości sportowców było niezwykle dochodowym zajęciem. Wciąż pozostawał w związku z kobietą, którą poznał na studiach, mało tego pędził do niej na motocyklu kupionym przed kilkoma miesiącami (używanym, ale potrafiącym rozwinąć niezłą prędkość), bo właśnie zaczęła rodzić. Wprawdzie dzieci planował za cztery, może nawet pięć lat, ale gdy dowiedział się o ciąży, uznał, że tak właśnie miało być, że jego szczęście po raz kolejny pokazało mu, że ma dla niego inny plan.
Choć może szczęście nie miało tu nic do rzeczy.
Czwartek, 3 kwietnia 2014 roku, Cairns:
Obudził się po drugiej operacji. Powiedziano mu, że uległ wypadkowi. Prawdopodobnie nadmierna prędkość sprawiła, że motocykl wymknął mu się spod kontroli. Tłumaczono mu, że miał zmiażdżoną lewą rękę, poważne wstrząśnienie mózgu, a do jego opłucnej dostało się sporo krwi, którą musieli odciągnąć. Wyjdzie z tego – słyszał – ale o wymagającej precyzji karierze chirurga mógł zapomnieć. Jego ręka nigdy nie miała wrócić do pełnej sprawności.
Z pozytywnych wiadomości urodził mu się syn – piękny, zdrowy chłopczyk, którego pokochały wszystkie pielęgniarki.
Środa, 23 kwietnia 2014 roku, Lorne Bay:
Patrząc na syna, myślał, że to koniec, że żadna więcej kłoda nie znajdzie się pod jego nogami. Pomylił się, owszem. Po sześciu latach związku miłość jego życia odeszła. Czym było to spowodowane? Nie miał pojęcia. Wyjaśnień miał mu dostarczyć list – właściwie krótka notatka – ale mimo obecności wyniosłych słów, sensu nie doszukał się w nim żadnego. Od tego dnia zostali we dwóch. Prawie, bo zatroskani dziadkowie miesięcznego Paddy’ego zdecydowali się pomóc.
Zdarza się jednak, że mimo najlepszych chęci, pomoc zmienia się w utrapienie.
Piątek, 15 listopada 2019 roku, Cairns:
Ukończenie specjalizacji, jaką była medycyna rodzinna, przyniosło mu satysfakcję, ale nie radość. Dawno pogodził się z tym, że nie zostanie chirurgiem; jego dłoń, choć wydawała się współpracować z resztą ciała, czasami uciekała w tylko sobie znanych kierunkach. W dodatku obecność syna wymagała od niego wyboru mniej czasochłonnej ścieżki kariery. Po otrzymaniu ostatnich uprawnień zaczął pracę w przychodni rodzinnej w Lorne Bay.
Dalsze plany?
Nie zamierzał tworzyć już żadnych.
Nigdy.
• Przyszedł na świat w prima aprilis. Lubi żartować, że właśnie to przyczyniło się do wszystkich problemów, jakie napotkał w życiu. Co ciekawe jego syn – Patrick – urodził się tego samego dnia.
• Matką chrzestną Paddy’ego jest siostra Diona, natomiast chrzestnym ojcem jego stryjeczny brat. Wybór był dla niego oczywisty.
• Po wypadku – w ramach rehabilitacji – zalecono mu korzystanie z basenów. Pływał dużo i często, licząc na to, że mimo opinii specjalistów, jego dłoń wróci do pełnej sprawności. Niestety drżenie nie ustało, ale nawyk pływania w zamkniętych obiektach pozostał. Dziś Dion wykręca niesamowite czasy, pokonując coraz dłuższe odległości. Pływanie to jego ulubiony rodzaj aktywności fizycznej.
• Odejście matki Paddy’ego sprawiło, że Dion przestał ufać kobietom. Nigdy więcej nie rozglądał się za potencjalną partnerką, która mogłaby zastąpić chłopcu matkę, której obecności nie doświadczył. Zamiast tego wplątywał się w krótkie, niemające znaczenia, romanse. Zawsze był jednak szczery co do swoich zamiarów i ostrzegał, że związek nie w chodzi w grę. Nie pamięta momentu, kiedy wszystkie kobiety zaczął wrzucać do jednego worka.
• Paddy miał cztery lata, gdy zdecydowali się zaadoptować psa; w ten sposób Dion stał się właścicielem wilczaka czechosłowackiego o srebrnej sierści, który większość czasu spędza w ogrodzie. Wspólnie nadali mu imię „Blue” – po ulubionej postaci z bajki Paddy’ego. To sporych rozmiarów pies, który lubi taplać się w błocie, pływać i biegać po lasach, więc długie, wspólne spacery stały się elementem ich codzienności.
• Od wypadku nie wsiadł na motocykl.
• Jako lekarz jest cierpliwy – szczególnie w przypadku dzieci oraz osób starszych – oraz dociekliwy. Zaakceptował rolę lekarza pierwszego kontaktu i próbuje być najlepszym wśród sobie podobnych.
Środek transportu
Na podjeździe przed domem stawia głównie swoje BMW X6, którego używa najczęściej, bezpiecznie przewożąc syna. Natomiast, jako fan motoryzacji, nie poprzestał na jednym samochodzie. W garażu chowa bowiem kabriolet Porsche 911 Carrera - swoją ukochaną zabawkę. Oba samochody są w kolorze ciemnej, zgniłej zieleni.
Związek ze społecznością Aborygenów
Z uwagi na to, że jego matka zaprzyjaźniła się z jedną z bardziej szanowanych kobiet wśród aborygeńskich mieszkańców Tingaree, Dion często udziela im darmowych porad lekarskich, wypisuje recepty lub kieruje na dalsze badania. Nie jest to łatwe, gdyż wiekowi członkowie starszyzny często nie ufają lekarzom, korzystając jedynie z pomocy ziół i wskazówek przekazywanych z pokolenia na pokolenie.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najczęściej biega między lokalną przychodnią, szkołą podstawową, z której codziennie odbiera syna, placami zabaw, gdzie spędzają wolne popołudnia, bawiąc się w piratów, a domem - jego oazą. Gdy oddaje Paddy'ego pod opiekę dziadków lub cioci, można go spotkać w różnych barach, szczególnie tych blisko plaży.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców: Amandę i Craig'a
Siostrę bliźniaczkę: Rowenę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Nie zgadzam się jedynie na zdarzenia, których konsekwencją byłby trwały uszczerbek na zdrowiu - choć po obgadaniu wszystko jest możliwe!
Na podjeździe przed domem stawia głównie swoje BMW X6, którego używa najczęściej, bezpiecznie przewożąc syna. Natomiast, jako fan motoryzacji, nie poprzestał na jednym samochodzie. W garażu chowa bowiem kabriolet Porsche 911 Carrera - swoją ukochaną zabawkę. Oba samochody są w kolorze ciemnej, zgniłej zieleni.
Związek ze społecznością Aborygenów
Z uwagi na to, że jego matka zaprzyjaźniła się z jedną z bardziej szanowanych kobiet wśród aborygeńskich mieszkańców Tingaree, Dion często udziela im darmowych porad lekarskich, wypisuje recepty lub kieruje na dalsze badania. Nie jest to łatwe, gdyż wiekowi członkowie starszyzny często nie ufają lekarzom, korzystając jedynie z pomocy ziół i wskazówek przekazywanych z pokolenia na pokolenie.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najczęściej biega między lokalną przychodnią, szkołą podstawową, z której codziennie odbiera syna, placami zabaw, gdzie spędzają wolne popołudnia, bawiąc się w piratów, a domem - jego oazą. Gdy oddaje Paddy'ego pod opiekę dziadków lub cioci, można go spotkać w różnych barach, szczególnie tych blisko plaży.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców: Amandę i Craig'a
Siostrę bliźniaczkę: Rowenę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Nie zgadzam się jedynie na zdarzenia, których konsekwencją byłby trwały uszczerbek na zdrowiu - choć po obgadaniu wszystko jest możliwe!
Dion Winslow
Michael B Jordan
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!